Eric Zuesse - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό δε σημαίνει πως δεν πρέπει να τη βοηθήσουμε. Χαίρομαι που το κάνουμε. Επιμένω να το κάνουμε. Αλλά η άποψή μου είναι ότι η ομάδα Μπάιντεν περπατά πολύ περισσότερο σε τεντωμένο σκοινί με τον Ζελένσκι απ' ό,τι φαινόταν στο μάτι — θέλοντας να κάνει ό,τι είναι δυνατό για να βεβαιωθεί πως θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, αλλά το κάνει με τρόπο που εξακολουθεί να κρατά κάποια απόσταση μεταξύ μας και με την ηγεσία της Ουκρανίας. Γι' αυτό το Κίεβο δε λαμβάνει τις αποφάσεις και έτσι δεν θα ντραπούμε από την ακατάστατη πολιτική της Ουκρανίας στον απόηχο του πολέμου.
Ξεκινά από εκεί κατατάσσοντας την Ουκρανία ως «χώρα» και στη συνέχεια ισχυρίζεται ότι, ευτυχώς, «το Κίεβο δεν θέλει να το κάνει και έτσι δεν θα ντραπούμε από την ακατάστατη ουκρανική πολιτική στον απόηχο του πολέμου». Ίσως μια υποκείμενη υπόθεση του λέγοντας αυτό είναι ότι η Αμερική ΔΕΝ είναι «μια χώρα γεμάτη διαφθορά» και, επομένως, πως είναι σωστό και καλό που η Ουκρανία είναι η σκλάβα της Αμερικής σε αυτό το θέμα.
Εκεί συνεχίζει:
Η άποψη του Μπάιντεν και της ομάδας του, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ μου, είναι ότι η Αμερική πρέπει να βοηθήσει την Ουκρανία να αποκαταστήσει την κυριαρχία της και να νικήσει τους Ρώσους — αλλά να μην αφήσει την Ουκρανία να μετατραπεί σε αμερικανικό προτεκτοράτο στα σύνορα της Ρωσίας. Πρέπει να παραμείνουμε επικεντρωμένοι σε αυτό που είναι το εθνικό μας συμφέρον και να μην περιπλανώμαστε με τρόπους που οδηγούν σε εκθέσεις και κινδύνους που δε θέλουμε.
Πιστεύω ότι ο Friedman αντιπροσωπεύει πραγματικά το κατεστημένο των ΗΠΑ στο οποίο είναι μέρος, και πως ο «Μάιντεν και η ομάδα του» κάνουν το ίδιο. Αποδέχομαι τη δήλωση του Friedman ότι αντικατοπτρίζει επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο αισθάνονται ο «Μπάιντεν και η ομάδα του» (ο οποίος, δεδομένης της σχεδόν 100% ψήφου υπέρ του Κογκρέσου σε αυτό το θέμα της Ουκρανίας, περιλαμβάνει επίσης σχεδόν κάθε γερουσιαστή και εκπρόσωπο των ΗΠΑ) για το θέμα: αισθάνονται ότι η Ουκρανία πρέπει να είναι σκλάβα τους και πρέπει να κάνει ό,τι απαιτεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ στον πόλεμο της με το διπλανό γείτονα της Ουκρανίας, τη Ρωσία.
Αυτή η άποψη - η άποψη ότι δεν είναι μόνο αλήθεια, αλλά και καλό πως «το Κίεβο δε λαμβάνει τις αποφάσεις» σε αυτό το θέμα - αντικατοπτρίζει την άποψη που έχει μια ιμπεριαλιστική κυβέρνηση προς μια από τις αποικίες ή τα υποτελή έθνη της (την οποία το ιμπεριαλιστικό έθνος αποκαλεί αντ' αυτού σήμερα οι «σύμμαχοί» του). Και αυτός είναι ο λόγος που αντιμετωπίζουν όχι μόνο τους στρατούς τους αλλά όλους τους κατοίκους στους «συμμάχους» τους ως κατάλληλους τροφοδότες πυροβόλων ή «στρατιώτες πληρεξούσιους» στους ξένους πολέμους τους, για την κατάκτηση άλλων χωρών — όπως, στην προκειμένη περίπτωση, τη Ρωσία.
Να πώς ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, διατύπωσε το θέμα στους μαθητευόμενους απόφοιτους της Αμερικής στη Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ στο West Point, στις 28 Μαΐου 2014:
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι και παραμένουν το ένα απαραίτητο έθνος. Αυτό ισχύει για τον αιώνα που πέρασε και θα ισχύει για τον αιώνα που έρχεται. … Η επιθετικότητα της Ρωσίας προς τα πρώην σοβιετικά κράτη νευριάζει τις πρωτεύουσες στην Ευρώπη, ενώ η οικονομική άνοδος και η στρατιωτική εμβέλεια της Κίνας ανησυχούν τους γείτονές της. Από τη Βραζιλία μέχρι την Ινδία, οι ανερχόμενες μεσαίες τάξεις μας ανταγωνίζονται και οι κυβερνήσεις αναζητούν μεγαλύτερο λόγο στα παγκόσμια φόρουμ. … Θα είναι καθήκον της γενιάς σας να ανταποκριθεί σε αυτόν το νέο κόσμο.
Θα μπορούσε επίσης να το είχαν πει οι βασιλικοί της Αγγλίας και άλλοι αριστοκράτες κατά τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής ακμής τους.
Όλα τα άλλα έθνη είναι «απαραίτητα». Ο στρατός της Αμερικής είναι μια επέκταση του διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού, έτσι ώστε οι δισεκατομμυριούχοι της Αμερικής να συνεχίσουν να κυβερνούν τον κόσμο στο μέλλον, όπως κάνουν τώρα. «Οι ανερχόμενες μεσαίες τάξεις μας ανταγωνίζονται» και, κατά συνέπεια, είναι εχθροί της Αμερικής στις «απαραίτητες» χώρες (παντού όπου απορρίπτεται η υποτέλεια των δισεκατομμυριούχων της Αμερικής - που είναι «σύμμαχοι της Αμερικής» ), έτσι ώστε «θα είναι καθήκον της γενιάς σας να ανταποκριθεί αυτός ο νέος κόσμος». Έτσι είπε στους μελλοντικούς στρατηγούς της Αμερικής, σχετικά με αυτούς που ζουν (όπως αναφέρει ο Αμερικανικός Στρατός του 2017 το θέσει) «στη σκιά της σημαντικής στρατιωτικής ικανότητας των ΗΠΑ και της υπονοούμενης υπόσχεσης για απαράδεκτες συνέπειες σε περίπτωση που απελευθερωθεί η ικανότητα». Ο στρατός της Αμερικής είναι οι παγκόσμιοι χωροφύλακες όχι του ναζιστικού καθεστώτος του Χίτλερ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά του ναζιστικού καθεστώτος της Αμερικής πριν από τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Τόμας Φρίντμαν, οι New York Times, η Washington Post και όλα τα άλλα μεγάλα «ΜΜΕ» των ΗΠΑ, αισθάνονται έτσι γι' αυτό και αναφέρουν και σχολιάζουν τις «ειδήσεις» με αυτόν τον τρόπο, αλλά νομίζω ότι ήταν ολίσθημα πως ο Friedman και οι Times το εξέφρασαν, για μια φορά, τόσο ειλικρινά, ειδικά δεδομένου ότι είναι ψεύτες στα περισσότερα διεθνή ρεπορτάζ και σχολιασμούς ειδήσεων. Το κομμάτι της αντίστασης στο σχόλιό του ήταν η γελοία υποκριτική γραμμή του ότι «η Αμερική χρειάζεται να βοηθήσει την Ουκρανία να αποκαταστήσει την κυριαρχία της». (Πρέπει να είναι σκλάβοι της Αμερικής αλλά να αποκαταστήσουν την κυριαρχία τους. Πόσο ανόητο πιστεύουν πως είναι το αμερικανικό κοινό;) Αυτό είναι επίσης χαρακτηριστικό για τους αριστοκράτες «Υποκρισία και γενική διαφθορά — συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της κυβέρνησης των ΗΠΑ, που εκπροσωπεί ΜΟΝΟ τους δισεκατομμυριούχους της Αμερικής και άλλους υπερπλούσιους — είναι ένα καθεστώς και καμία δημοκρατία.
Επιπλέον, ενώ η Αμερική δεν έχει καμία δουλειά να εμπλακεί σε αυτόν τον πόλεμο, η Ρωσία έχει σε μεγάλο βαθμό, και η εμπλοκή του καθεστώτος των ΗΠΑ εκεί είναι ΜΟΝΟ για να κατακτήσει τη Ρωσία — που είναι ένας ψυχοπαθής και υπεριμπεριαλιστικός στόχος που πρέπει να έχουμε, και όχι ΑΠΛΩΣ μια πραγματική και αυξανόμενη απειλή κατά της ασφάλειας όλων των μερών του κόσμου — ο πραγματικός και τώρα ταχέως αυξανόμενος κίνδυνος να υπάρξει ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Παρεμπιπτόντως, ο τίτλος του σχολίου του Friedman ήταν «Ο πόλεμος γίνεται πιο επικίνδυνος για την Αμερική, και ο Μπάιντεν το ξέρει» . Είναι ένας ενδιαφέρον τίτλος, γιατί αφορά ΜΟΝΟ αυτό που ενδιαφέρει τον Friedman και άλλους αριστοκράτες της Αμερικής, που είναι ο εαυτός τους, και καθόλου αυτό που ενδιαφέρει οποιαδήποτε από τις «απαραίτητες» χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας). Δεδομένου ότι το κοινό παντού ενδιαφέρεται για την αποτροπή ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου (πυρηνικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής - συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών του ΝΑΤΟ), αυτό είναι μια εκπληκτικά στενή σφαίρα ανησυχίας σχετικά με μια πιθανή καταστροφή που θα τελειώσει τον κόσμο. Σαφώς, οι αριστοκράτες της Αμερικής είναι ψυχοπαθείς. Ελέγχουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και αυτό είναι το αποτέλεσμα αυτού. Είναι μια κυβέρνηση στην οποία τα χειρότερα έρχονται πρώτα, το κοινό τελευταίο.
Η Ρωσία είναι ενάντια σε αυτό: είναι εναντίον της Αμερικής, και η Ουκρανία είναι μόνο το πρώτο πεδίο μάχης του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου, τώρα μόνο στο στάδιο πληρεξουσίου για το καθεστώς των ΗΠΑ αλλά όχι για τη ρωσική κυβέρνηση, η οποία, σε αυτό το θέμα, πραγματικά αντιπροσωπεύει τα πιο ζωτικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας των πολιτών της. Όλοι, εκτός από τις αριστοκρατίες των ΗΠΑ και των συμμάχων (πολλοί από τους οποίους είναι αγοραστές αποθηκών δισεκατομμυριούχων) έχουν πρωταρχικό συμφέρον για την ήττα της Αμερικής σε αυτόν τον πόλεμο, προτού φτάσει ποτέ στο πυρηνικό στάδιο, του άμεσου πολέμου Ρωσίας-ΗΠΑ.
Η ντροπή του σημερινού ΟΗΕ είναι ότι δεν είναι οργισμένος εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Αυτό διαμορφώνεται ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο και αποτυχία σε ολόκληρη την ιστορία του ΟΗΕ, ουσιαστικά τη δική του κατάρρευση.