Δεν έχω χειρότερο από τους «πεφτοσυννεφάκηδες». Χρόνια τώρα στην Ελλάδα πέφτουμε όλοι από τα σύννεφα… Όλοι. Πάντα κάτι συμβαίνει και ξαφνικά παθαίνουμε όλοι αμνησία. Ζούμε μόνο αυτό που έχει συμβεί… Και μας φαίνεται τόσο ξαφνικό, τόσο περίεργο. Πέφτουμε από τα σύννεφα. Και κουνάμε το δάχτυλο. Ο ένας στον άλλον…
Από: newsbomb.gr - Νίκος Συρίγος
Τώρα πέσαμε από τα σύννεφα με τις μπουνιές των τύπων στα MAD. Γιατί; Γιατί τις ζήσαμε σε… ζωντανή μετάδοση. Είχαμε εικόνα! Αυτό μας σόκαρε. Για λίγο. Μέχρι να έρθει το επόμενο «σοκ»… Πεθαίνουμε να δηλώνουμε σοκαρισμένοι και πεφτοσυννεφάκηδες. Λες και αυτοί οι τύποι δεν έχουν περιγράψει όσα έγιναν προχθές σε αυτά που γράφουν και μοιράζουν απλόχερα στα παιδιά… Δεν μιλάνε για κλωτσιές, μπουνιές, καβγάδες, όπλα, ναρκωτικά κοκ σε όσα γράφουν.
Βλέπεις ότι αρνούμαι πεισματικά να αναφέρω τον όρο μουσική ή τραγούδια. Γιατί δεν είναι. Να με συμπαθάτε. Είναι ρυθμικές βρισιές, απειλές και ευτελισμός κάθε ηθικής αξίας… Άκου λοιπόν κάτι. Το λιγότερο κακό είναι αυτό που έγινε προχθές. Το ξύλο και τα μπραβιλίκια… Και αν είχαν πλακωθεί κάπου που δεν θα είχε κάμερες όσοι σήμερα «κράζουν» θα το έπαιζαν στα Μέσα τους «χαριτωμένα» για τα νούμερα… Όποιος το παίζει αθώος και ότι ανακάλυψε τώρα τη βία της τραπ είναι χειρότερος από αυτούς τους τύπους. Ή σίγουρα πιο υποκριτής. Οι εταιρίες βγάζουν λεφτά βαμμένα με αίμα εκμεταλλευόμενοι το κύμα που λέγεται τραπ. Βγάζουν λεφτά ποντάροντας σε βρισιές, βία και τον εξευτελισμό της γυναίκας.
Γιατί το ME TOO είναι καλό αν δεν ακουμπάει τα λεφτά μας… Η απόλυτη υποκρισία. Τρελαίνουμε τα παιδιά μας με την υποκρισία μας και την α λα καρτ ευαισθησία μας. Άκου αυτό: Ένας εικοσάχρονος μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο με το κορίτσι του και την ακούει να τραγουδάει για την «κωλάρα» . Έξω από το αυτοκίνητο η… κωλάρα είναι απαγορευμένη λέξη! Αυτό που τραγουδάει το κορίτσι μέσα στο αυτοκίνητο για να είναι IN έξω από το αυτοκίνητο είναι αιτία για… μήνυση! Σχιζοφρένεια. Γιατί; Διότι με την ανοχή μας οι βρισιές και το μπούλινγκ είναι… μουσική! Και μάλιστα αυτή που «πουλάει».
Άρα καλή για όλους! Κανένας Σνικ και κανένας Light ή όπως αλλιώς λέγονται δεν φταίει για την «παράσταση» στα MAD. Εμείς φταίμε που κάνουμε με συνέπεια και συνέχεια εδώ και χρόνια το μηδέν κάτι… Ζούμε τη δικτατορία του τίποτα… Και κυρίως έχουμε χάσει το μέτρο. Σε όλα. Και για όλα. Τώρα ξαφνικά όλοι κράζουν την τραπ… Για να καβαλήσουν το κύμα. Να γίνουν αρεστοί… Τώρα άκουσαν και είδαν. Πριν ήταν κουφοί και τυφλοί. Α… Και κάποιοι πλουσιότεροι. Από αυτή τη… μουσική!