Παύλος Αντωνόπουλος, ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Πολλοί από αυτούς τους ξένους δεν έχουν την κατάλληλη στρατιωτική εκπαίδευση και εμπειρία. Καθώς δεν μπορούν να πολεμήσουν σωστά, οι διοικητές του στρατού της Ουκρανίας παραπονιούνται για αυτούς διότι δεν είναι χρήσιμοι στην πολεμική προσπάθεια. Για το λόγο αυτό, αναπτύσσονται στα πιο βαριά σημεία μάχης, συμπεριλαμβανομένου του Donbass, και ως εκ τούτου έχουν μικρό ποσοστό επιβίωσης καθώς υψηλού επιπέδου επαγγελματίες στα ρωσικά στρατεύματα τους εμπλέκουν ενεργά.
Μέχρι τις 16 Απριλίου, σύμφωνα με στοιχεία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, υπήρχαν περίπου 6.800 ξένοι μαχητές από 63 χώρες. Από αυτούς, περισσότεροι από 1.000 ξένοι μαχητές σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 900 διέφυγαν από την Ουκρανία. Από τους ξένους μαχητές, υπήρχαν 1.800 από την Πολωνία, περίπου 500 από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Ρουμανία η καθεμία, 300 από τη Βρετανία και τη Γεωργία, 127 από τη Γαλλία και 50 από τη Γερμανία.
Αν και βρίσκονται κυρίως στις πόλεις του Κιέβου και του Χάρκοβο, με τα στρατηγεία συντονισμού της διεθνούς λεγεώνας να βρίσκονται στο Μπελάγια Τσέρκοφ, εμφανίζονται όλο και περισσότερο στα μέτωπα μάχης του Ντονμπάς. Περίπου 200 έχουν αιχμαλωτιστεί από τον στρατό της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ και εναντίον τους κινήθηκαν ποινικές υποθέσεις. Τουλάχιστον 72 μισθοφόροι πολέμησαν στη Μαριούπολη, το πρώην προπύργιο του τάγματος Αζόφ, στα μέσα Απριλίου.
Καθώς οι πολίτες της Βρετανίας, της Δανίας, της Πολωνίας και της Κροατίας απολαμβάνουν καθεστώτα χωρίς βίζα για την άφιξη στην Ουκρανία, υπήρξε μεγαλύτερος αριθμός ξένων μαχητών από αυτές τις χώρες. Υπάρχουν αμερικανικές ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες στην Ουκρανία: Academy, Cubic, Din-corporation, Lancaster, Ανεξάρτητοι σύμβουλοι ασφαλείας, Professional Oversees Contractors. Από τη Βρετανία, υπάρχει το Halo Trust. Παρόλα αυτά, ξένοι μαχητές φτάνουν επίσης από την Ιταλία, την Ισπανία και την Τουρκία.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μπαίνει στον τέταρτο μήνα του, υπάρχει πλέον πληθώρα μαρτυριών φρίκης που αντιμετωπίζουμε. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου, όταν φαινόταν σχεδόν «μοντέρνο» ή «νευρικό» ο εθελοντής να πολεμήσει τους Ρώσους. Η International Legion της Ουκρανίας έχει ακόμη και τη δική της ιστοσελίδα όπου παρέχει οδηγίες σε επίδοξους ξένους μαχητές για το πώς να εισέλθουν στη χώρα και τι να πακετάρουν. Μέχρι τις 6 Μαρτίου, είχαν λάβει περισσότερες από 20.000 αιτήσεις, σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών.
Ο αριθμός των ξένων μαχητών αυτήν την στιγμή στην Ουκρανία είναι κρατικό μυστικό, αλλά ο συνταγματάρχης Anton Myronovych είπε στο CNN ότι: «Οι καλύτεροι από τους καλύτερους εντάσσονται στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας. Αυτοί είναι ξένοι με πραγματική εμπειρία μάχης, είναι ξένοι πολίτες που ξέρουν τι είναι πόλεμος, ξέρουν πώς να χειρίζονται όπλα, ξέρουν πώς να καταστρέψουν τον εχθρό».
Αν και δεν επιβεβαιώνεται, υπαινίσσεται πως ίσως οι ειδικές δυνάμεις από στρατούς ξένων χωρών επιχειρούν στην Ουκρανία υπό τη σημαία της Διεθνούς Λεγεώνας. Ένας άλλος λόγος για την ουκρανική πολιτική σιωπής έναντι των ξένων μαχητών, σε αντίθεση με τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου, είναι ότι μπορούν να περιορίσουν την έκθεση των νεοναζί στις τάξεις τους. Παρά αυτήν τη σιωπή, δεν σταμάτησαν να φιλτράρουν ειδήσεις ότι νεοναζί από τη Δανία, τη Σουηδία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν συρρέει για να πολεμήσουν τους Ρώσους στην Ουκρανία.
Με αυτόν τον τρόπο, οι ξένοι μαχητές από τη Δύση αποτελούνται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, ακροδεξιούς εξτρεμιστές και τουλάχιστον αρχικά, αφελείς φιλελεύθερους. Αυτό που κάνει όμως μοναδική την άφιξη μαχητών από την Τουρκία είναι ότι έχουν επίσης κίνητρα λόγω της ιδεολογίας της εθνικής υπεροχής τους, αλλά μέσα από το εύρος του παντουρκισμού, που είναι εξίσου ακραίο με τον νεοναζισμό.
Αν και αυτοί οι μαχητές έχουν αναμφισβήτητα μεγάλο κίνητρο, χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά ως «τροφή κανονιού». Υπενθυμίζεται ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση εξέδωσε προειδοποίηση στις 15 Μαρτίου πως οι εθελοντές θα μπορούσαν να καταλήξουν να χρησιμοποιηθούν ως «τροφή για κανόνια» από τον ουκρανικό στρατό. Αυτό ταιριάζει με τη μαρτυρία του Μάθιου Ρόμπινσον, ενός Βρετανού εθελοντή, ο οποίος τόνισε ότι οι ξένοι «μπορούν να οδηγηθούν με σιδηρόδρομο σε μια λεγεώνα και να σταλούν στην πρώτη γραμμή πολύ γρήγορα. Παρόλο που έχετε τις καλύτερες προθέσεις να βοηθήσετε τους ανθρώπους, θα μπορούσατε βασικά να είστε τροφή για τα κανόνια».
Από την πλευρά του, ο Κέβιν, το ψευδώνυμο ενός Αμερικανού «βετεράνου» των ειδικών δυνάμεων, είπε στο CNN στις 24 Μαΐου πως ορισμένα μέτωπα μάχης στην Ουκρανία ήταν «κυριολεκτικά ένας εφιάλτης» και κάποιοι από τους άλλους ξένους ήταν «σοκαρισμένοι». Καθώς ο πόλεμος διανύει τον τέταρτο μήνα του, η ροή των ξένων μαχητών έχει επιβραδυνθεί μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, αλλά αυτοί που εξακολουθούν να ακολουθούν είναι είτε εξτρεμιστές, όπως Ευρωπαίοι/Αμερικανοί νεοναζί και Τούρκοι Γκρίζοι Λύκοι, είτε οι ειδικές δυνάμεις του Δυτικές χώρες που ποζάρουν με προσχήματα. Με μαρτυρίες όπως του Ρόμπινσον και του Κέβιν, οι μόνοι ξένοι που πηγαίνουν σήμερα στην Ουκρανία είναι οι πιο ρωσοφοβικοί ρατσιστές και εξτρεμιστές.
