Από: sportime.gr - Νίκος Μπουρλάκης
Το μεγάλο μου πρόβλημα με τη νέα μορφή των ΜΜΕ είναι ο τρόπος με τον οποίο αξιολογούν τις ειδήσεις με εμπορικά κριτήρια.
Στη σύγχρονη εποχή των ΜΜΕ μετρά αυτό που θα φέρει απήχηση με οποιοδήποτε τρόπο. Είτε λέγεται η «influencer Ιωάννη Τούνη που ποστάρει για 1.678η φορά με μαγιό», είτε ο «γάμος της χρονιάς του Μαυρίκιου Μαυρικίου» ή αν έκανε follow ή unfollow η Ιωάννα Μαλέσκου τον Μάριο Χεζόνια.
Απαραίτητη σημείωση: Εφυγε ο Κροάτης και δε μάθαμε αν έμεινε ανεκπλήρωτος αυτός ο μεγάλος έρωτας (των like και follow).
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτά τα θέματα προκαλούν το περισσότερο κοινό! Και πολύ πιο χάλια είναι το γεγονός ότι τα διαβάζουν κιόλας (αλλά μετά κράζουν αν και δεν έχουν ξεχάσει κόμμα διότι ένα καλό κράξιμο πάντα φέρνει likes).
Η ουσία είναι ότι η κλειδαρότρυπα έχει διεισδύσει στα ΜΜΕ με τρόπο τόσο απότομο που τελικά φαίνεται και φυσιολογικός. Τι να το κάνεις ένα έγκλημα (για παράδειγμα) αν δε γνωρίζεις πρώτα την ερωτική ζωή του εγκληματία ή του φερόμενου ως δράστη;
Από ένα σημείο και μετά, αυτή η κλειδαρότρυπα ανεβαίνει ιεραρχικά στη θεματολογία. Και βγαίνει στο προσκήνιο.
Ο τρόπος με τον οποίο προβάλλουν πλέον τα ΜΜΕ το τραγικό θέμα με το έγκλημα στην Πάτρα είναι ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ και ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ
Μακριά από κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία, τα προσωπικά της Ρούλας Πισπιρίγκου και οι στιλιστικές επιλογές του Μάνου Δασκαλάκη όταν πέρασε την πόρτα του ανακριτή, αποτελούν πρωτεύον ζήτημα.
Το αν θα πάρει διαζύγιο το ζευγάρι είναι για τα ΜΜΕ πρώτο θέμα. Και μάλιστα αναζητούν και παλαιότερες αναρτήσεις της Ρούλας Πισπιρίγκου στο Facebook και ορισμένες τις παρουσιάζουν ως «με πολύ νόημα». Και κυρίως είναι όχι απλώς αδιάφορες αλλά και κάτι παραπάνω.
Στη σύγχρονη μορφή των Media η κλειδαρότρυπα και η ανακάλυψη των post που έκανε like κάποιος, αποτελούν δημοσιογραφική έρευνα.
Η ουσία είναι η εξής: Η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης. Που σίγουρα γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς τι πρέπει να κάνουν και πως πρέπει να λειτουργήσουν.
Οι αναφορές στα προσωπικά και όλα αυτά που προανέφερα απλώς «ταϊζουν» με την απόλυτη αποχαύνωση το λαό την ίδια στιγμή που δοκιμάζεται σκληρά σε τομείς όπως η εργασία, η ασφάλεια, τα οικονομικά.
Από ένα σημείο και μετά τα ΜΜΕ παίζουν έναν εντελώς αποπροσανατολιστικό ρόλο τον οποίο κι οφείλουν να εγκαταλείψουν, σεβόμενοι το ρόλο τους. Αν θέλουν, βέβαια.
Φτάσαμε άλλωστε στο σημείο να μην είναι πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων η ομιλία του Ζελένσκι και των νεοναζί Αζόφ στην ελληνική Βουλή αλλά η μηδενική εξέλιξη στο θέμα του εγκλήματος της Πάτρας.
Ο κακοπροαίρετος θα έβλεπε πρόθεση, πάντως.