Θα πίστευε κανείς ότι τώρα θα ήταν η ιδανική στιγμή για τους ντόπιους φιλελεύθερους να δείξουν στην κοινή γνώμη τα αδιέξοδα του κρατισμού και την ανωτερότητα των λύσεων που βασίζονται στην ελεύθερη αγορά. Και όμως τίποτε τέτοιο δεν γίνεται και αυτό δεν πρέπει να μας προκαλεί καμιά έκπληξη. Βλέπετε, τι μπορούν να πουν οι Έλληνες "φιλελεύθεροι" όταν τα τελευταία χρόνια υπήρξαν οι πιο θερμοί υποστηρικτές αυτών των επικίνδυνων και αποτυχημένων κρατικίστικων πολιτικών;
Oι άνθρωποι που στην Ελλάδα καπηλεύονται και διαστρεβλώνουν την έννοια του "φιλελευθερισμού" ήταν αυτοί που, πρώτοι απ' όλους, χειροκροτούσαν τα σταλινικά λοκντάουν της κυβέρνησης Μητσοτάκη (η πιο εκτεταμένη κρατική παρέμβαση στις ζωές των Ελλήνων από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου)· ήταν αυτοί που ζητούσαν ακόμη πιο σκληρές εμπορικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας όταν όλοι οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι εδώ και χρόνια έχουν δείξει ότι τέτοιου είδους μέτρα είναι αναποτελεσματικά· ήταν αυτοί που υποστήριζαν την κρατικοδίαιτη "πράσινη" ενέργεια, μπερδεύοντας-καθόλου αθώα- την ελεύθερη αγορά με τον πιο χυδαίο και διεφθαρμένο κορπορατισμό.
Σήμερα, οι Έλληνες "φιλελεύθεροι" καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια όταν κάποιος υπουργός παρευρίσκεται στις συνάξεις τους, όταν τους καλούν στα πάνελ του ΣΚΑΙ, όταν τα άρθρα τους φιλοξενούνται στα κεντροαριστερά έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας και μας λένε πως αυτό είναι απόδειξη της απήχησης των φιλελεύθερων ιδεών. Όμως στην πραγματικότητα οι "φιλελεύθεροι" είναι παντού πρώτο τραπέζι πίστα επειδή αυτά που λένε δεν έχουν καμιά σχέση με τον οικονομικό φιλελευθερισμό (όσο χαλαρά και αν τον ορίσουν) και επειδή ο πολιτικός τους λόγος είναι τελείως ακίνδυνος για το σύστημα.
Γι' άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια (η πρώτη φορά ήταν με τα Μνημόνια), οι Έλληνες "φιλελεύθεροι" έριξαν στον κάλαθο των αχρήστων τις ίδιες τους τις ιδέες για να είναι κοντά στην εξουσία και αποδείχτηκαν οι πιο καλοί νεροκουβαλητές της κυβέρνησης και της καθεστωτικής σοσιαλδημοκρατίας.