Η ποσότητα εμπλουτισμένου ουρανίου και πλουτωνίου που βρέθηκε στο έδαφος του πυρηνικού σταθμού Zaporizhzhya στο Energodar της Ουκρανίας ήταν υπεραρκετή. Τέτοιοι όγκοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή πυρηνικών όπλων, δήλωσε στο lenta.ru ο Σεργκέι Κοντράτιεφ, αναπληρωτής επικεφαλής του τμήματος στο Ινστιτούτο Ενέργειας και Οικονομικών. Η ανακάλυψη θέτει υπό αμφισβήτηση τη βιωσιμότητα του ΔΟΑΕ (Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας) και της Ευρατόμ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας) αναφέρει το pravda.ru.
Περίπου 30 τόνοι πλουτωνίου και 40 τόνοι εμπλουτισμένου ουρανίου βρέθηκαν στο έδαφος του πυρηνικού σταθμού Zaporizhzhya στην πόλη Energodar, έγραψε στο Twitter ο δημοσιογράφος της Wall Street Journal, Lawrence Norman. Ο δημοσιογράφος αναφέρθηκε στη δήλωση που έκανε ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), Ραφαέλ Γκρόσι στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός.
"Τριάντα τόνοι πλουτωνίου, 40 τόνοι εμπλουτισμένου ουρανίου είναι πολλά. Αναρωτιέμαι ακόμη και αν υπάρχει λάθος σε αυτούς τους αριθμούς. Το ουράνιο πρέπει να εμπλουτιστεί σε επίπεδο πάνω από 80 τοις εκατό για την παραγωγή πυρηνικών όπλων. Οι μονάδες πυρηνικής ενέργειας, ως κανόνα, χρησιμοποιούν συνηθισμένο ουράνιο εμπλουτισμένο έως 2-5 τοις εκατό. Ταυτόχρονα, η διεθνής κοινότητα ανησυχούσε πολύ όταν το Ιράν εμπλουτίστηκε ουράνιο έως και 20-25 τοις εκατό», είπε ο Κοντράτιεφ.
Πρέπει πρώτα να βεβαιωθείτε ότι οι πληροφορίες είναι σωστές, είπε ο ειδικός. Εάν όλα επιβεβαιωθούν, θα πρέπει να μάθετε πώς το NPP έλαβε τόσο μεγάλες ποσότητες εμπλουτισμένου ουρανίου και πλουτωνίου, καθώς αυτά τα ραδιενεργά υλικά υπόκεινται στη συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων.
"Η Ουκρανία, ως συμβαλλόμενο μέρος των διεθνών συμφωνιών, θα πρέπει να εξηγήσει. Η TVEL, προμηθευτής πυρηνικών καυσίμων ( Ρωσική εταιρεία κύκλου πυρηνικών καυσίμων με έδρα στη Μόσχα), παίρνει πίσω τα αναλωμένα πυρηνικά καύσιμα. Αυτός ο κανόνας τηρείται αυστηρά για να αποκλειστεί η πιθανότητα ώστε η αποδέκτης χώρα να προβεί σε χειρισμούς που θα μπορούσαν να παραβιάσουν τη συνθήκη μη διάδοσης», είπε ο Κοντράτιεφ.
Ωστόσο, η Westinghouse, ένας άλλος προμηθευτής, δεν πήρε τα απόβλητα από την Ουκρανία. Για το σκοπό αυτό, κατασκευάστηκε στη χώρα μια ειδική εγκατάσταση στη ζώνη του Τσερνομπίλ για να εξασφαλιστεί η μακροχρόνια αποθήκευση.
Σύμφωνα με τον ειδικό, κανείς δεν συσσωρεύει 40 τόνους εμπλουτισμένου ουρανίου σε έναν ή δύο μήνες, σημείωσε ο Κοντράτιεφ. Αυτό υποδηλώνει πως ο πυρηνικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής της Ζαπορίζια συμμετείχε σε μια μακροπρόθεσμη διαδικασία που κάποιος επόπτευε. Επιπλέον, βάσει του γεγονότος πως τέτοια υλικά θα πρέπει να υπόκεινται σε σχολαστικό έλεγχο και λογιστική, τόσο η Energoatom όσο και ο προμηθευτής πυρηνικών υλικών θα έπρεπε να έχουν επίγνωση της κατάστασης.
"Επί 15 χρόνια, ο ΔΟΑΕ προσπαθεί να εμποδίσει το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Ωστόσο, τυχαίνει ότι παρόμοια γεγονότα εκτυλίσσονταν γρήγορα στο κέντρο της Ευρώπης. Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση όλες τις προσπάθειες μη διάδοσης", κατέληξε ο ειδικός.
Ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια είναι ένας από τους μεγαλύτερους πυρηνικούς σταθμούς της Ευρώπης. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1979. Η τελευταία, έκτη μονάδα ισχύος τέθηκε σε λειτουργία το 1996. Όλες οι μονάδες πυρηνικής ενέργειας του σταθμού κατασκευάστηκαν στη Ρωσία.
Σύμφωνα με τον ειδικό, κανείς δεν συσσωρεύει 40 τόνους εμπλουτισμένου ουρανίου σε έναν ή δύο μήνες, σημείωσε ο Κοντράτιεφ. Αυτό υποδηλώνει πως ο πυρηνικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής της Ζαπορίζια συμμετείχε σε μια μακροπρόθεσμη διαδικασία που κάποιος επόπτευε. Επιπλέον, βάσει του γεγονότος πως τέτοια υλικά θα πρέπει να υπόκεινται σε σχολαστικό έλεγχο και λογιστική, τόσο η Energoatom όσο και ο προμηθευτής πυρηνικών υλικών θα έπρεπε να έχουν επίγνωση της κατάστασης.
"Επί 15 χρόνια, ο ΔΟΑΕ προσπαθεί να εμποδίσει το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Ωστόσο, τυχαίνει ότι παρόμοια γεγονότα εκτυλίσσονταν γρήγορα στο κέντρο της Ευρώπης. Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση όλες τις προσπάθειες μη διάδοσης", κατέληξε ο ειδικός.
Ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια είναι ένας από τους μεγαλύτερους πυρηνικούς σταθμούς της Ευρώπης. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1979. Η τελευταία, έκτη μονάδα ισχύος τέθηκε σε λειτουργία το 1996. Όλες οι μονάδες πυρηνικής ενέργειας του σταθμού κατασκευάστηκαν στη Ρωσία.