 |
| Photo: REUTERS/Bernadett Szabo |
strategic-culture.org - Robert Bridge / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Βίκτορ Όρμπαν αψήφησε τη ασαφή λογική των Βρυξελλών και για άλλη μια φορά φαίνεται πως έχει δίκιο. Ίσως αυτό μιλά λιγότερο για κάθε είδους πολιτική ιδιοφυΐα εκ μέρους του Ούγγρου ηγέτη και περισσότερο για τις καταστροφικές αποφάσεις που προέρχονται από την ηγεσία της ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, ο Orbán αξίζει τα εύσημα επειδή ήταν μια από τις τελευταίες φωνές της λογικής όσον αφορά τον χειρισμό της ουκρανικής κρίσης.
Κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Σέρβο πρόεδρο Aleksandar Vucic το Σαββατοκύριακο, ο Ούγγρος ηγέτης είπε ότι οι βάναυσες «κυρώσεις κατά της Ρωσίας» είναι «ίσες με μια ατομική βόμβα», όπου οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα πεινάσουν, πυροδοτώντας, μεταξύ άλλων, κύμα μαζικής μετανάστευσης.
Ο Όρμπαν μίλησε στη συνέχεια για έναν «σκληρό χειμώνα» μπροστά, γιατί «έχουμε καλπάζοντα πληθωρισμό, αυξανόμενες τιμές, πείνα ξεσπά σε πολλά μέρη του κόσμου και πόλεμο στην Ουκρανία».
Ο Βούτσιτς απηχούσε αυτές τις ανησυχίες όταν είπε πως «αν δεν αλλάξει κάτι στη σύγκρουση στην Ανατολική Ευρώπη, σχεδόν το ένα τέταρτο του κόσμου θα έχει ανάγκη από βασικές ποσότητες τροφίμων, κάτι που θα δημιουργήσει νέα προβλήματα».
Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι: γιατί οι Βρυξέλλες δεν έχουν την προνοητικότητα για να δουν αυτά τα κραυγαλέα προβλήματα να καταφτάνουν; Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την ήπειρο και πέρα από αυτήν κινδυνεύουν να πεθάνουν κυριολεκτικά από την πείνα ως αποτέλεσμα των σκληρών κυρώσεων που επιβάλλονται στη Ρωσία, η οποία έχει τεράστιες προμήθειες σίτου και ενέργειας. Η Ρωσία σίγουρα μπορεί να ζήσει χωρίς McDonald's, προϊόντα ΙΚΕΑ και τζιν Levi, αλλά πόσο καιρό μπορεί να ζήσει η Δύση χωρίς ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και αγροτικών προϊόντων; Είναι το μίσος τους για τη Ρωσία μεγαλύτερο από την επίσημη υποχρέωση που έχουν απέναντι στους λαούς τους να διασφαλίζουν όχι μόνο την ποιότητα ζωής, αλλά και τη διατήρηση της ίδιας της ζωής;
Και όποια αδιανόητη φρίκη μπορεί να περιμένει την Ευρώπη και τον κόσμο, ένα πράγμα φαίνεται αδιαμφισβήτητο – οι Ηνωμένες Πολιτείες δε θα είναι σε θέση να βοηθήσουν. Η κυβέρνηση Μπάιντεν μιμείται την ανικανότητα που παρατηρείται τώρα στην ΕΕ, διοχετεύοντας πάνω από 50 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία την ίδια στιγμή που οι μητέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να βρουν γάλα για μωρά στα ράφια των καταστημάτων. Εν τω μεταξύ, οι μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ υποφέρουν από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 1.200 ετών. Περιττό να πούμε πως δε θα υπάρξει πλεόνασμα καλαμποκιού ή σιταριού από τη φετινή συγκομιδή για να ταΐσει κάθε Αμερικανό, πόσο μάλλον τους Ευρωπαίους.
Ο Βίκτορ Όρμπαν, του οποίου τα συμφέροντα κλίνουν προς το παγκόσμιο σε αντίθεση με το τοπικό, θα είχε θέσει τις ανάγκες των συμπατριωτών του και των Ευρωπαίων πάνω από την επιθυμία να «τιμωρήσουν τη Ρωσία» επειδή καταφεύγει σε αυτό που η Μόσχα πιστεύει ότι είναι νόμιμη αυτοάμυνα απέναντι σε μια ανελέητη προέλαση του ΝΑΤΟ. Για να μην ξεχάσει κανείς, το 30μελές στρατιωτικό μπλοκ είχε μεγάλες ελπίδες να τοποθετήσει μια σημαία στα σύνορα Ουκρανίας-Ρωσίας, όπως τώρα ελπίζει να κάνει στην πρώην ουδέτερη Σουηδία και Φινλανδία. Το Δεκέμβριο του 2021, η Μόσχα έκανε γνωστό σε προσχέδιο συνθήκης που εστάλη στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ πως ήταν διαμετρικά αντίθετη σε οποιαδήποτε περαιτέρω καταπάτηση των συνόρων της. Αναμενόμενα, αυτές οι ανησυχίες αγνοήθηκαν ευγενικά με όλα τα τραγικά αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα.
Όμως η επικείμενη πείνα δεν είναι το μόνο πράγμα που ανησυχεί τον Ούγγρο ηγέτη. Ο Βίκτορ Όρμπαν, φρέσκος μετά την τέταρτη διαδοχική θητεία του πρωθυπουργού τον Απρίλιο, εξέδωσε μια προειδοποίηση για τα «κύματα αυτοκτονίας του δυτικού κόσμου», που αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από τη μαζική μετανάστευση και την αντιχριστιανική προσήλωση σε διάφορες περίεργες ιδεολογίας και κινήματα. Αυτές οι ριζοσπαστικές ιδέες, που ρίζωσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1940 με την «πολιτιστική μαρξιστική» επανάσταση, τώρα κάνουν το δρόμο τους γύρω από έναν ανυποψίαστο πλανήτη. Αυτό παρουσιάζει τις σοβαρότερες απειλές για την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού, και η Βουδαπέστη το κατανοεί ξεκάθαρα.
Το 2015, η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ κατέστρεψε ουσιαστικά την ίδια την ουσία της χώρας της και της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά, δεχόμενη πάνω από 1 εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Πολλοί από αυτούς τους λαούς που τράπηκαν σε φυγή παρακινήθηκαν όχι από τη δεινή κατάσταση της κατάστασής τους, αλλά από ελκυστικά κίνητρα –καταφύγιο, φαγητό και ρούχα– που παραδόθηκαν σε αυτούς τους πρόσφυγες «δωρεάν» από διάφορες άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εθνική αυτοκτονία, καθώς η ΕΕ υποκύπτει σε ένα από τα κύρια δόγματα της υπερφιλελεύθερης ιδεολογίας, γνωστής ως πολυπολιτισμικότητα, την οποία ο Βίκτορ Όρμπαν κατανοεί σαφώς ότι αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το δυτικό τρόπο ζωής.
Ωστόσο, σήμερα, καθώς κάποτε ήρεμες ευρωπαϊκές πόλεις και κωμοπόλεις παλεύουν με άνευ προηγουμένου έγκλημα και βία, η Ουγγαρία παραμένει ένα προπύργιο σχετικής τάξης χάρη στον φράχτη ασφαλείας που είχε κατασκευάσει ο Orbán που χωρίζει τώρα την Ουγγαρία από τη Σερβία και την Κροατία. Ωστόσο, κάνοντας αυτό που θα έπρεπε να θεωρηθεί ως θεμελιώδες έργο στα σύνορα, το προαπαιτούμενο αίτημα οποιουδήποτε έθνους, ο Ούγγρος ηγέτης έχει υβριστεί ως κάποιου είδους ξενοφοβικός.
Γεγονός είναι πως οποιοσδήποτε ηγέτης που δυσφημείται σε τακτική βάση από ανθρώπους όπως ο Τζορτζ Σόρος, ο απόλυτος παγκοσμιοποιητής, τότε μπορείς να το έχεις σίγουρο ότι κάνει καλή δουλειά υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της χώρας του.
Είναι η μεγάλη τραγωδία του δυτικού κόσμου που δεν υπάρχουν πιο θαρραλέοι και διορατικοί ηγέτες όπως ο Βίκτορ Όρμπαν, και περισσότεροι ψηφοφόροι έτοιμοι να τους ψηφίσουν για την εξουσία, σε αυτό το μεγάλο σταυροδρόμι που πρέπει τώρα να διασχίσει μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός απαιτεί προστασία από την ασθένεια των προοδευτικών υπερφιλελεύθερων «αξιών», για να μην αναφέρουμε τον ρατσισμό που κρύβεται πίσω από τη ρωσοφοβία, που απειλεί να αναιρέσει αιώνες δυτικής προόδου.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orbán θα ήταν ο τέλειος υποψήφιος για να οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτή τη στιγμή του ιδεολογικού σκότους, και υποψιάζομαι ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων, εάν τους δινόταν πράγματι η ευκαιρία να μιλήσουν και να ψηφίσουν για το θέμα, θα συμφωνούσαν.