Άρθρο Ειδικού Συνεργάτη
Οι τουρκικές απειλές προς την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της Ελλάδας είναι πλέον σαφείς και ανοιχτές. Το τουρκικό σύστημα εξουσίας προετοιμάζει με πολυάριθμες δηλώσεις το έδαφος για τουρκική εισβολή και κατάληψη ελληνικών νήσων στο Αιγαίο. Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή για τις ελληνικές πολιτικές ελίτ αλλά και για σύσσωμο τον ελληνικό λαό σε Ελλάδα και Κύπρο να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τα πατρογονικά εδάφη του Ελληνισμού, επιτυγχάνοντας αποτελεσματική αποτροπή του επίδοξου εισβολέα. Η υπεράσπιση αυτή συνίσταται στα εξής βήματα:
Πρώτον, απαιτείται στρατιωτική προπαρασκευή. Αντί να αποδυναμώσουμε την άμυνα των νήσων μας όπως απεγνωσμένα επιδιώκει η Τουρκία, πρέπει άμεσα να ενισχύσουμε το έμψυχο δυναμικό και το πολεμικό υλικό που διατίθεται για την άμυνα των νήσων. Ειδικά οι μεγάλες νήσοι του Αιγαίου, όπως η Λέσβος, η Χίος, η Κως και η Ρόδος, αλλά και το στρατηγικό Καστελλόριζο, το οποίο εξασφαλίζει την επαφή ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ, πρέπει να ενισχυθούν με ικανό αριθμό μόνιμα σταθμευμένων οπλιτών και στελεχών των ειδικών δυνάμεων. Παράλληλα, είναι δέον να αυξηθούν τα οπλικά συστήματα που είναι εγκατεστημένα στις νήσους, με προσθήκη συστημάτων εκτοξευτών ρουκετών τα οποία να δύνανται να πλήξουν στόχους σε μεγάλη ακτίνα και άρα να απειλούν κρίσιμα αστικά κέντρα των παραλίων της Μικράς Ασίας, όπως η Σμύρνη. Η επιθετική αυτή άμυνα είναι ακριβώς αυτό που φοβάται και θέλει να αποφύγει η Τουρκία και η εφαρμογή μιας τέτοιας άμυνας θα αποτελέσει τροχοπέδη στα επιθετικά σχέδια των Τούρκων, αφού θα πολλαπλασιάσει το κόστος που θα τους επιφέρει μια ενδεχόμενη επιθετική ενέργειά τους.
Δεύτερον, απαιτείται πλήρης σύμπνοια, άμεση συνεννόηση και αρμονική συνεργασία των δύο κρατικών οντοτήτων του Ελληνισμού, της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με τα νεοαποκτηθέντα μαχητικά αεροσκάφη Ραφάλ και την πολύ μεγάλη αυτονομία πτήσης τους, προσφέρεται η ευκαιρία να καθιερωθεί το επί χρόνια χωμένο στα συρτάρια δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου. Οι ένοπλες δυνάμεις Ελλάδας και Κύπρου πρέπει να εξοικειωθούν άμεσα σε σενάρια πολεμικής σύγκρουσης πλήρους κλίμακας μεταξύ Ελληνισμού και Τουρκίας σε όλο τον χώρο των Βαλκανίων, του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, με μεγάλης κλίμακας κοινές διακλαδικές ασκήσεις.
Τρίτον, απαιτείται ενίσχυση και επαναβεβαίωση των συμμαχιών της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου με κράτη τα οποία έχουν επιδείξει απτά την στρατηγική τους σύμπλευση με τον Ελληνισμό τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα, πρέπει να αποφύγουμε την εμμονή σε πολυμελείς και βραδυκίνητους συνασπισμούς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι οποίοι περιλαμβάνουν κράτη με στενούς δεσμούς με την Τουρκία, όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Ισπανία. Μέγιστης σημασίας σε αυτή την κατεύθυνση είναι η διαρκής επικοινωνία, συνεργασία και συνεννόηση με την Γαλλία. Η υπογραφείσα Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας αποτελεί πολυτιμότατο εργαλείο στα χέρια της πολιτικής μας ηγεσίας. Συγκεκριμένα, η πρόβλεψη της συμφωνίας ότι κάθε συμβαλλόμενο μέρος θα συνδράμει το άλλο σε περίπτωση που παραβιαστεί η κυριαρχία του δεύτερου δίνει στην Ελλάδα την δυνατότητα, κάνοντας τους σωστούς χειρισμούς, να ασκήσει το μονομερές της δικαίωμα με βάση την UNCLOS και να επεκτείνει σε ανύποπτο χρόνο τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Αυτή η δυνατότητα είναι νομικά βάσιμη, διότι η Γαλλία δεσμεύεται επίσης από την UNCLOS και διότι τα χωρικά ύδατα είναι μέρος της επικράτειας κάθε κράτους, επομένως επίθεση από την Τουρκία στα επεκτεταμένα χωρικά ύδατα των δώδεκα ναυτικών μιλίων της Ελλάδας συνιστά επίθεση στην επικράτειά της και δεσμεύει την Γαλλία σε επέμβαση με βάση την Συμφωνία. Φυσικά, για αυτή την κίνηση απαιτείται προσεκτική προπαρασκευή σε μυστικό διπλωματικό επίπεδο με την Γαλλία. Ταυτόχρονα, οι ένοπλες δυνάμεις της Γαλλίας είναι δέον να συμμετάσχουν και αυτές στις κοινές διακλαδικές ασκήσεις Ελλάδας και Κύπρου που προαναφέρθηκαν, ώστε να προετοιμαστεί επαρκώς η απρόσκοπτη συνεργασία τους σε ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία. Δύο ακόμα κράτη που Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να κρατούν κοντά τους είναι η Αίγυπτος και το Ισραήλ. Η συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ που υπεγράφη τον Αύγουστο του 2020 από την Ελλάδα και την Αίγυπτο σε συνδυασμό με την προϋπάρχουσα και ισχύουσα οριοθέτηση μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου με γνώμονα την μέση γραμμή μπορούν να λειτουργήσουν ως βάση για μια τριμερή συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου. Σε αυτή την συμφωνία, θα «κλείσουν» οι τρεις ΑΟΖ με τον καθορισμό θαλάσσιου «τριεθνούς» και θα εξασφαλιστεί η επαφή ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ, συμβάλλοντας στην στρατηγική συνέχεια του Ελληνισμού από τις Διαπόντιες Νήσους στην είσοδο της Αδριατικής μέχρι τις παρυφές της Μέσης Ανατολής στα δυτικά Συρίας, Λιβάνου και Ισραήλ. Αυτό το επίτευγμα θα δικαιώσει το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων κατά την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον του φασισμού και την τριπλή Κατοχή της από τις δυνάμεις του Άξονα, αίμα το οποίο χύθηκε για να είναι σήμερα τα Δωδεκάννησα ελεύθερα και να δίνουν, με το πλήρες δικαίωμά τους να διαθέτουν ΑΟΖ, την δυνατότητα σε Ελλάδα και Κύπρο να έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα και να σχηματίζουν έτσι μια ισχυρή ελληνική αλυσίδα στην κρισιμότατης γεωστρατηγικής σημασίας λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Τέλος, Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να αναδείξουν στο Ισραήλ την κρισιμότητα του γεωστρατηγικού άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και συνακόλουθα της διατήρησης της κυριαρχίας του Ελληνισμού στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ο άξονας αυτός είναι αναγκαίος για το Ισραήλ, με δεδομένη την ύπαρξη της αναθεωρητικής ισλαμικής Τουρκίας αλλά και της ασταθούς Αιγύπτου η οποία εύκολα θα μπορούσε να επανέλθει στον έλεγχο των Αδελφών Μουσουλμάνων, ώστε να διασφαλίζεται η άμεση επικοινωνία του Ισραήλ με την Ευρώπη και την Δύση μέσω Ελλάδας και Κύπρου.
Τέταρτον, απαιτείται ανάληψη διπλωματικών πρωτοβουλιών σε διεθνές επίπεδο για την ανάδειξη των δικαίων του Ελληνισμού στην διεθνή κοινότητα και την απομόνωση της Τουρκίας. Πέραν της πρόσφατης ορθής κίνησης της δημοσίευσης χαρτών από το Υπουργείο Εξωτερικών με τις παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας, πρέπει να δημοσιευτεί και να πρωτοκολληθεί στον ΟΗΕ χάρτης που θα δείχνει την πραγματική και νόμιμη Γαλάζια Πατρίδα, ήτοι τα ελληνικά χωρικά ύδατα με εύρος δώδεκα ναυτικών μιλίων. Ο χάρτης αυτός πρέπει να αντιπαρατίθεται με δεύτερο χάρτη με τα παρόντα χωρικά ύδατα εύρους έξι ναυτικών μιλίων, ώστε να καταγγελθεί πειστικά στην διεθνή κοινότητα το τουρκικό casus belli, ο σκοπός του οποίου έγκειται στον δραστικό περιορισμό της ελληνικής επικράτειας. Η Ελλάδα πρέπει να εξοικειώσει την διεθνή κοινότητα με την πραγματικότητα ότι ενώ η UNCLOS μας εξουσιοδοτεί σε κυριαρχία επί του 71% της θαλάσσιας έκτασης του Αιγαίου μέσω χωρικών υδάτων εύρους δώδεκα ναυτικών μιλίων, το απαράδεκτο τουρκικό casus belli μας περιορίζει σε κυριαρχία επί του μόλις 20% της έκτασης αυτής. Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει επίσης να δραστηριοποιηθούν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης και να απαιτήσουν την αποπομπή της Τουρκίας από το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας σε περίπτωση που αυτή δεν αποσύρει άμεσα αφενός το casus belli εναντίον της Ελλάδας και αφετέρου τα στρατεύματα κατοχής από το έδαφος της Κύπρου. Αυτές οι κινήσεις θα προπαρασκευάσουν κατάλληλα το έδαφος για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια, η οποία όπως προαναφέρθηκε θα έχει την έμπρακτη στήριξη της Γαλλίας, και θα καταστήσουν σαφώς την Τουρκία επιτιθέμενο κράτος σε περίπτωση που πραγματοποιήσει την απειλή της για πόλεμο, φέρνοντας την διεθνή κοινότητα στο πλευρό της Ελλάδας και της Κύπρου σε ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη.
Πέμπτον και σημαντικότερο, απαιτείται η πνευματική προπαρασκευή του ελληνικού λαού σε Ελλάδα και Κύπρο από τις πολιτικές του ηγεσίες για το ενδεχόμενο γενικευμένου πολέμου. Οι ταγοί μας, ανεξαρτήτως κομματικής παράταξης, οφείλουν να ανυψώσουν το ηθικό των πολιτών και να δηλώσουν σε όλους τους τόνους ότι η υπεράσπιση της ελευθερίας της κάθε σπιθαμής ελληνικής γης και θάλασσας έρχεται πιο πάνω από μια δουλοπρεπή και επαχθή ειρήνη με την Τουρκία, η οποία θα απαιτεί ως ανταλλάγματα τον φυσικό πλούτο της πατρίδας μας αλλά και την ίδια την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία. Με αυτό τον τρόπο, η κάθε ελληνική οικογένεια σε Ελλάδα και Κύπρο θα ενθαρρυνθεί και θα νιώσει έτοιμη να θυσιάσει μια εξαγορασμένη και επιζήμια ηρεμία με την Τουρκία προς όφελος της αξιοπρέπειάς της αλλά τελικά και της ίδιας της υλικής ευμάρειάς της, μέσω της πλήρους εκμετάλλευσης του άφθονου φυσικού πλούτου της πατρίδας μας, το δικαίωμα στον οποίο έχουμε κερδίσει με το αίμα των προγόνων μας.