 |
| facebook.com/elysee.fr |
Rachel Marsden - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε μια συνέντευξη για την Ημέρα της Βαστίλης, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είπε στους πολίτες «να προετοιμαστούμε για ένα σενάριο όπου θα πρέπει να κάνουμε χωρίς ρωσικό αέριο εντελώς». Την ίδια στιγμή, ο Μακρόν κατηγόρησε τη Μόσχα πως χρησιμοποιεί το καύσιμο ως «όπλο πολέμου», επαναλαμβάνοντας την περιστροφή που προέρχεται από την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κρύβει τον πραγματικό λόγο που το μπλοκ αντιμετωπίζει έλλειψη ενέργειας που αυξάνει το κόστος ζωής.
Αυτή η κρίση είναι εντελώς αυτοπροκαλούμενη.
Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατηγόρησε τη Ρωσία για ενεργειακό «εκβιασμό» στα τέλη Απριλίου, επικαλούμενη την ανακοίνωση της κρατικής Gazprom για διακοπή των παραδόσεων φυσικού αερίου στην Πολωνία και τη Βουλγαρία επειδή δεν πλήρωσαν σε ρούβλια. Αυτό που η φον ντερ Λάιεν –και τώρα ο Μακρόν– βολικά παρέλειψε ήταν ότι ήταν οι αντιρωσικές κυρώσεις της ίδιας της ΕΕ, που υιοθετήθηκαν με σπασμωδικό τρόπο και ιδεολογικά στην αρχή της σύγκρουσης στην Ουκρανία, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τη βασική αιτία αυτών των διαταραχών.
Η Δύση υιοθέτησε γρήγορα μια στρατηγική στόχευσης και επιβολής κυρώσεων σε διάφορες πτυχές του ρωσικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών και των συναλλαγματικών διαθεσίμων, αποκόπτοντάς το από το παγκόσμιο σύστημα συναλλαγών SWIFT – και στη συνέχεια είχε το θράσος να παραπονεθεί ότι η Μόσχα ζητούσε πληρωμή για το φυσικό αέριό της. Εξάγει στο δικό της νόμισμα για να μετριάσει την ταλαιπωρία της πλοήγησης σε ένα σύστημα από το οποίο είχε ουσιαστικά αποκλειστεί. «Εξάγετε το φυσικό αέριο σας, αλλά καλή τύχη προσπαθώντας να πληρωθείτε», είναι σχεδόν μια λογική προσδοκία.
Δεν ήταν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν που κάλεσε την ΕΕ να διακόψει το ρωσικό φυσικό αέριο. Μάλλον, ήταν ο Ουκρανός ομόλογός του Βλαντιμίρ Ζελένσκι, ο οποίος πίεζε συνεχώς για ολοένα περισσότερες δυτικές κυρώσεις στα ρωσικά ορυκτά καύσιμα. Και η Δύση ευτύχησε να το προχωρήσει απερίσκεπτα εις βάρος των πολιτών της.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Ζελένσκι εγκάλεσε μάλιστα τον Καναδά ότι συμφώνησε να επιστρέψει επισκευασμένους στρόβιλους για επανένταξη στον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 1 που παρέχει αέριο στη Γερμανία και ζήτησε από την Οττάβα να ανακαλέσει την απόφασή της. Ο Καναδάς είχε νωρίτερα αντιμετωπίσει το δίλημμα της παραβίασης των αντιρωσικών κυρώσεων της ίδιας της Δύσης λόγω της επιστροφής των κρίσιμων εξαρτημάτων – παρόλο που ο αγωγός είναι τόσο ζωτικής σημασίας για τη βιομηχανία της ΕΕ που οι ηγέτες του μπλοκ έχουν τρομάξει ακόμη και για το προγραμματισμένο κλείσιμο συντήρησης.
Γιατί θα ανησυχούσατε τόσο πολύ για το ότι η Ρωσία αποτυγχάνει να ανοίξει ξανά τη βρύση, όταν λέτε επανειλημμένα πως θα ζήσετε ευχαρίστως χωρίς αυτήν «για την Ουκρανία».
Αλλά ακόμη και στην υπεράσπιση της επιστροφής των στροβίλων, ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό ανέφερε την ίδια γελοία προπαγάνδα του δυτικού κατεστημένου για τη ρωσική «εργαλειοποίηση» του φυσικού αερίου, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι κυρώσεις της ίδιας της Δύσης που έχουν προκαλέσει ενεργειακό όλεθρο και όλο αυτό το δράμα.
«Είδαμε τη Ρωσία να προσπαθεί συνεχώς να οπλοποιήσει την ενέργεια ως τρόπο δημιουργίας διχασμού μεταξύ των συμμάχων», είπε ο Τριντό. Αν λοιπόν ο Καναδάς δεν παραβιάσει τις δικές του κυρώσεις και δεν επιστρέψει τους στρόβιλους στη Γερμανία, τότε ο Πούτιν κερδίζει. Η ρητορική γυμναστική σε ολυμπιακό επίπεδο που απαιτείται από τους δυτικούς ηγέτες για να δικαιολογήσουν την παραβίαση των δικών τους αποτυχημένων κυρώσεων είναι δεύτερη μετά την πρόσφατη υπεράσπισή τους να πυροδοτήσουν ξανά εργοστάσια άνθρακα και να επαναπροσδιορίσουν την ενέργεια από ορυκτά καύσιμα ως «πράσινη», εν μέσω των σημερινών ελλείψεων.
Οι ηγέτες της ΕΕ ζητούν να σταματήσουν οι ρωσικές εισαγωγές ενέργειας, αναφέροντας την απόφασή τους να επιβάλουν κυρώσεις για τη δική τους προμήθεια φυσικού αερίου ως λόγο για να επισπεύσουν τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που δεν έχουν αποδειχθεί. Αλλά αντί να αναλάβουν την ευθύνη για το γεγονός ότι έβαλαν φωτιά στα πανιά τους και τώρα έχουν εγκλωβιστεί στη μέση του ωκεανού, ενώ περιμένουν την εκδήλωση της φαντασίας τους για τη μετάβαση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, κατηγορούν τη Ρωσία για τη δική τους μυωπία και προσπαθούν να την περισώσουν ως παρακράτηση ενέργειας που ενορχηστρώθηκε από τη Μόσχα.
Η Ρωσία είναι πολύ χαρούμενη για να πουλάει τα καύσιμα της σε όποιον θέλει να τα αγοράσει. Και αν αρθούν οι κυρώσεις της ΕΕ, η ενεργειακή κρίση της Δύσης θα τελείωνε. Αλλά αυτό θα σήμαινε την παραδοχή μιας αποτυχημένης πολιτικής. Έτσι, αντ' αυτού, μας λένε πως για όλα φταίει ο Πούτιν, αλλά και ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κολλήσετε στον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι να κάνετε σύντομο, κρύο ντους και να μειώσετε το «νυχτερινό φωτισμό», όπως πρότεινε πρόσφατα ο Μακρόν.
Οι δυτικοί ηγέτες δε θεωρούν απλώς τους πολίτες τους εύπιστους ανόητους με την γελοία προπαγάνδα τους ως κάλυψη για τις δικές τους αποτυχίες, αλλά αντιμετωπίζουν τα προς το ζην του μέσου ανθρώπου ως παράπλευρη οικονομική ζημιά στην απελπιστική προσπάθειά τους να απομονώσουν τη Ρωσία. Είναι πεπεισμένοι, από την ιδεολογικά απομονωμένη φούσκα της ελίτ τους, πως αντιπροσωπεύουν ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά κυρίως κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.
Ακόμη και ο επικεφαλής διπλωμάτης της ΕΕ, Josep Borrell, παραδέχτηκε ένα αγενές ξύπνημα πρόσφατα στη σύνοδο κορυφής της G20. «Η G7 και οι ομοϊδεάτες χώρες είναι ενωμένες στην καταδίκη και την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία και στην προσπάθεια να καταστήσουν το καθεστώς υπεύθυνο», δήλωσε ο Μπορέλ σε δήλωση στον ιστότοπο της ΕΕ. «Όμως άλλες χώρες, και μπορούμε να μιλήσουμε εδώ για την πλειοψηφία του «Παγκοσμίου Νότου», έχουν συχνά μια διαφορετική οπτική».
Στη συνέχεια όμως ο Μπορέλ έδωσε το παιχνίδι. «Η παγκόσμια μάχη των αφηγήσεων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και, προς το παρόν, δεν κερδίζουμε», είπε. «Ως ΕΕ, πρέπει να δεσμευτούμε περαιτέρω για να αντικρούσουμε τα ρωσικά ψέματα και την πολεμική προπαγάνδα». Αλλά ποιος κάνει πραγματικά την προπαγάνδα; Από τη μια πλευρά, η ΕΕ προσπαθεί να απεικονίσει τον αντίκτυπο των δικών της ανεύθυνων και καταστροφικών κυρώσεων στις δικές της οικονομίες και πολίτες όπως κάνει ο Πούτιν, ακόμη και όταν προσπαθούν να πείσουν τους Δυτικούς ότι τα βάσανά τους είναι κάποιο είδος πολεμικής προσπάθειας που βλάπτει τη Ρωσία.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η Ρωσία μπορεί να στραφεί προς τον υπόλοιπο κόσμο και απλώς να αφήσει τους Δυτικοευρωπαίους να βυθιστούν στις δικές τους δαπανηρές αυταπάτες. Ίσως πρόκειται να μάθουν αν η ηθική υπεροχή και η σηματοδότηση της αρετής θα ζεστάνουν το σπίτι ή θα ταΐσουν τα παιδιά αυτό το χειμώνα.