 |
| pixel2013 / pixabay |
Από: capital.gr - Κώστας Στούπας
Η γερμανική κοινωνία και πολιτική ηγεσία φαίνεται πως ξυπνούν από μια κατάσταση γεωπολιτικής "νιρβάνα". Αφού έδεσαν τη χώρα τους και την Ευρώπη "χειροπόδαρα" και τις παρέδωσαν στον "Χιτλερίσκο" της Μόσχας, τώρα ανακρούουν πρύμναν...
Το γεγονός πως οι εξελίξεις αυτές λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο που το κόμμα των "Πρασίνων" είναι στην κυβέρνηση θα μπορούσε κανείς να το αποκαλέσει και... "Θεία δίκη" ή έστω "καρμική" εκδίκηση...
Δεν είναι όμως μόνο η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και το κλείσιμο των πυρηνικών μονάδων που έχει φέρει τη Γερμανία και την Ευρώπη σε αδιέξοδο.
"Οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν ξαφνικά την εξάρτησή τους από τον ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό, δήλωσε πρόσφατα η Πράσινη Υπουργός των Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ. Για αυτόν τον λόγο, η μεγαλύτερη δέσμευση για την ειρήνη και τη δημοκρατία πρέπει επίσης να αφορά "να μην είστε εξαρτημένοι και ανοιχτοί σε εκβιασμούς στις οικονομικές και ενεργειακές σας σχέσεις".
Με ανάλογο πρόχειρο και αλόγιστο τρόπο έχει σχεδιαστεί και η περίφημη ενεργειακή μετάβαση. Από τη μία εκδίδουν "φιρμάνια" για τον περιορισμό της χρήσης αυτοκινήτων και άλλων μέσων μεταφοράς με μηχανές εσωτερικής καύσης στην επόμενη 10ετία και από την άλλη, το λάθος που έκαναν με τη Ρωσία, το επαναλαμβάνουν και με την Κίνα.
Το λάθος που έκανε η Γερμανία και η Δύση συνολικότερα με τη Ρωσία το κάνει και με την Κίνα.
Η Κίνα ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων "σπάνιων γαιών", υλικά που είναι απαραίτητα για τους κινητήρες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Η Γερμανία και η Ευρώπη χρειάζονται τα μέταλλα αυτά.
Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν αναφέρθηκε πρόσφατα στο ζήτημα: "Εισάγουμε λίθιο για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, πλατίνα για παραγωγή υδρογόνου, πυρίτιο για ηλιακές μονάδες. Το 98% των σπάνιων γαιών που χρειαζόμαστε προέρχονται από έναν μόνο προμηθευτή - την Κίνα. Και αυτό δεν είναι βιώσιμο".
Οι συνωμοσιολόγοι ίσως βρουν στοιχεία καταχθόνιων γεωπολιτικών συνωμοσιών της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας όλων των αποχρώσεων με το καθεστώς Πούτιν. Ενδεχομένως να ισχυριστούν πως έχουμε μια αναβίωση του συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότοφ που αποσκοπεί στο μοίρασμα της Ευρώπης.
Η ερμηνεία των εγκληματικών αυτών λαθών μάλλον είναι απλούστερη και άπτεται της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας.
Η Γερμανία μετά τον πόλεμο έχει αλλάξει και η γερμανική κοινωνία αισθάνεται απώθηση για την αιτία που την οδήγησε στην καταστροφή κατά τους δυο τελευταίους παγκοσμίους πολέμους.
Τα αίτια αυτά έχουν να κάνουν με τη σημασία της γεωπολιτικής ισχύος στην επίτευξη της ασφάλειας και της ευημερίας. Η δωρεάν αμυντική προστασία εκ μέρους των ΗΠΑ στην Ευρώπη μεταπολεμικά έχει συνεισφέρει στο να διαμορφωθούν κοινωνίες που έχουν πάρει "διαζύγιο" από την ιστορία και την πραγματικότητα.
Οι Γερμανοί όπως και οι περισσότεροι δυτικοί φαίνεται πως έχουν πιστέψει στην ουτοπική φιλελεύθερη άποψη πως οι οικονομικές σχέσεις και το αμοιβαίο συμφέρον υπερισχύουν όλων των ανθρώπινων και εθνικών παθών.
Η άποψη αυτή είναι παλιά. Την είχε διατυπώσει αναλυτικά ο Νόρμαν Έινζτελ στο βιβλίο "The Great Illusion" όπου πριν τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο υποστήριζε πως ένας πόλεμος είναι απίθανο να συμβεί γιατί υπάρχει τέτοια διασύνδεση των οικονομικών συμφερόντων μεταξύ των χωρών που όλοι θα χάσουν.
Επειδή το βασικό κίνητρο είναι η επιδίωξη του συμφέροντος κανένας δεν θα σηκώσει τα όπλα εναντίον του άλλου. Τούτο είναι μια λογική εξήγηση. Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες τους όμως δεν πορεύονται πάντα με άξονα τη λογική. Ενίοτε καταλαμβάνονται από πλήρη... απάθεια ή πάθη και εμμονές.
Λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία του μνημειώδους δοκιμίου του Έιντζελ ακολούθησε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ο οποίος ουσιαστικά τερματίστηκε οριστικά με το τέλος του Δεύτερου παγκόσμιου.
Ιδού τι υποστηρίζουν οι ίδιοι οι Γερμανοί για τη γεωπολιτική "αφασία" των τελευταίων δεκαετιών.
"Η προηγούμενη γερμανική πολιτική πρώτων υλών σχεδιάστηκε για έναν κόσμο στον οποίο οι ισχύοντες διεθνείς εμπορικοί κανόνες τηρούνται σε μεγάλο βαθμό από όλα τα κράτη" υποστηρίζει στη Handelsblatt o Γιάγκομπ Κούλικ σε μια έκθεση της Ομοσπονδιακής Ακαδημίας Πολιτικής Ασφάλειας (BAKS).
Οι εξελίξεις που σχετίζονται με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση καταδεικνύουν την προχειρότητα και ενδεχομένως τις ιδεολογικές εμμονές με τις οποίες σχεδιάστηκε από τη Δύση η ενεργειακή μετάβαση.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται πως λειτουργεί σαν σημείο αφύπνισης. Ας μην περιμένουμε μια επίθεση στην Ταϊβάν για να ξεμείνουμε και από ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ανεμογεννήτριες...