Rachel Marsden - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Χένρι Κίσινγκερ, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών της εποχής του Νίξον και ένας ζωντανός θρύλος της διεθνούς πολιτικής, γιορτάζει τα 99α γενέθλιά του αυτή την εβδομάδα. Τη Δευτέρα, ανέβηκε στη σκηνή μέσω τηλεδιάσκεψης στο ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, για να προσφέρει τις συμβουλές του για την επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
«Τα μέρη θα πρέπει να έρθουν σε ειρηνευτικές συνομιλίες μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Η Ουκρανία θα έπρεπε να ήταν μια γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, αλλά τώρα, καθώς οι σχέσεις αναδιαμορφώνονται, μπορεί να μπούμε σε ένα χώρο όπου η διαχωριστική γραμμή θα ξαναχαραχτεί και η Ρωσία είναι εντελώς απομονωμένη», είπε ο Κίσινγκερ σε συνομιλία με τον ιδρυτή και εκτελεστικό πρόεδρο του WEF. Κλάους Σβάμπ.
Η απομόνωση της Ρωσίας από την Ευρώπη φαίνεται να είναι ο στόχος της εμπλοκής της Μόσχας σε έναν πόλεμο φθοράς εξοπλίζοντας και υποστηρίζοντας ουκρανικά στρατεύματα για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά ως πληρεξούσιοι του ΝΑΤΟ. Αυτό θα εξηγούσε επίσης γιατί η Ουάσιγκτον επενδύει τόσο πολύ στη σύγκρουση, τόσο οικονομικά όσο και ιδεολογικά.
Ένας άξονας ΕΕ-Ουκρανίας-Ρωσίας θα ήταν ανταγωνιστικός με το Πεκίνο και την Ουάσιγκτον σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά οι ατλαντικοί ηγέτες στις Βρυξέλλες και οι διάφοροι ρωσοφοβικοί σύμμαχοί τους έχουν προνομιακή ιδεολογία του Ψυχρού Πολέμου έναντι των μακροπρόθεσμων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των πολιτών τους, οι οποίοι θα εξυπηρετούνταν καλύτερα από την εξομάλυνση των σχέσεων και την αυξημένη συνεργασία σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
«Αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση τώρα όπου η Ρωσία θα μπορούσε να αποξενωθεί εντελώς από την Ευρώπη και να αναζητήσει μια μόνιμη συμμαχία αλλού», είπε ο Κίσινγκερ. «Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διπλωματικές αποστάσεις παρόμοιες με τον Ψυχρό Πόλεμο, που θα μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω. Θα πρέπει να αγωνιστούμε για μακροπρόθεσμη ειρήνη». Με διαφορά, το πιο πιθανό σενάριο είναι ακόμη μεγαλύτερη ρωσική προσέγγιση με την Κίνα.
Το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ένα ισχυρότερο στρατιωτικό - βιομηχανικό μπλοκ σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ για οικονομική και πολιτική επιρροή παγκοσμίως και απώλεια επιρροής για την ΕΕ, η οποία απλώς θα περιοριζόταν σε έναν λιγότερο ισχυρό εταίρο της Ουάσιγκτον, με λιγότερη αυτονομία από αυτήν που θ είχε απολαύσει εάν δεν είχε υποτάξει όλα τα συμφέροντά της στην Ουάσιγκτον και αντίθετα είχε διατηρήσει μια πιο ανεξάρτητη και ισορροπημένη θέση.
Η εμπειρία δεκαετιών του Κίσινγκερ στις παγκόσμιες υποθέσεις στο υψηλότερο επίπεδο ως σύμβουλος αρχηγών κρατών, κυβερνήσεων και πολυεθνικών εταιρειών και ως υπέρμαχος ρεαλιστικών λύσεων σε κολλώδη παγκόσμια προβλήματα, δίνουν βάρος στις συμβουλές του για οποιαδήποτε παγκόσμια κρίση.
Αποδέκτης του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης για το ρόλο του στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του αιματηρού πολέμου του Βιετνάμ με τους Βορειοβιετναμέζους κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ρεπουμπλικανό Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, ο Κίσινγκερ υπηρέτησε ως υπουργός Εξωτερικών και σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του πρώην ηγέτη των ΗΠΑ. Πριν από αυτό, υπηρέτησε ως σύμβουλος του Δημοκρατικού Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι. Εάν ζητά μια ταχεία επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, αυτό προκύπτει από την επαγγελματική του εμπειρία. Ίσως βλέπει αποχρώσεις του Βιετνάμ στην Ουκρανία;
Η λύση του Κίσινγκερ για τον τερματισμό των εδαφικών διαφορών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι απίθανο να ευχαριστήσει το σημερινό κατεστημένο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. «Ιδανικά, η διαχωριστική γραμμή θα πρέπει να είναι η επιστροφή στο status quo ante. Η συνέχιση του πολέμου πέρα από αυτό το σημείο δεν θα αφορά την ελευθερία της Ουκρανίας, αλλά έναν νέο πόλεμο εναντίον της ίδιας της Ρωσίας», είπε ο Κίσινγκερ, με το «status quo ante» να αναφέρεται στο να αφήσει την Κριμαία, το Λούγκανσκ και το Ντόνετσκ υπό τον έλεγχο της Ρωσίας.
Κάποτε ο «περισσότερος θαυμαζόμενος άνθρωπος στην Αμερική», σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις της Gallup από το 1973, το 1974 και το 1975, στον απόηχο της ειρήνης στο Βιετνάμ, ο Κίσινγκερ έχει συχνά περιπλανηθεί από την ηττημένη πορεία της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον. Έθεσε το πρώτο σχέδιο συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Αντιτάχθηκε επίσης στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ υπό τον πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. «Η απόρριψη της στρατηγικής μακράς εμβέλειας εξηγεί πώς ήταν δυνατό να διολισθήσουμε στη σύγκρουση στο Κοσσυφοπέδιο χωρίς να ληφθούν επαρκώς υπόψη όλες οι συνέπειές της—ειδικά η σπλαχνική αντίδραση σχεδόν όλων των εθνών του κόσμου ενάντια στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ για ανθρωπιστική επέμβαση», έγραψε ο Κίσινγκερ σε άρθρο του Newsweek το 1999.
Οι παρατηρήσεις του Κίσινγκερ προεικόνιζαν επακριβώς τις στρατιωτικές επεμβάσεις των εθνών μελών του ΝΑΤΟ αλλού υπό ανθρωπιστικά προσχήματα - όπως η Συρία, η Λιβύη και τώρα εναντίον της Ρωσίας μέσω Ουκρανίας - για τον απώτερο σκοπό της αλλαγής καθεστώτος. Προέβλεψε εξίσου γιατί, παρά την αχαλίνωτη προώθηση και περιστροφή αυτών των δυτικών πολέμων, παρ' όλα αυτά υπάρχει τόση πολλή αντίθεση σε αυτούς. Αν και το εύρος προσοχής και οι κύκλοι ειδήσεων μπορεί να έχουν μειωθεί από τη διπλωματική ακμή του Κίσινγκερ, μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να κατανοούν πως οι ιδεολογικά κατευθυνόμενες συγκρούσεις μπορούν να προκαλέσουν μακροπρόθεσμες αρνητικές συστημικές επιπτώσεις που υπερτερούν της όποιας βραχυπρόθεσμης ικανοποίησης μπορεί να προκληθεί από την πυροδότηση μιας ιδεολογικά καθοδηγούμενης σύγκρουσης.
Όσο πιο γρήγορα μπορούν αυτοί που τροφοδοτούν το τρέχον χάος να καταλάβουν τις συμβουλές του Κίσινγκερ, τόσο καλύτερα θα είμαστε όλοι στον μετριασμό του αναπόφευκτου επακόλουθου διπλωματικού, οικονομικού και πολιτικού hangover.