Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η επέκταση αυτής της υποτιθέμενης «αμυντικής συμμαχίας», η οποία δε διεξήγαγε ούτε μια πραγματικά αμυντική επιχείρηση για περισσότερα από 70 χρόνια ύπαρξής της, κατέστρεψε πρώτα τη σχετικά ευημερούσα Γιουγκοσλαβία, η οποία υποβλήθηκε σε σχεδόν μια δεκαετία πολιορκίας καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Κατά τη δεκαετία του 2000, οι προσπάθειες της Ρωσίας να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τη Βορειοατλαντική Συμμαχία ήταν μάταιες. Ό,τι κι αν έκανε η Ρωσία, η συμμαχία συνέχιζε να πλησιάζει τα σύνορά της. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, ήταν σαφές πως το ΝΑΤΟ δεν είχε καμία πρόθεση να σταματήσει. Η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι το πιο πρόσφατο πνευματικό τέκνο του ΝΑΤΟ, αν και δεν υπήρχε σχεδόν καμία πραγματική σκέψη πίσω από αυτήν. Έμοιαζε περισσότερο με το να στέλνει μπουλντόζες προς τη Ρωσία.
Τα τελευταία 8 χρόνια έδειξαν πού οδηγούν όλα αυτά, με τους τελευταίους σχεδόν 2 μήνες να φτάνουν σε σημείο βρασμού μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της ολοένα και πιο εμπόλεμης συμμαχίας. Μια πρόσφατη ανακοίνωση τόσο από τη Σουηδία όσο και από τη Φινλανδία ότι αισθάνονται δήθεν «απειλή» και πως είναι πολύ πιθανό να μπουν στο ΝΑΤΟ φαίνεται μάλλον περίεργη, ειδικά δεδομένου ότι δεν εντάχθηκαν επίσημα στο ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν η ΕΣΣΔ είχε αδιαμφισβήτητο έλεγχο του περιοχή της Βαλτικής.
Τίθεται ένα προφανές ερώτημα, γιατί η Σουηδία και η Φινλανδία να αισθάνονται απειλούμενες τώρα, όταν η στρατηγική κατάσταση έχει σχεδόν αντιστραφεί, με την παρουσία της Ρωσίας στη Βαλτική να περιορίζεται σε σχετικά μικροσκοπικές περιοχές γύρω από την Αγία Πετρούπολη και το Καλίνινγκραντ; Είναι προφανές πως αυτό μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως άλλη μια καταπάτηση στα σύνορα της Ρωσίας, ένα άλλο μέρος της ευρύτερης γεωπολιτικής επίθεσης του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, αν και μπορεί να φαίνεται ότι η περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ στη Σκανδιναβία πρόκειται να θέσει σε κίνδυνο τις βορειοδυτικές περιοχές της Ρωσίας, η Ρωσία δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα από αυτή την προοπτική. Αν και σίγουρα δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτή την εξέλιξη των γεγονότων, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων και οι στρατηγικοί σχεδιαστές της Ρωσίας δεν τραβούν ακριβώς τα μαλλιά τους και δεν κάνουν κύκλους για αυτό.
Πρώτον, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τόσο η Σουηδία όσο και η Φινλανδία είναι ουδέτερες χώρες μόνο κατ' όνομα. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και οι δύο σκανδιναβικές χώρες χρησίμευσαν ως εστία δραστηριοτήτων πληροφοριών του ΝΑΤΟ, με τη CIA και την MI6 να δραστηριοποιούνται εκτενώς και στις δύο χώρες. Οι σοβιετικές και αργότερα ρωσικές μυστικές υπηρεσίες το γνώριζαν καλά.
Κατά τη δεκαετία του 1990, αυτό έγινε ακόμη πιο εμφανές, όταν και οι δύο χώρες εισήλθαν στην ΕΕ, αλλά και αύξησαν την επίσημη συνεργασία και τη διαλειτουργικότητά τους με το ΝΑΤΟ. Όπως ήταν φυσικό, με την πάροδο των ετών, αυτή η συνεργασία αυξήθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα και ο ρωσικός στρατός ενήργησε ανάλογα. Οι στρατηγικές δομές στρατιωτικής διοίκησης στο Κρεμλίνο αντιμετωπίζουν και τις δύο χώρες ως de facto κράτη μέλη του ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Φινλανδία, ιδιαίτερα αφού ανακοίνωσε ότι θα αποκτήσει τουλάχιστον 65 μαχητικά αεροσκάφη F-35A από τον αμερικανικό στρατιωτικό βιομηχανικό κολοσσό Lockheed Martin. Αυτό το τζετ, παρά τις εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες κρίσιμα ελαττώματα και άλλες ελλείψεις, είναι ένα σοβαρό πλεονέκτημα ISR (πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης). Το τζετ είναι γεμάτο με αισθητήρες, οι οποίοι είναι όλοι συνδεδεμένοι με ένα τεράστιο δικτυοκεντρικό σύστημα πολέμου, το κέντρο του οποίου βρίσκεται στο Πεντάγωνο. Με τη λειτουργία αυτού του τζετ, η Φινλανδία ουσιαστικά παραιτείται από την κυριαρχία επί της δικής της αεροπορίας και την εκχωρεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο ρωσικός στρατός το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και έχει ήδη κάνει σχέδια για να αντιδράσει ανάλογα. Νωρίτερα, η επίσημη ουδετερότητα της Φινλανδίας από στρατιωτική άποψη το περιέπλεξε. Αλλά τώρα, μάλλον ειρωνικά, η σκανδιναβική χώρα θα μπορούσε ακόμη και να κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για τον στρατηγικό στρατιωτικό σχεδιασμό της Ρωσίας, εντάσσοντας την ολοένα διευρυνόμενη «αμυντική» συμμαχία.
Ωστόσο, αλλάζει κάτι αυτό για τη Φινλανδία και τη Σουηδία; Θα κάνει πραγματικά το ΝΑΤΟ ασφαλέστερες και τις δύο χώρες; Η σύντομη απάντηση είναι απλώς όχι. Με την ένταξη στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, οι χώρες ουσιαστικά εκχωρούν μεγάλο μέρος της κυριαρχίας τους στις ΗΠΑ. Δεδομένης της στρατηγικής εμμονής των ΗΠΑ να περικυκλώσουν τη Ρωσία, το Κρεμλίνο αισθάνεται έντονα για αυτό το θέμα και απλά δεν ρισκάρει.
Έτσι, το μόνο «όφελος» που αποκομίζουν η Σουηδία και η Φινλανδία είναι να γίνουν ασπίδες κρέατος για τις ΗΠΑ σε περίπτωση πυρηνικής ανταλλαγής, επειδή η Ρωσία απλώς πρόκειται να αφιερώσει ένα μέρος του θερμοπυρηνικού οπλοστασίου της σε αυτές τις χώρες. Και αν η Ρωσία δεν έχει έλλειψη σε κάτι, αυτό είναι τα πυρηνικά όπλα. Δεδομένου του ιστορικού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ , ποιος φταίει τότε;