 |
| Prawny / pixabay |
Μπορείς να το πεις και έτσι. Ότι αλλάζουμε οικονομική εποχή. Δεν ισχύει
όμως όταν πωλούνται τα πάντα. Όλα όσα δεν βγαίνουν και θα βγαίνουν στο
σφυρί.
Από: capital.gr - Του Γιώργου Κράλογλου
Πωλείται όλη η Ελλάδα. Και ό,τι δεν πωλείται ακόμη θα πωληθεί. Πωλούνται ακίνητα, κινητά εγκαταστάσεις και ιδιωτικές εκτάσεις που δεν πάει ο νους μας.
Μαζί δε με τις αυξανόμενες, με ασύλληπτο ρυθμό, μεταναστεύσεις φορολογικής έδρας και καταθέσεων των επιχειρήσεων αλλά και των νοικοκυριών η χώρα περνάει σε άλλο κουμάντο. Σε άλλα συμφέροντα. Άγνωστα (στο μεγαλύτερο μέρος) προσώρας.
Μέσα στον θόρυβο των γεγονότων της αγοράς αλλά και της κολοκυθιάς για το πότε θα κάνουμε εκλογές... ίσως μας διαφεύγει τι συμβαίνει καθημερινά στον τόπο. Τι γίνεται στην αγορά. Τι πάει και έρχεται με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Αλλάζουν χέρια οικοδομικά συγκροτήματα, παλιές ή νέες μονάδες κάθε είδους. Της πρώην βιομηχανίας. Της νεότερης ξενοδοχειακής ιστορίας. Της καλοστεκούμενης μεσαίας βιοτεχνίας. Τα πάντα.
Σπίτια, παλιές και νέες γνωστές και άγνωστες μέχρι σήμερα βίλες στην πρωτεύουσα, στην περιφέρεια της χώρας, στα νησιά, στις παραλίες, στα όρη και τα βουνά... της Ελλάδας. Ακίνητα ανάμεσά τους και εκείνα που κάποτε συνέθεταν αυτό που λέγαμε πλούτο.
Είναι δε τέτοια η ταχύτητα που μένει άγνωστο το ποιοι θα κάνουν κουμάντο αύριο και μεθαύριο σε ό,τι έχει απομείνει στη γνωστή μέχρι σήμερα αλλά και άγνωστη ιδιωτική οικονομία.
Πού είναι το περίεργο θα μου πείτε.
Προς τι η παρατήρηση και η όποια αναζήτηση σε μια ελεύθερη οικονομία όπου οι κανόνες λειτουργούν ακατάπαυστα. Ακόμη και με ό,τι κάνει για να τη "στραβώσει", η εκάστοτε πολιτική με τις "μαϊμού" αριστερίζουσες ιδεολογίες ή τα δήθεν ανοίγματα στον φιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό.
Δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.
Και πάνω απ’ όλα αυτά που λέμε και γράφουμε δεν είναι απόρροια αλυσιδωτής νοσταλγίας χρόνων μιας κάποιας πρώην υπαρκτής οικονομίας, με προοπτικές και για την ανάπτυξη στον τόπο αυτό.
Οι αναφορές μας γίνονται για να συμμαζέψουμε, σε μια μεγάλη οθόνη, τις γρήγορες και αδιάβαστες εικόνες που περνούν κάθε μέρα σαν γεγονότα της ημέρας, αλλά δεν συνδέονται με εκείνο που κάποτε ονομάζαμε κεφάλαια της οικονομικής μας ιστορίας.
Βάλτε από μια μεριά του νου σας τις εικόνες αυτές, που βεβαίως και θα σας έχουν κάνει εντύπωση.
Αφήστε τώρα χώρο, από την άλλη, να εισχωρήσουν οι εικόνες από χθεσινά και προχθεσινά γεγονότα στην οικονομία, που είτε ανακοινώνονται απλά, είτε διαφημίζονται.
Και ας πάμε σε αυτά που διαφημίζονται.
Μας έρχονται, λέει, άλλα 80 δισ. σε ΕΣΠΑ από την Ε.Ε που θα αλλάξουν παντού το πρόσωπο της οικονομία μας.
Αυτό ήταν; Αυτό μας έλλειπε για να αλλάξουμε το προφίλ της οικονομίας μας και το επιχειρηματικό μας μοντέλο;
Δεν είναι, όπως νομίζουμε εμείς, τα ανύπαρκτα πρόσωπα και γενικά το ανύπαρκτο επιχειρηματικό δυναμικό που εμείς καλούμε να πάρουν ΕΣΠΑ και να τα μετατρέψουν σε επενδύσεις με θέσεις εργασίας;
Και ρωτάμε. Ποια θα είναι η απόφαση του μικρομεσαίου της χώρας μπροστά στο δίλημμα, να διαθέσει τα τελευταία δικά του κεφάλαια για να πάρει ΕΣΠΑ (με τραπεζικά δάνεια ασήκωτου βάρους) ή να πωλήσει, με ικανοποιητικό κέρδος, την επιχείρηση του;
Δεν μεταφέρουμε θεωρητικό δίλημμα της αγοράς και των λίγων πλέον επενδυτών από τον χώρο των μικρομεσαίων.
Είναι δίλημμα υπαρκτό. Και παίρνει απίθανες διαστάσεις τώρα που οι πάντες, με πρώτη την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν μιλάνε απλά για το ακριβό τραπεζικό χρήμα. Μιλάνε για ύψος που λογικά θα δοθεί στο ακριβό τραπεζικό χρήμα. Με την Ελλάδα να είναι και εδώ πρώτη στην ακρίβεια.
Και για να μην απομακρυνθούμε από την εισαγωγή που κάναμε στο σημερινό μας σημείωμα. Τι πιστεύουμε; Ότι δεν θα πουληθούν οι περισσότερες από τις 350-400.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, (τόσες τις μετρούν οι Οργανώσεις και τα Επιμελητήρια τους) αν βρουν αγοραστή που αναγνωρίζει την αξία τους, επειδή θα τους σώσει το νέο ΕΣΠΑ, που από χθες χαλάσαμε τον κόσμο να το διαφημίζουμε;
Αντέχει ιδιώτης στον τόπο μας να συνεχίσει να βασανίζεται ως επιχειρηματίας ή επενδυτής με ένα κράτος "καραμπίνα", να απαιτεί άθλιο μερτικό, ακόμη και όταν του δίνει κεφάλαια της Ε.Ε που προορίζονται για ανάπτυξη; Ψάξτε να δείτε το μαρτύριο που συνοδεύει την ένταξη στα ΕΣΠΑ και θα καταλάβετε τι λένε αυτοί που το έχουν περάσει.
Μαζί δε με τις αυξανόμενες, με ασύλληπτο ρυθμό, μεταναστεύσεις φορολογικής έδρας και καταθέσεων των επιχειρήσεων αλλά και των νοικοκυριών η χώρα περνάει σε άλλο κουμάντο. Σε άλλα συμφέροντα. Άγνωστα (στο μεγαλύτερο μέρος) προσώρας.
Μέσα στον θόρυβο των γεγονότων της αγοράς αλλά και της κολοκυθιάς για το πότε θα κάνουμε εκλογές... ίσως μας διαφεύγει τι συμβαίνει καθημερινά στον τόπο. Τι γίνεται στην αγορά. Τι πάει και έρχεται με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Αλλάζουν χέρια οικοδομικά συγκροτήματα, παλιές ή νέες μονάδες κάθε είδους. Της πρώην βιομηχανίας. Της νεότερης ξενοδοχειακής ιστορίας. Της καλοστεκούμενης μεσαίας βιοτεχνίας. Τα πάντα.
Σπίτια, παλιές και νέες γνωστές και άγνωστες μέχρι σήμερα βίλες στην πρωτεύουσα, στην περιφέρεια της χώρας, στα νησιά, στις παραλίες, στα όρη και τα βουνά... της Ελλάδας. Ακίνητα ανάμεσά τους και εκείνα που κάποτε συνέθεταν αυτό που λέγαμε πλούτο.
Είναι δε τέτοια η ταχύτητα που μένει άγνωστο το ποιοι θα κάνουν κουμάντο αύριο και μεθαύριο σε ό,τι έχει απομείνει στη γνωστή μέχρι σήμερα αλλά και άγνωστη ιδιωτική οικονομία.
Πού είναι το περίεργο θα μου πείτε.
Προς τι η παρατήρηση και η όποια αναζήτηση σε μια ελεύθερη οικονομία όπου οι κανόνες λειτουργούν ακατάπαυστα. Ακόμη και με ό,τι κάνει για να τη "στραβώσει", η εκάστοτε πολιτική με τις "μαϊμού" αριστερίζουσες ιδεολογίες ή τα δήθεν ανοίγματα στον φιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό.
Δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.
Και πάνω απ’ όλα αυτά που λέμε και γράφουμε δεν είναι απόρροια αλυσιδωτής νοσταλγίας χρόνων μιας κάποιας πρώην υπαρκτής οικονομίας, με προοπτικές και για την ανάπτυξη στον τόπο αυτό.
Οι αναφορές μας γίνονται για να συμμαζέψουμε, σε μια μεγάλη οθόνη, τις γρήγορες και αδιάβαστες εικόνες που περνούν κάθε μέρα σαν γεγονότα της ημέρας, αλλά δεν συνδέονται με εκείνο που κάποτε ονομάζαμε κεφάλαια της οικονομικής μας ιστορίας.
Βάλτε από μια μεριά του νου σας τις εικόνες αυτές, που βεβαίως και θα σας έχουν κάνει εντύπωση.
Αφήστε τώρα χώρο, από την άλλη, να εισχωρήσουν οι εικόνες από χθεσινά και προχθεσινά γεγονότα στην οικονομία, που είτε ανακοινώνονται απλά, είτε διαφημίζονται.
Και ας πάμε σε αυτά που διαφημίζονται.
Μας έρχονται, λέει, άλλα 80 δισ. σε ΕΣΠΑ από την Ε.Ε που θα αλλάξουν παντού το πρόσωπο της οικονομία μας.
Αυτό ήταν; Αυτό μας έλλειπε για να αλλάξουμε το προφίλ της οικονομίας μας και το επιχειρηματικό μας μοντέλο;
Δεν είναι, όπως νομίζουμε εμείς, τα ανύπαρκτα πρόσωπα και γενικά το ανύπαρκτο επιχειρηματικό δυναμικό που εμείς καλούμε να πάρουν ΕΣΠΑ και να τα μετατρέψουν σε επενδύσεις με θέσεις εργασίας;
Και ρωτάμε. Ποια θα είναι η απόφαση του μικρομεσαίου της χώρας μπροστά στο δίλημμα, να διαθέσει τα τελευταία δικά του κεφάλαια για να πάρει ΕΣΠΑ (με τραπεζικά δάνεια ασήκωτου βάρους) ή να πωλήσει, με ικανοποιητικό κέρδος, την επιχείρηση του;
Δεν μεταφέρουμε θεωρητικό δίλημμα της αγοράς και των λίγων πλέον επενδυτών από τον χώρο των μικρομεσαίων.
Είναι δίλημμα υπαρκτό. Και παίρνει απίθανες διαστάσεις τώρα που οι πάντες, με πρώτη την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν μιλάνε απλά για το ακριβό τραπεζικό χρήμα. Μιλάνε για ύψος που λογικά θα δοθεί στο ακριβό τραπεζικό χρήμα. Με την Ελλάδα να είναι και εδώ πρώτη στην ακρίβεια.
Και για να μην απομακρυνθούμε από την εισαγωγή που κάναμε στο σημερινό μας σημείωμα. Τι πιστεύουμε; Ότι δεν θα πουληθούν οι περισσότερες από τις 350-400.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, (τόσες τις μετρούν οι Οργανώσεις και τα Επιμελητήρια τους) αν βρουν αγοραστή που αναγνωρίζει την αξία τους, επειδή θα τους σώσει το νέο ΕΣΠΑ, που από χθες χαλάσαμε τον κόσμο να το διαφημίζουμε;
Αντέχει ιδιώτης στον τόπο μας να συνεχίσει να βασανίζεται ως επιχειρηματίας ή επενδυτής με ένα κράτος "καραμπίνα", να απαιτεί άθλιο μερτικό, ακόμη και όταν του δίνει κεφάλαια της Ε.Ε που προορίζονται για ανάπτυξη; Ψάξτε να δείτε το μαρτύριο που συνοδεύει την ένταξη στα ΕΣΠΑ και θα καταλάβετε τι λένε αυτοί που το έχουν περάσει.