Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αρκετά δυσοίωνη, αυτή η δήλωση του Ταϊβανού «διπλωμάτη» μπορεί να ερμηνευθεί ως η περιοχή του που θεωρεί πρακτικά τον εαυτό της «την επόμενη Ουκρανία» και παραδόξως φαίνεται να μην ανησυχεί γι' αυτό παρά την τεράστια καταστροφή που θα μπορούσε να συνεπάγεται αυτό. Άλλωστε, ο υπουργός Εξωτερικών Blinken καυχήθηκε πρόσφατα για τα όπλα αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων που διευκόλυναν οι ΗΠΑ να μεταφερθούν στην Ταϊβάν μόνο την τελευταία μισή δεκαετία και πολλά από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης εικάζουν ενεργά για το πώς αντλήθηκαν διδάγματα από την Ουκρανική σύγκρουση που μπορούν να εφαρμοστούν σε μια επικείμενη σύγκρουση στην Ταϊβάν. Οι παρατηρητές θα πρέπει να θυμούνται πως ακριβώς όπως η Ρωσία χρησιμοποίησε στρατιωτικά μέσα ως έσχατη λύση, έτσι και η Κίνα είναι πιθανό να κάνει το ίδιο.
Για να εξηγήσουμε, η συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία ξεκίνησε για να διατηρήσει την ακεραιότητα των κόκκινων γραμμών εθνικής ασφάλειας στη χώρα αυτή ειδικότερα και στην περιοχή ευρύτερα. Ουσιαστικά ξεκίνησε την τελευταία στιγμή αφού ο Πρόεδρος Πούτιν συνειδητοποίησε ότι η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση δεν επρόκειτο να σεβαστεί τα αιτήματα της χώρας του για την εγγύηση ασφάλειας που εκ των υστέρων μπορεί να θεωρηθεί ως η τελευταία προσπάθεια για να αποτραπεί διπλωματικά αυτή η σύγκρουση. Επεμβαίνοντας όταν το έκανε, η Ρωσία σταμάτησε αποφασιστικά τα υποστηριζόμενα από τις ΗΠΑ προγράμματα «Όπλα Μαζικής Καταστροφής» (WMD) της Ουκρανίας και κατέστρεψε τις μυστικές βάσεις του ΝΑΤΟ σε αυτή τη χώρα από την οποία σχεδίαζε να επιτεθεί σύντομα στη Ρωσία.
Σχεδόν το ίδιο ακριβώς σκηνικό εκτυλίσσεται στην Ταϊβάν. Αυτό το νησί οπλίζεται μέχρι τα δόντια όπως ακριβώς ήταν η Ουκρανία για να το εκμεταλλευτεί ως εφαλτήριο για να επιτεθεί στην ηπειρωτική χώρα. Η Κίνα προτιμά να επανενωθεί με την αδίστακτη περιοχή της με ειρηνικά μέσα, όπως ακριβώς η Ρωσία ήθελε να επιλύσει το δίλημμα ασφάλειας με την Ουκρανία και τους προστάτες της στο ΝΑΤΟ με τον ίδιο τρόπο, αλλά μπορεί επίσης να αναγκαστεί τελικά να καταφύγει σε στρατιωτικά μέσα ως έσχατη λύση. «Οι διαβεβαιώσεις ασφαλείας των ΗΠΑ προς τη Φινλανδία και τη Σουηδία θέτουν ένα επικίνδυνο προηγούμενο» για την Ανατολική Ασία, εάν επεκταθούν και στην Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένης από κοινού με την ολοένα και πιο φασιστική-μιλιταριστική Ιαπωνία, ισοδυναμώντας έτσι με την de facto ένταξη του νησιού στο αδήλωτο «ασιατικό ΝΑΤΟ».
Θα μπορούσε με ένοχη συνείδηση ο Ιάπωνας Πρωθυπουργός να προειδοποιούσε σχετικά με αυτό το σενάριο πως η ίδια η χώρα του θα εδύνατο σιωπηλά να ελπίζει να εκτυλίσσεται ως μέρος ενός επικίνδυνου παιγνιδιού με την Κίνα. Η Ταϊβάν, η οποία θα βρισκόταν κυριολεκτικά στη μέση αυτής της πιθανής κρίσης που αλλάζει τον κόσμο, δεν φαίνεται καν τόσο μπερδεμένη, καθώς οι «εκπρόσωποί» της φαίνεται να έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι η ρωσοφοβική τους αρετή εγγυάται πως θα υποστηριχθούν στον ίδιο βαθμό με το Κίεβο, πράγμα που είναι στην πραγματικότητα πιθανό αυτό που θα συμβεί. Μπορεί ακόμη και με αυτό το άνευ προηγουμένου σενάριο κυρώσεων κατά νου οι κινεζικές τράπεζες να σχεδιάζουν πώς θα αντιδράσουν αν συμβεί.
Σε γενικές γραμμές, οι περισσότεροι άνθρωποι προφανώς ενδιαφέρονται για την αυτοσυντήρηση και όχι για τον κίνδυνο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου επιδιώκοντας κάποιο πολιτικό στόχο, όπως τα ανεπίσημα βήματα της Ταϊβάν προς τη δυνητική ανακήρυξη «ανεξαρτησίας» και, επομένως, τη διέλευση της κόκκινης γραμμής εθνικής ασφάλειας της Κίνας που πιθανότατα θα ωθούσε μια στρατιωτική απάντηση κάποιου είδους. Αυτό καθιστά εξαιρετικά ανησυχητικές τις συζητήσεις αυτής της περιοχής για το σενάριο σύγκρουσης με την ηπειρωτική χώρα και τις παρόμοιες συζητήσεις που διεξάγονται στο πλαίσιο των κοινών αμερικανο-ιαπωνικών προστάτων της, καθώς όλοι υποθέτουν τόσο πρόχειρα ότι αυτό είναι ήδη αναπόφευκτο και πως παρά το διακύβευμα θα συμβεί.
Αυτή η παρατήρηση υποδηλώνει ότι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων αυτών των τριών εμφανίζουν συμπτώματα ψυχοπαθολογίας, ή στην περιστασιακή γλώσσα, είναι ψυχοπαθείς. Ο μέσος άνθρωπος δεν θα συζητούσε τόσο ήρεμα ένα σενάριο που θα μπορούσε να οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο οι εκπρόσωποι αυτών των τριών φαίνονται αδιάφοροι γι' αυτό λόγω του πόσο πολύ έχουν κατηχηθεί να πιστεύουν ότι η ριζοσπαστική πολιτική τους για να αντιστρέψει τη μετάβαση προς την πολυπολικότητα αξίζει να ρισκάρουμε το μέλλον της ανθρωπότητας. Με ηγέτες σαν αυτούς στο τιμόνι να παρακινούνται από παρόμοιους ψυχοπαθείς στρατηγούς, υπάρχουν στην πραγματικότητα πολλά για όλους στον πλανήτη που πρέπει να ανησυχούν σοβαρά.