Gavin O'Reilly - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στον μακροχρόνιο σκιώδη πόλεμο μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ, η δολοφονία Ιρανών αξιωματούχων από ισραηλινούς πράκτορες έχει γίνει βασικός πυλώνας του Ισραήλ.
Πράγματι, οι θάνατοι τόσο του Entezari όσο και του Aghamolaei ήρθαν λιγότερο από δύο εβδομάδες αφότου ένας δολοφόνος με μοτοσικλέτα πυροβόλησε τον Hassan Sayyad Khodaei, έναν συνταγματάρχη στο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν, στην Τεχεράνη, το πλέον ανώτερο μέλος της ελίτ δύναμης που σκοτώθηκε από τότε. Ο διοικητής της δύναμης Quds Qasem Soleimani δολοφονήθηκε σε επίθεση αμερικανικού drone τον Ιανουάριο του 2020, μια κίνηση που έφερε την Ουάσιγκτον και την Τεχεράνη στο χείλος του πολέμου.
Η χρήση μοτοσικλέτας στη δολοφονία του Khodaei έχει επίσης μια εντυπωσιακή ομοιότητα με τη δολοφονία αρκετών Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων μεταξύ 2010 και 2012, με την εμπλοκή του Ισραήλ να επιβεβαιώνεται αργότερα από Αμερικανούς αξιωματούχους, όπως και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή του Τελ Αβίβ το Νοέμβριο του 2020 στη δολοφονία του διακεκριμένου Ιρανού φυσικού Mohsen Fakhrizadeh σε επίθεση που περιελάμβανε αυτόματα πυρά από τηλεκατευθυνόμενο drone καθώς ο επιστήμονας διέσχιζε την αγροτική ιρανική πόλη Absard.
Ο τρόπος με τον οποίο πέθαναν τόσο ο Entezari όσο και ο Aghamolaei, ως αποτέλεσμα ύποπτης δηλητηρίασης, θα πρέπει επίσης να θυμίζει στους θεατές την υπόθεση του πρώην αξιωματικού των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και Βρετανού διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του Γιούλια, που βρέθηκαν αμφότεροι πεσμένοι σε ένα παγκάκι στο Σάλσμπερι στο πάρκο το Μάρτιο 2018 ως αποτέλεσμα δηλητηρίασης από νευρικό παράγοντα.
Ωστόσο, η αντίδραση του δυτικού κατεστημένου και στα δύο περιστατικά βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση.
Μετά την επίθεση στους Σκριπάλ, 23 Ρώσοι διπλωμάτες θα απελαθούν από τη Βρετανία, μια κίνηση που θα αντιγραφόταν σε όλη τη Δύση τις εβδομάδες μετά την απόπειρα δολοφονίας, τη μεγαλύτερη μαζική απέλαση Ρώσων διπλωματών στην ιστορία μέχρι τη φετινή ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, και μια κίνηση που μέχρι στιγμής δεν έχει καν προταθεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του Ισραήλ ως απάντηση στους ισχυρισμούς ότι εμπλέκεται στη δηλητηρίαση των Ayoub Entezari και Kamran Aghamolaei.
Για να κατανοήσει κανείς αυτήν την πολύ διαφορετική προσέγγιση για τη Ρωσία και το Ισραήλ, πρέπει να εξετάσει τους ευρύτερους γεωπολιτικούς παράγοντες που παίζουν στη σχέση της Δύσης με τη Μόσχα, το Τελ Αβίβ και επίσης την Τεχεράνη.
Τον Μάρτιο του 2011, ξεκίνησε μια επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος εναντίον της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, μετά την άρνηση του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ το 2009 να επιτρέψει στο Δυτικό-σύμμαχο Κατάρ να κατασκευάσει έναν αγωγό μέσω της χώρας του, κάτι που θα υπονόμευε τη σχέση του με τον βασικό σύμμαχό του, Ρωσία.
Το Timber Sycamore, η επίσημη κωδική ονομασία της CIA για την επιχείρηση, θα έβλεπε τον οπλισμό, τη χρηματοδότηση και την εκπαίδευση σαλαφιστών μαχητών που επιδιώκουν να καθαιρέσουν την κοσμική ηγεσία του Άσαντ και να την αντικαταστήσουν με ένα θεοκρατικό καθεστώς φιλικό προς τη Δύση - με τη Βρετανία, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία να παίζουν επίσης βασικό ρόλο στην προσπάθεια αλλαγής καθεστώτος.
Τον Ιούνιο του 2013, ο βασικός περιφερειακός σύμμαχος της Συρίας, το Ιράν, θα παρέμβει στη σύγκρουση κατόπιν αιτήματος της Δαμασκού, με την Τεχεράνη να γνωρίζει πολύ καλά πως αν είχε πέσει η Αραβική Δημοκρατία, η Ισλαμική Δημοκρατία θα ήταν η επόμενη στη σειρά για να βιώσει μια ενορχηστρωμένη από τις ΗΠΑ «επανάσταση».
Αν και αυτή η ιρανική προσπάθεια θα διαδραμάτιζε βασικό ρόλο στην αντιμετώπιση της τρομοκρατικής επίθεσης που υποστηριζόταν από τη Δύση που είχε καταστρέψει τον Άραβα σύμμαχό του, αυτό που θα ήταν ίσως ο πιο αποφασιστικός παράγοντας στη σύγκρουση θα ήταν μια ρωσική αεροπορική εκστρατεία που ξεκίνησε ξανά τον Σεπτέμβριο του 2015 κατόπιν αιτήματος της Δαμασκού, και το οποίο θα αποδεικνυόταν κρίσιμο για να βοηθήσει τον Συριακό Αραβικό Στρατό να ανακτήσει τις τεράστιες περιοχές του εδάφους του που είχαν περιέλθει υπό τον έλεγχο των τρομοκρατών.
Εδώ εμφανίζεται η έντονη αντίθεση στη σχέση της Δύσης με τη Ρωσία και το Ιράν και το Ισραήλ.
Ένας βασικός δυτικός σύμμαχος από την ίδρυσή του τον Μάιο του 1948, το Ισραήλ έχει διαδραματίσει έναν ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο στην εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών τα τελευταία είκοσι χρόνια, από στοιχεία της ισραηλινής εμπλοκής στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου που θα επισπεύσουν τον υπό την ηγεσία των ΗΠΑ «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», στο λόμπι για τον πόλεμο στο Ιράκ και το βασικό ρόλο του Τελ Αβίβ στο προαναφερθέν σχέδιο αλλαγής του συριακού καθεστώτος.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το Ιράν, που ήταν κάποτε σύμμαχος της Δύσης έως ότου η Ισλαμική Επανάσταση του 1979 είδε τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο Σάχη Παχλαβί να ανατρέπεται και να αντικαθίσταται από τον αντιδυτικό και αντισιωνιστή Αγιατολάχ Χομεϊνί, με την Τεχεράνη να παραμένει σταθερός εχθρός της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ έκτοτε.
Αυτός είναι επίσης ο λόγος που υπήρξε μηδενική καταδίκη από το δυτικό κατεστημένο για τον υποτιθέμενο ρόλο του Ισραήλ στη δηλητηρίαση δύο Ιρανών επιστημόνων, μια πολύ διαφορετική προσέγγιση από αυτή που υιοθετήθηκε για την υποτιθέμενη συμμετοχή της Ρωσίας στην απόπειρα δολοφονίας του Σεργκέι Σκριπάλ.