 |
| drpepperscott230 / pixabay |
Τιμούρ Φομένκο - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό δεν καθησύχασε τις αγορές, με τις τιμές του αργού πετρελαίου να αυξάνονται γρήγορα πάνω από 114 δολάρια το βαρέλι από το πρωί της Παρασκευής, και αξιωματούχους της Μόσχας να προβλέπουν ότι το μπλοκ θα εξακολουθούσε να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο μέσω τρίτων χωρών και μεσαζόντων, μια στρατηγική που φέρεται να έχει χρησιμοποιηθεί από το Ιράν υπό σκληρές αμερικανικές κυρώσεις.
Παρά το γεγονός πως τα μέτρα διαφημίζονται ως σκληρά, για πολλούς λόγους η ΕΕ αναμένεται να είναι ο μεγαλύτερος χαμένος μιας τέτοιας προσπάθειας. Το προτεινόμενο εμπάργκο αποκαλύπτει μια τεράστια στρατηγική ευπάθεια στην «ενεργειακή του ασφάλεια» – την ικανότητα ενός κράτους, ή μιας ομάδας κρατών, να διασφαλίζει την πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους όταν δεν είναι σε θέση να παράγουν αρκετά δικά τους. Αν σκεφτεί κανείς πόσοι πόλεμοι έχουν γίνει από τη Δύση καθαρά για την πρόσβαση σε προμήθειες πετρελαίου, συμπεριλαμβανομένων δύο στο Ιράκ, αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.
Για την ΕΕ, η διακοπή της εξάρτησης από το πετρέλαιο εξακολουθεί να είναι ένα δύσκολο βήμα που θα επιδεινώσει το ήδη αυξανόμενο ενεργειακό κόστος και τον πληθωρισμό σε ολόκληρη την ήπειρο. Πώς θα βρει το μπλοκ νέες προμήθειες; Και αν ναι, σίγουρα το να βασίζεσαι περισσότερο σε άλλους εταίρους θα φέρει νέους κινδύνους;
Το 2020, το 29% του εισαγόμενου αργού πετρελαίου της ΕΕ προήλθε από τη Ρωσία, το 9% από τις ΗΠΑ, το 8% από τη Νορβηγία, το 7% από τη Σαουδική Αραβία και το Ηνωμένο Βασίλειο και το 6% από το Καζακστάν και τη Νιγηρία. Η αφαίρεση της μεγαλύτερης αγοράς, της Ρωσίας, σημαίνει ότι το μπλοκ πρέπει τώρα να αυξήσει τις εισαγωγές του από τις άλλες. Οι φυσικοί υποψήφιοι φυσικά είναι τα κράτη του Περσικού Κόλπου. Αυτό σημαίνει πως η στρατηγική εξάρτηση της ΕΕ από τη συνεχή πρόσβαση σε πετρελαϊκούς πόρους στη Μέση Ανατολή αυξάνεται δραστικά, αυξάνοντας τη διαπραγματευτική δύναμη και την πολιτική μόχλευση αυτών των χωρών. Ωστόσο, όλα τα στοιχεία μέχρι στιγμής δείχνουν ότι τα κράτη του ΟΠΕΚ επωφελούνται από τις υψηλότερες τιμές και αρνούνται να συνεργαστούν με τις δυτικές απαιτήσεις για αύξηση της παραγωγής. Τα οικονομικά αφορούν την προσφορά και τη ζήτηση. Εάν η προσφορά μειώνεται, αλλά η ζήτηση παραμένει υψηλή (δεδομένου ότι δεν μπορείτε να κινηθείτε χωρίς πετρέλαιο), τότε οι τιμές αυξάνονται και γιατί οποιοσδήποτε πωλητής στον κόσμο θα μείωνε τις τιμές του όταν ο πελάτης δεν έχει εναλλακτική λύση για το βασικό προϊόν σας; Το γεγονός ότι η Ρωσία είναι μέρος του ΟΠΕΚ+ περιπλέκει περαιτέρω τα πράγματα.
Ως αποτέλεσμα, η ΕΕ διαπράττει τεράστιο λάθος στην εξωτερική της πολιτική και δεν έχει σχέδιο ή στρατηγική έκτακτης ανάγκης για να αντιμετωπίσει αυτό το αναδυόμενο πρόβλημα. Επί του παρόντος, το μπλοκ είναι αποφασισμένο να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία για να προσπαθήσει να επιβάλει μια στρατιωτική ήττα στη Ρωσία. Εν τω μεταξύ, έχει επίσης αυτοοριστεί ως μια δύναμη «Ινδο-Ειρηνικού», επιδεικνύοντας μικρή πρωτοβουλία για να αποφύγει την σύγκρουση της Ουάσιγκτον με την Κίνα σε μια περιοχή του κόσμου στην οποία δεν εδρεύει. Αυτό αφήνει την ΕΕ με την επιλογή της συνεργασίας με την Ινδία, αλλά το έθνος των 1,3 δισεκατομμυρίων είναι καθαρός καταναλωτής ενέργειας, όχι προμηθευτής – που είναι, κατά σύμπτωση, ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι προσπάθειες υπονόμευσης των δεσμών του Νέου Δελχί με τη Μόσχα είναι πιθανό να αποτύχουν.
Όλα αυτά δημιουργούν ένα κενό στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ όσον αφορά την στρατηγική «ενεργειακή ασφάλεια». Ενώ προσπαθούν να μειώσουν την «στρατηγική εξάρτηση» από τη Ρωσία, δημιουργούν απλώς μια βελτιωμένη εξάρτηση από άλλες περιοχές, ανοίγοντας τις πόρτες σε νέους κινδύνους.
Για παράδειγμα, πώς η αποπροσανατολισμένη πολιτική της ΕΕ για το Ιράν, η οποία περιλάμβανε μια ονομαστική αντίθεση στο μονομερές πρόγραμμα «μέγιστης πίεσης» της Αμερικής για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, θα επιβιώσει από αυτήν την κρίση; Μπορεί η ΕΕ να αποφύγει να καταφύγει στο ιρανικό πετρέλαιο; Και πώς, ανεξάρτητα από αυτό, θα απαντούσε η ΕΕ στο να γίνει ισχυρότερο το Ιράν λόγω της αύξησης των τιμών του πετρελαίου, παρά τις αμερικανικές κυρώσεις; Αυτό συμβαίνει πριν καν σκεφτούμε τι θα συμβεί εάν εμφανιστεί μια άλλη μεγάλη κρίση ή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και διαταράξει τον εφοδιασμό πετρελαίου. Τι κάνει η ΕΕ εάν το Ιράκ επιστρέψει σε κατάσταση εξέγερσης και εμφυλίου πολέμου;
Η Ρωσία είναι πολύ μεγάλος παίκτης πέρα από έναν κρίσιμο παγκόσμιο ενεργειακό πόρο για να αγνοηθεί, γι' αυτό οι κυρώσεις της ΕΕ δεν θα επιφέρουν νοκ-άουτ πλήγμα στη ρωσική οικονομία. Εάν η προτεινόμενη απαγόρευση γίνει σταδιακά, τότε η Ρωσία θα συνεχίσει να κερδίζει περισσότερα βραχυπρόθεσμα με τις αυξημένες τιμές ούτως ή άλλως.
Αυτό δείχνει μόνο πως η ΕΕ αποδυναμώνεται δραστικά για να κατευνάσει τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών που κατέχουν δυσανάλογη ισχύ στις στρατηγικές και εξωτερικές πολιτικές τους. Σίγουρα, η Αμερική επωφελείται από τις ενεργειακές κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά αυτό έχει επιβαρυντικό τίμημα για τους ευρωπαίους καταναλωτές. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτές οι κυρώσεις θα βλάψουν περισσότερο την ίδια την ΕΕ παρά για τη Ρωσία. Αυτό θα είναι τόσο επώδυνο από οικονομική άποψη όσο και στρατηγικά καταστροφικό. Το μπλοκ δεν έχει μια συγκεκριμένη εναλλακτική λύση και το χειρότερο είναι πως μόλις και μετά βίας έχει σκεφτεί μια τέτοια εναλλακτική. Αυτό θα αφήσει την ήπειρο πιο αδύναμη, φτωχότερη και πιο ευάλωτη, απειλώντας μια τρομακτική επανάληψη της ενεργειακής κρίσης της δεκαετίας του 1970, η οποία, δεδομένων του πληθωρισμού, έχει ήδη ξεκινήσει.