Γιατί απέτυχε το Blitzkrieg των κυρώσεων και δεν πυροδότησε την οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας

Η κεντρική ομιλία του Προέδρου Πούτιν στο φετινό Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (SPIEF) ήταν γεμάτη από εντυπωσιακά βαθιά στοιχεία που δεν μπορούν να συνοψιστούν επαρκώς σε ένα μόνο άρθρο. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να επιστήσουμε την προσοχή σε ορισμένα σημεία σε κάθε κομμάτι, αυτό ακριβώς στοχεύει να κάνει το παρόν σε σχέση με όσα είπε ο Ρώσος ηγέτης για την αποτυχία του blitzkrieg των κυρώσεων κατά της χώρας του. Η ακόλουθη παράγραφος παρέχει ξεκάθαρη εικόνα των απόψεών του για αυτό το θέμα:

Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr

«Η ίδια η δομή των δυτικών κυρώσεων βασιζόταν στην ψευδή υπόθεση ότι οικονομικά η Ρωσία δεν είναι κυρίαρχη και είναι εξαιρετικά ευάλωτη. Παρασύρθηκαν τόσο πολύ διαδίδοντας το μύθο της οπισθοδρόμησης της Ρωσίας και των αδύναμων θέσεων της στην παγκόσμια οικονομία και το εμπόριο που προφανώς άρχισαν να το πιστεύουν και οι ίδιοι. Καθώς σχεδίαζαν το οικονομικό τους blitzkrieg, δεν το παρατήρησαν, απλώς αγνόησαν τα πραγματικά δεδομένα για το πόσο είχε αλλάξει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Αυτές οι αλλαγές είναι το αποτέλεσμα των σχεδιαζόμενων προσπαθειών μας για τη δημιουργία μιας βιώσιμης μακροοικονομικής δομής, τη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας, την εφαρμογή προγραμμάτων υποκατάστασης εισαγωγών και τη δημιουργία του δικού μας συστήματος πληρωμών, για να αναφέρουμε μερικά».

Με άλλα λόγια, ο Πρόεδρος Πούτιν λέει λίγο πολύ πως η Δύση πίστευε τη δική της προπαγάνδα για τη ρωσική οικονομία, γι' αυτό θεωρούσε ειλικρινά ότι οι κυρώσεις θα προκαλούσαν γρήγορα την κατάρρευση αυτής της Μεγάλης Δύναμης. Αυτό φυσικά δε συνέβη, ωστόσο οι κυρώσεις εξακολουθούν να ισχύουν, γεγονός που μιλά για την αποτυχία τους να μάθουν αυτό το μάθημα και επίσης το ότι ορισμένοι από τους ηγέτες τους είναι πιθανώς πολύ πεισματάρηδες για να ακυρώσουν αυτούς τους οικονομικούς περιορισμούς από φόβο μήπως «τρωθεί το πρεστίζ τους».

Επεκτείνοντας την προοπτική της προπαγάνδας, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι τα αντιρωσικά προϊόντα πληροφοριών της Δύσης φαίνεται όντως να έχουν ανακυκλωθεί ξανά στο οικοσύστημα χάραξης πολιτικής. Για να εξηγήσουμε, οι υπηρεσίες πληροφοριών τους και εκείνοι οι «συνταξιδιώτες» στα μέσα ενημέρωσης που ήδη σκέφτονται όπως κάνουν και επομένως δεν χρειάζεται να τους πουν τι να πουν πρώτα προβάλλουν κάτι κατάφωρα ή εν μέρει ψευδές για τη Ρωσία, το οποίο μετά πολλαπλασιάζεται μέσω της κληρονομιάς και τα social media.

Από εκεί, οι διαχειριστές αντίληψης δεύτερου επιπέδου παίρνουν το εν λόγω προϊόν και το επεκτείνουν, μοιράζοντας τις απόψεις τους και αλλάζοντας περαιτέρω την εργαλειοποιημένη αφήγηση. Αυτά τα προϊόντα δευτερεύουσας πληροφόρησης πολλαπλασιάζονται επίσης μέσω των προαναφερθέντων μέσων, τα οποία συλλέγονται από τριτογενείς ηθοποιούς που στη συνέχεια επαναλαμβάνουν τον κύκλο του αφηγηματικού ξεπλύματος επ' αόριστον. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι μερικές φορές οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής συναντούν αυτά τα προϊόντα πρώτου, δεύτερου, τρίτου επιπέδου κ.λπ. και αφελώς τα θεωρούν δεδομένα.

Θα πρέπει να υποτεθεί ότι μερικές φορές μπορεί να συζητούν τις προτάσεις πολιτικής τους με τους διαχειριστές αντίληψης πρώτου επιπέδου ή ότι οι τελευταίοι κατά καιρούς αντιλαμβάνονται πως μια πρόταση έχει επηρεαστεί από τα προϊόντα πληροφοριών τους. Σε αυτό το σημείο, ομολογουμένως διατυπώνονται κάποιες εικασίες ότι δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει με βεβαιότητα εάν ο διευθυντής αντίληψης πρώτου επιπέδου παρέλειψε να πει στον υπεύθυνο χάραξης πολιτικής πως η πρότασή του βασίζεται σε ένα ψέμα είτε εν όλω είτε εν μέρει ή αν ειλικρινά έφτασε να το πιστέψει.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές πως κανένας υπεύθυνος ενδιαφερόμενος πουθενά σε αυτόν τον αφηγηματικό κύκλο ξεπλύματος δεν παρενέβη για να διαμορφώσει την προτεινόμενη πολιτική πιο κοντά στην πραγματικότητα, επιτρέποντάς τη να διατυπωθεί με βάση κάποιο επίπεδο ψεύδους όπως είναι πλέον γνωστό σύμφωνα με τη διορατικότητα του Προέδρου Πούτιν και το γεγονός ότι το blitzkrieg κυρώσεων αναμφισβήτητα απέτυχε να πυροδοτήσει την οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, η προπαγάνδα ξεπλύθηκε τόσο επιτακτικά ως «αλήθεια» που οι δυτικοί πολιτικοί άρχισαν να λειτουργούν στις ψεύτικες εγκαταστάσεις της.

Ίσως κάποιοι ενδιαφερόμενοι κάπου μέσα σε αυτόν τον κύκλο να γνωρίζουν την αντικειμενική αλήθεια, αλλά για οποιονδήποτε λόγο δεν μπόρεσαν να τη μεταφέρουν ή οι ανησυχίες τους αγνοήθηκαν αν το έκαναν. Όλα αυτά απλώς δείχνουν πόσο ιδεολογική έχει γίνει η διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής, και είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου πως το αποτυχημένο blitzkrieg κυρώσεων είναι μόνο ένα παράδειγμα αυτού που είναι πιθανότατα πολλά, με τον πόλεμο του Αφγανιστάν, τον πόλεμο στο Ιράκ και άλλες τέτοιες συγκρούσεις που δείχνουν ότι το ξέπλυμα της αφήγησης μπορεί κυριολεκτικά να είναι θανατηφόρο.

Όπως και να έχει, οι διευθυντές της αμερικανικής αντίληψης κατέχουν μια τόσο σημαντική θέση στη δυτική κοινωνία στις μέρες μας που κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι' αυτό, ακόμη κι αν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι προσχεδιασμένες κυρώσεις τους κατά της Ρωσίας απέτυχαν εντελώς. Ο ελέφαντας στο δωμάτιο δεν μπορεί να συζητηθεί, καθώς η συζήτησή του σπάει το ταμπού της αναγνώρισης της σύνδεσης μεταξύ της προπαγάνδας και της χάραξης πολιτικής, για να μην αναφέρουμε ότι αυτή η τελευταία επίθεση του Υβριδικού Πολέμου δεν πέτυχε καθόλου.

Επιπλέον, η απαξιωμένη ιδεολογία υπεροχής της «αμερικανικής εξαίρεσης» βασίζεται στην πεποίθηση αυτού του φθίνοντος μονοπολικού ηγεμόνα στο υποτιθέμενο αλάθητο του, που είναι δογματικό σε αυτό το σημείο. Γι' αυτόν το λόγο, δεν μπορεί να παραδεχτεί πως το blitzkrieg των κυρώσεων απέτυχε, ούτε ότι βασιζόταν εξ ολοκλήρου στην ίδια προπαγάνδα που προέβαλαν κάποια στιγμή οι διαχειριστές της για να παραπλανήσουν τον κόσμο, αλλά που τελικά κατέληξε να παραπλανήσει τους δικούς της διαμορφωτές πολιτικής μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Αυτό που μόλις έκανε ο Πρόεδρος Πούτιν ήταν να αποκαλύψει τις μηχανορραφίες αυτού του αφηγηματικού κύκλου ξεπλύματος, αν και είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι περισσότεροι Δυτικοί δεν θα το ακούσουν ποτέ, καθώς τα λόγια του λογοκρίνονται, υποβάλλονται σε επιλεκτική επεξεργασία και διαστρεβλώνονται κάθε φορά που οι υπεύθυνοι της αντίληψής αναφέρονται σε αυτά. Ωστόσο, όσοι συναντήσουν την ομιλία του και αναλογιστούν τη διορατικότητα που αναλύθηκε σε αυτό το κομμάτι θα έρθουν σοφότεροι από πριν γιατί θα έχουν επιτέλους μια ιδέα για το γιατί η πολιτική των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας αποτυγχάνει τακτικά.