Η Λιθουανία ενημέρωσε πρόσφατα τη Ρωσία ότι θα συμμορφωθεί με τις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Μόσχας απαγορεύοντας τη διαμετακόμιση εμπορευμάτων υπό περιορισμούς μέσω του εδάφους της μεταξύ της Λευκορωσίας και του θύλακα του Καλίνινγκραντ. Το RT ανέφερε πως αυτό αφορά κυρίως φυσικούς πόρους και μηχανήματα που αντιπροσωπεύουν το ήμισυ των αγαθών που λαμβάνονται από την ηπειρωτική χώρα. Ο Περιφερειάρχης Anton Alikhanov διαβεβαίωσε τους κατοίκους του ότι πλοία και ferries θα χρησιμοποιηθούν για την ανακατεύθυνση των προϊόντων που δεν μπορούν πλέον να διέρχονται από τη Λιθουανία.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ καταδίκασε την απόφαση του Βίλνιους ως «άνευ προηγουμένου» και «παραβίαση των πάντων», η οποία θα απαιτήσει διεξοδική ανάλυση πριν αποφασίσει για την απάντησή της η χώρας του. Εν τω μεταξύ, ο αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας, Αντρέι Κλίμοφ, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας ότι «αυτό θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως άμεση επίθεση κατά της Ρωσίας, η οποία κυριολεκτικά μας αναγκάζει να καταφύγουμε αμέσως σε επαρκή αυτοάμυνα».
Για ό,τι αξίζει, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις και Πολιτική Ασφάλειας Josep Borrell αρνήθηκε πως υπάρχει οποιοσδήποτε αποκλεισμός, αφού η Λιθουανία απλώς συμμορφώνεται με τις κυρώσεις του μπλοκ, αν και ο κυβερνήτης Alikhanov απάντησε ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρησιμοποιεί τη λέξη μεταφορά στα νομικά της έγγραφα σχετικά με την απαγόρευση, και αυτό δεν είναι ακριβώς το ίδιο με τη διέλευση». Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές πως αυτή η απόφαση αντιπροσωπεύει μια μεγάλη κλιμάκωση στις σχέσεις Ρωσίας-ΕΕ που αξίζει περαιτέρω ανάλυση.
Η θέση του Κρεμλίνου έναντι αυτής της κατάστασης είναι νομικά ορθή: είναι πράγματι διεθνώς παράνομο για οποιονδήποτε να επιβάλλει κυρώσεις εκτός του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Όπως και να έχει, ο Borrell έχει ένα νόημα στο βαθμό που το Καλίνινγκραντ δεν είναι πλήρως αποκλεισμένο, αν και είναι ανέντιμο να αρνείται ότι υπάρχει έστω και μερικός αποκλεισμός. Επιπλέον, δεν υπάρχουν αξιόπιστες ανησυχίες για τους κατοίκους του Καλίνινγκραντ που υποφέρουν, καθώς η κυβέρνησή τους τους διαβεβαίωσε πως θα επαναδρομολογήσουν αμέσως τα απαγορευμένα προϊόντα.
Αυτές οι παρατηρήσεις εγείρουν το προφανές ερώτημα γιατί το Βίλνιους αποφάσισε να το κάνει αυτό. Αν και δεν μπορεί να γίνει γνωστό με βεβαιότητα, αξίζει να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι αυτό το μικροσκοπικό κράτος της Βαλτικής είχε λειτουργήσει νωρίτερα ως αμερικανικό πιόνι για να προκαλέσει την Κίνα. Πρόσφατα επέτρεψε στην περιοχή της Ταϊβάν που αναγνωρίζεται ως αναπόσπαστο τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από τη συντριπτική πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας να ανοίξει διπλωματικό γραφείο και επίσης αποσύρθηκε από μια πλατφόρμα περιφερειακής συνεργασίας με το Πεκίνο.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ καταδίκασε την απόφαση του Βίλνιους ως «άνευ προηγουμένου» και «παραβίαση των πάντων», η οποία θα απαιτήσει διεξοδική ανάλυση πριν αποφασίσει για την απάντησή της η χώρας του. Εν τω μεταξύ, ο αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας, Αντρέι Κλίμοφ, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας ότι «αυτό θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως άμεση επίθεση κατά της Ρωσίας, η οποία κυριολεκτικά μας αναγκάζει να καταφύγουμε αμέσως σε επαρκή αυτοάμυνα».
Για ό,τι αξίζει, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις και Πολιτική Ασφάλειας Josep Borrell αρνήθηκε πως υπάρχει οποιοσδήποτε αποκλεισμός, αφού η Λιθουανία απλώς συμμορφώνεται με τις κυρώσεις του μπλοκ, αν και ο κυβερνήτης Alikhanov απάντησε ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρησιμοποιεί τη λέξη μεταφορά στα νομικά της έγγραφα σχετικά με την απαγόρευση, και αυτό δεν είναι ακριβώς το ίδιο με τη διέλευση». Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές πως αυτή η απόφαση αντιπροσωπεύει μια μεγάλη κλιμάκωση στις σχέσεις Ρωσίας-ΕΕ που αξίζει περαιτέρω ανάλυση.
Η θέση του Κρεμλίνου έναντι αυτής της κατάστασης είναι νομικά ορθή: είναι πράγματι διεθνώς παράνομο για οποιονδήποτε να επιβάλλει κυρώσεις εκτός του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Όπως και να έχει, ο Borrell έχει ένα νόημα στο βαθμό που το Καλίνινγκραντ δεν είναι πλήρως αποκλεισμένο, αν και είναι ανέντιμο να αρνείται ότι υπάρχει έστω και μερικός αποκλεισμός. Επιπλέον, δεν υπάρχουν αξιόπιστες ανησυχίες για τους κατοίκους του Καλίνινγκραντ που υποφέρουν, καθώς η κυβέρνησή τους τους διαβεβαίωσε πως θα επαναδρομολογήσουν αμέσως τα απαγορευμένα προϊόντα.
Αυτές οι παρατηρήσεις εγείρουν το προφανές ερώτημα γιατί το Βίλνιους αποφάσισε να το κάνει αυτό. Αν και δεν μπορεί να γίνει γνωστό με βεβαιότητα, αξίζει να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι αυτό το μικροσκοπικό κράτος της Βαλτικής είχε λειτουργήσει νωρίτερα ως αμερικανικό πιόνι για να προκαλέσει την Κίνα. Πρόσφατα επέτρεψε στην περιοχή της Ταϊβάν που αναγνωρίζεται ως αναπόσπαστο τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από τη συντριπτική πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας να ανοίξει διπλωματικό γραφείο και επίσης αποσύρθηκε από μια πλατφόρμα περιφερειακής συνεργασίας με το Πεκίνο.
Η Λιθουανία δεν είχε τίποτα να κερδίσει αντικειμενικά από όλα αυτά, γι' αυτό οι ειδικοί γενικά συμφώνησαν πως το έκανε για να κερδίσει την εύνοια των ΗΠΑ, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει γιατί πραγματοποίησε την τελευταία της πρόκληση κατά της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, αυτό το μικροσκοπικό κράτος της Βαλτικής χρησιμοποιείται ως όπλο Υβριδικού Πολέμου από την Αμερική για να πραγματοποιήσει προκλήσεις εναντίον Μεγάλων Δυνάμεων όπως η Κίνα και η Ρωσία. Στο παρόν παράδειγμα, αυτό μπορεί να έχει σκοπό να δημιουργήσει τρομερούς τίτλους για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.Για να εξηγήσουμε, οι δυτικοί σχολιαστές τρομάζουν εδώ και καιρό τον λαό τους με το σενάριο ότι η Ρωσία υποτίθεται πως σχεδιάζει να εισβάλει στο λεγόμενο «Χάσμα Sulwaki» κατά μήκος των Πολωνο-Λιθουανικών συνόρων που χωρίζει στενά το Καλίνινγκραντ από τη Λευκορωσία. Στην υπερδραστήρια φαντασία τους, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι τόσο υπερεθνικιστής που δεν θα τον πείραζε να ρισκάρει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο καταλαμβάνοντας εδάφη που ελέγχονται από το ΝΑΤΟ και πιθανότατα να διακινδυνεύσει μια πυρηνική απάντηση από τις ΗΠΑ μέσω της ρήτρας αμοιβαίας άμυνας του Άρθρου 5.
Ποτέ δεν υπήρχε καμία τεκμηριωμένη βάση πίσω από αυτό το σενάριο, αλλά εξυπηρετούσε το σκοπό να δικαιολογήσει την παραβίαση των ΗΠΑ και άλλων χωρών του Ιδρυτικού Νόμου Ρωσίας-ΝΑΤΟ του 1997 που απαγόρευε την ανάπτυξη των στρατευμάτων και των υποδομών του μπλοκ στην περιοχή. Αξίζει να αναφερθεί πως η Ρωσία επέκρινε αυτήν την εξέλιξη στα τέλη Δεκεμβρίου όταν μοιράστηκε τα αιτήματά της για την εγγύηση ασφάλειας με τη Δύση, τα οποία εκ των υστέρων ήταν η τελευταία ευκαιρία για να αποτραπεί διπλωματικά η ουκρανική σύγκρουση που εκτυλίχθηκε αργότερα.
Από την έναρξη της συνεχιζόμενης ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, το μέτωπο του Καλίνινγκραντ παρέμεινε αξιοσημείωτα ήσυχο, γεγονός που επιβεβαίωσε την έλλειψη επιθυμίας της Μόσχας να κλιμακώσει τις εντάσεις με το ΝΑΤΟ κατά μήκος των κοινών συνόρων τους, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της Δύσης που προκαλούν φόβο όλα αυτά τα χρόνια. Στους σχεδόν τέσσερις μήνες από την έναρξη της εκστρατείας της Ρωσίας στην Ουκρανία, ωστόσο, το ευρωπαϊκό κοινό έχει κουραστεί να συνεχίζει να υποστηρίζει το Κίεβο.
Μια δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων έδειξε ότι περισσότεροι πολίτες της ΕΕ τάχθηκαν υπέρ της ειρήνης αντί της τιμωρίας της Ρωσίας, η οποία κινδυνεύει να υπονομεύσει τις προσπάθειες του πολέμου αντιπροσώπων της Δύσης που προέβλεψε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ το Σαββατοκύριακο ότι θα διαρκέσουν για χρόνια. Καθώς η δημόσια υποστήριξη γι' αυτό μειώνεται μόλις στο ένα τρίτο του έτους, ίσως οι ΗΠΑ ανέθεσαν στη Λιθουανία να πραγματοποιήσει τον μερικό αποκλεισμό του Καλίνινγκραντ προκειμένου να προκαλέσει κρίση.
Ο σκοπός πίσω από αυτό θα ήταν να αναζωογονηθεί η εκστρατεία εκφοβισμού γύρω από το σενάριο «Sulwaki Gap» προκειμένου να αποκατασταθεί η δημόσια υποστήριξη για τον πόλεμο διαμεσολάβησης του ΝΑΤΟ στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας. Όντας το υπάκουο υποτελές κράτος που είναι, η Λιθουανία πιθανότατα θα είχε συμμορφωθεί με μια τέτοια απαίτηση, δεδομένου πως ήδη δεν την πείραζε να προκαλέσει την Κίνα όπως εξηγήθηκε προηγουμένως. Αυτή η εικόνα υποδηλώνει ότι η συζήτηση για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο πάνω από το Καλίνινγκραντ είναι μια επιχείρηση πολέμου πληροφοριών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία δε θα υπερασπιζόταν στρατιωτικά την εδαφική της ακεραιότητα σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ απέκλειε πλήρως το θύλακα στη Βαλτική, αλλά απλώς ότι ένα τέτοιο χειρότερο σενάριο δεν έχει συμβεί ακόμη, επομένως είναι πρόωρο να ανησυχούμε για μια επικείμενη πυρηνική ανταλλαγή μεταξύ αυτών των δύο αντιπάλων. Όλοι πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουν πως πρόκειται απλώς για μια τεχνητά κατασκευασμένη και παράνομη πρόκληση που στην πραγματικότητα έχει σκοπό να στοχεύσει το μυαλό των δυτικών πολιτών πολύ περισσότερο από την ευημερία των κατοίκων του Καλίνινγκραντ.