Κρινιώ Καλογερίδου
Οι δίαυλοι επικοινωνίας τινάχτηκαν στον αέρα μετά την παρέμβαση οργής του τελευταίου (''Δεν μιλάω με τον Μητσοτάκη'') εξανεμίζοντας τις προσδοκίες για ήρεμο καλοκαίρι στο Αιγαίο και κερδοφορία απ' τον τουρισμό αμφότερων των χωρών σε περίοδο έξαρσης του ρωσικού αναθεωρητισμού, ο οποίος κυοφορεί τον τουρκικό και την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων με σήμα από το πεδίο του ρωσο-ουκρανικού πολέμου στην Ουκρανία.
Ο προβλέψιμος ''απρόβλεπτος'' γείτονας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν ακολουθεί το λογικό και ευπρόσδεκτο βήμα της διμερούς συνεννόησης επί των ελληνοτουρκικών στο οποίο ήλπιζαν οι ''Μεγάλοι'' (ΗΠΑ-Γερμανία). Αντίθετα, εμφορείται από πρωτοφανή προκλητικότητα και κάνει ό,τι μπορεί για να μας δείξει τον εκνευρισμό του (βλ. πτήση τουρκικών μαχητικών 12 ν.μ. απ' την Αλεξανδρούπολη και αεροναυτικές ασκήσεις ''Λόγχη'' και ''Καταιγίδα'' στο Αιγαίο για την ανακατάληψη βραχονησίδων).
Εκνευρισμό που άλλαξε άρδην το κλίμα στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας οδηγώντας σε ναυάγιο την προ τριμήνου διμερή συνεννόηση Μητσοτάκη-Ερντογάν την Κυριακή της Ορθοδοξίας (13/3/'22) και σε ανεκδιήγητες συμπεριφορές στη συνέχεια (βλ. στρατιωτικές προκλήσεις διαρκείας και προσπάθεια μέσω τουριστικής καμπάνιας να ''βαφτίσει'' Τουρκοαιγαίο'' το Αιγαίο ''Turkaegean: Coast of Happiness'' (μ.τ.φ ''η ακτή της ευτυχίας'') στα αγγλικά-γαλλικά-γερμανικά [''Turkaegean''//''Turkiye Egéene''//''Türkische Ägäis''] και να δελεάσει τους ανυποψίαστους τουρίστες παρουσιάζοντας ως τουρκικό ο,τιδήποτε ελληνικό, από τα αρχαία ελληνικά μνημεία [Σμύρνη, Έφεσο, Πέργαμο, Αϊβαλί κλπ] ως και το μπουζούκι ακόμα).
Ασφαλώς, η αποθράσυνση του Τούρκου Προέδρου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανοχή που επιδεικνύει η Δύση, ιδίως μετά την ανάληψη εκ μέρους του ρόλου... ''ειρηνοποιού''-διαμεσολαβητή στο Ουκρανικό, πράγμα που αποδεικνύει την χωρίς τέλος αφελή συμπεριφορά των Συμμάχων του ΝΑΤΟ, απ' τη στιγμή που είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι οι ''καλές υπηρεσίες'' της Τουρκίας κρύβουν πίσω τους πολλαπλάσια ανταλλάγματα (βλ. τα τελευταία που ζήτησε ''χθες'' απ' τον Πούτιν και σήμερα για να πει το ''ναι'' στην είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ).
Οφείλεται όμως και στην αφόρητη πίεση που δέχεται στο εσωτερικό της χώρας του, αφού η Τουρκία είναι ''καζάνι που βράζει'' από καιρό λόγω της οικονομικής κρίσης, πολύ περισσότερο τώρα που έσκασε η ''βόμβα'' μετά την αποκάλυψη του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου (επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος CHP και αρχηγού της τουρκικής αντιπολίτευσης) για τον Τούρκο Πρόεδρο.
Αποκάλυψη που πάει να διαμορφώσει κλίμα καχυποψίας σε βάρος του Ταγίπ Ερντογάν, γιατί λέει ότι αυτός --- σε περίπτωση που χάσει τις εκλογές του Ιουνίου του '23 -- ετοιμάζει απόδραση από την Τουρκία στις ΗΠΑ μαζί με την οικογένειά του μεταφέροντας μεγάλα χρηματικά ποσά μέσω δύο φιλοκυβερνητικών ιδρυμάτων [''Υπηρεσία για τη Νεολαία και την Εκπαίδευση της Τουρκίας (TÜRGEV) και ENSAR], πράγμα που διέψευσε ωστόσο ο Ομέρ Τσελίκ, εκπρόσωπος Τύπου του κυβερνώντος κόμματος (AKP).
Σαν να μην έφτανε αυτό, βγήκε ο πρώην πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου και, αφού εξαπέλυσε οργίλη επίθεση μέσω Twitter κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη χαρακτηρίζοντας εντελώς απαράδεκτες τις θέσεις του στις ΗΠΑ γιατί ''θα καταστρέψουν την ειρήνη στο νησί (της Κύπρου) και θα αποσταθεροποιήσουν το Αιγαίο και τη Μεσόγειο'', απηύθυνε μομφή στην τουρκική κυβέρνηση κατηγορώντας ευθέως τον Πρόεδρό του για καθυστερημένη αντίδραση στην ομιλία Μητσοτάκη και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών (βλ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου) ότι δεν ζήτησε εξηγήσεις -- ως όφειλε -- από τον Έλληνα πρέσβη στην Τουρκία.
Τα δεδομένα αυτά ασφαλώς πυροδοτούν επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας, η οποία φλέγεται κυριολεκτικά από τα ήξεις-αφήξεις, τους εκβιασμούς και τις απειλές του Ταγίπ Ερντογάν προς τους Συμμάχους, την Ελλάδα και την Κύπρο. Εκβιασμούς επί του... πεδίου, αφού όλα δείχνουν ότι δεν είναι τυχαία η κλιμάκωση των προκλήσεων από την Τουρκία απέναντι στον Ελληνισμό.
Κλιμάκωση που, ενώ στην πρώτη περίπτωση δείχνει σημάδια υποχώρησης (βλ. υπαναχώρηση Ερντογάν στο θέμα εισόδου Φινλανδίας-Σουηδίας στη Β.Α Συμμαχία), στην περίπτωση της Συρίας (όπου ετοιμάζει ''εκπλήξεις'' ταυτόχρονα με το άνοιγμα του λιβυκού μετώπου λόγω ενεργειακών), της Ελλάδας και της Κύπρου επιτείνεται.
Για τις δυο τελευταίες, άλλωστε, ήταν ενδεικτικά τα πρωτοσέλιδα των φιλοκυβερνητικών τουρκικών εφημερίδων (βλ. χαρακτηρισμός της Ελλάδας από την Milliyet ως 51η Πολιτεία των ΗΠΑ), σαν αντίδραση στην παρουσίαση από τον Έλληνα πρωθυπουργό -- ενώπιον του Αμερικανού Προέδρου -- του χάρτη της ''Γαλάζιας Πατρίδας'', που επιβεβαίωνε περίτρανα το εύρος της τουρκικής απειλής.
Ειδικά για την περίπτωση των εκπροσώπων του Ελληνισμού στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ο νεο-Οθωμανός ''σουλτάνος'' ανεβάζει κατακόρυφα το θερμόμετρο με κινήσεις ''πληγωμένου θηρίου'', αφού αμφισβητεί ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην καρδιά του Αιγαίου (βλ. έκδοση [παράνομης] Navtex και έρευνες [χωρίς ελληνική παρεμπόδιση] απ' το τουρκικό ερευνητικό Γιουνούζ στην περιοχή μεταξύ Αη Στράτη-Λήμνου-Λέσβου και Χίου), ενώ προετοιμάζει το έδαφος για δημιουργία τουρκικής βάσης drone στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Απέναντι στις χωρίς τέλος προκλήσεις της Άγκυρας, η Αθήνα απαντά με ''στρατηγική ψυχραιμία'' ακολουθώντας, ως συνήθως, την πολιτική του κατευνασμού που ταυτίζεται με την απραξία λόγω αδυναμίας.
Με δεδομένο αυτό, η Τουρκία ''ξύνει τα νύχια της'' για να βάλει φωτιά στο Αιγαίο δημιουργώντας ''θερμό επεισόδιο'' σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών και ενόψει των συνομιλιών μας με κλιμάκιο του αμερικανικού Πενταγώνου, προκειμένου να ξεκινήσουν οι συνομιλίες για την αγορά των F-35 απ' την Αμερική.
Το παρήγορο είναι ότι αυτήν τη φορά η Κομισιόν δεν αντέδρασε με ένα ακόμα ''Ουδέν σχόλιον'', όπως εκείνο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε ο Ταγίπ Ερντογάν κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Έτσι ακούσαμε με ικανοποίηση (που κρύβει ενδόμυχη αγωνία) την εκπρόσωπό της Ντάνα Σπινάντ να λέει ξεκάθαρα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός ''είναι ηγέτης μιας κυβέρνησης κράτους-μέλους της Ε.Ε., τον οποίο αναγνωρίζει όλος ο κόσμος''.
Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης [...] αναμένουν από την Τουρκία να κάνει βήματα αποκλιμάκωσης εκπέμποντας καταληκτικά το ξεκάθαρο μήνυμα ότι ''ο σεβασμός προς τους γείτονες και οι σχέσεις καλής γειτονίας αποτελούν τη βάση για εποικοδομητική συνεργασία (της Τουρκίας) με την Ευρωπαϊκή Ένωση''.
Το ίδιο ξεκάθαρο μήνυμα έστειλε η εκπρόσωπος της Κομισιόν και για την περίπτωση της Κύπρου δηλώνοντας ότι παρακολουθούν με μεγάλη ανησυχία στην ΕΕ τις τελευταίες εξελίξεις στα Βαρώσια, ενώ υπενθύμισε με νόημα ότι τόσο η τουρκική κυβέρνηση όσο και η ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας γνωρίζουν πολύ καλά τη θέση της ΕΕ γι' αυτά.
-- Ενθαρρυντικά, θα μου πείτε, όπως ακούγονται.
Ναι, αλλά δεν πρέπει να μας εφησυχάζουν. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να μας δίνουν την ψευδαίσθηση ότι είμαστε σε φάση ανάκαμψης και αποκατάστασης του κύρους της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά, σαν να έχουμε υψώσει απόρθητο τείχος προστασίας στα ήδη... ξαλαφρωμένα απ' τα ρωσικά οπλικά συστήματα (ελέω Ουκρανίας) νησιά μας.
Ουδέν ψευδέστερον αυτού, όσο η ελληνική ηγεσία (με έξωθεν συστάσεις, προφανώς) κλείνει τα μάτια στις τουρκικές παρανομίες (οι οποίες συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας) αποδεικνύοντας με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι εξαντλούμε την πίστη μας σε αυτά κάνοντας τον παλικαρά μόνο μπροστά στο Κογκρέσο των ΗΠΑ...