Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Παρά την πολλή διπλωματία που διεξάγεται εξ αποστάσεως κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας COVID-19, οι επαγγελματίες προτιμούν πάντα να χειρίζονται τις επιχειρήσεις πρόσωπο με πρόσωπο εάν τους δοθεί η επιλογή. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι πιο δύσκολο να τους κατασκοπεύεις και πιο εύκολο να δημιουργήσεις προσωπική σχέση με τους ομολόγους τους. Ο κορυφαίος διπλωμάτης της Ρωσίας πιθανώς σχεδίαζε να συζητήσει την ενεργειακή τους συνεργασία, την περήφανη άρνηση του Βελιγραδίου να επιβάλει κυρώσεις στη χώρα του παρά την καταδίκη της δημόσια στον ΟΗΕ υπό την πίεση του εξωτερικού και άλλα συναφή θέματα. Ωστόσο, αυτό ήταν προφανώς απαράδεκτο για τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, γι' αυτό και εμπόδισαν το ταξίδι του.
Η Σερβία βρίσκεται σε στρατηγικά μειονεκτική θέση, καθώς περιβάλλεται κυριολεκτικά από χώρες του ΝΑΤΟ που μπορούν απλώς να την αποκόψουν από τον έξω κόσμο αν το θέλουν. Αυτή η μόχλευση τυγχάνει εκμετάλλευσης για να ασκήσει τη μέγιστη πίεση στην ηγεσία αυτής της χώρας προκειμένου να την εξαναγκάσει να αποστασιοποιηθεί από τη Ρωσία, η οποία μέχρι στιγμής έχει πετύχει μόνο με την επιφανειακή έννοια να την κάνει να ψηφίσει κατά της Μόσχας στον ΟΗΕ. Αυτό που είναι τόσο υποκριτικό σε αυτό είναι ότι αυτές οι ίδιες χώρες ισχυρίζονται ψευδώς πως η Ρωσία θέλει να ελέγξει την εξωτερική πολιτική της Ουκρανίας, αλλά είναι αυτές που κυριολεκτικά προσπαθούν να ελέγξουν την εξωτερική πολιτική της Σερβίας.
Αυτή η εχθρική στάση απέναντι στη Ρωσία και τη Σερβία δεν προέκυψε από το πουθενά, αλλά είχε προηγηθεί πολυετής πόλεμος πληροφοριών εναντίον και των δύο. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου γνωρίζει καλά τις αντιρωσικές αφηγήσεις που διαδίδονται από τα τέλη Φεβρουαρίου, κάποιοι μπορεί να έχουν ξεχάσει τις αντι-σερβικές. Βασικά ισχυρίζονται ότι η Σερβία είναι μια «βαλκανική Ρωσία» που υποτίθεται πως θέλει να κατακτήσει την περιοχή από καθαρή αιματηρή επιθυμία, την οποία το Κρεμλίνο φέρεται να συνωμοτεί να ενθαρρύνει προκειμένου να αποσταθεροποιήσει αυτό το τμήμα της Ευρώπης. Αρκεί να πούμε ότι δεν υπάρχει αλήθεια σε αυτούς τους ισχυρισμούς, αλλά εξακολουθούν να έχουν απήχηση.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η Σερβοφοβία προωθείται για περισσότερο από έναν αιώνα από τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η οποία είδε το πολιτικό κεφάλαιο να κερδίζεται στην περιοχή με το να τρομοκρατεί αυτή την εθνοτική ομάδα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν οι τρεις γενοκτονίες του σερβικού λαού (Serbocides) κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη διάρκεια των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων (συμπεριλαμβανομένης αυτής στη Σερβική Επαρχία Κοσσυφοπεδίου & Μετόχια). Αντί να αναγνωρίσουν τι έχουν κάνει στους γείτονές τους, πολλοί Αλβανοί, Βόσνιοι Μουσουλμάνοι (Βόσνιοι) και Κροάτες υπερηφανεύονται για αυτά τα εγκλήματα πολέμου και τα θεωρούν ως αναπόσπαστα μέρη της εθνικής τους ιστορίας.
Η στάση της Βουλγαρίας, της ΠΓΔΜ και του Μαυροβουνίου απέναντι στη Σερβία δεν είναι τόσο τοξική, αλλά εξακολουθεί να είναι εχθρική σε ορισμένα επίπεδα, ειδικά στο επίσημο. Ο πρώτος αναφερόμενος θεωρούσε τον εαυτό του ως επίδοξο Βαλκάνιο ηγέτη και συνήθιζε να υποστηρίζεται από την Αυτοκρατορική Ρωσία προς αυτόν τον σκοπό στα τέλη του 19ου αιώνα, γι' αυτό μερικές φορές ζηλεύει τους στενούς δεσμούς της Σερβίας με τη Ρωσία. Όσο για την ΠΓΔΜ, ο λαός της θεωρεί την ιστορία του 20ου αιώνα ως περίοδο σερβικής κατοχής, όπως και πολλοί Μαυροβούνιοι. Φυσικά, οι κυβερνήσεις τους που ελέγχονται από το ΝΑΤΟ αντιπαθούν έντονα τη Σερβία.
Πέρα από τις ιστορικές ερμηνείες, δημιουργεί ένα πολύ αρνητικό προηγούμενο για τις χώρες να ενωθούν για να απομονώσουν διπλωματικά το γείτονά τους κλείνοντας τον εναέριο χώρο τους για να αποτρέψουν τον Υπουργό Εξωτερικών του εταίρου τους να τις επισκεφθεί. Αυτό παραβιάζει διπλωματικούς κανόνες και επιβεβαιώνει πως αυτές οι χώρες δε λειτουργούν με ανεξάρτητες ικανότητες αλλά ως πιόνια της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Εκμεταλλεύονται τις γεωγραφικές τους τοποθεσίες που τους δίνουν μόχλευση επί της Σερβίας, προκειμένου να επιβάλουν τη διπλωματική τους βούληση σε αυτήν τη χώρα, η οποία σε αυτή την περίπτωση είναι να αποστασιοποιηθεί από τη Ρωσία.
Ωστόσο, όσο και να προσπαθήσουν, αυτές οι αξιοθρήνητες απόπειρες δε θα αποδυναμώσουν τις σχέσεις Ρωσίας-Σερβίας, αλλά μόνο θα τις ενισχύσουν, ειδικά στο επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών μεταξύ εκείνων των πατριωτών Σέρβων που δεν έχουν καμία αμφιβολία πως αυτές οι γειτονικές κυβερνήσεις – αλλά κυρίως, όχι οι λαοί τους! – είναι οι εχθροί τους. Κανένα φιλικό κράτος δε θα έκανε ποτέ σε άλλον ό,τι έκανε στη Σερβία, κάτι που είναι επαίσχυντο στο άκρο και παραβίαση των πιο βασικών διπλωματικών κανόνων. Φοβούνται να ταξιδέψει ο Λαβρόφ εκεί γιατί το θετικό παράδειγμα των ρωσο-σερβικών σχέσεων εφιστά την προσοχή στις άδικες σχέσεις τους με τις ΗΠΑ.
Για να εξηγήσουμε, οι πολύ μεγαλύτερες και ισχυρότερες ΗΠΑ καταχρώνται τους μεσαίους και μικρότερους εταίρους τους ως υποτελείς, ενώ η ίδιας μεγέθους Ρωσία τους σέβεται ως ίσους στα μάτια του διεθνούς δικαίου. Δεν κακομεταχειρίζεται τη Σερβία όπως κακομεταχειρίζονται οι ΗΠΑ τη Βουλγαρία, την πΓΔΜ και το Μαυροβούνιο, αλλά την εκτιμά ειλικρινά ως σημαντικό εταίρο. Αυτή η έντονη αντίθεση είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Ρωσία έχει πραγματικά κερδίσει πολλές καρδιές και μυαλά στα Βαλκάνια, γεγονός που κάνει αυτές τις κυβερνήσεις που ελέγχονται από το ΝΑΤΟ να νιώθουν πολύ άβολα επειδή φοβούνται πάντα το σενάριο των πατριωτικά καθοδηγούμενων Έγχρωμων Επαναστάσεων.
Αυτό δε σημαίνει ότι κάποιος θα ξέσπαγε αν ο Λαβρόφ δεν σταματούσε να επισκεφθεί τη Σερβία, αλλά απλώς ότι η οπτική της συνάντησης με τους ηγέτες αυτής της χώρας στο πλαίσιο του Νέου Ψυχρού Πολέμου θα μπορούσε ωστόσο να εμπνεύσει τοπικές πολυπολικές συντηρητικές-κυριαρχικές (MCS) δυνάμεις. Με αυτά τα ιδεολογικά κίνητρα κατά νου για να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη έκκληση ήπιας δύναμης της Ρωσίας στην περιοχή, ο Αμερικανός αρχηγός των τριών προαναφερθέντων χωρών τους διέταξε να κλείσουν τον εναέριο χώρο τους για την πτήση του, αν και το μόνο που απέδειξε αυτή η διπλωματική πρόκληση, είναι πόσο συνειδητοποιούν το βαθμό της υποτελείας τους.