 |
| eloiroudaire77 / pixabay |
Πρώτον: Προφανώς οι Αμερικανοί κατάφεραν να βάλουν στο χέρι τους Ευρωπαίους με εργαλείο την εκβιαστική πολιτική των αντιρωσικών κυρώσεων. Πρόκειται για μια εξέλιξη απόλυτα ερμηνεύσιμη και εν πολλοίς αναμενόμενη, η οποία επιβεβαιώνει πως οι ΗΠΑ διατηρούν το συγκριτικό πλεονέκτημα στην στρατηγική διαχείριση έναντι της γεωπολιτικά ανώριμης και νηπιακά συμπεριφερόμενης Ευρώπης των χαρτογιακάδων, που παραδόθηκε σούμπητη στην περιδίνηση αδιέξοδων και αυτοκτονικών πολιτικών. Αυτό όμως είναι η μια όψη του νομίσματος…
Δεύτερον: Η διάχυση των συνεπειών που αναμένεται να σαρώσουν τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες, σύντομα θα προσλάβει ανεξέλεγκτη δυναμική και το τίμημα θα είναι ιδιαίτερα βαρύ ΚΑΙ για την Αμερικανική Οικονομία και Κοινωνία. Και αυτή βεβαίως είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος, την οποία ουδείς δικαιούται να υποτιμήσει.
Τρίτον: Η αδυναμία ελέγχου αυτής της ανατροφοδοτούμενης λαίλαπας, είναι συστημική και επιβεβαιώνει ότι το πολυδιαφημισμένο μοντέλο του σύγχρονου Δυτικού κόσμου, δεν είναι κυρίως ένα σύνολο από επιτεύγματα και από ανυπέρβλητες δυνατότητες που θα πρέπει να αποθεώνονται σε κάθε ευκαιρία. Είναι πρωτίστως ένα νοσηρά ανταγωνιστικό και αυτοκαταστροφικό περιβάλλον, το οποίο την κρίσιμη στιγμή επιβεβαιώνει με τρόπο εκρηκτικό πως τα πραγματικά του όρια είναι αυστηρά πεπερασμένα και τα εσωτερικά του αδιέξοδα είναι...
Τέταρτον: Η Ρωσοουκρανική αντιπαράθεση δεν ήταν μια περιφερειακή διμερής σύγκρουση όπως επιχειρήθηκε να εμφανιστεί από την αρχή προκειμένου να διευκολυνθούν εκβιασμοί, γεωστρατηγικοί προσεταιρισμοί και λοιπές περιφερειακές επαναπροσεγγίσεις. Ήταν ο καταλύτης ο οποίος, στο περιβάλλον μιας γενικευμένης συστημικής σύγκρουσης για την οποία μιλήσαμε από την πρώτη στιγμή, οδήγησε σε μια καθολική απορρύθμιση την εξίσωση της ισορροπίας ισχύος και αυτή η εξέλιξη με την σειρά της απειλεί να προσδώσει ευρύτερα χαρακτηριστικά (μηδέ εξαιρουμένων και των πολιτισμικών) στην νέα διαμορφούμενη πολυπολική πραγματικότητα…
Πέμπτον: Η τελική έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης ΔΕΝ θα είναι μονοδιάστατη, αφού και η ίδια η συστημική σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι πολυπαραμετρική. Από αυτήν την άποψη η νέα ισορροπία ισχύος που θα προκύψει ως προϊόν αυτής της αντιπαράθεσης, ΔΕΝ θα χαρακτηρίζεται από την παραδοσιακή ανταγωνιστική «αρμονία» των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά θα είναι συνισταμένη περισσότερων παραμέτρων ισχύος, γι’ αυτό και το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της θα είναι η μεταβατικότητα και η δυναμική αστάθεια που θα τροφοδοτήσει με την σειρά της εξελίξεις αλλά και καινούριες ανατροπές…
Έκτον: Αδιαπραγμάτευτη σταθερά η οποία θα κρίνει εν πολλοίς την έκβαση αυτής της συγκρουσιακής διαδικασίας όπως και την ιδιαίτερη θέση των πρωταγωνιστών στο Διεθνές Σύστημα, θα είναι η κρίσιμη παράμετρος που είθισται να αποκαλείται «αφήγημα Νίκης» και το οποίο όπως δείχνουν τα πράγματα ΔΕΝ το διαθέτουν σε επάρκεια τα «αδιαφιλονίκητα» γεωπολιτικά «φαβορί».
- ΔΕΝ το διαθέτει η Ευρώπη η οποία αρκέστηκε να φλυαρεί αποθεώνοντας το «μεγαλείο» των αξιών της τις οποίες υπονόμευσε η ίδια η πολιτική της ελίτ με τις παράλογες, εγκληματικές και ψευτοδιεθνιστικές πολιτικές της…
- ΔΕΝ το διαθέτει η Αμερική διότι παρά την συσσωρευμένη γεωπολιτική της εμπειρία, επιμένει να λειτουργεί κοντόφθαλμα προσβλέποντας στην καθυπόταξη όσων δορυφοριοποιεί και αρνούμενη να «μοιράσει την τράπουλα» χτίζοντας μια ουσιαστικά πολυμετοχική εταιρική σχέση…
- Προφανώς ΔΕΝ το διαθέτουν οι φτωχοδιάβολοι του παρασιτικού προστατευτισμού οι οποίοι επιμένουν εναγωνίως να αναζητούν προστάτη, πρόθυμες να παραδώσουν τα κλειδιά μαζί με ότι απέμεινε από την αναιμική αξιοπρέπειά τους…
Το διαθέτουν όμως σε υπερεπάρκεια οι νεο-οθωμανοί μαξιμαλιστές αλλά και οι νέες δυνάμεις που αναφύονται στο Ασιατικό περιβάλλον. Οι μεν πρώτοι αναδεικνύοντας σε κυρίαρχο στοιχείο την αναθεωρητική τους στρατηγική... Οι δε δεύτερες με την απόπειρα καθολικής χειραφέτησης της γεωοικονομικής τους ισχύος.
Έβδομον: Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρώπη, οδήγησαν σε μια συστηματική αυτοϋπονόμευση ακόμη και την ίδια την ικανότητά τους να διατυπώνουν «αφήγημα Νίκης», είτε ροκανίζοντας συστηματικά κρίσιμες παραμέτρους ισχύος , αφού αποδείχτηκαν ευάλωτες στα δολώματα της παγκοσμιοποίησης και αυτή η «αφαίμαξη ισχύος» ήταν εκούσια, γεγονός που την καθιστά πρακτικά ΜΗ αναστρέψιμη… Είτε με την καταστροφική αντίληψη της ολοκληρωτικής τους παράδοσης σε πολιτισμικούς, περιβαλλοντικούς, και κοινωνικούς νεολογισμούς, μου μεταμορφώνουν συστηματικά την ίδια την κοινωνική και παραγωγική τους φυσιογνωμία.
Επιμένοντας λοιπόν στην γλώσσα του ρεαλισμού (και όχι του ρομαντισμού όπως διόλου αθώα επιχειρούν να μας χρεώσουν οι φλύαροι και υποτιθέμενα «συνετοί» φαφλατάδες) θεωρούμε ότι η πατρίδα μας οφείλει να διαμορφώσει το ΔΙΚΟ της ΑΦΗΓΗΜΑ ΝΙΚΗΣ, αποστασιοποιημένη πλήρως από τους καθ’ όλα ασαφείς δυτικούς σχεδιασμούς που της αναγνωρίζουν το «δικαίωμα» της λειτουργικής χρησιμότητας, αλλά ΔΕΝ της αναγνωρίζουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ της στρατηγικής επιβίωσης και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Το «Εθνικό Αφήγημα Νίκης» προϋποθέτει πως η πατρίδα μας θα πρέπει να χειραφετηθεί πλήρως και αυτό σημαίνει πως η υπόθεση της στρατηγικής της επιβίωσης, ΔΕΝ υποβαθμίζεται ως εκφραστική πιρουέτα στον σχεδιασμό της Δυτικής συμμαχίας που την αγνοεί με τρόπο επιδεικτικό, αλλά ενσωματώνεται σε αυτόν και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του, αλλά και βραχυπρόθεσμο στοίχημα που θα πρέπει να κερδηθεί με τρόπο σαφή, οριστικό, μόνιμο και θεσμικά πλήρως οχυρωμένο.
Παράλληλα, η διαμόρφωση του «Εθνικού Αφηγήματος Νίκης», θα πρέπει είναι μια διαδικασία δυναμική που θα διαπεράσει πλήρως ένα νέο σύστημα αντιλήψεων, το οποίο θα μπορεί να προσδώσει διαφορετικό περιεχόμενο σε μια πραγματικά επιθετική διπλωματία εναρμονισμένη πλήρως με τις απαιτήσεις των καιρών. Και παράλληλα με αυτό θα συμβάλει στην καθολική αναβάθμιση του Εθνικού Αμυντικού Δόγματος, έτσι ώστε να είναι ικανό να αντικρούσει πλήρως το νέο-οθωμανικό παραλήρημα, με την ανάδειξη και την καθολική ενσωμάτωση σε αυτό των Ιστορικών Δικαίων του Ελληνισμού, χωρίς περαιτέρω συμβιβασμούς και ολιγωρίες.
Αναφερόμαστε προφανώς σε ένα
νέο σύστημα Εθνικής Αμυντικής Αντίληψης,
το οποίο θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από: Στρατηγική διαχρονικότητα… Άμεση
συνάφεια με μια στρατηγικά προσανατολισμένη «επιθετική» διπλωματία. Και… Μαχητική
εναρμόνιση με μια σειρά από στοχευμένα και ισχυρά
γεωπολιτικά και πολιτισμικά αντισταθμίσματα, που θα αποτελούν ένα ισχυρό
πλέγμα δευτερογενούς αμυντικής υποστήριξης (Δευτερογενή Γραμμή Άμυνας –Δ.Γ.Α)…