Από: antinews.gr
Θα περίμενε κανείς χαμηλότερους τόνους και πιο σεμνές τελετές από την ελληνική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της διήμερης επίσκεψης του διαδόχου του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν. Όχι, για κανέναν άλλον λόγο, αλλά επειδή ο άνθρωπος αυτός κατηγορείται ανοικτά από τις μεγαλύτερες Δυτικές πρωτεύουσες και την ίδια την Ουάσιγκτον ως «δολοφόνος».
Είναι αυτός, τον οποίον άπαντες καταγγέλλουν ως εγκέφαλο της δολοφονίας του Σαουδάραβα αντικαθεστωτικού δημοσιογράφου, Τζαμάλ Κασόγκι. Ο τελευταίος κατακρεουργήθηκε μέσα στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη το 2018. Κάτι που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών εκ μέρους του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, όχι απλά χαρακτήρισε τον Μπιν Σαλμάν δολοφόνο, αλλά ουσιαστικά έκοψε κάθε πολιτικό (όχι όμως και οικονομικό) δεσμό με την Σαουδική Αραβία.
Νυχτερινό ρομάντζο στην Ακρόπολη
Βέβαια, θα πει κανείς τι φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος υποδέχτηκε με ύψιστες τιμές, όπως άλλωστε ταιριάζει σε έναν… πρίγκιπα, τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας, κάνοντάς του νυχτερινές βόλτες στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, με την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, σε ρόλο ξεναγού, και με όλη τη γύρω περιοχή αποκλεισμένη σαν στρατόπεδο από σωματοφύλακες.
Εδώ, άπαντες προσκυνούν τον Μπιν Σαλμάν. Ναι, ναι, τον «δολοφόνο», ντε! Ο κατά τα λοιπά «υπερήφανος Τούρκος», Ταγίπ Ερντογάν, εποίησε την -οικονομική- ανάγκη φιλοτιμία και, από εκεί που του επετίθετο σκαιότατα, έσπευσε να τον επισκεφθεί στη χώρα του. Και δεν έβγαλε κιχ περί του μαύρου παρελθόντος του Σαλμάν και της πολιτικής – διπλωματικής κόντρας Άγκυρας – Ριάντ. Εξάλλου, προέχουν οι σαουδαραβικές «επενδύσεις» και οι ενέσεις ρευστότητας στη χειμαζόμενη τουρκική οικονομία.
Ο Κ.Μητσοτάκης απλά ακολούθησε τον διεθνή συρμό. Πόσο μάλλον, που ο ίδιος ανέμενε από τον Μπιν Σαλμάν να «στάξει» και στην Ελλάδα κάποια πετροδολάρια, και να μην τα δώσει όλα στην Τουρκία. Άλλωστε, δύσκολες ενεργειακά μέρες έρχονται. Συν τοις άλλοις, ο Κ.Μητσοτάκης υπέπεσε στο ατόπημα να τα σπάσει η Ελλάδα, για τα μάτια κάποιων λίαν περίεργων κέντρων των ΗΠΑ, με τους Ιρανούς, από τους οποίους η χώρα μας προμηθεύεται φτηνότερο πετρέλαιο. Ως γνωστόν, ακόμα παραμένουν όμηροι των Ιρανών τα πληρώματα των δύο ελληνικών πλοίων που έχουν πιάσει οι Ιρανοί ως αντίποινα στο μπλοκάρισμα ενός ιρανο-ρωσικού πλοίου από την Ελλάδα.
Πολύ περισσότερο, η Ελλάδα έχει στενότατους εμπορικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη Σαουδική Αραβία, ενώ αρκετοί Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες διαθέτουν πολύ στενές σχέσεις με τη σαουδαραβική μοναρχία, καθώς και άλλες -συμμαχικές στο Ριάντ- χώρες του Κόλπου, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ). Βοά εξάλλου η υφήλιος από τους παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς που έχουν πολλοί Έλληνες, επιχειρηματίες, πολιτικοί, κ.ο.κ. στα Εμιράτα και όχι μόνο.
Παρέα με έναν «δολοφόνο»
Μικρό το κακό, λοιπόν, θα πει κανείς, που ο Μητσοτάκης άπλωσε κόκκινο χαλί στον πρίγκιπα – «δολοφόνο». Business as usual, εξάλλου. Εδώ, κοτζάμ Μπάιντεν, ο οποίος δήλωνε ότι δεν θα έβλεπε ούτε ζωγραφιστό τον Σαλμάν, αναγκάστηκε να πάει στη Σαουδική Αραβία, μετά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Ισραήλ (!). Να σημειωθεί πως το Τελ Αβίβ, παρασκηνιακά, κάθε άλλο παρά κακές σχέσεις έχει με τη μοναρχία.
Έτσι, ο Τζο Μπάιντεν έριξε τον εγωισμό της υπερδύναμης που εκπροσωπεί, και αναγκάστηκε να χαιρετηθεί με τον Μπιν Σαλμάν, έστω και με τη… γροθιά, αλά εποχής κορονοϊού. Και τι άλλο θα ζητούσε από τους Σαουδάραβες; Μα, την αύξηση της παραγωγής των ποσοτήτων πετρελαίου, προκειμένου να καλυφθούν τα μεγάλα κενά που δημιουργούνται από τις κυρώσεις στο ρωσικό πετρέλαιο. Είναι, πάντως, αμφίβολο εάν θα ικανοποιηθεί το αμερικανικό αίτημα στο ύψος που θέλει η Ουάσιγκτον.
Να σημειωθεί πως οι ίδιες οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες -λέγε με CIA- σε εκθέσεις τους ανέφεραν ότι ήταν ο πρίγκιπας – διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, που «επικύρωσε» τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, το 2018.
Ως γνωστόν, ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, σφύριζε αδιάφορα σε αυτό το θέμα, κοιτώντας το ταβάνι. Ωστόσο, ο Τζο Μπάιντεν έκανε σημαία του τη δολοφονία Κασόγκι. Τι να γίνει, όμως; Υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» δικτάτορες και «δολοφόνοι». Η Δύση, άλλωστε, ανέκαθεν επεδείκνυε μια ιδιαίτερη… ευελιξία απέναντί τους. Ανάλογα με τα συμφέροντά της.
Μπορεί ο Καντάφι, ο Σαντάμ και ο Άσσαντ, που μπροστά στους κάθε λογής Μπιν Σαλμάν μοιάζουν με «αγγελούδια», να είναι δικτάτορες και δολοφόνοι που επιβάλλεται να ανατραπούν. Το ίδιο και ο Πούτιν. Είναι «δολοφόνος», όπως τον είχε χαρακτηρίσει δημόσια ο Μπάιντεν.
Σε κάποιους, όπως στον Σαντάμ Χουσεΐν, πρέπει να περάσουν θηλιά στο λαιμό τους, αλλά σε άλλους «δολοφόνους» που όμως είναι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, αγοράζουν δισεκατομμύρια όπλων και διαθέτουν μεγάλα αποθέματα ενέργειας, απλά θα πρέπει να τους σφίξουν το χέρι. Θλιβερές εικόνες. Θλιβερές στιγμές για τον κόσμο μας.
Χαιρετούρες με Πούτιν
Πρόσφατα, πάντως, όταν ο Τζο Μπάιντεν επισκέφθηκε τη Σ.Αραβία, στη Ρωσία έγιναν viral βίντεο που δείχνουν από τη μια τον θερμό χαιρετισμό που είχε ο Μπιν Σαλμάν με τον Πούτιν, σε αντίθεση με τον «τυπικό» -αλά εποχή κορονοϊού- χαιρετισμό του… πρίγκιπα με τον Αμερικανό πρόεδρο.
Κατ’ αυτό τον τρόπο κάποιοι στη Μόσχα ήθελαν να δείξουν ότι η Σ.Αραβία και η Ρωσία έχουν πλέον αναπτύξει στενές σχέσεις και ότι τα πράγματα στις σχέσεις Σ.Αραβίας – ΗΠΑ δεν είναι όπως στο παρελθόν. Αν και αυτό σηκώνει πολλές επιφυλάξεις, είναι απογοητευτικό να επιχαίρει κανείς για τον «θερμό» χαιρετισμό του με έναν «δολοφόνο».
Κρίση αξιών
Όπως εξίσου απογοητευτικό είναι να θεσμοθετείται στην πράξη η αρχή των δύο μέτρων και δύο σταθμών από τη Δύση. Οι ηθικές της αξίες, για τις οποίες τόσο κόπτεται, διαφημίζοντας την ανωτερότητα του Δυτικού μοντέλου της Δημοκρατίας, πάνε περίπατο όταν συνειδητά οι ηγεσίες της στο όνομα των μπίζνες κατηγοριοποιούν τους δικτάτορες και τους δολοφόνους σε «καλούς» και «κακούς». Σε αυτούς με τους οποίους συνεργάζονται και σε εκείνους που υποτίθεται είναι εχθροί τους.
Έτσι, οι Δυτικές Δημοκρατίες, οι οποίες ούτως ή άλλως βρίσκονται τα τελευταία χρόνια σε τροχιά σοβαρής θεσμικής κρίσης, και όχι απλά οικονομικής και πολιτικής, μπαίνουν ακόμα πιο βαθιά στον βούρκο της ηθικής κρίσης. Ό,τι χειρότερο, δηλαδή, για τη Δημοκρατία.
Οι νέοι «επτά στύλοι της σοφίας»
Το χάιδεμα της Σαουδικής Αραβίας και του πρίγκιπά της τόσο από τη Δύση όσο και την Ανατολή, δείχνει ότι, σε συνθήκες κατιούσας πορείας της Δύσης, και αύξησης της ισχύος περιφερειακών δυνάμεων, το Ριάντ αποτελεί και αυτό έναν σημαντικό περιφερειακό πόλο δύναμης που ναι μεν δεν ανατρέπει τις παραδοσιακές σχέσεις του με την Ουάσιγκτον, πλην όμως σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στη σημερινή διεθνή αναταραχή εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, μπορεί να επιβάλλει ορισμένους όρους.
Είναι ακριβώς το ίδιο που επιδιώκει η Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν και άλλες δυνάμεις, κατά μόνας, αλλά πρωτίστως μέσα από συμμαχίες. Γι’ αυτό τον λόγο ο «υπερήφανος» Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και ο Τζο Μπάιντεν, κατάπιαν τη γλώσσα τους απέναντι στον Μπιν Σαλμάν. Σιγά, λοιπόν, μη δεν έστρωνε κόκκινο χαλί ο Μητσοτάκης που εδώ και χρόνια περιμένει πως και πως κάποιες «επενδύσεις», αφού όλες οι υποσχέσεις τους, ακόμα και το Ελληνικό, έχουν αποδειχτεί γεφύρια της Άρτας.
Η Σαουδική Αραβία, από κοινού με τα Εμιράτα, και παρασκηνιακά με το Ισραήλ, παίζει καίριο ρόλο στη Μέση Ανατολή. Στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, στη Συρία, στον Κόλπο, όπου διεξαγάγει έναν απίστευτα βάρβαρο πόλεμο στην Υεμένη, αλλά κανείς δεν μιλάει επειδή εκεί ο στόχος είναι το Ιράν, και βέβαια στον ενεργειακό τομέα, αφού μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας της Δύσης. Στην προκειμένη, πάντως, το Ριάντ, όπως και τα Εμιράτα, δείχνει να έχει αναπτύξει πολλά αλισβερίσια με τη Μόσχα. Εσχάτως, το ίδιο κάνει ο Μπιν Σαλμάν και με την Άγκυρα.
Ναι, όλα αυτά δεν έχουν βγει μέσα από το βιβλίο του Λώρενς της Αραβίας, «Επτά στύλοι της σοφίας». Ούτε από την εποχή της έναρξης του Ψυχρού Πολέμου και της αντιπαράθεσης των υπερδυνάμεων για τον ενεργειακό πλούτο της Μ.Ανατολής. Είναι η ιστορία του σήμερα.
Να σημειωθεί πως το 2018, οπότε εκδηλώθηκε μια σοβαρή αντιπαράθεση ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, με την πρώτη να επιδιώκει να στραγγαλίσει οικονομικά το δεύτερο, η Τουρκία ανοικτά στήριξε το Κατάρ. Μάλιστα, εστάλησαν τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να προστατεύουν την εκεί μοναρχία. Με το αζημίωτο, βέβαια. Το Κατάρ «ασήμωσε» τον Ερντογάν με πολλά δισεκατομμύρια. Τώρα, όμως, ο κατά τα λοιπά υπερήφανος για την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας, αναγκάστηκε να τα ξαναβρεί με τον «δολοφόνο». Και η υπόθεση Κασόγκι πήγε περίπατο.
Τότε, η Ελλάδα είχε κρατήσει μια στάση λεπτών ισορροπιών. Εξακολούθησε να διατηρεί τις τυπικές σχέσεις της με το Κατάρ, αλλά μέχρι εκεί. Επ’ ουδενί ήθελε να τα σπάσει με τη Σαουδική Αραβία για χάρη του Κατάρ. Κύρια αιτία, οι αρκετά σημαντικές οικονομικές – εμπορικές σχέσεις Αθήνας – Ριάντ.