Η φράση αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι υπερχείλισμα ιδεαλισμού στο πλαίσιο των "δυτικών αξιών" και μάλιστα μέσα στο ανταγωνιστικό, ακανθώδες, περίπλοκο κι επικίνδυνο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Προφανώς όμως, για να ευθυμήσουμε και λίγο, ο κ. Μητσοτάκης ίσως να έχει επηρεαστεί και αυτός από εκείνο το καλοπροαίρετο κειμενάκι που μαθαίναμε οι παλιότεροι εξ ημών στο αναγνωστικό της αρχαίας ελληνικής του Ζούκη, στην 1η γυμνασίου.
Για να θυμηθούμε:
«Πιστεύω τῷ φίλῳ. Πιστὸν φίλον ἐν κινδύνοις γιγνώσκεις. Ὁ φίλος τὸν φίλον ἐν πόνοις καὶ κινδύνοις οὐ λείπει. Τοῖς τῶν φίλων λόγοις ἀεὶ πιστεύομεν. Εἰ κινδυνεύετε, ὦ φίλοι, τοὺς τῶν ἀνθρώπων τρόπους γιγνώσκετε • οἱ μὲν γὰρ ἄπιστοι φίλοι οὐ μετέχουσι τοῦ κινδύνου, οἱ δὲ πιστοὶ συγκινδυνεύουσι τοῖς φίλοις. ……».
Και νομίζει πως κάπως έτσι είναι και οι διεθνείς σχέσεις και η κατανομή ισχύος μεταξύ «μεγάλων» και «μικρών» χωρών! Τρομάρα μας!
Βασίλης Στοϊλόπουλος