Αναζητείται ντροπή. Τι δεν είδα πουθενά στη δημοσιογραφία

Elf-Moondance / pixabay

Ξέρετε όλοι στη δουλειά μας κάνουμε παραχωρήσεις. Όλοι ανεχόμαστε καταστάσεις. Μέχρι ενός κάποιου σημείου βέβαια, γιατί όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι και σου ζητάνε να κάνεις το άσπρο μαύρο, τότε οι περισσότεροι από εμάς, βάζουμε την αξιοπρέπειά μας μπροστά και αποχωρούμε. Ένα πράγμα που δεν είδα πουθενά στη δημοσιογραφία.

Θόδωρος Γαλανόπουλος 

Περιμένουν άπαντες να πληρωθούν με τα λεφτά του κράτους και της κυβέρνησης, έμμεσα ή άμεσα, με κρατικές διαφημίσεις κλπ- κλπ. Καλά δεν ντρέπεστε όλοι μαζί να βγαίνετε κουστωδία και να λέτε αυτά που σας σερβίρει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σαν ειδήσεις; 

Δεν έχει το σθένος ένας από εσάς να τα βροντήξει και να πάει να γίνει έστω ντιλιβεράς, να κουβαλάει σουβλάκια, παρά να κουβαλάει τις εντολές της κυβέρνησης; Πόσο θα αντέξετε ακόμα να σας κράζουν παγκοσμίως ότι βρίσκεστε στις τελευταίες θέσεις της ελευθεροτυπίας; Δεν το καταλαβαίνετε ότι έχετε γίνει ένα με την εξουσία, και θέλετε και εσείς φρουρά και να κυκλοφορείτε, γιατί κάθε μέρα υποστηρίζετε τα πεπραγμένα μιας αλαζονικής, υπεροπτικής και αρπακτικής κυβέρνησης;

Καλά για οτιδήποτε θίγει την κυβέρνηση δε μιλάτε, για το φόνο του συναδέλφου σας Καραϊβάζ, δε βρέθηκε κάποιος να ψάξει το θέμα δημοσιογραφικά; Για τις σφαίρες που έφαγε ο Στέφανος Χίος δε σας είπαν κάτι; Ή μήπως σας είπαν… μην κοιτάς πιο μακριά από κει που σου δείχνει κυβέρνηση, μην πάθεις κι εσύ τα ίδια;; 

Κι αν τυχόν αλλάξει η κυβέρνηση;Τι θα κάνετε; Κωλοτούμπα και θα ακολουθήσετε τους καινούργιους; Θα μου πείτε ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρείτε εσείς; Παλιά σας τέχνη κόσκινο… Όπως είπε και ένας Γάλλος δημοσιογράφος, “Η δημοσιογραφία είναι επάγγελμα στο οποίο περνάς τη μισή σου ζωή μιλώντας για πράγματα που δεν ξέρεις και την άλλη μισή σιωπώντας για αυτά που ξέρεις…”.