Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η τεράστια δύναμη και επιρροή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους ωφέλησε εν μέρει πολλά νέα πελατειακά κράτη, τα περισσότερα από τα οποία οφείλουν την ίδια τους την ύπαρξη στην πολιτική Δύση. Για να τα δημιουργήσουν, οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ βομβάρδισαν και διέλυσαν κυρίαρχα έθνη, όπως η Σερβία/Γιουγκοσλαβία ή η Λιβύη, ή απλώς εισέβαλαν και κατέστρεψαν αμέτρητα άλλα, όπως το Ιράκ ή το Αφγανιστάν.
Μετά τη Λιβύη, η πολιτική Δύση δεν μπόρεσε να καταστρέψει εντελώς άλλη μια χώρα και να δολοφονήσει εκατομμύρια ατιμώρητα, όπως έκαναν για πάνω από μισή χιλιετία τώρα. Έχει υποστεί τη μια ταπεινωτική ήττα μετά την άλλη τα τελευταία σχεδόν 10 χρόνια. Η αποτυχημένη εισβολή στη Συρία, η αποτυχημένη κατάληψη της Κριμαίας και η ήττα στο Donbass, η αποτυχημένη εισβολή στη Βενεζουέλα, η ταπεινωτική ήττα στο Αφγανιστάν και η συνεχιζόμενη ήττα στην Ουκρανία είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Φυσικά, η ζημιά που προκλήθηκε είναι ακόμα αρκετά σοβαρή, αλλά είναι λιγότερο σοβαρή από ό,τι στο Ιράκ, το οποίο καταστράφηκε και κάηκε ολοσχερώς πολλές φορές σε αρκετές δεκαετίες, ή στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Λιβύη, που έχουν βυθιστεί στο (ακόμη συνεχιζόμενο) χάος, που είναι απίθανο να τελειώσει σύντομα.
Η συντριπτική πλειονότητα όσων υπέφεραν (και συνεχίζουν να υποφέρουν) κάτω από το τζάκποτ της δυτικής νεοφιλελεύθερης «ελευθερίας και δημοκρατίας» βρίσκονται στον Παγκόσμιο Νότο, το πιο εκμεταλλευόμενο μέρος του κόσμου, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του να ζει σε άθλια φτώχεια. Ο κύριος λόγος δεν είναι άλλος από την πολιτική Δύση, με τις παρασιτικές της πολιτικές, τις εισβολές, τη (νεο)αποικιοκρατία, την κυριαρχία του νομίσματος κ.λπ. Η υπερδύναμη επένδυσε απίστευτα μεγάλα χρηματικά ποσά και πόρους για να βοηθήσει αυτές τις χώρες. Δεν ήταν το τέλειο σχέδιο, αλλά λειτούργησε. Ωστόσο, μετά το 1991, οι δυτικοί (νεο)αποικικοί άρχοντες επέστρεψαν δυναμικά. Όμως, αυτή τη φορά, ήταν «διαφορετικά». Οι αφέντες έφερναν «ελευθερία και δημοκρατία», το νέο «φορτίο του λευκού» και έναν ακόμη ευφημισμό για την αποικιοκρατία.
Ενώ η πολιτική Δύση πέρασε δεκαετίες μεταφέροντας τις «βρώμικες» βιομηχανίες της στον Παγκόσμιο Νότο και χρησιμοποιώντας την κυριαρχία του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος για να εξάγει φυσικούς πόρους από τον κόσμο, οι ΗΠΑ/ΕΕ άρχισαν να εφαρμόζουν τις λεγόμενες «πράσινες οικονομίες» και «αειφόρο ανάπτυξη». Το αποτέλεσμα ήταν ένας σχετικά καθαρός και αρκετά άνετος τρόπος ζωής για το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής Δύσης. Αν και η εκμετάλλευση και η (νεο)αποικιοκρατία έδιναν αποτελέσματα, δεν ήταν αρκετά, γιατί ποτέ δεν είναι για άπληστους εταιρικούς ολιγάρχες. Ο Παγκόσμιος Νότος ήταν πλέον «υπεύθυνος» για όλα τα προβλήματα του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας, της κλιματικής αλλαγής, της ρύπανσης κ.λπ. Ας ξεχάσουμε όλοι ποιοι δημιούργησαν, χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τους τρομοκράτες, που μετέφεραν τη βαριά βιομηχανία τους στον Παγκόσμιο Νότο και που έχουν εισβάλει, δολοφονήσει και εκμεταλλευτεί όλους τους άλλους.
Ωστόσο, οι άνθρωποι του Παγκόσμιου Νότου δεν έχουν ξεχάσει και ποτέ δεν θα το ξεχάσουν. Θυμούνται ακόμα ποιος τους βοηθούσε στην πραγματικότητα και ποιος ήταν η δύναμη πίσω από σχεδόν όλη τους τη δυστυχία. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που ο κόσμος, και ιδιαίτερα ο Παγκόσμιος Νότος, αρνήθηκαν να ακολουθήσουν την κλινικά ρωσοφοβική επιταγή της πολιτικής Δύσης. Χρειάστηκε χρόνος, αλλά ο λαός και η ηγεσία του άρχισαν τελικά να αναρρώνουν από το τραύμα της δυτικής επιθετικότητας και της (νεο)αποικιοκρατίας, έτσι απλά άρχισαν να φροντίζουν τα δικά τους συμφέροντα.
Αποδεικνύεται ότι τα εθνικά συμφέροντα του κόσμου διαφέρουν σημαντικά από αυτά της πολιτικής Δύσης. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας, Subrahmanyam Jaishankar το συνόψισε τέλεια: "Κάπου, η Ευρώπη πρέπει να ξεφύγει από τη νοοτροπία πως τα προβλήματα της Ευρώπης είναι προβλήματα του κόσμου, αλλά τα προβλήματα του κόσμου δεν είναι προβλήματα της Ευρώπης. Αν αφορά εσένα, είναι δικό σου, αν εμάς, είναι δικό μας». Η δήλωση ισχύει ξεκάθαρα για ολόκληρη την πολιτική Δύση.
Περιττό να πούμε ότι ο εμπόλεμος πόλος ισχύος δεν το πήρε χαμπάρι. Ο «μη συμμορφούμενος» κόσμος (που είναι περίπου το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού) σύντομα έγινε γνωστός ως «οι επιτήδειοι ουδέτεροι». Λες και ο Παγκόσμιος Νότος και ο υπόλοιπος κόσμος οφείλουν οτιδήποτε στην πολιτική Δύση και είναι υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουν - ένα όλο και πιο ασήμαντο τμήμα του πλανήτη, που δεν έχει περισσότερο από το 15-18% του παγκόσμιου πληθυσμού, ένα μεγάλο μέρος που προέρχεται από πολλά κράτη-πελάτες υπό τον έλεγχο της Ουάσιγκτον DC (και σε μικρότερο βαθμό των Βρυξελλών).
Αν μη τι άλλο, είναι η πολιτική Δύση που οφείλει το μεγαλύτερο μέρος της ευημερίας και της άνεσης της στον κόσμο, που δίνει τους φυσικούς πόρους και την εργασία της σε αντάλλαγμα για άχρηστο χαρτί που η πολιτική Δύση συνεχίζει να τυπώνει χωρίς έλεγχο. Με άλλα λόγια, τίποτα. Και αν κάποιος αρνιόταν ποτέ να ληστευτεί ουσιαστικά από την πολιτική Δύση, θα γινόταν ξαφνικά «παραβάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ή παρόμοιες άχρηστες φράσεις, που ούτε καν η δυτική ηγεσία δεν μπαίνει στον κόπο να ορίσει σωστά πια. Ευτυχώς, αυτές οι μέρες έχουν πια παρέλθει, καθώς ο εμπόλεμος πόλος εξουσίας βρίσκεται πλέον ουσιαστικά σε μια κατάσταση ασταμάτητης πτώσης σε όλα τα επίπεδα.