Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org - Παρουσίαση Freepen.gr
Ο αριθμός φαίνεται μάλλον εντυπωσιακός και μπορεί να δώσει μια προοπτική ότι η Ουκρανία θα μπορέσει να νικήσει τις ρωσικές δυνάμεις. Ωστόσο, η κατάσταση στο έδαφος λέει άλλα. Με τη μεταβιομηχανική οικονομία της πολιτικής Δύσης, η ικανότητά τους να παράγουν μαζικά προσιτό και εύκολα αντικαταστάσιμο στρατιωτικό υλικό αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος της «βοήθειας» από τις ΗΠΑ/ΕΕ είναι ουσιαστικά ημίμετρο. Το να ρίχνεις χρήματα σε ένα πρόβλημα είναι πολύ απίθανο να το λύσει, καθώς οι πραγματικές καταστάσεις απαιτούν γνήσια, όχι χρηματική δράση.
Η ποσότητα υλικού που έχασε η Ουκρανία μέχρι στιγμής είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, καθώς και οι δύο πλευρές παρέχουν εκ διαμέτρου αντίθετα δεδομένα, ενώ η ανεξάρτητη επιβεβαίωση από το έδαφος είναι ουσιαστικά αδύνατη λόγω των συνεχιζόμενων στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ωστόσο, πλάνα πολέμου που τραβήχτηκαν από πολίτες, εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης ενσωματωμένα με στρατεύματα πρώτης γραμμής και τους ίδιους τους στρατιώτες, δείχνουν ξεκάθαρα πως οι απώλειες της Ουκρανίας σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό ήταν τεράστιες.
Για να αντικατασταθεί το χαμένο υλικό, το καθεστώς του Κιέβου θα απαιτήσει τεράστιους πόρους. Ωστόσο, αυτό θα είναι αρκετά δύσκολο, καθώς το Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Συγκρότημα της χώρας έχει ουσιαστικά εκμηδενιστεί από τα μεγάλης εμβέλειας χτυπήματα της Ρωσίας. Έτσι, το καθεστώς θα χρειαστεί να αποκτήσει επιπλέον στρατιωτικό υλικό αλλού. Η πολιτική Δύση είναι ο κύριος προορισμός για αυτόν τον σκοπό, καθώς η Ουκρανία αποκτά όπλα του ΝΑΤΟ εδώ και χρόνια. Ωστόσο, αυτό το υλικό είχε περιορισμένο αντίκτυπο στο πεδίο της μάχης. Για να το αλλάξουν αυτό, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ αποφάσισαν να ενισχύσουν τη λεγόμενη «θανατηφόρα βοήθεια».
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η προοπτική να λάβει η Ουκρανία την υποσχεθείσα «βοήθεια» είναι μάλλον ζοφερή. Προκύπτει ένα προφανές ερώτημα, τι θα συμβεί με σχεδόν 65 δισεκατομμύρια δολάρια; Η πρώτη συζήτηση για μια τέτοια ερώτηση θα πρέπει να είναι το Κογκρέσο των ΗΠΑ. Με το νομοθετικό σώμα να προσπαθεί να τρέξει γρήγορα τη συμφωνία, ορισμένοι αμερικανοί βουλευτές έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι θα μπορούσαν να κλέψουν τη «βοήθεια», όπως συνέβαινε για δεκαετίες κατά τη διάρκεια πολλών αμερικανικών εισβολών σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η διαφθορά και η υπεξαίρεση, που ο γεωπολιτικός ειδικός Παύλος Αντωνόπουλος κάλυψε πρόσφατα σε μια εξαιρετική ανάλυση, είναι το μικρότερο πρόβλημα σε αυτήν την κατάσταση.
Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν την πολιτική Δύση σαν να στέλνει πραγματικά, φυσικά χρήματα στο καθεστώς του Κιέβου. Ωστόσο, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Τα κεφάλαια θα παραμείνουν ουσιαστικά στις χώρες «δότες». Το μεγαλύτερο μερίδιο αυτών των κεφαλαίων θα διατεθεί επίσημα για τον οπλισμό, ή μάλλον, τον επανεξοπλισμό των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου. Αλλά ποιες ακριβώς, ή ακριβέστερα, ποιες εταιρείες θα παράγουν όπλα για τον ουκρανικό στρατό; Είναι ασφαλές να υποθέσουμε πως όλοι γνωρίζουμε την απάντηση - το Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Συγκρότημα των ΗΠΑ, το μεγαλύτερο και ισχυρότερο καρτέλ κατασκευής όπλων στον πλανήτη. Ονόματα όπως οι Lockheed Martin, Raytheon, Boeing, BAE Systems, General Dynamics, Northrop Grumman, για να αναφέρουμε μερικά, θα λάβουν τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κεφαλαίων.
Για παράδειγμα, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη «Phoenix Ghost», που κατασκευάζονται από τα drones Aevex Aerospace και «Switchblade», που εδρεύουν στην Καλιφόρνια, που κατασκευάζονται από την AeroVironment, και έχουν σχεδιαστεί για να χτυπούν άρματα μάχης και άλλα τεθωρακισμένα οχήματα, καθώς και μονάδες πεζικού. Το θωρακισμένο όχημα M113 αποστέλλεται επίσης και ενώ είναι παλιό, σε μεγάλο βαθμό απαρχαιωμένο και δεν παράγεται από το 2007, είναι αρκετά πολυάριθμο και η απαλλαγή του θα ανοίξει τον δρόμο για την απόκτηση του άμεσου διαδόχου του, του AMPV (Armored Multi-Purpose Vehicle). μια παραλλαγή χωρίς πυργίσκο του Bradley Fighting Vehicle, που παράγεται από την BAE Systems.
Ένα άλλο προϊόν της BAE Systems είναι το όπλο M777, ένα ρυμουλκούμενο πυροβολικό 155 mm σχεδιασμένο για άμεση υποστήριξη πυρός. Τα ουκρανικά στρατεύματα τα χρησιμοποιούν ήδη, ενώ πρόσφατα βίντεο που κυκλοφόρησε ο ρωσικός στρατός δείχνουν πως ορισμένα έχουν ήδη καταστραφεί στη μάχη. Είναι ενδιαφέρον ότι τα οβιδοβόλα που παραδόθηκαν στην Ουκρανία δε διαθέτουν ψηφιακά συστήματα ελέγχου πυρός.
Τα πολυδιαφημισμένα MANPADS "Stinger" (παραγωγή Raytheon) και "Javelin" ATGM (συμπαραγωγή Lockheed Martin και Raytheon) έχουν σταλεί κατά χιλιάδες. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά τους ήταν αμφίβολη στην καλύτερη περίπτωση, παρά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που προσπαθούσαν να τους παρουσιάσουν ως υποτιθέμενους «game changers». Τα ρωσικά τανκς έχουν μαγνητοσκοπηθεί να επιβιώνουν από έως και 7 χτυπήματα "Javelin", ακόμη και να συνεχίζουν να πολεμούν, προς μεγάλη απογοήτευση των ουκρανικών δυνάμεων, οι οποίες πρόσφατα έλαβαν εντολή να σταματήσουν να διαμαρτύρονται δημόσια για την κακή απόδοση των δυτικών όπλων.
Το AN/MPQ-64 "Sentinel" της Raytheon, ένα ραντάρ παλμικού Doppler με εμβέλεια X-band, που χρησιμοποιείται για την ειδοποίηση και την υπόδειξη συστημάτων αεράμυνας μικρής εμβέλειας έχει επίσης σταλεί. Επιπλέον, 40 εκατομμύρια φυσίγγια φορητών όπλων, 5.000 τουφέκια εφόδου και μάχης, 1.000 πιστόλια, 400 πολυβόλα και 400 κυνηγετικά όπλα έχουν σταλεί στην Ουκρανία, μαζί με περισσότερες από 1 εκατομμύριο χειροβομβίδες, όλμους και 200.000 βλήματα πυροβολικού. Οι παραδόσεις αυτές είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές Μαΐου. Ο πραγματικός αριθμός είναι σίγουρα πολύ υψηλότερος από τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο.
Τα εν λόγω όπλα δεν αλλάζουν την στρατηγική ισορροπία μεταξύ της Ρωσίας και του καθεστώτος του Κιέβου, αλλά παρατείνουν τον αγώνα, με αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερες απώλειες στρατιωτικών και πολιτών. Επίσης, από άποψη υλικοτεχνικής υποστήριξης, η κατοχή τόσων διαφορετικών τύπων όπλων δημιουργεί πολλά προβλήματα στον ουκρανικό στρατό, ο οποίος μετά βίας συγκρατείται ως έχει. Υπάρχουν επίσης ζητήματα εκπαίδευσης και δογματικής ασυμβατότητας.
Τα οβιδοβόλα M777 είναι ακίνητα όταν αναπτύσσονται και έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα την κυριαρχία του αέρα. Τα αμερικανικά στρατεύματα υποτίθεται πως τα χρησιμοποιούν από μια ασφαλή απόσταση, χρησιμεύοντας ως υποστήριξη πυρός χτυπώντας πολύ συγκεκριμένους στόχους κατά τη διάρκεια υπερπόντιων επιχειρήσεων, κάτι που είναι εντελώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία, όπου η άλλη πλευρά (Ρωσία) απολαμβάνει αεροπορική κυριαρχία και χρησιμοποιεί μαζικό πυροβολικό για να ανοίξει τρύπες στις ουκρανικές γραμμές, ακολουθούμενες από μαζικές και καλά συντονισμένες επιθέσεις αρμάτων μάχης. Έτσι, τα αμερικανικά όπλα όχι μόνο αποτυγχάνουν να παράσχουν αποτελεσματική αντιμετώπιση στα ρωσικά στρατεύματα, αλλά σκοτώνουν ακόμη και τις ουκρανικές δυνάμεις, καθώς δεν είναι ακόμα συνηθισμένοι να τα χρησιμοποιούν.
Και τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο, η «βοήθεια» που παρέχουν (και σύντομα θα δοθεί) από τις χώρες του ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά μακροπρόθεσμα δάνεια που θα πρέπει να αποπληρωθούν τις επόμενες δεκαετίες. Το πρόγραμμα Lend-Lease της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την ΕΣΣΔ, που εκτιμάται σε 160 δισεκατομμύρια δολάρια σε σημερινά δολάρια ΗΠΑ, αποπληρώθηκε πλήρως μόνο το 2006. Επομένως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Ουκρανία θα πληρώσει την τρέχουσα «βοήθεια» 65 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τα υπόλοιπα αυτού του αιώνα. Δηλαδή, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει ένα βιώσιμο ουκρανικό κράτος για να το κάνει μετά το τέλος της σύγκρουσης.