Από: sportime.gr - Νίκος Μπουρλάκης
Η ώρα που θα υψώσουμε τη λαμπάδα ψηλά για την Ανάσταση του Κυρίου πλησιάζει και βέβαια μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, όταν ήμασταν παιδιά.
Περιμέναμε την Ανάσταση για να βάλουμε τα (καλά) ρούχα μας, να πάρουμε τη λαμπάδα που μας είχε φέρει ο νονός ή η νονά και να πάμε στην Εκκλησία. Ήταν μια όμορφη στιγμή, έστω κι αν τότε, μικροί, δε μπορούσαμε να διανοηθούμε πόσο σημαντική είναι για την ανθρωπότητα και τις ψυχές μας.
Ας μείνουμε όμως στη λαμπάδα κι επιτρέψτε μου να τονίσω κάτι. Και πριν βιαστείτε, κάμποσοι, να με χαρακτηρίσετε ως «οπισθοδρομικό» ή «υπερβολικό» τουλάχιστον κάντε μου τη χάρη να διαβάσετε όλο το κείμενο.
Βλέπω ότι κυκλοφορούν στο εμπόριο κάποιες λαμπάδες με το χαρακτηρισμό «αστείες» που έχουν τη μορφή σουβλακιού, σάντουιτς, ποτηριού μπύρας και διάφορα άλλα παρεμφερή. Και μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω όλους εσάς:
Ειλικρινά θα πηγαίνατε ποτέ στην Ανάσταση κρατώντας λαμπάδα που έχει τη μορφή ποτηριού μπύρας;
‘Η οτιδήποτε άλλο από τα παραπάνω. Να ξέρετε, σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε απολύτως κανένας λόγος να βάλω φωτογραφία αυτές τις δήθεν αστείες λαμπάδες αλλά δεν το έκανα. Πρώτον, διότι δεν βρίσκω τίποτε το αστείο. Δεύτερον διότι θα ήταν σα να κάνω έμμεση διαφήμιση.
Μη μου πείτε ότι και τώρα κάνω έμμεση διαφήμιση επειδή τις αναφέρω. Όλοι τις έχετε δει στις βιτρίνες.
Δε θέλω να αποτρέψω κανέναν αλλά έχω το δικαίωμα (κι εγώ) της γνώμης μου. Και θα έλεγα ότι το νόημα που μας δίνει η Ανάσταση είναι τέτοιο που καλά θα κάνουμε να αναλογιστούμε τη σημασία της Στιγμής.
Που εμπνέει κι επιβάλλει ταυτόχρονα το σεβασμό, την κατάνυξη, την αυτοκριτική για την καθαρότητα της ψυχής μας. Και σε καμία περίπτωση δε μπορεί η λαμπάδα που θα κρατάμε να είναι Καρναβάλι.
Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό η παιδική λαμπάδα από την μασκαρεμένη. Ας μην τα κάνουμε όλα ίσωμα.