Του Andrew Korybko - γγ / Παρουσίαση Freepen.gr
Τα πρώτα σημάδια προβλήματος ήρθαν μόλις λίγες μέρες αργότερα αφού ο πρωθυπουργός Morawiecki απαίτησε από την κοντινή Νορβηγία να δώσει αμέσως όλο το επιπλέον κέρδος που έχει από τις πωλήσεις ενέργειας μέχρι στιγμής φέτος στη Βαρσοβία και το Κίεβο. Το Όσλο φυσικά αρνήθηκε, κάτι που ακολούθησε η Πολωνία που διαμαρτυρήθηκε ότι η Γερμανία δεν αντικατέστησε τα 200 παλαιότερα τανκς που έδωσε η Βαρσοβία στο Κίεβο με νεότερα όπως ισχυριζόταν πως είχε υποσχεθεί ο γείτονάς της. Το Βερολίνο αρνήθηκε ότι συνάφθηκε ποτέ οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία, κάτι που τελικά άφησε την Πολωνία σε λήθαργο, αφού τελικά κατάλαβε ότι την ενέπαιξε η Γερμανία αφού μετέφεραν τα μισά τανκς της χώρας τους στην πρώην Σοβιετική Δημοκρατία με αντάλλαγμα κυριολεκτικά τίποτα.
Όταν πανικοβλήθηκε, η Πολωνία ζήτησε στη συνέχεια η έδρα του ΟΗΕ για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας να έχει τη βάση της στη χώρα της αντί αυτής που η διεθνής κοινότητα υποτίθεται πως θα προσπαθήσει να ανοικοδομήσει, πιθανότατα μέσω του σχεδίου που μοιράστηκε ο Ζελένσκι κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Οικονομικής Συνόδου Κορυφής στο Νταβός, με τους εταίρους του να μπορούν κυριολεκτικά να αναλάβουν τον έλεγχο «μιας συγκεκριμένης περιοχής της Ουκρανίας, πόλης, κοινότητας ή βιομηχανίας». Η Βαρσοβία προφανώς θέλει να πάρει τη μερίδα του λέοντος από αυτό ή τουλάχιστον να παρακάμψει μερικά από τα κεφάλαια για τη δήθεν διευκόλυνση αυτής της διαδικασίας, η οποία μπορεί με τη σειρά της να τη βοηθήσει να αναπληρώσει τα ανείπωτα δισεκατομμύρια δολάρια που έχει ήδη δαπανήσει για την Ουκρανία που εξηγεί γιατί θέλει να φιλοξενήσει αυτή την έδρα.
Αυτή η απαίτηση, όπως σχεδόν οτιδήποτε άλλο έχει ζητήσει μέχρι τώρα η Πολωνία, όπως η προηγούμενη ιδέα του Ντούντα κατά την τελευταία του επίσκεψη στο Κίεβο πως η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση πρέπει να επανεπενδύσει τα κλεμμένα ξένα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας (η οποία θα χρησίμευε για να επιδοτήσει την de facto συνομοσπονδία της Πολωνίας με αυτό), δεν αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό από τους συμμάχους της, όπως περίμενε η Βαρσοβία. Μπορεί να συμβεί ακόμα, έστω και εν μέρει, αλλά η Πολωνία γνωρίζει τώρα ότι δεν μπορεί να συνεχίσει επ' αόριστον να χρηματοδοτεί το γεωπολιτικό της έργο με την Ουκρανία στον ίδιο βαθμό που περίμενε. Γι' αυτό ξαφνικά μειώνει τη γενναιόδωρη βοήθειά της στους Ουκρανούς πρόσφυγες, διακόπτει τις δωρεάν παραδόσεις καυσίμων και τοποθετείται ως ο «οικονομικός κόμβος» του Κιέβου.
Η Ουκρανοποίηση της πολωνικής κοινωνίας από το κυβερνών κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» (PiS σύμφωνα με την πολωνική συντομογραφία του) είχε σκοπό να εργαλειοποιήσει αυτές τις «νέες αφίξεις» ως «πράκτορες επιρροής» στο άλλο μισό της de facto ανασυσταθείσας Κοινοπολιτείας. Περίμεναν πως αυτό θα χρηματοδοτούνταν από τις Βρυξέλλες μέσω της υποσχεθείσας δόσης βοήθειας για τους πρόσφυγες ύψους περίπου 150 εκατομμυρίων ευρώ, η οποία δεν είχε ακόμη διανεμηθεί από το περασμένο Σαββατοκύριακο. Σε κάθε περίπτωση, η Πολωνία απαιτεί περισσότερα δισεκατομμύρια σε βοήθεια, μετά την οποία η Politico ανέφερε στο τελευταίο της άρθρο σχετικά με το αυξανόμενο κόστος του προγράμματος της χώρας για τους πρόσφυγες ότι «οι Βρυξέλλες είπαν επίσης πως η Πολωνία θα μπορούσε να αξιοποιήσει 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ σε αχρησιμοποίητα κεφάλαια από την REACT EU… για να στηρίξει τους πρόσφυγες από την Ουκρανία».
Η ΕΕ ενέκρινε επίσης περίπου 35 δισεκατομμύρια ευρώ σε επιχορηγήσεις και δάνεια προς την Πολωνία ως μέρος ενός προγράμματος ανάκαμψης από τον COVID, ωστόσο παρακρατεί αυτή τη βοήθεια έως ότου συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των Βρυξελλών για μεταρρύθμιση του δικαστικού της συστήματος. Με άλλα λόγια, η Πολωνία έγινε παιχνίδι από όλους – ειδικά τη Γερμανία – να αναλάβει τον ηγετικό ρόλο του μπλοκ στη συνολική υποστήριξη του Κιέβου και των εκατομμυρίων προσφύγων του, μόνο για να μείνει σε χλωρό κλαρί χωρίς ουσιαστική βοήθεια μέχρι να παραχωρήσει μονομερώς ένα σημαντικό ζήτημα εθνικού συμφέροντος που συνδέεται με τη στρατηγική της αυτονομία. Η ειρωνεία είναι πως ενώ η Πολωνία προσπάθησε να αποικίσει την Ουκρανία, ήταν η ίδια η Πολωνία που αποικίστηκε περαιτέρω από την ΕΕ.
Το μάθημα που πρέπει να μάθουμε είναι ότι οι ηγεσίες ορισμένων χωρών μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν κάνοντας έκκληση στην αυτοκρατορική νοσταλγία τους όπως ακριβώς ήταν το PiS από τους λεγόμενους «συμμάχους» του. Πιέζοντάς τους να αναλάβουν «προσωρινά» το κόστος αυτού που παρουσιάζεται ως «πολυμερής προσπάθεια», οι εξωτερικές δυνάμεις μπορούν να τους κάνουν να φτάσουν τόσο μακριά ώστε να μην μπορούν να αντιστρέψουν τις πολιτικές τους χωρίς να επιβαρυνθούν με κάποιο σοβαρό κόστος, ακόμη και αν είναι μόνο φήμη ή κάτι που συνδέεται με την εκλογική πολιτική. Επομένως, η χειραγωγημένη ηγεσία πιέζεται να παραμείνει στην ίδια πορεία ό,τι κι αν γίνει, με την προσδοκία πως «λίγο περισσότερο» είναι το μόνο που χρειάζεται για να ξεκλειδώσει επιτέλους τα υποσχεμένα κεφάλαια που μπορεί να μην έρθουν ποτέ.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, όλα θα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο του PiS. Η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση θα είχε δώσει στη Βαρσοβία τα κατασχεμένα ρωσικά περιουσιακά της στοιχεία αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων για να ανοικοδομήσει την Ουκρανία σύμφωνα με τις επιθυμίες της. Η Νορβηγία θα είχε ενοχοποιηθεί για την είσοδο και η Γερμανία θα είχε ήδη αναπληρώσει το τεράστιο μισό οπλοστάσιο αρμάτων μάχης της Πολωνίας που έστειλε το PiS στην Ουκρανία, ενώ τα Ηνωμένα Έθνη θα είχαν δημιουργήσει ανεπιφύλακτα το ουκρανικό αρχηγείο ανασυγκρότησης στη Βαρσοβία. Οι Βρυξέλλες, εν τω μεταξύ, δε θα είχαν κανένα πολιτικό δεσμό στην υποσχεθείσα βοήθεια προς τους πρόσφυγες στην Πολωνία. Τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί ακόμη, ωστόσο, και αντ' αυτού η Πολωνία αναγκάζεται τώρα να μειώσει τη χρηματοδότηση προς το Κίεβο και τους πρόσφυγες.
Ως εκ τούτου, το έργο της Νεο-Κοινοπολιτείας δεν έχει καλή αρχή, καθώς έχει ήδη μισηθεί από τους γνήσιους Πολωνούς συντηρητικούς-εθνικιστές από την αρχή και τώρα προκαλεί ακόμη και την οργή εκείνων των φιλελεύθερων-παγκοσμιοποιητών στην κοινωνία που απαιτούν από όλους να τσιμπήσουν να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το Κίεβο και τους πρόσφυγες του στον ίδιο βαθμό όπως πριν. Η Πολωνία απλά δεν μπορεί να το αντέξει οικονομικά, και γι' αυτό αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τα αρχικά φιλόδοξα σχέδιά της, αν και μόνο αφού είχε ήδη δεσμευτεί για συγχώνευση με την Ουκρανία σε μια de facto συνομοσπονδία, μια εξέλιξη που άλλαξε το παιχνίδι στο οποίο έχει ήδη επενδύσει πάρα πολύ για να ανατρέψει. Όλο αυτό το διάστημα, η Δύση γελάει με τον «ηλίθιο του χωριού» που κατάφερε εύκολα να κάνει το κουμάντο της.