Η αλήθεια είναι όμως πως δεν υπάρχει νέο εργαλείο… και, φυσικά, δεν θα υπάρξει.
Από: bankingnews.gr
Η πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde δηλώνει πως είναι «αποφασισμένη» να
αντιμετωπίσει το φαινόμενο του κατακερματισμού των ομολόγων και της
διεύρυνσης των spreads στην ΕΕ.
Για αυτό τον λόγο μετέφερε στους
υπουργούς της ζώνης του ευρώ πως ένα νέο «εργαλείο» της ΕΚΤ θα τεθεί σε
εφαρμογή αν το κόστος δανεισμού των υπερχρεωμένων χωρών του Νότου
αυξηθεί σε δυσθεώρητα ύψη, πολύ γρήγορα.
Την προηγούμενη εβδομάδα, στο Λουξεμβούργο, εξήγησε
ότι ο νέος μηχανισμός που σχεδιάζουν οι αξιωματούχοι της κεντρικής
τράπεζας έχει σκοπό να αποτρέψει πιθανές κινήσεις της αγοράς να ασκήσουν
πίεση σε μεμονωμένα κράτη του ευρώ, καθώς λαμβάνει χώρα η νομισματική
σύσφιξη μέσω της αύξησης των επιτοκίων.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ την Τετάρτη έδωσε εντολή στους αξιωματούχους να επιταχύνουν τις εργασίες για ένα «νέο μέσο κατά του κατακερματισμού» μετά την άνοδο της απόδοσης των ιταλικών και ελληνικών ομολόγων, εν μέσω ενδείξεων ότι ο παγκόσμιος πληθωρισμός εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο.
Νέο εργαλείο, ποιο νέο εργαλείο;
Η αλήθεια είναι όμως πως δεν υπάρχει νέο εργαλείο… και, φυσικά, δεν θα υπάρξει.
Η ΕΚΤ μπορεί να χρησιμοποιήσει το υπάρχον QE για να αγοράσει απεριόριστο ποσό κρατικών ομολόγων – ή να μην το χρησιμοποιήσει.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για επιλογή, όχι για νέο εργαλείο.
Υπενθυμίζεται πως στον απόηχο του QE της ΕΚΤ τα spread κατέρρευσαν…
Ωστόσο, τώρα η ΕΚΤ αντιμετωπίζει πληθωρισμό 8,1% -τον μεγαλύτερο στην ιστορία- και χρειάζεται να αυξήσει τα επιτόκια συρρικνώνοντας τον ισολογισμό της.
Και εν προκειμένω τίθεται το κρίσιμο ερώτημα: Τι θα κάνει;
Θα συρρικνώσει τον ισολογισμό της Γερμανίας για να επεκτείνει αυτόν της Ιταλίας και της Ελλάδας;
Στιγμή Mario Draghi…
Το ο 2015, σε μια παρόμοια άνοδο στις αποδόσεις των ομολόγων σε εξέλιξη, ο τότε πρόεδρος της ΕΚΤ Mario Draghi εξέδωσε την ακόλουθη δήλωση:
«Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να σώσουμε το ευρώ και πιστέψτε με θα είναι αρκετό».
Τι έκανε ο Draghi; Τίποτα! Τα spread ομολόγων κατέρρευσαν αμά τη ανακοινώσει του υποτιθέμενου εργαλείου κατά του κατακερματισμού.
Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κανένα εργαλείο, όλα είναι μια μπλόφα.
Και μπορεί η ΕΚΤ να είπε «Οι επενδυτές δεν πρέπει να αμφιβάλλουν για τη δέσμευση των υπευθύνων χάραξης πολιτικής να εκπληρώσουν την εντολή τους για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών», ωστόσο δεν πρόκειται περί νέου όπλου, παρά μόνον είτε για μπλόφα είτε για επιλεκτική εφαρμογή ενός προηγούμενου εργαλείου QE.
Δημοσιονομική κυριαρχία;
Εδώ και περίπου έναν χρόνο παρακολουθούμε το αργοκίνητο καράβι της ΕΚΤ να αγωνιά να πλεύσει…
Οι χρηματοπιστωτικές αγορές ήταν απολύτως βέβαιες ότι θα ακολουθούσε ένα νέο πρόγραμμα αγορών περιουσιακών στοιχείων μετά τη λήξη των υφιστάμενων προγραμμάτων – αν και οι κεντρικοί τραπεζίτες το αρνούνταν.
Πράγματι, την περασμένη εβδομάδα, όταν η ΕΚΤ ανακοίνωσε το τέλος των αγορών περιουσιακών στοιχείων, δεν έθεσε κάποιο άλλο όπλο σε εφαρμογή.
Το μόνο που είπαν οι Ευρωπαίοι policy makers ήταν ότι θα εργαστούν πάνω σε ένα μέσο έκτακτης ανάγκης.
Οι αγορές ομολόγων πανικοβλήθηκαν.
Αναμφίβολα, αυτό που συμβαίνει μεταξύ των αγορών και της κεντρικής τράπεζας δεν είναι απλώς μια μορφή αμοιβαίας κακής επικοινωνίας.
Αυτό είναι ένας αγώνας για εξουσία, ποιος θα αποκτήσει το πάνω χέρι.
Η ΕΚΤ αντιστέκεται σε αυτό που είναι γνωστό ως «δημοσιονομική κυριαρχία, δηλαδή όταν μια κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να ακολουθήσει τον στόχο της επειδή βρίσκεται υπό πίεση να διασώσει τις κυβερνήσεις».
Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις.
Η κεντρική τράπεζα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να αγνοήσει τα spreads , επειδή επηρεάζουν τους μηχανισμούς μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής.
Το μόνο μέσο που θα διορθώσει αυτό το πρόβλημα είναι ένα ευρωομόλογο.
Με άλλα λόγια, η δημοσιονομική κυριαρχία δεν είναι τόσο θέμα επιλογής, αλλά έλλειψη εναλλακτικών.
Η ΕΚΤ μπορεί κάλλιστα να έχει κολλήσει σε αυτή την κατάσταση.
«Υποστηρίξτε τις αγορές ομολόγων και διακινδυνεύστε μια μόνιμη υπέρβαση του στόχου για τον πληθωρισμό.
Διαφορετικά, μην υποστηρίζετε την αγορά ομολόγων και κινδυνεύετε με κρίση κρατικού χρέους, οικονομική κατάρρευση».
Draghi VS Lagarde
Ο Mario Draghi ξέφυγε με μια μπλόφα επειδή οι πιέσεις της παγκοσμιοποίησης ήταν αποπληθωριστικές.
Η Lagarde όμως δεν θα ξεφύγει με την ίδια μπλόφα, επειδή οι δυνάμεις της απο-παγκοσμιοποίησης και του πολέμου στην Ουκρανία είναι πολύ πληθωριστικές.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΕΚΤ είναι πολύ πιο περίπλοκο από το πρόβλημα της Fed.
Η Fed έχει αποστολή να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό και υπάρχει μόνο μία χώρα που πρέπει να ανησυχεί.
Αποδόσεις δεκαετών…
Ουδέτερες πολυπλοκότητες: Ως γνωστόν, δεν υπάρχει ενιαίο επιτόκιο για τις Γερμανία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία.
Η Fed αγωνίζεται να βρει το ουδέτερο επιτόκιο – τουλάχιστον για αυτή υπάρχει ουδέτερο επιτόκιο.
Από την άλλη για τη Lagarde είναι σαν να γυρνάει το Mission Impossible.
Θεωρητικά, τα κρατικά ομόλογα Γερμανίας και Ελλάδας είναι τα ίδια.
Οι κίνδυνοι αθέτησης είναι οι ίδιοι.
Στην πράξη αυτό είναι εντελώς ανοησία…
Και για αυτό το ερώτημα είναι ένα: να συρρικνωθεί -παρανόμως- ο ισολογισμός της Γερμανίας και να επεκταθεί αυτός της Ιταλίας και της Ελλάδας;
Για πόσο καιρό μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Πόσο καιρό αλήθεια μπορούν τα επιτόκια να μένουν σε αρνητική επικράτεια;
Και αν συνεχιστεί η διεύρυνση του ισολογισμού, μετά τι θα συμβεί;
Ο κόσμος περιμένει ένα νέο εργαλείο, που όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Εν τω μεταξύ, η ΕΕ διαλύεται λόγω της κρίσης στην ενέργεια.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ την Τετάρτη έδωσε εντολή στους αξιωματούχους να επιταχύνουν τις εργασίες για ένα «νέο μέσο κατά του κατακερματισμού» μετά την άνοδο της απόδοσης των ιταλικών και ελληνικών ομολόγων, εν μέσω ενδείξεων ότι ο παγκόσμιος πληθωρισμός εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο.
Νέο εργαλείο, ποιο νέο εργαλείο;
Η αλήθεια είναι όμως πως δεν υπάρχει νέο εργαλείο… και, φυσικά, δεν θα υπάρξει.
Η ΕΚΤ μπορεί να χρησιμοποιήσει το υπάρχον QE για να αγοράσει απεριόριστο ποσό κρατικών ομολόγων – ή να μην το χρησιμοποιήσει.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για επιλογή, όχι για νέο εργαλείο.
Υπενθυμίζεται πως στον απόηχο του QE της ΕΚΤ τα spread κατέρρευσαν…
Ωστόσο, τώρα η ΕΚΤ αντιμετωπίζει πληθωρισμό 8,1% -τον μεγαλύτερο στην ιστορία- και χρειάζεται να αυξήσει τα επιτόκια συρρικνώνοντας τον ισολογισμό της.
Και εν προκειμένω τίθεται το κρίσιμο ερώτημα: Τι θα κάνει;
Θα συρρικνώσει τον ισολογισμό της Γερμανίας για να επεκτείνει αυτόν της Ιταλίας και της Ελλάδας;
Στιγμή Mario Draghi…
Το ο 2015, σε μια παρόμοια άνοδο στις αποδόσεις των ομολόγων σε εξέλιξη, ο τότε πρόεδρος της ΕΚΤ Mario Draghi εξέδωσε την ακόλουθη δήλωση:
«Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να σώσουμε το ευρώ και πιστέψτε με θα είναι αρκετό».
Τι έκανε ο Draghi; Τίποτα! Τα spread ομολόγων κατέρρευσαν αμά τη ανακοινώσει του υποτιθέμενου εργαλείου κατά του κατακερματισμού.
Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κανένα εργαλείο, όλα είναι μια μπλόφα.
Και μπορεί η ΕΚΤ να είπε «Οι επενδυτές δεν πρέπει να αμφιβάλλουν για τη δέσμευση των υπευθύνων χάραξης πολιτικής να εκπληρώσουν την εντολή τους για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών», ωστόσο δεν πρόκειται περί νέου όπλου, παρά μόνον είτε για μπλόφα είτε για επιλεκτική εφαρμογή ενός προηγούμενου εργαλείου QE.
Δημοσιονομική κυριαρχία;
Εδώ και περίπου έναν χρόνο παρακολουθούμε το αργοκίνητο καράβι της ΕΚΤ να αγωνιά να πλεύσει…
Οι χρηματοπιστωτικές αγορές ήταν απολύτως βέβαιες ότι θα ακολουθούσε ένα νέο πρόγραμμα αγορών περιουσιακών στοιχείων μετά τη λήξη των υφιστάμενων προγραμμάτων – αν και οι κεντρικοί τραπεζίτες το αρνούνταν.
Πράγματι, την περασμένη εβδομάδα, όταν η ΕΚΤ ανακοίνωσε το τέλος των αγορών περιουσιακών στοιχείων, δεν έθεσε κάποιο άλλο όπλο σε εφαρμογή.
Το μόνο που είπαν οι Ευρωπαίοι policy makers ήταν ότι θα εργαστούν πάνω σε ένα μέσο έκτακτης ανάγκης.
Οι αγορές ομολόγων πανικοβλήθηκαν.
Αναμφίβολα, αυτό που συμβαίνει μεταξύ των αγορών και της κεντρικής τράπεζας δεν είναι απλώς μια μορφή αμοιβαίας κακής επικοινωνίας.
Αυτό είναι ένας αγώνας για εξουσία, ποιος θα αποκτήσει το πάνω χέρι.
Η ΕΚΤ αντιστέκεται σε αυτό που είναι γνωστό ως «δημοσιονομική κυριαρχία, δηλαδή όταν μια κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να ακολουθήσει τον στόχο της επειδή βρίσκεται υπό πίεση να διασώσει τις κυβερνήσεις».
Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις.
Η κεντρική τράπεζα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να αγνοήσει τα spreads , επειδή επηρεάζουν τους μηχανισμούς μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής.
Το μόνο μέσο που θα διορθώσει αυτό το πρόβλημα είναι ένα ευρωομόλογο.
Με άλλα λόγια, η δημοσιονομική κυριαρχία δεν είναι τόσο θέμα επιλογής, αλλά έλλειψη εναλλακτικών.
Η ΕΚΤ μπορεί κάλλιστα να έχει κολλήσει σε αυτή την κατάσταση.
«Υποστηρίξτε τις αγορές ομολόγων και διακινδυνεύστε μια μόνιμη υπέρβαση του στόχου για τον πληθωρισμό.
Διαφορετικά, μην υποστηρίζετε την αγορά ομολόγων και κινδυνεύετε με κρίση κρατικού χρέους, οικονομική κατάρρευση».
Draghi VS Lagarde
Ο Mario Draghi ξέφυγε με μια μπλόφα επειδή οι πιέσεις της παγκοσμιοποίησης ήταν αποπληθωριστικές.
Η Lagarde όμως δεν θα ξεφύγει με την ίδια μπλόφα, επειδή οι δυνάμεις της απο-παγκοσμιοποίησης και του πολέμου στην Ουκρανία είναι πολύ πληθωριστικές.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΕΚΤ είναι πολύ πιο περίπλοκο από το πρόβλημα της Fed.
Η Fed έχει αποστολή να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό και υπάρχει μόνο μία χώρα που πρέπει να ανησυχεί.
Αποδόσεις δεκαετών…
Ουδέτερες πολυπλοκότητες: Ως γνωστόν, δεν υπάρχει ενιαίο επιτόκιο για τις Γερμανία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία.
Η Fed αγωνίζεται να βρει το ουδέτερο επιτόκιο – τουλάχιστον για αυτή υπάρχει ουδέτερο επιτόκιο.
Από την άλλη για τη Lagarde είναι σαν να γυρνάει το Mission Impossible.
Θεωρητικά, τα κρατικά ομόλογα Γερμανίας και Ελλάδας είναι τα ίδια.
Οι κίνδυνοι αθέτησης είναι οι ίδιοι.
Στην πράξη αυτό είναι εντελώς ανοησία…
Και για αυτό το ερώτημα είναι ένα: να συρρικνωθεί -παρανόμως- ο ισολογισμός της Γερμανίας και να επεκταθεί αυτός της Ιταλίας και της Ελλάδας;
Για πόσο καιρό μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Πόσο καιρό αλήθεια μπορούν τα επιτόκια να μένουν σε αρνητική επικράτεια;
Και αν συνεχιστεί η διεύρυνση του ισολογισμού, μετά τι θα συμβεί;
Ο κόσμος περιμένει ένα νέο εργαλείο, που όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Εν τω μεταξύ, η ΕΕ διαλύεται λόγω της κρίσης στην ενέργεια.