Freepen.gr - Ο πολιτικός, ερευνητής και ειδικός στις αφρικανικές υποθέσεις από την Αίγυπτο, Rami Zuhdi ισχυρίζεται, «Έχουμε χάσει πολλά λόγω του παλιού Οθωμανισμού και σίγουρα δε θα δεχθούμε ποτέ ένα νέο Οθωμανισμό».
Οι ισχυρισμοί του Rami Zuhdi ήρθαν σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ΑΝΗΑ, σχετικά με τις τουρκικές πολιτικές απέναντι στο συριακό λαό και το ρόλο των αραβικών χωρών, γεγονός που κατέστησε σαφές πως πολλές αραβικές χώρες θεωρούν ότι η στρατηγική τους ασφάλεια συνδέεται με τη Συρία και αντίστροφα.
* Το τουρκικό κράτος παρεμβαίνει κατάφωρα στις συριακές υποθέσεις για περισσότερα από 11 χρόνια και κατέλαβε τμήματα του συριακού εδάφους. Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σας οι στόχοι της από αυτή την παρέμβαση;
Η τουρκική παρέμβαση στις υποθέσεις της Συρίας και άλλων χωρών όπως η Λιβύη και αρκετές χώρες της αφρικανικής ηπείρου είναι ένα μέτρο κατά της ανθρωπότητας και του διεθνούς δικαίου και κατά των όρων, των κανόνων και των σεβαστά διεθνών δικαιωμάτων γειτονίας. Οι τουρκικοί στόχοι αντικατοπτρίζουν μια πολιτική ανέντιμων συμφερόντων. Η Τουρκία δεν είχε έντιμους σκοπούς και δεν θα έχει, με την παρέμβασή της στις συριακές υποθέσεις, είτε στρατηγικά στο πεδίο είτε πολιτικά είτε προσπαθεί να διαχειριστεί τα πράγματα με καλή πίστη, όσες δικαιολογίες κι αν δώσει στον κόσμο. Με τα κοινά συμφέροντα στον κόσμο, και χωρίς να βλάπτουμε τον άλλον, δεν έχει νόημα να διασφαλίζουμε το μέλλον ενός έθνους κλέβοντας τις δυνατότητες ενός άλλου έθνους. Και η συζήτηση εδώ σίγουρα δεν προορίζεται για τον τουρκικό λαό, ο οποίος στο τέλος είναι εταίρος μας στην ανθρωπιά και τη συνύπαρξη, αλλά οι πολιτικές των τουρκικών καθεστώτων.
Έτσι, αυτό που οδηγεί όλα τα πράγματα είναι η οικονομική διάσταση, μετά έρχεται η ιδέα της κυριαρχίας, η οποία μπορεί επίσης να εξηγηθεί από τη σύνδεσή της στο τέλος, με τις οικονομικές συγκρούσεις και φιλοδοξίες, και τις φιλοδοξίες των αποικιακών κρατών για τα κτερίσματα των αποικιακών κρατών ήταν πάντα το κίνητρο ή όλα τα κίνητρα, ακόμα κι αν η μορφή ή το όνομα αυτών των κινήτρων διέφερε.
* Γιατί δεν υπάρχει ξεκάθαρη θέση για τις αραβικές χώρες και τον Αραβικό Σύνδεσμο σχετικά με την τουρκική παρέμβαση στο συριακό ζήτημα;
Δεν είναι ξεκάθαρη θέση εδώ ή εκεί. Είναι κοινές ευθύνες. Κάθε περιφερειακός ή διεθνής θεσμός φέρει μέρος της ευθύνης. Διαθέτει επίσης εργαλεία που διαφέρουν από διεθνή ίδρυμα σε περιφερειακό ή ηπειρωτικό ίδρυμα. Το πιο σημαντικό είναι τα ισχυρά δεσμευτικά μέτρα. Ποιος μπορεί να δεσμεύσει ποιον; Νομίζω ότι αν χρησιμοποιηθούν σωστά οι πολιτικές και οικονομικές πιέσεις κατά της Τουρκίας, αυτός θα μπορούσε να είναι ένας πολύ σημαντικός άξονας και αυτές οι πιέσεις σε κλειστά δωμάτια και απροειδοποίητες κινήσεις μπορεί να είναι πιο σημαντικές και πιο αποτελεσματικές από τις συνήθεις δηλώσεις απόρριψης, καταγγελίας που δεν έχουν πλέον μια θέση υπό το φως των παγκόσμιων πολιτικών. Η γλώσσα της διεθνούς πίεσης έχει γίνει πιο δυνατή από οποιαδήποτε άλλη γλώσσα.
*Η Τουρκία έχει μετατρέψει τις κατεχόμενες περιοχές στη Συρία σε κρησφύγετα τρομοκρατικών ομάδων, που συχνά τις εξάγει στο εξωτερικό, εκτός από την οικοδόμηση οικισμών στο συριακό έδαφος. Γιατί δε βλέπουμε καμία θέση από τις αραβικές χώρες σχετικά με αυτή την πολιτική;
Πολλές αραβικές χώρες γνωρίζουν τα όρια του παιχνιδιού εδώ και θεωρούν ότι η στρατηγική τους ασφάλεια συνδέεται με την ασφάλεια της Συρίας και αντίστροφα, αλλά οι αραβικές χώρες διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του επιβεβαιωμένου κινδύνου, είτε από φιλοξενία τρομοκρατών ή εξαγωγή τους εκτός αυτής της περιοχής ή τον καρκινικό κίνδυνο της οικοδόμησης οικισμών. Είναι σίγουρα έγκλημα και προσπάθεια αλλαγής της δημογραφίας και της γεωγραφίας της περιοχής και της επιβολής ενός τετελεσμένου γεγονότος. Ανεξάρτητα από τις διακηρυγμένες θέσεις των αραβικών χωρών σε αυτό το θέμα, η συστηματική τουρκική επέκταση σε αυτήν την περιοχή είναι ένας κίνδυνος που επηρεάζει όλους και η Συρία δε θα είναι ο μόνος χαμένος. Γιατί αναμφίβολα δεν είναι ο μόνος στόχος.
* Κατά τη γνώμη σας, πόσο επικίνδυνο είναι το τουρκικό κράτος για τις αραβικές χώρες, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για το λεγόμενο νεο-οθωμανισμό, δηλαδή την προσπάθεια κατάληψης περισσότερων εδαφών της Συρίας και του Ιράκ;
Οι παλιοί Οθωμανοί διέκοψαν και καθυστέρησαν πολύ την πορεία των εθνών, και χάσαμε πολλά εξαιτίας των παλιών Οθωμανών, και σίγουρα δε θα δεχθούμε ποτέ ένα νέο Οθωμανό. Μπορεί οι Οθωμανοί να πέτυχαν στο τέλος να δημιουργήσουν το κράτος της Τουρκίας από την ανυπαρξία, αλλά το ίδιο το οθωμανικό κράτος παρέδωσε τις χώρες και τους λαούς της περιοχής από τον έναν αποικιστή στον άλλο και άφησε τους λαούς στο σκοτάδι της άγνοιας, της αρρώστιας και της πείνας σε μια εποχή που ο πλούτος των εθνών μεταφέρθηκε στην Τουρκία, και δε νομίζω πως η επανάληψη της οθωμανικής λέξης στις γλώσσες των Τούρκων δεν είναι παρά κλάμα για το χυμένο γάλα, άστοχες ευχές και όνειρα για το παράλογο.
* Υπάρχουν εκκλήσεις και εκκλήσεις από την αραβική και κουρδική πολιτική και πνευματική ελίτ για την ένωση των κουρδικών και αραβικών λαών για τις τάξεις τους και την αποτροπή των τουρκικών κατοχικών επιθέσεων. Πώς βλέπετε αυτές τις κλήσεις και ποια είναι η θέση σας σε αυτές;
Ναι, τέτοιες κλήσεις είναι σημαντικές. Οι Άραβες, οι Κούρδοι και οι υπόλοιπες εθνότητες της περιοχής συμφωνούν στην έντιμη ανθρωπιά, τη συνύπαρξη και την σταθερή ασφάλεια ενάντια στην τουρκική κατοχή και την απληστία για ό,τι βρίσκεται στα χέρια μας. Οι προσκλήσεις είναι σημαντικές γιατί τουλάχιστον η φωνή μας φτάνει στον κόσμο, στο τέλος δε θα περάσει όπως νομίζουν, όσο υπάρχει ένας λαός στη γη με δίκαιη θέληση που νικά τα πάντα.
* Σε ένα σχετικό πλαίσιο, οι συνιστώσες της βόρειας και ανατολικής Συρίας (Κούρδοι, Άραβες και Σύριοι) σχημάτισαν μια αυτόνομη διοίκηση, και αυτή η διοίκηση μπόρεσε να εξασφαλίσει μια ασφαλή και σταθερή ζωή για περισσότερους από 5 εκατομμύρια ανθρώπους. Πώς αξιολογείτε αυτή τη διοίκηση και κατά τη γνώμη σας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τον εκδημοκρατισμό της Συρίας;
Ίσως να μην είμαι σε θέση να δώσω μια απολύτως αντικειμενική αξιολόγηση. Επειδή δεν έχω επισκεφτεί αυτήν την περιοχή για να μπορώ να κρίνω τον βαθμό επιτυχίας και σε ποιο βαθμό είναι επί τόπου, αλλά με βάση τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αναλύσεις που παρουσιάζονται στη διοίκηση αυτής της περιοχής, φαίνεται ότι σχεδόν όλοι βλέπουν ότι κατάφεραν να διαχειριστούν τις υποθέσεις τους και πως σχεδόν δεν τους λείπει τίποτα αποτελεσματικό. Αντίθετα, οι διοικητικές τους υποθέσεις εξελίσσονται μέρα με τη μέρα, είτε ισχύει αυτή η εμπειρία είτε όχι. Για τον εκδημοκρατισμό της Συρίας, πιστεύω επίσης ότι τα 5 εκατομμύρια άνθρωποι που μπορούν να το αποδείξουν καλύτερα είναι ο ίδιος ο λαός. Ίσως πρέπει να ακούσουμε παραδείγματα από αυτούς για να ξέρουμε σε ποιο βαθμό νιώθουν ικανοποιημένοι και σε ποιο βαθμό τα μάτια τους κοιτάζουν μπροστά, και τελικά την πολιτική, η δημοκρατία και η διακυβέρνηση είναι ανθρωπογενείς όροι. Όλα αυτά είναι εργαλεία για τη διαχείριση και τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων και την προστασία της ασφάλειάς τους.