Η αποσχισθείσα μολδαβική περιοχή της Υπερδνειστερίας, στην οποία σταθμεύουν ρωσικά στρατεύματα για αρκετές δεκαετίες, σύμφωνα με τη συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων στον ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας εκείνης της εποχής, υπέστη πρόσφατα πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις. Η ηγεσία της αποφάσισε να ανεβάσει το επίπεδο τρομοκρατικής απειλής στο κόκκινο ως απάντηση. Αυτές οι εξελίξεις υπαινίσσονται το άνοιγμα ενός άλλου μετώπου που συνδέεται με τη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία ακολουθεί επίσης τον Ρώσο Υποστράτηγο Minnekayev που μιλά για το πώς ένας από τους εξελισσόμενους στόχους είναι να επεκταθεί ο έλεγχος σε όλη τη Νότια Ουκρανία μέχρι αυτή την μη αναγνωρισμένη δημοκρατία υπό το φως της απελευθέρωσης της Μαριούπολης που αλλάζει το παιχνίδι.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει είναι πως η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση επεκτείνει τον πόλεμο αντιπροσώπων της στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας, κάτι που αναγνωρίστηκε de facto δημοσίως μετά τη δήλωση του Υπουργού Άμυνας Austin πως η χώρα του σχεδιάζει να «αποδυναμώσει» τον αντίπαλό της μέσω αυτής της σύγκρουσης, στην Υπερδνειστερία. Υπάρχουν διάφοροι στρατηγικοί λόγοι για να γίνει αυτό.
Πρώτον, η Αμερική βλέπει μια ευκαιρία να υποστηρίξει δυνητικά την ανακατάκτηση αυτής της περιοχής από τη Μολδαβία υποστηρίζοντας τις πιθανές προσπάθειες της Ρουμανίας-μέλους του ΝΑΤΟ να τη βοηθήσει, που θα μπορούσε επίσης να καταλήξει στην (επαν)ένωση αυτών των δύο χωρών σύμφωνα με το σχέδιο που ορισμένοι εθνικιστές και στις δύο χώρες φιλοδοξούν να εκπληρώσουν.
Ο δεύτερος στόχος είναι να διαιρεθεί η στρατιωτική εστίαση της Ρωσίας κατά μήκος του μετώπου της Νότιας Ουκρανίας (του οποίου η σύγκρουση της Υπερδνειστερίας μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί μέρος υπό το φως της ειδικής επιχείρησης) και ενδεχομένως επίσης να αντιμετωπίσουν οι ένοπλες δυνάμεις της μια ταπεινωτική ήττα. Αυτός ο στόχος είναι εφικτός αλλά φυσικά όχι αναπόφευκτος. Ωστόσο, οι στρατιώτες της είναι αποκομμένοι από την υπόλοιπη κύρια δύναμη τους στη γειτονική Ουκρανία, κάτι που θα μπορούσε να τους κάνει δελεαστικούς στόχους. Ωστόσο, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι θα απαντούσαν σύμφωνα με το δικαίωμά τους στην αυτοάμυνα, εάν δέχονταν συμβατική επίθεση από τη Μολδαβία, τη Ρουμανία ή/και την Ουκρανία.
Και τέλος, ο τελευταίος λόγος για τον οποίο η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση είναι πιθανόν πίσω από το τελευταίο ξεφάντωμα τρομοκρατικών επιθέσεων στην Υπερδνειστερία είναι επειδή μπορεί να προσπαθούν να προκαλέσουν τη Ρωσία να ενισχύσει την παρουσία της εκεί, ώστε στη συνέχεια να φανεί πως «εισβάλλει σε άλλη ανεξάρτητη χώρα». Αυτό θα τροφοδοτούσε τον άνευ προηγουμένου έντονο αντιρωσικό πληροφοριακό πόλεμο και ίσως επίσης θα δημιουργούσε το «δημόσια εύλογο» πρόσχημα για την επιτάχυνση της πιθανής ένταξης της Μολδαβίας στο ΝΑΤΟ σύμφωνα με το μοντέλο Φινλανδίας - Σουηδίας (συμπεριλαμβανομένης της de facto προστασίας πριν από την επίσημη αποδοχή της) ή/και (επαν)ένωση με τη γειτονική Ρουμανία που θα μπορούσε να οδηγήσει στο ίδιο στρατιωτικό-στρατηγικό αποτέλεσμα.
Η μεγαλύτερη τάση είναι ότι η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση μπορεί να είχε συμπεράνει πως ο γεωπολιτικός χάρτης της Ευρώπης αλλάζει ξανά αμετάκλητα ως αποτέλεσμα των γεγονότων που προκάλεσαν στην Ουκρανία από το 2014 και μετά (δηλαδή η επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία, η αναγνώριση από τη Μόσχα των Δημοκρατιών του Ντονμπάς, πιθανά παρόμοια αυτονομιστικά δημοψηφίσματα σε ολόκληρη τη Νότια Ουκρανία), ώστε να αισθανθούν την ευκαιρία να ξεκινήσουν άλλες αλλαγές που λειτουργούν προς όφελός τους. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί εργάζονται τόσο σκληρά αυτήν τη νστιγμή για να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση στην Υπερδνειστερία. Αν όντως αυτό είναι το κίνητρό τους, τότε δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι οι αναγκαστικές γεωπολιτικές αλλαγές αλλού όπως στα Βαλκάνια μπορεί να είναι οι επόμενες.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει είναι πως η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση επεκτείνει τον πόλεμο αντιπροσώπων της στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας, κάτι που αναγνωρίστηκε de facto δημοσίως μετά τη δήλωση του Υπουργού Άμυνας Austin πως η χώρα του σχεδιάζει να «αποδυναμώσει» τον αντίπαλό της μέσω αυτής της σύγκρουσης, στην Υπερδνειστερία. Υπάρχουν διάφοροι στρατηγικοί λόγοι για να γίνει αυτό.
Πρώτον, η Αμερική βλέπει μια ευκαιρία να υποστηρίξει δυνητικά την ανακατάκτηση αυτής της περιοχής από τη Μολδαβία υποστηρίζοντας τις πιθανές προσπάθειες της Ρουμανίας-μέλους του ΝΑΤΟ να τη βοηθήσει, που θα μπορούσε επίσης να καταλήξει στην (επαν)ένωση αυτών των δύο χωρών σύμφωνα με το σχέδιο που ορισμένοι εθνικιστές και στις δύο χώρες φιλοδοξούν να εκπληρώσουν.
Ο δεύτερος στόχος είναι να διαιρεθεί η στρατιωτική εστίαση της Ρωσίας κατά μήκος του μετώπου της Νότιας Ουκρανίας (του οποίου η σύγκρουση της Υπερδνειστερίας μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί μέρος υπό το φως της ειδικής επιχείρησης) και ενδεχομένως επίσης να αντιμετωπίσουν οι ένοπλες δυνάμεις της μια ταπεινωτική ήττα. Αυτός ο στόχος είναι εφικτός αλλά φυσικά όχι αναπόφευκτος. Ωστόσο, οι στρατιώτες της είναι αποκομμένοι από την υπόλοιπη κύρια δύναμη τους στη γειτονική Ουκρανία, κάτι που θα μπορούσε να τους κάνει δελεαστικούς στόχους. Ωστόσο, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι θα απαντούσαν σύμφωνα με το δικαίωμά τους στην αυτοάμυνα, εάν δέχονταν συμβατική επίθεση από τη Μολδαβία, τη Ρουμανία ή/και την Ουκρανία.Και τέλος, ο τελευταίος λόγος για τον οποίο η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση είναι πιθανόν πίσω από το τελευταίο ξεφάντωμα τρομοκρατικών επιθέσεων στην Υπερδνειστερία είναι επειδή μπορεί να προσπαθούν να προκαλέσουν τη Ρωσία να ενισχύσει την παρουσία της εκεί, ώστε στη συνέχεια να φανεί πως «εισβάλλει σε άλλη ανεξάρτητη χώρα». Αυτό θα τροφοδοτούσε τον άνευ προηγουμένου έντονο αντιρωσικό πληροφοριακό πόλεμο και ίσως επίσης θα δημιουργούσε το «δημόσια εύλογο» πρόσχημα για την επιτάχυνση της πιθανής ένταξης της Μολδαβίας στο ΝΑΤΟ σύμφωνα με το μοντέλο Φινλανδίας - Σουηδίας (συμπεριλαμβανομένης της de facto προστασίας πριν από την επίσημη αποδοχή της) ή/και (επαν)ένωση με τη γειτονική Ρουμανία που θα μπορούσε να οδηγήσει στο ίδιο στρατιωτικό-στρατηγικό αποτέλεσμα.
Η μεγαλύτερη τάση είναι ότι η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση μπορεί να είχε συμπεράνει πως ο γεωπολιτικός χάρτης της Ευρώπης αλλάζει ξανά αμετάκλητα ως αποτέλεσμα των γεγονότων που προκάλεσαν στην Ουκρανία από το 2014 και μετά (δηλαδή η επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία, η αναγνώριση από τη Μόσχα των Δημοκρατιών του Ντονμπάς, πιθανά παρόμοια αυτονομιστικά δημοψηφίσματα σε ολόκληρη τη Νότια Ουκρανία), ώστε να αισθανθούν την ευκαιρία να ξεκινήσουν άλλες αλλαγές που λειτουργούν προς όφελός τους. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί εργάζονται τόσο σκληρά αυτήν τη νστιγμή για να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση στην Υπερδνειστερία. Αν όντως αυτό είναι το κίνητρό τους, τότε δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι οι αναγκαστικές γεωπολιτικές αλλαγές αλλού όπως στα Βαλκάνια μπορεί να είναι οι επόμενες.