Από: estianews.gr
ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ μπορεῖ καί τά συνέδρια τῶν κομμάτων νά ἔχουν χρησιμότητα. Νά ἀποκαλυφθοῦν ἐκεῖ τάσεις καί προοπτικές εὐρυτέρων πολιτικῶν ἐξελίξεων πού μπορεῖ νά ψιθυρίζοντο, μπορεῖ νά ἀποκρύπτοντο, μπορεῖ κάποιοι νά τίς φοβοῦνται. Ἀποκαλύπτονται ὅμως καί σφάλματα, ἀποκαλύπτονται καί ἀναθεωρήσεις. Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς στήριξε τόν Κυριάκο Μητσοτάκη στίς τελευταῖες ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη ἀρχηγοῦ τῆς ΝΔ. Πρίν ἀπό ἕξι περίπου χρόνια. Καί τώρα ἐπανέρχεται, στό 14ο Συνέδριο τῆς Νέας Δημοκρατίας, ὁμιλῶν γιά τόν χαρακτῆρα τοῦ κόμματος, ὅπως διεμορφώθη, γιά τό εἶδος τῆς πολιτικῆς πού ἀκολουθεῖται, γιά τήν ὑπόσταση τῆς δεξιᾶς παρατάξεως αὐτῆς καθ’ ἑαυτῆς. Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ἐμφανίζεται μετανιωμένος.
Τώρα λοιπόν ὡσάν «ἀνανήψας» καταγγέλλει πολλά. Καί πρῶτα ἀπό ὅλα τό λεγόμενο «λόμπυ τοῦ κατευνασμοῦ» πού ὁδηγεῖ στίς λεγόμενες «Πρέσπες τοῦ Αἰγαίου». Αὐτούς πού μᾶς ἐξωθοῦν «νά τά βροῦμε» μέ τούς Τούρκους. Δηλαδή νά ὑποχωρήσουμε. Εἶπε συγκεκριμένα ὁ πρώην Πρωθυπουργός: «Θυμίζω, ὅμως, ὅτι ὑπάρχει τό γνωστό “λόμπυ τοῦ κατευνασμοῦ” στήν Ἑλλάδα. Πού ἔχει διεισδύσει σέ ὅλα τά πολιτικά κόμματα. Δηλαδή, οἱ ὀπαδοί τῆς εὔκολης “τακτοποίησης” τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων».
Καί συνεχίζει: «Στίς δημόσιες παρεμβάσεις μου, ἐδῶ καί χρόνια, συγκρούστηκα μέ αὐτούς τούς κυρίους. Διαφώνησα εὐθέως μέ τήν ἐπανέναρξη τῶν διερευνητικῶν συνομιλιῶν. Δέν διαφωνοῦσα “νά συζητᾶμε γενικά” μέ τήν Τουρκία… Διαφώνησα μέ τό νά κάνουμε ἐπίσημο διάλογο, τήν ὥρα πού συνεχίζονταν καί κλιμακώνονταν οἱ προκλήσεις καί τά τετελεσμένα τοῦ Ἐρντογάν. Κι ὁ Ἐρντογάν κατάφερε ἔτσι τελικά νά ἀποφύγει τίς κυρώσεις! Ὅπως ἀκριβῶς ἐπεδίωκε ἡ κ. Μέρκελ. Γιατί τά λέω; Γιατί αὐτά γίνονταν τήν ὥρα πού ὁ Ἐρντογάν καί ἡ Τουρκία συνέχιζε νά προωθεῖ τό παράνομο Τουρκολιβυκό σύμφωνο στόν ΟΗΕ, ὀργίαζε μέ τό Ὀρούτς Ρέις, κλιμάκωνε τίς νέες προκλήσεις στήν Κύπρο, ἐνῶ καί σήμερα σαρώνει μέ τίς ὑπερπτήσεις στό Αἰγαῖο. Καί κανείς δέν τῆς ἐπέβαλε ποτέ κυρώσεις! Γιατί κυρώσεις, ἀπό τρίτους, σέ ἐπεκτατιστή, δέν ἐπιβάλλονται, ὅταν βρίσκεσαι σέ ἐπίσημο διάλογο μαζί του. Καί γι’ αὐτό διαφώνησα τότε μέ τίς διερευνητικές. Γι’ αὐτό εἶπα τότε: “Μέ Πειρατές δέν κάνεις διάλογο”.
Γιατί τέτοιος “διάλογος” ἐνθαρρύνει –καί “νομιμοποιεῖ” στά μάτια τρίτων– τήν κλιμάκωση τῶν προκλήσεων».
Πολύ σωστά ὅλα αὐτά, ἀλλά «διερευνητικές» ἐγίνοντο καί ἐπί ἡμερῶν Ἀντώνη Σαμαρᾶ. Καί ὄχι μόνον αὐτό, στίς 4 Μαρτίου 2013 συνυπέγραψε μέ τόν Ταγίπ Ἐρντογάν 25 συμφωνίες συνεργασίες σέ πολλούς τομεῖς. Προφανῶς καί τώρα γνωρίζει ὅτι αὐτό ἦταν σφάλμα. Κάλλιο ἀργά…
Προειδοποιῶντας λοιπόν τώρα ἐπισημαίνει: «Ἡ Τουρκία προσπαθεῖ νά ἐπιβάλλει στήν πράξη τήν ἀμφισβήτηση, ὄχι μόνο τῶν κυριαρχικῶν μας δικαιωμάτων, ἀλλά καί τῆς ἴδιας τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας. Κι ὅταν ἐγώ ζήτησα κυρώσεις, εἰπώθηκε τότε ὅτι “ἡ ἀπειλή κυρώσεων εἶναι πιό ἰσχυρό ὅπλο ἀπό τίς ἴδιες τίς κυρώσεις”. Δέν βλέπω ὅμως, νά κάμφθηκε ἀπό τήν “ἀπειλή” αὐτή ἡ Τουρκία. Ἀντιθέτως, ἀποθρασύνθηκε. Ἀλλά τό ἴδιο ἀκριβῶς δέν εἶχε κάνει καί ἡ Τουρκία; Καί συνεχίζει νά τό κάνει; Καί δέν μιλάω μόνο γιά τό συνεχιζόμενο ἔγκλημα, πού ξεκίνησε τό 1974 στήν Κύπρο. Τό κάνει καί σήμερα στήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Τό κάνει στό Τουρκολυβικό. Τό κάνει στό Αἰγαῖο. Τό κάνει στόν ἀέρα, κάθε μέρα. Τό κάνει ξεδιάντροπα στήν Ἀμμόχωστο, παρά τίς ρητές διαμαρτυρίες καί τοῦ ΟΗΕ καί τῆς Ἀμερικῆς καί τῆς Εὐρώπης. Τό κάνει παντοῦ! Ἀλλά γιά τήν Τουρκία, κυρώσεις δέν παίρνονται! Καί νά τώρα ἡ καινούργια ἀντίφαση τῶν ὑποκριτῶν τοῦ Κατευνασμοῦ: Μέ τήν ἴδια εὐκολία πού ζητοῦν ἀπό τούς Οὐκρανούς νά δώσουν τόν “ὑπέρ πάντων ἀγῶνα” –καί σωστά κάνουν– ἀπό μᾶς ζητᾶνε νά… τά δώσουμε ὅλα, νά τελειώνουμε».
Χαρακτηρίζοντας δέ «ὀλέθρια ἐπιλογή τῆς Ἀριστερᾶς» τήν ἁπλή ἀναλογική, σημειώνει ὅτι ἡ προοπτική ἀκυβερνησίας καθίσταται κάτι «πιό ἐπικίνδυνο σήμερα, πού κάποια κέντρα σχεδιάζουν –καί δέν τό κρύβουν– νά σύρουν τήν Ἑλλάδα σέ συνολική “συνθηκολόγηση” μέ τήν Τουρκία. Νά “μοιράσουμε” –δηλαδή νά ἐκχωρήσουμε– τά δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα στό Αἰγαῖο καί στήν Ἀνατολική Μεσόγειο…». Καί τονίζει: «Δηλαδή ὁ Ἑλληνισμός νά ὑποστεῖ νέο ἐθνικό ἀκρωτηριασμό! Τίς “Πρέσπες τοῦ Αἰγαίου”! Αὐτό, ἡ παράταξή μας καί ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικός λαός, δέν θά τό ἐπιτρέψει!».
Πολύ σημαντική ὅμως ἦταν ἡ ἀναφορά τοῦ κ. Σαμαρᾶ, πού σχετίζεται μέ τήν πολιτική ταυτότητα τῆς Νέας Δημοκρατίας. Ὑπογραμμίζει: «Στή μάχη τῶν ἰδεῶν, ἕνα κόμμα δέν μπορεῖ νά ἐκφράζει τούς πάντες. Γι’ αὐτό καί πρό καιροῦ δήλωσα, ὅτι ἡ ΝΔ δέν εἶναι καί δέν μπορεῖ ποτέ νά γίνει “Ποτάμι”. Νά ἀνοιχθοῦμε σέ ὅλους ναί –ἀλλά νά μή χάσουμε τόν ἑαυτό μας! Ἀνοιχτή ἀγκαλιά ναί –ἀλλά μή ξεχάσουμε τί ἐκπροσωποῦν οἱ ἰδέες μας».
Δίδει δέ καί μίαν εὐρωπαϊκή διάσταση ἐπισημαίνοντας τίς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις πού εἶχαν ἀνάλογες πολιτικές μεταλλάξεις στά κεντροδεξιά κόμματα φιλικῶν μας χωρῶν: «Γιατί τά λέω αὐτά; Γιατί βλέπω γύρω μου ὅτι ὅπου μεταλλάχθηκαν παραδοσιακά κόμματα τῆς Κεντροδεξιᾶς, συρρικνώθηκαν δραματικά. Στήν Ἰταλία, τό Κόμμα πού ἀνήκει στό ΕΛΚ, ἔχει πέσει στό 9% –ἀπό 40% πού εἶχε στό παρελθόν. Στή Γερμανία, οἱ Χριστιανοδημοκράτες ἔλαβαν στίς ἐκλογές τό ἱστορικά χαμηλότερο ποσοστό τους. Στή Γαλλία, 4,5% πῆρε ἡ ὑποψήφια τῶν Γκωλλικῶν, πού κυβερνοῦσαν μέχρι πρίν λίγα χρόνια. Δεῖτε τί ἔγινε ἀκριβῶς στή Γαλλία: Ἡ νίκη Μακρόν πανηγυρίστηκε ἀπ’ ὅλους ἐμᾶς. Γιατί ἐκτός τῶν ἄλλων, ἐδῶ πού τά λέμε, εἶναι ὁ Εὐρωπαῖος ἡγέτης πού κατά τήν τελευταία ἑλληνοτουρκική κρίση, στάθηκε περισσότερο στήν Ἑλλάδα, ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλο… Ἀλλά, ὁ “κεντρῶος” Μακρόν, πολιτικά ἔχει μετατοπιστεῖ πρός τά Δεξιά! Ὅπως καί ὁλόκληρη ἡ Γαλλική κοινωνία… Οἱ θέσεις του σέ μιά σειρά ζητήματα, ἀπό τήν ἀσφάλεια ἕως τό Μεταναστευτικό, θά προκαλοῦσαν… ἐγκεφαλικά σέ κάποιους μοντέρνους ἱεροκήρυκες τῆς “Πολιτικῆς ὀρθότητας” στήν Ἑλλάδα! Κι ὄχι μόνον ὁ “κεντρῶος” Μακρόν».
Ἔμμεσος ἄν καί σαφής ἦταν ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη ὁ ὁποῖος κατά τήν χθεσινή ὁμιλία του ἐπεσήμανε: «Κάναμε συζητήσεις γιά τήν ταυτότητα τῆς παράταξής μας πού ἔχει γερές ἄγκυρες καί ἀνοικτά τά πανιά της στόν ἄνεμο τῆς ἀνανέωσης. Εἴμαστε ἕνα κόμμα σέ διαρκῆ κίνηση, ἡ ΝΔ εἶναι ἕνα κόμμα λαϊκό, πολυσυλλεκτικό καί ἑνωτικό, πάνω ἀπό ὅλα. Εἶναι μιά παράταξη πού ἔμεινε ὄρθια καί δυνάμωσε στήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη ὅταν κλονίζονταν παραδοσιακές δυνάμεις». Μέ προφανῆ ὅμως ἔνδειξη ἀγνοίας γιά τό ἱστορικό πλαίσιο πού τά εἶχε κάποτε ἐπιβάλει ἔκανε ἀναφορά καί στά «πιστοποιητικά φρονημάτων»: «Καί σίγουρα μπορεῖ (ἡ παράταξις) νά εἶναι πρόθυμη νά ἀξιοποιεῖ στελέχη, ἱκανότητες, ταλέντα χωρίς παρωπίδες, χωρίς στεγανά, χωρίς πιστοποιητικά φρονημάτων».
Πρόκειται γιά μιά σύγκρουση κορυφῆς πού δημιουργεῖ πολλές ἀνησυχίες.