Το Axios ανέφερε την περασμένη εβδομάδα ότι το Ισραήλ απέρριψε αίτημα των ΗΠΑ να ανάψει πράσινο φως στη μεταφορά στην Ουκρανία αντιαρματικών πυραύλων που παράγει από κοινού με τη Γερμανία. Το δημοσίευμα επικαλέστηκε έναν ανώνυμο αξιωματούχο του Εβραϊκού Κράτους, ο οποίος φέρεται να είπε ότι η δολοφονία Ρώσων στρατιωτών με ισραηλινά όπλα θα μπορούσε να βλάψει τα συμφέροντά του για την ασφάλεια στη Συρία. Το Τελ Αβίβ εξαρτάται από τη συμφωνία αποκλιμάκωσης που επιτεύχθηκε από τον πρώην Πρωθυπουργό Νετανιάχου και τον Πρόεδρο Πούτιν το Σεπτέμβριο του 2015 για να πάρει το πράσινο φως στις επιθέσεις του εναντίον του IRGC και της Χεζμπολάχ στην Αραβική Δημοκρατία. Επομένως, είναι λογικό γιατί το Ισραήλ απέρριψε σοφά το αίτημα της Αμερικής.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό όμως είναι τεράστιο αφού μιλά για τη στρατηγική αυτονομία του Εβραϊκού Κράτους στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Το Ισραήλ θεωρείται από καιρό μεταξύ των κορυφαίων συμμάχων των ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια έχει δείξει πόσο ανεξάρτητη είναι η εξωτερική του πολιτική έναντι της Ρωσίας. Όχι μόνο επέλεξε να μη συμμετάσχει υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία μετά την επανένωση με την Κριμαία το 2014, αλλά και μέχρι σήμερα δεν έχει επιβάλει κυρώσεις παρά τη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Μόσχας στην Ουκρανία. Επιπλέον, φέρεται να αρνήθηκε να δώσει πράσινο φως στη μεταφορά φονικών όπλων στο Κίεβο για τη δολοφονία ρωσικών στρατευμάτων.
Το πιο εντυπωσιακό σε αυτό είναι ότι έρχεται μετά το τεχνητά κατασκευασμένο σκάνδαλο σχετικά με τα θεμιτά αντιφασιστικά σχόλια του υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ στις αρχές Μαΐου που παρερμηνεύτηκαν από Ισραηλινούς αξιωματούχους ως «αντισημιτικά». Λίγο αργότερα, διαδόθηκαν ψευδείς ειδήσεις που ισχυρίζονταν ότι η Ρωσία έδωσε το πράσινο φως στη Συρία να χρησιμοποιήσει έναν από τους S-300 που έδωσε στη Δαμασκό στα τέλη του 2018 για να ανοίξει πυρ εναντίον ενός επιτιθέμενου ισραηλινού τζετ. Αυτή η αναφορά στη συνέχεια καταρρίφθηκε όταν το Ισραήλ επιτέθηκε για άλλη μια φορά στη Συρία χωρίς να χρησιμοποιηθούν οι S-300 για την υπεράσπιση της Αραβικής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς θα περίμενε κάθε επιτήδειος παρατηρητής.
Ως εκ τούτου, η έκθεση του Axios προσθέτει περαιτέρω αξιοπιστία στην ερμηνεία πως το τεχνητά κατασκευασμένο σκάνδαλο σχετικά με τα νόμιμα αντιφασιστικά σχόλια του υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ αποδίδεται στη μονοπολική φατρία του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητικού (ULG) «βαθέος κράτους» του Ισραήλ, η οποία βρίσκεται σε αντίθεση με τους πολυπολικούς συντηρητικούς αντιπάλους της κυριαρχίας (MCS). Οι πρώτοι που αναφέρθηκαν πιστεύουν ότι το Ισραήλ πρέπει να υποταχθεί στις ΗΠΑ, ενώ οι δεύτεροι είναι σθεναρά αντίθετοι σε αυτό και αντιθέτως είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει πάντα να αγωνίζεται για μέγιστη στρατηγική αυτονομία, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεών του με τη Ρωσία.
Η δεύτερη ενημερωτική επίθεση από την ισραηλινή φατρία ULG ήρθε όταν ένα τοπικό μέσο προπαγάνδισε τις ψευδείς ειδήσεις σχετικά με τη Ρωσία που φέρεται να φωτίζει τη χρήση των S-300 από τη Συρία εναντίον των τζετ τους. Αυτή η πρόκληση απέτυχε επίσης να σαμποτάρει τις ρωσο-ισραηλινές σχέσεις, όπως υποδεικνύεται επιτακτικά από την αναφορά του Axios ότι το Τελ Αβίβ απέρριψε το αίτημα της Ουάσιγκτον περίπου την ίδια στιγμή για τη μεταφορά αντιαρματικών πυραύλων στην Ουκρανία που παράγει από κοινού με το Βερολίνο. Αν υπήρχε κακή χημεία με τη Μόσχα μετά από οποιοδήποτε από αυτά τα δύο περιστατικά, τότε το Τελ Αβίβ πιθανότατα θα είχε συμμορφωθεί με το αίτημα του συμμάχου του.
Αυτή η γνώση οδηγεί σε πολλά συμπεράσματα. Πρώτον, υπάρχει πράγματι μια ισραηλινή παράταξη «βαθέος κράτους» (οι ULGs) που προσπαθεί ενεργά να σαμποτάρει τις σχέσεις της χώρας τους με τη Ρωσία. Δεύτερον, έχουν ήδη πραγματοποιήσει δύο πολύ υψηλού προφίλ προκλήσεις πληροφοριακού πολέμου για τον σκοπό αυτό. Τρίτον, απέτυχαν και οι δύο. Τέταρτον, οι ΗΠΑ θεώρησαν πως θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την λανθασμένη αντίληψή τους για την κακή σχέση μεταξύ Ισραήλ και Ρωσίας για να κάνουν το πρώτο να δώσει το πράσινο φως στη μεταφορά αντιαρματικών πυραύλων στην Ουκρανία. Και πέμπτον, το Ισραήλ απέρριψε αυτό το αίτημα, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι το MCS εξακολουθεί να ασκεί ισχυρή επιρροή στη διαμόρφωση της εξωτερικής του πολιτικής έναντι της Ρωσίας.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό όμως είναι τεράστιο αφού μιλά για τη στρατηγική αυτονομία του Εβραϊκού Κράτους στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Το Ισραήλ θεωρείται από καιρό μεταξύ των κορυφαίων συμμάχων των ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια έχει δείξει πόσο ανεξάρτητη είναι η εξωτερική του πολιτική έναντι της Ρωσίας. Όχι μόνο επέλεξε να μη συμμετάσχει υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία μετά την επανένωση με την Κριμαία το 2014, αλλά και μέχρι σήμερα δεν έχει επιβάλει κυρώσεις παρά τη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Μόσχας στην Ουκρανία. Επιπλέον, φέρεται να αρνήθηκε να δώσει πράσινο φως στη μεταφορά φονικών όπλων στο Κίεβο για τη δολοφονία ρωσικών στρατευμάτων.
Το πιο εντυπωσιακό σε αυτό είναι ότι έρχεται μετά το τεχνητά κατασκευασμένο σκάνδαλο σχετικά με τα θεμιτά αντιφασιστικά σχόλια του υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ στις αρχές Μαΐου που παρερμηνεύτηκαν από Ισραηλινούς αξιωματούχους ως «αντισημιτικά». Λίγο αργότερα, διαδόθηκαν ψευδείς ειδήσεις που ισχυρίζονταν ότι η Ρωσία έδωσε το πράσινο φως στη Συρία να χρησιμοποιήσει έναν από τους S-300 που έδωσε στη Δαμασκό στα τέλη του 2018 για να ανοίξει πυρ εναντίον ενός επιτιθέμενου ισραηλινού τζετ. Αυτή η αναφορά στη συνέχεια καταρρίφθηκε όταν το Ισραήλ επιτέθηκε για άλλη μια φορά στη Συρία χωρίς να χρησιμοποιηθούν οι S-300 για την υπεράσπιση της Αραβικής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς θα περίμενε κάθε επιτήδειος παρατηρητής.
Ως εκ τούτου, η έκθεση του Axios προσθέτει περαιτέρω αξιοπιστία στην ερμηνεία πως το τεχνητά κατασκευασμένο σκάνδαλο σχετικά με τα νόμιμα αντιφασιστικά σχόλια του υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ αποδίδεται στη μονοπολική φατρία του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητικού (ULG) «βαθέος κράτους» του Ισραήλ, η οποία βρίσκεται σε αντίθεση με τους πολυπολικούς συντηρητικούς αντιπάλους της κυριαρχίας (MCS). Οι πρώτοι που αναφέρθηκαν πιστεύουν ότι το Ισραήλ πρέπει να υποταχθεί στις ΗΠΑ, ενώ οι δεύτεροι είναι σθεναρά αντίθετοι σε αυτό και αντιθέτως είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει πάντα να αγωνίζεται για μέγιστη στρατηγική αυτονομία, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεών του με τη Ρωσία.
Η δεύτερη ενημερωτική επίθεση από την ισραηλινή φατρία ULG ήρθε όταν ένα τοπικό μέσο προπαγάνδισε τις ψευδείς ειδήσεις σχετικά με τη Ρωσία που φέρεται να φωτίζει τη χρήση των S-300 από τη Συρία εναντίον των τζετ τους. Αυτή η πρόκληση απέτυχε επίσης να σαμποτάρει τις ρωσο-ισραηλινές σχέσεις, όπως υποδεικνύεται επιτακτικά από την αναφορά του Axios ότι το Τελ Αβίβ απέρριψε το αίτημα της Ουάσιγκτον περίπου την ίδια στιγμή για τη μεταφορά αντιαρματικών πυραύλων στην Ουκρανία που παράγει από κοινού με το Βερολίνο. Αν υπήρχε κακή χημεία με τη Μόσχα μετά από οποιοδήποτε από αυτά τα δύο περιστατικά, τότε το Τελ Αβίβ πιθανότατα θα είχε συμμορφωθεί με το αίτημα του συμμάχου του.
Αυτή η γνώση οδηγεί σε πολλά συμπεράσματα. Πρώτον, υπάρχει πράγματι μια ισραηλινή παράταξη «βαθέος κράτους» (οι ULGs) που προσπαθεί ενεργά να σαμποτάρει τις σχέσεις της χώρας τους με τη Ρωσία. Δεύτερον, έχουν ήδη πραγματοποιήσει δύο πολύ υψηλού προφίλ προκλήσεις πληροφοριακού πολέμου για τον σκοπό αυτό. Τρίτον, απέτυχαν και οι δύο. Τέταρτον, οι ΗΠΑ θεώρησαν πως θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την λανθασμένη αντίληψή τους για την κακή σχέση μεταξύ Ισραήλ και Ρωσίας για να κάνουν το πρώτο να δώσει το πράσινο φως στη μεταφορά αντιαρματικών πυραύλων στην Ουκρανία. Και πέμπτον, το Ισραήλ απέρριψε αυτό το αίτημα, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι το MCS εξακολουθεί να ασκεί ισχυρή επιρροή στη διαμόρφωση της εξωτερικής του πολιτικής έναντι της Ρωσίας.
Με βάση το τελευταίο συμπέρασμα, η κυρίαρχη τάση είναι ότι το Ισραήλ έχει «αποσυνδεθεί» επιτυχώς από τις ΗΠΑ, τουλάχιστον σε σχέση με τη σχέση τους. Το Τελ Αβίβ έχει αρκετή αυτοπεποίθηση στις μέρες μας για να χαράξει τη δική του πορεία στην αντιμετώπιση της Μόσχας, η οποία θα μπορούσε πάντα να αλλάξει πορεία, αλλά μέχρι στιγμής έχει αντέξει σε δύο πολύ εξέχουσες δοκιμές από τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ ULGs. Όλα αυτά θα πρέπει να οδηγήσουν σε μια θεμελιώδη επανεξέταση του τρόπου με τον οποίο οι παρατηρητές κατανοούν τη σύγχρονη εξωτερική πολιτική του Ισραήλ καθώς και τον οραματιζόμενο ρόλο του στην παγκόσμια συστημική μετάβαση στην πολυπολικότητα.