Από: kosmodromio.gr - Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Αναφερθήκαμε χτες στις πληροφορίες για αποστολή κυπριακών όπλων στην Ουκρανία και ελληνικών στρατευμάτων στη Βουλγαρία (όπου, αν είναι δυνατόν, θα ενσωματωθούν σε ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις για περίπτωση παγκόσμιου πολέμου!!!) Είναι τέτοιος όμως ο καταιγισμός των εξελίξεων στην ελληνική και κυπριακή εξωτερική πολιτική, που δεν προλαβαίνουμε ούτε καν να τις αναφέρουμε στο σύνολό τους, όχι να τον σχολιάσουμε όπως πρέπει.
Τρίτη στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά πρώτη όπως φαίνεται στο αμερικανικό «Κόμμα του Πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ επισκέπτεται τώρα την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα. Βασική σύμβουλος του Ρεπουμπλικανού αντιπροέδρου Τσένεϊ, όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, οργανώτρια του πραξικοπήματος στο Κίεβο το 2014, τα αποτελέσματα του οποίου ζει τώρα όλη η ανθρωπότητα, η Νούλαντ υπήρξε και η εφευρέτρια της Πενταμερούς για την Κύπρο. Δηλαδή της προσπάθειας να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, παρακάμπτοντας και τις απευθείας διαπραγματεύσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και τη δέσμευση οποιαδήποτε λύση να περάσει από δημοψήφισμα. Είναι παντρεμένη με τον θεωρητικό των Νεοσυντηρητικών, του πιο εξτρεμιστικού ρεύματος της αμερικανικής πολιτικής.
Οι επιδιώξεις της Κυρίας Νούλαντ είναι οι ακόλουθες:
1) Να μεταφέρει η Ελλάδα τα ρωσικής προέλευσης όπλα που συνιστούν την καρδιά της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας στην Ουκρανία. Με τον τρόπο αυτό θα ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, από το παράθυρο, και η απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.
Προ μερικών εβδομάδων, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρος είχε αποκλείσει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μετά τον θόρυβο που είχε προκληθεί από την πρώτη αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Χτες όμως έσπευσε να συμμετάσχει σε σύσκεψη με αυτό το αντικείμενο με τον Υπουργό Άμυνας και τον Ουκρανό Πρέσβη στην Αθήνα, πιθανώς εν όψει και της ελεύσεως Νούλαντ στην Αθήνα. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα συμφώνησε με την αποστολή όπλων.
2) Να ληφθούν περαιτέρω μέτρα εναντίον της Ρωσίας από Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και μέτρα καταστολής όσων φωνών στις δύο χώρες εκφράζουν και την παραμικρή επιφύλαξη για το κλίμα αντιρωσικής υστερίας, «Πας μη μεθ΄ ημών καθ’ ημών», που επιχειρείται να επιβληθεί σε όλο τον δυτικό κόσμο και συνιστά ευθεία απειλή και για το δημοκρατικό πολίτευμα και για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας.
3) Να μεταφέρει και η Κύπρος όλο τον οπλισμό της στην Ουκρανία. Η Κυπριακή Εθνική Φρουρά διαθέτει σχεδόν αποκλειστικά ρωσικής προελεύσεως οπλικά συστήματα , γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή που οι ίδιες οργάνωσαν, επέβαλαν και εμπάργκο όπλων στο θύμα τους, το οποίο εμπάργκο εξακολουθεί να ισχύει.
Να επαναλάβουμε στο σημείο αυτό ότι η αντικατάσταση των ρωσικών όπλων με αμερικανικά, που ασφαλώς θα χρειαστεί πολύ χρόνο, δεν λύνει το πρόβλημα γιατί έχει διαπιστωθεί επανειλημμένως και το 1974 και το 1996 (Ίμια) ότι τα αμερικανικά όπλα λειτουργούν μόνο όσο το επιτρέπουν οι ΗΠΑ. Ακόμα κι αν γίνει μια τέτοια αντικατάσταση, κάτι για το οποίο ας μας επιτραπεί να αμφιβάλλουμε, η Κύπρος θα παραμείνει όμηρος των διαθέσεων των ΗΠΑ απέναντι στην ίδια και στην Τουρκία.
Σήμερα, τα συστήματα που έχουν ενσωματώσει στα οπλικά τους συστήματα οι Αμερικανοί τους επιτρέπουν να γνωρίζουν ακόμα και σε τι κατάσταση βρίσκεται ένα F35 σε υπόστεγο και πιθανώς μπορούν να του δίνουν εντολές να πετάξει ή να μην πετάξει, μας λέει ειδικός στα οπλικά συστήματα. Χωρίς να αναφερθούμε στη διπλωματική καταστροφή που συνεπάγεται για την Κύπρο η ολοκλήρωση της καταστροφής των σχέσεών της με τη Ρωσία.
4) Να απομακρυνθούν από την Κύπρο και την Ελλάδα και οι εναπομείναντες Ρώσοι επιχειρηματίες.
5) Να μπει μπροστά η «λύση του Κυπριακού», δηλαδή η διάλυση του κυπριακού κράτους με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, ενός σχεδίου που παραβιάζει σχεδόν όλες τις ισχύουσες διατάξεις του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου.
6) Να επιλυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές με τρόπο ικανοποιητικό για την Άγκυρα.
7) Να μεταφερθεί το φυσικό αέριο της Μέσης Ανατολής στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Τουρκίας.
Σημειωτέον ότι ενώ ζητούνται από την Ελλάδα και την Κύπρο όλα αυτά, η Τουρκία διατηρεί τα δικά της συστήματα S-400, γεγονός που θα της παράξει μείζον πλεονέκτημα αν εμείς διαλύσουμε και αμερικανοποιήσουμε την αντιαεροπορική μας άμυνα.
Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν εκεί οι τουρίστες από την πρ. ΕΣΣΔ που έρχονταν σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και να εγκαθίστανται εκεί οι Ρώσοι επιχειρηματίες που ήταν εγκατεστημένοι στις δύο χώρες.
Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται πολύς σχολιασμός για όλα αυτά. Ας μας εξηγήσουν οι κυβερνώντες, αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι στις δύο χώρες, ποια είναι η θέση τους και για ποιο λόγο ασκούν αυτή την πολιτική. Διότι είναι άλλο να καταδικάζεις τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και να συμπαρίστασαι έστω στο Κίεβο και άλλο να παίρνεις μέτρα που ανατινάζουν την ελληνική και κυπριακή εθνική άμυνα, διεθνή θέση και οικονομία, ενισχύοντας τον ιστορικό αντίπαλο του ελληνισμού, την Τουρκία και χωρίς άλλωστε να προσφέρουν και τίποτα αποφασιστικό στην Ουκρανία, πέραν του ότι διαιωνίζουν την καταστροφή της.
ΥΓ. Ένας ανώτερος στρατιωτικός, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ενοχληθείς από το χθεσινό άρθρο μας, υποστήριξε ότι τα κράτη δεν αυτοκτονούν. Δυστυχώς, ξέρουμε ότι αυτοκτονούν. Το έπραξε η Ελλάδα του Ιωαννίδη το 1974, παρολίγον να συμβεί με την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν το 2002-2004 και συνέβη επί Γιώργου Παπανδρέου με τα Μνημόνια και τις Δανειακές. Απορούμε πώς Έλληνες ανώτεροι στρατιωτικοί δεν γνωρίζουν τουλάχιστο την πρώτη, αλλά και τις άλλες δύο περιπτώσεις.