 |
| Henrix_photos / pixabay |
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνόδου κορυφής του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) στη Μαδρίτη, η συμμαχία συνέταξε το πρώτο της έγγραφο «στρατηγικής ιδέας» από το 2010. Αναμενόμενα, ονομάζει τη Ρωσία ως την πιο κρίσιμη απειλή για την ασφάλεια των συμμάχων – αλλά, για πρώτη φορά, αναφέρει την Κίνα ως σημείο ανησυχίας. Αν και δεν ακολούθησε την προκλητική ρητορική ορισμένων κρατών μελών, η αναφορά του ΝΑΤΟ στην Κίνα εξακολουθεί να είναι σημαντική.
Στην αξιολόγηση του «Στρατηγικού Περιβάλλοντος», το ΝΑΤΟ αφιέρωσε μια ολόκληρη παράγραφο, σημείο 13, στην Κίνα. Ανέφερε ότι οι «δηλωμένες φιλοδοξίες και οι καταναγκαστικές πολιτικές της Κίνας αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας. Η ΛΔΚ χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών εργαλείων για να αυξήσει το παγκόσμιο της αποτύπωμα και την ισχύ του έργου, ενώ παραμένει αδιαφανής ως προς την στρατηγική, τις προθέσεις και τη στρατιωτική της συσσώρευση. Οι κακόβουλες υβριδικές και κυβερνοεπιχειρήσεις της ΛΔΚ και η συγκρουσιακή ρητορική και η παραπληροφόρησή της στοχεύουν τους Συμμάχους και βλάπτουν την ασφάλεια της Συμμαχίας».
«Η ΛΔΚ επιδιώκει να ελέγξει βασικούς τεχνολογικούς και βιομηχανικούς τομείς, υποδομές ζωτικής σημασίας και στρατηγικές αλυσίδες υλικών και εφοδιασμού. Χρησιμοποιεί την οικονομική της μόχλευση για να δημιουργήσει στρατηγικές εξαρτήσεις και να ενισχύσει την επιρροή της. Προσπαθεί να ανατρέψει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, μεταξύ άλλων στον τομέα του διαστήματος, του κυβερνοχώρου και της θάλασσας. Η εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας και οι αμοιβαία ενισχυόμενες προσπάθειές τους να υπονομεύσουν τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη αντίκεινται στις αξίες και τα συμφέροντά μας», προσθέτει.
Το σημείο 14 φαίνεται να υποχωρεί από αυτήν τη συγκρουσιακή στάση λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ παραμένει «ανοιχτό σε εποικοδομητική δέσμευση με τη ΛΔΚ, συμπεριλαμβανομένης της οικοδόμησης αμοιβαίας διαφάνειας, με σκοπό τη διασφάλιση των συμφερόντων ασφάλειας της Συμμαχίας». Αλλά λέει επίσης πως τα μέλη του θα εργαστούν για να αντιμετωπίσουν τις «συστημικές προκλήσεις» που θέτει η Κίνα, κάτι που αναφέρεται επίσης στην ενότητα «Συνεργατική Ασφάλεια», δηλώνοντας ότι «ο Ινδο-Ειρηνικός είναι σημαντικός για το ΝΑΤΟ, δεδομένου πως οι εξελίξεις σε αυτήν την περιοχή μπορεί να επηρεάσουν άμεσα την ευρωατλαντική ασφάλεια».
Πρώτα απ 'όλα, όλη αυτή η εκτίμηση δίνει αξιοπιστία στην εξαιρετικά εσφαλμένη λογική ότι με κάποιο τρόπο η Κίνα ανατρέπει τη δυτική βιομηχανία. Γεγονός είναι πως η παγκοσμιοποίηση, μια διαδικασία που ξεκίνησε από τις δυτικές χώρες, είχε ως αποτέλεσμα τον αυξημένο ανταγωνισμό της παγκόσμιας αγοράς. Η Κίνα δεν παραμόρφωσε τους κανόνες αυτού του ανταγωνισμού. Απλώς τους κερδίζει δίκαια, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένου ότι έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο, και μάλιστα με υψηλή μόρφωση.
Όπως είναι λογικό, το Πεκίνο θα το δει αυτό ως έλλειψη σεβασμού για την ανάπτυξή του, την οποία θεωρεί ειρηνική και αμοιβαία επωφελή για τον κόσμο. Όταν ο Κινεζικός Σύμβουλος και Υπουργός Άμυνας Wei Fenghe μίλησε στον τελευταίο Διάλογο Shangri-La στη Σιγκαπούρη στις 19 Ιουνίου, ενώ ο Αμερικανός ομόλογός του ήταν παρών, το σημείωσε συγκεκριμένα. Οι προσπάθειες για «συγκράτηση» της επιρροής της Κίνας είναι ουσιαστικά προσπάθειες να σταματήσει η ανάπτυξη της Κίνας, η οποία συνοδεύτηκε από τη μεγαλύτερη εκστρατεία κατά της φτώχειας στην ανθρώπινη ιστορία. Η καταπολέμηση αυτού του γεγονότος είναι εξαιρετικά ανήθικη.
Ένα άλλο σημείο σχετικά με αυτό είναι ότι ουσιαστικά επεκτείνει την αμερικανική στρατηγική έναντι της Κίνας, τη λεγόμενη «στρατηγική ασάφεια», σε 30 χώρες. Αυτό από μόνο του είναι άκρως προκλητικό γιατί σημαίνει πως η σχέση του ΝΑΤΟ με την Κίνα μπορεί να εξελιχθεί σε εξίσου απρόβλεπτη και χαοτική με την τρέχουσα σχέση ΗΠΑ-Κίνας. Αυτό από μόνο του κάνει την παγκόσμια οικονομία πιο ταραχώδη, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα είναι οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο, αλλά η εισβολή του μεγαλύτερου μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν μια ακόμη πιο έντονη καταστροφή.
Η στρατηγική αντίληψη του ΝΑΤΟ αφήνει ξεκάθαρα την πόρτα ανοιχτή για τη συμμαχία να παρέμβει στη γειτονιά της Κίνας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το έγγραφο του ΝΑΤΟ αναφέρει επίσης τη δική του γειτονιά, π.χ. αναγνωρίζει την έννοια της πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων σε σχέση με τα δικά του συμφέροντα, αλλά δεν αναγνωρίζει τα συμφέροντα της Κίνας. Πρόκειται για μια εξαιρετική πλάνη που αποτελεί υπογραφή της πολιτικής των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ εδώ και αρκετό καιρό, θέτοντας τις προϋποθέσεις, για παράδειγμα, για την τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία.
Τέλος, πρέπει να αναγνωριστεί πως, αν και το έγγραφο αναφέρεται σε μεγάλο βαθμό στη Ρωσία και συνοδεύτηκε από αυξημένη παρουσία στρατευμάτων στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, αυτό εξακολουθεί να έχει να κάνει με τη στρατηγική σκέψη των ΗΠΑ σχετικά με την Κίνα. Μια εκτίμηση που πιστεύω ότι έχει μεγάλη επιρροή στο κράτος ασφαλείας των ΗΠΑ είναι από τον A. Wes Mitchell, πρώην βοηθό υπουργό Εξωτερικών για ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις.
Σε ένα άρθρο του Αυγούστου 2021 για το The National Interest, είπε ότι ένας πόλεμος δύο μετώπων με τη Ρωσία και την Κίνα δεν θα ήταν νικητής, επομένως οι ΗΠΑ πρέπει να βρουν έναν τρόπο να κλιμακώσουν τις αντιπαραθέσεις τους και με τις δύο. Το άρθρο υποστήριζε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να καταφέρουν ένα θανατηφόρο πλήγμα στην επιρροή της Ρωσίας στην Ευρώπη και να την αναγκάσουν να είναι μια ανατολική δύναμη.
«Με απλά λόγια, ο στόχος θα πρέπει να είναι η ανακούφιση του προβλήματος του ταυτοχρονισμού της Αμερικής δίνοντας κίνητρα στη Ρωσία να είναι λιγότερο ευρωπαϊκή δύναμη – και περισσότερο ασιατική», έγραψε. Σημειώστε ότι αυτό το κομμάτι δεν τυπώθηκε απλώς σε ένα περιοδικό, αλλά βασίστηκε σε μια αναφορά που έγραψε ο Μίτσελ το 2020 για το Πεντάγωνο.
Η εστίαση της στρατηγικής αντίληψης του ΝΑΤΟ στη Ρωσία και οι πρόσφατες ενέργειες της συμμαχίας φαίνεται να είναι μια ακριβής εφαρμογή της στρατηγικής του Μίτσελ. Δηλαδή, να διώξουν τη Ρωσία από την Ευρώπη μέσω της σύγκρουσης στην Ουκρανία και της δημιουργίας του ανατολικού μετώπου του ΝΑΤΟ – δημιουργώντας έτσι μια πιθανή διμερή σύγκρουση με τη Ρωσία και την Κίνα. Ενώ η στρατηγική ιδέα εστιάζει στη Ρωσία τώρα, σαφώς η Κίνα βρίσκεται στο στόχαστρο ως η επόμενη κύρια εστίαση.