Από: topontiki.gr - Δημήτρης Μηλάκας
Παρά το γεγονός ότι ο όρος αφορά σε άτομα και όχι διεθνείς δρώντες, όπως για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, δύσκολα κάποιος μπορεί να αγνοήσει τις αυτοκαταστροφικές/αυτοκτονικές τάσεις των Ευρωπαίων εταίρων σε μια μείζονος σημασίας παράμετρο για την ύπαρξή τους: τον ενεργειακό τους εφοδιασμό.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η συνεπακόλουθη ενεργειακή κρίση που πυροδότησε απέδειξε, μεταξύ άλλων, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ουδέποτε διατύπωσε ένα στιβαρό και συνεκτικό πλαίσιο κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Δίχως αυτό το πλαίσιο, όπως αποδεικνύεται από τη μείζονα ουκρανική κρίση, τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. εμφανίζονται γυμνά να σέρνονται πίσω από το άρμα του πραγματικού – μετά τον Β’ Παγκόσμιο και τον Ψυχρό Πόλεμο – αφεντικού της Ευρώπης, δηλαδή τις ΗΠΑ.
Το βάθος και το εύρος της ευρωπαϊκής υποτέλειας στους Αμερικανούς προστάτες αποτυπώνονται ξεκάθαρα στις αυτοκτονικές επιλογές στην κορυφή της ευρωπαϊκής πυραμίδας: στη Γερμανία.
Το Βερολίνο, με την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία αποδέχτηκε δίχως καμία διαμαρτυρία τις οδηγίες της Ουάσιγκτον για άμεση απεξάρτηση από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους και προχώρησε άμεσα στη ματαίωση της λειτουργίας του δεύτερου αγωγού (Nord Stream 2) μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία που μόλις είχε κατασκευαστεί.
Επιπρόσθετα το Βερολίνο πρωτοστάτησε στην επεξεργασία μιας διαδικασίας η οποία ξεκίνησε τον δραματικό περιορισμό των ευρωπαϊκών εισαγωγών σε ρωσικό πετρέλαιο και φιλοδοξεί να εξασφαλίσει μέσα στα επόμενα 4-5 χρόνια την πλήρη απεξάρτηση της Γερμανίας και της Ε.Ε. από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.
Οι συνέπειες των επιλογών της ηγέτιδας στην Ε.Ε. Γερμανίας αποτυπώνονται ήδη στο ευρωπαϊκό σύνολο και είναι τρομακτικές, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η διάλυση του διαμορφωμένου πλαισίου για τον ευρωπαϊκό ενεργειακό εφοδιασμό δίχως ταυτόχρονα τη δημιουργία ενός νέου, που θα καλύψει τις απώλειες που προκύπτουν από τον αποκλεισμό των ρωσικών πόρων από την ευρωπαϊκή αγορά, αποτυπώνεται οδυνηρά στις τιμές των καυσίμων, στο κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και στον πρωτοφανή για τα δεδομένα της Ε.Ε. πληθωρισμό.
Το οικονομικό κόστος που συνεπάγονται οι αυτοκτονικές επιλογές οι οποίες ενδεχομένως γίνονται με το αμερικανικό περίστροφο στον κρόταφο των ευρωπαϊκών ελίτ το βιώνουν τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών που βρίσκονται από τη μέση της κοινωνικής πυραμίδας και κάτω.
Για το πολιτικό κόστος που θα πληρώνουν κάθε φορά που στήνονται οι κάλπες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξ αιτίας της υποτέλειάς τους στην Ουάσιγκτον, ένα καλό παράδειγμα για αρχή είναι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία και το άγριο στραπατσάρισμα του «κομψού» Μακρόν…