Σήμερα, με τη Ρωσία να βρίσκεται η ίδια στη δεινή θέση του εισβολέα σ΄ έναν πόλεμο που κάλλιστα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, η επέτειος αυτή ουσιαστικά πέρασε απαρατήρητη διεθνώς. Άλλωστε, η τοξική επικαιρότητα, μέσα σ΄ ένα κλίμα μεγάλης ρευστότητας και επικίνδυνης πόλωσης παγκοσμίως, κάνει εξ ορισμού δύσκολη ακόμα και μια αναφορά τιμής στον ρωσικό αντιναζιστικό αγώνα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που πολύ εύκολα μπορεί να θεωρηθεί σήμερα και ως «ρωσσοφιλία».
Πόσο μάλλον, να αναφερθεί κανείς και στη ναζιστική “λεγεώνα των ξένων” που πολεμούσε λυσσωδώς στις ίδιες με σήμερα πολεμικές ζώνες του Δνείπερου, του Χάρκοβο και αλλού. Για αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτών από διάφορα μέρη της γης που συμμετείχαν εθελοντικά στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, συνδετικός κρίκος των οποίων ήταν ο αντικομουνισμός, ο αντισημιτισμός, ο φασισμός, ο εθνικοσοσιαλισμός, ο αντιρωσσισμός, η ελπίδα της εθνικής αποκατάστασης με τη βοήθεια των ναζί, η πεποίθηση υπεροχής της αρείας φυλής, ακόμη και η τάση για περιπέτεια και η ευκαιρία για λεηλασία.
Στους στρατιώτες του Χίτλερ από «ξένους λαούς», αλλά και με το «καλύτερο αίμα», περιλαμβάνονταν: Γάλλοι (μεραρχία «Καρλομάγνος»), Ολλανδοί, Φλαμανδοί, Βαλώνοι, Δανοί, Ιταλοί, Λευκορώσοι, Ρώσοι (Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός / Rona), Ουκρανοί (Μεραρχίες “Nakhtigal”, “Roland”, “Legion Suushko”, “Γαλικία” και σύνταγμα “Brandenburg”), Ούγγροι, Λετονοί, Εσθονοί, Ελβετοί, Φινλανδοί, Νορβηγοί (Μεραρχία «Βίκινγκς»), Τάταροι, Αλβανοί (Μεραρχία «Σκεντέρμπεης»), Κοζάκοι, Βόσνιοι μουσουλμάνοι (Μεραρχία «Χατζάρ») κ.α.. Ακόμη και Κινέζοι, Ιάπωνες, Κορεάτες και Ινδοί (Azad Hind).
Ανάμεσά τους ξεχώριζε το γνωστό για την «αποτελεσματικότητά» του ουκρανικό «Σύνταγμα της Γαλικίας», οι λεγόμενοι “Banderowzy”, που διακρίθηκε κυρίως στις σφαγές χιλιάδων Πολωνών και στο ολοκαύτωμα των Εβραίων στη δυτική Ουκρανία, έχοντας την αρχή: «Αντιμετώπιζε τους εχθρούς του έθνους σου με μίσος και χωρίς διακριτικότητα». Ο «αρχηγός» τους, ο ναζί Στεπάν Μπαντέρα, θεωρείται σήμερα ο σημαντικότερος εθνικός ήρωας της Ουκρανίας.
Γεγονότα που επιμελώς και για ευνόητους λόγους αποσιωπούνται, γιατί είναι από τα «βρώμικα μυστικά» της Ιστορίας, που κανείς δεν θέλει να γνωρίζει κι ας επαναλαμβάνονται, ενίοτε ως φάρσα ή ακόμα και ως τραγωδία.