Ο Πολωνός πρωθυπουργός Morawiecki, ο οποίος πρόσφατα καυχήθηκε για το πώς η χώρα του έχει θέσει το παγκόσμιο πρότυπο για τη ρωσοφοβία, μόλις επιδόθηκε στο ρεβιζιονισμό του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου σχετικά με τον Χίτλερ. Καταδίκασε τις διαπραγματεύσεις του Γάλλου Προέδρου Μακρόν με τον Ρώσο ομόλογό του ως ισοδύναμες με τη διαπραγμάτευση με τον πρώην ηγέτη των Ναζί, ρωτώντας ρητορικά «Κανείς δεν διαπραγματεύτηκε με τον Χίτλερ. Θα διαπραγματευόσασταν με τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Πολ Ποτ;». Αυτή η δήλωση μεταφέρει την αίσθηση ότι κανένας, ακόμη και η Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία του Μεσοπολέμου, της οποίας το διάδοχο κράτος εκπροσωπεί, δε διαπραγματεύτηκε με τον άνθρωπο που θεωρείται από πολλούς ως ο πιο κακός στην ιστορία. Αυτό είναι στην πραγματικότητα ψευδές καθώς η Πολωνία όχι μόνο διαπραγματεύτηκε μαζί του, αλλά συμμετείχε επίσης στο διαμελισμό του κοινού τους τσεχοσλοβάκου γείτονα.
Του Andrew Korybko - oneworld.press - Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό που σκόπιμα δεν ανέφερε ο Morawiecki είναι πως η Πολωνία υπέγραψε ένα σύμφωνο μη επίθεσης με τον Χίτλερ το 1934 που κράτησε μέχρι το επίσημο ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Προσάρτησε επίσης ένα κομμάτι αμφισβητούμενης επικράτειας στην Τσεχοσλοβακία που ονομάζεται Trans-Olza («Zaolzie» στα πολωνικά) το 1938 αμέσως μετά το Μόναχο. Αυτό έκανε τη Βαρσοβία ένα άμεσο συμβαλλόμενο μέρος στο πρώτο σβήσιμο μιας ανεξάρτητης χώρας από τον χάρτη από τον Χίτλερ, χωρίς φυσικά να υπολογίζουμε την Αυστρία καθώς ο πληθυσμός αυτού του κράτους συμφώνησε σε μεγάλο βαθμό με αυτό που θεωρείται ως το λεγόμενο «Anschluss». Αφού αυτό το γεωπολιτικό τσακάλι τάισε το θηρίο των Ναζί και μάλιστα δείπνησε μαζί του στο ίδιο τραπέζι πάνω από το πτώμα του κοινού τους γείτονα, η όρεξη του Χίτλερ έγινε ακόρεστη και αναπόφευκτα έστρεψε το βλέμμα του στην Πολωνία, η οποία πυροδότησε επίσημα το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο αείμνηστος πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Κατσίνσκι ζήτησε μάλιστα συγγνώμη για αυτό την 1η Σεπτεμβρίου 2009. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο του Προέδρου της Δημοκρατίας της Πολωνίας, είπε ότι «Δύο γενιές έχουν περάσει αλλά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος χρειάζεται ακόμη προβληματισμό. Η συμμετοχή της Πολωνίας στη μείωση του εδάφους της Τσεχοσλοβακίας δεν ήταν μόνο λάθος – ήταν αμαρτία και η Πολωνία μπορεί να παραδεχτεί τόσα». Αυτή ήταν μια γενναία πράξη ιστορικής δικαιοσύνης με την δημόσια αναγνώριση του βασικού αμαρτήματος της Πολωνίας που αναμφισβήτητα έθεσε σε κίνηση τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καθιστώντας τον εκ των υστέρων αναπόφευκτο. Μπορεί κανείς μόνο να αναρωτηθεί τι θα είχε συμβεί εάν η Πολωνία είχε συμφωνήσει με το αίτημα του Σοβιετικού γείτονά της να επιτρέψει τη διέλευση στρατευμάτων μέσω του εδάφους της για να σταματήσει τον γεωπολιτικό διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας αντί να συμμετάσχει σε αυτόν.
Σκάβοντας βαθύτερα, το ιστορικό πλαίσιο είναι λίγο πιο περίπλοκο από ό,τι φαίνεται. Το προσαρτημένο κομμάτι αυτής της γειτονικής χώρας κατοικούνταν ιστορικά από εθνικούς Πολωνούς και καταλήφθηκε από την Τσεχοσλοβακία λίγο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Σοβιετικού Πολέμου. Ωστόσο, ο εδαφικός αλυτρωτισμός σε εθνοϊστορική βάση ήταν το ίδιο κίνητρο που οδήγησε επισήμως τις διεθνείς κατακτήσεις του Χίτλερ πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, γεγονός που υποδηλώνει πως η Πολωνία του μεσοπολέμου μοιράστηκε ουσιαστικά το όραμά του σε σχέση με την προώθηση των δικών της γεωπολιτικών συμφερόντων με αυτό το πρόσχημα. Αυτό φυσικά δε δικαιολογεί την επακόλουθη εισβολή της ναζιστικής πολεμικής μηχανής σε αυτή τη χώρα και την τελική δολοφονία 6 εκατομμυρίων πολιτών της (περίπου οι μισοί από τους οποίους ήταν Εβραίοι), απλώς το κάνει ακόμη πιο τραγικά ειρωνικό.
Του Andrew Korybko - oneworld.press - Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό που σκόπιμα δεν ανέφερε ο Morawiecki είναι πως η Πολωνία υπέγραψε ένα σύμφωνο μη επίθεσης με τον Χίτλερ το 1934 που κράτησε μέχρι το επίσημο ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Προσάρτησε επίσης ένα κομμάτι αμφισβητούμενης επικράτειας στην Τσεχοσλοβακία που ονομάζεται Trans-Olza («Zaolzie» στα πολωνικά) το 1938 αμέσως μετά το Μόναχο. Αυτό έκανε τη Βαρσοβία ένα άμεσο συμβαλλόμενο μέρος στο πρώτο σβήσιμο μιας ανεξάρτητης χώρας από τον χάρτη από τον Χίτλερ, χωρίς φυσικά να υπολογίζουμε την Αυστρία καθώς ο πληθυσμός αυτού του κράτους συμφώνησε σε μεγάλο βαθμό με αυτό που θεωρείται ως το λεγόμενο «Anschluss». Αφού αυτό το γεωπολιτικό τσακάλι τάισε το θηρίο των Ναζί και μάλιστα δείπνησε μαζί του στο ίδιο τραπέζι πάνω από το πτώμα του κοινού τους γείτονα, η όρεξη του Χίτλερ έγινε ακόρεστη και αναπόφευκτα έστρεψε το βλέμμα του στην Πολωνία, η οποία πυροδότησε επίσημα το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο αείμνηστος πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Κατσίνσκι ζήτησε μάλιστα συγγνώμη για αυτό την 1η Σεπτεμβρίου 2009. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο του Προέδρου της Δημοκρατίας της Πολωνίας, είπε ότι «Δύο γενιές έχουν περάσει αλλά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος χρειάζεται ακόμη προβληματισμό. Η συμμετοχή της Πολωνίας στη μείωση του εδάφους της Τσεχοσλοβακίας δεν ήταν μόνο λάθος – ήταν αμαρτία και η Πολωνία μπορεί να παραδεχτεί τόσα». Αυτή ήταν μια γενναία πράξη ιστορικής δικαιοσύνης με την δημόσια αναγνώριση του βασικού αμαρτήματος της Πολωνίας που αναμφισβήτητα έθεσε σε κίνηση τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καθιστώντας τον εκ των υστέρων αναπόφευκτο. Μπορεί κανείς μόνο να αναρωτηθεί τι θα είχε συμβεί εάν η Πολωνία είχε συμφωνήσει με το αίτημα του Σοβιετικού γείτονά της να επιτρέψει τη διέλευση στρατευμάτων μέσω του εδάφους της για να σταματήσει τον γεωπολιτικό διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας αντί να συμμετάσχει σε αυτόν.
Σκάβοντας βαθύτερα, το ιστορικό πλαίσιο είναι λίγο πιο περίπλοκο από ό,τι φαίνεται. Το προσαρτημένο κομμάτι αυτής της γειτονικής χώρας κατοικούνταν ιστορικά από εθνικούς Πολωνούς και καταλήφθηκε από την Τσεχοσλοβακία λίγο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Σοβιετικού Πολέμου. Ωστόσο, ο εδαφικός αλυτρωτισμός σε εθνοϊστορική βάση ήταν το ίδιο κίνητρο που οδήγησε επισήμως τις διεθνείς κατακτήσεις του Χίτλερ πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, γεγονός που υποδηλώνει πως η Πολωνία του μεσοπολέμου μοιράστηκε ουσιαστικά το όραμά του σε σχέση με την προώθηση των δικών της γεωπολιτικών συμφερόντων με αυτό το πρόσχημα. Αυτό φυσικά δε δικαιολογεί την επακόλουθη εισβολή της ναζιστικής πολεμικής μηχανής σε αυτή τη χώρα και την τελική δολοφονία 6 εκατομμυρίων πολιτών της (περίπου οι μισοί από τους οποίους ήταν Εβραίοι), απλώς το κάνει ακόμη πιο τραγικά ειρωνικό.
Εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με την επίσημη ιστορική ερμηνεία της Πολωνίας για αυτό που έκτοτε έγινε γνωστό ως Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Η Βαρσοβία δεν κουράζεται ποτέ να ισχυρίζεται πως η Μόσχα συνωμότησε με το Βερολίνο για να διαμελίσει το πρόσφατα ανεξάρτητο έθνος της, ωστόσο η Σοβιετική Ένωση ήταν στην πραγματικότητα η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που συνήψε συμφωνία με τον Χίτλερ και το έκανε μόνο ως έσχατη λύση για να κερδίσει χρόνο και να δημιουργήσει ένα απόθεμα ασφαλείας πριν από την αναπόφευκτη εισβολή των φασιστών στην ΕΣΣΔ. Επιπλέον, οι διεκδικήσεις αυτής της κομμουνιστικής χώρας προς τα ανατολικά εδάφη της πρώην Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας ήταν παρόμοιες με τις διεκδικήσεις της Πολωνίας προς την Trans-Olza: κατοικούνταν από τις καταπιεσμένες Λευκορωσικές και Ουκρανικές μειονότητες των γειτονικών επώνυμων Σοβιετικών Δημοκρατιών που καταλαμβάνονταν από μια γεωπολιτικά οπορτουνιστική Πολωνία.
Η προετοιμασία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εξαιρετικά περίπλοκη και ως εκ τούτου θα πρέπει να παραμείνει η σφαίρα των διαπιστευμένων ειδικών που θα συζητούν ήρεμα επιδιώκοντας την πιο αντικειμενική ερμηνεία της ιστορικής αλήθειας. Δεν πρέπει να πολιτικοποιηθεί από ανοιχτά ρωσοφοβικούς ηγέτες όπως ο Morawiecki για άμεσα ιδιοτελείς σκοπούς που σχετίζονται με όποια και αν είναι η παρούσα κρίση ασφαλείας όπως αυτή που συνδέεται με τη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία που προκάλεσαν οι Αμερικανοί σύμμαχοι της Πολωνίας. Ο Πολωνός Πρωθυπουργός επιδόθηκε ξεδιάντροπα σε ιστορικό ρεβιζιονισμό για τον Χίτλερ, υπονοώντας ότι η χώρα του δε διαπραγματεύτηκε ποτέ με αυτό το ναζιστικό θηρίο παρά το γεγονός ότι είχε συμφωνήσει σε ένα σύμφωνο μη επίθεσης μαζί του το 1934 προτού διαμελίσει από κοινού την Τσεχοσλοβακία αρκετά χρόνια αργότερα αμέσως μετά το Μόναχο.
Η προετοιμασία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εξαιρετικά περίπλοκη και ως εκ τούτου θα πρέπει να παραμείνει η σφαίρα των διαπιστευμένων ειδικών που θα συζητούν ήρεμα επιδιώκοντας την πιο αντικειμενική ερμηνεία της ιστορικής αλήθειας. Δεν πρέπει να πολιτικοποιηθεί από ανοιχτά ρωσοφοβικούς ηγέτες όπως ο Morawiecki για άμεσα ιδιοτελείς σκοπούς που σχετίζονται με όποια και αν είναι η παρούσα κρίση ασφαλείας όπως αυτή που συνδέεται με τη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία που προκάλεσαν οι Αμερικανοί σύμμαχοι της Πολωνίας. Ο Πολωνός Πρωθυπουργός επιδόθηκε ξεδιάντροπα σε ιστορικό ρεβιζιονισμό για τον Χίτλερ, υπονοώντας ότι η χώρα του δε διαπραγματεύτηκε ποτέ με αυτό το ναζιστικό θηρίο παρά το γεγονός ότι είχε συμφωνήσει σε ένα σύμφωνο μη επίθεσης μαζί του το 1934 προτού διαμελίσει από κοινού την Τσεχοσλοβακία αρκετά χρόνια αργότερα αμέσως μετά το Μόναχο.