 |
| Russian tank firing. Image Credit: Creative Cοmmοns |
Ντάνιελ Ντέιβις - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Τέτοιοι ισχυρισμοί, ωστόσο, έρχονται σε αντίφαση με την παρατηρήσιμη πραγματικότητα στο πεδίο της μάχης – και συνεχίζουν μια ανησυχητική, επί δεκαετίες τάση κακών και παραπλανητικών συμβουλών που δίνουν οι ανώτατοι στρατιωτικοί της Αμερικής.
Ακούγοντας τους τελευταίους τέσσερις μήνες τι είπαν στην τηλεόραση οι απόστρατοι στρατηγοί και ναύαρχοι της Αμερικής, θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι η Ουκρανία κερδίζει τον πόλεμο με τη Ρωσία, πως τα στρατεύματα και οι ηγέτες του Πούτιν είναι ανίκανοι και ότι σύντομα τα ουκρανικά στρατεύματα θα αρχίσουν να απωθούν τους Ρώσους πίσω.
Μια τέτοια πεποίθηση, ωστόσο, θα ήταν πολύ άστοχη, καθώς τα ουσιαστικά στοιχεία δείχνουν σχεδόν το αντίθετο.
Μια ρόδινη ματιά στη βάναυση μάχη στην Ουκρανία
Οι ρόδινες, αισιόδοξες –και ανακριβείς– εκτιμήσεις από αξιωματικούς σημαίας των ΗΠΑ έχουν γίνει δυστυχώς ο κανόνας τις τελευταίες δεκαετίες. Ενώ ορισμένοι νυν και πρώην στρατηγοί δίνουν εξαιρετικές και ακριβείς εκτιμήσεις, υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν το κάνουν. Οι συνέπειες στην αμερικανική πολιτική ήταν συχνά σοβαρές. Είναι καιρός να επανεκτιμήσουμε πόση αξιοπιστία πρέπει να δώσουμε στους Αμερικανούς στρατηγούς και ναύαρχους.
Όπως έχω καταγράψει σε αυτές τις σελίδες, οι συνθήκες και τα στρατιωτικά θεμελιώδη με σαφήνεια εδώ και χρόνια υποδηλώνουν έντονα ότι η Ουκρανία δεν θα μπορούσε να κερδίσει έναν πόλεμο με τη Ρωσία και ότι τόσο το Κίεβο όσο και η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να είχαν κάνει διαφορετικές επιλογές πολιτικής με βάση αυτή την πραγματικότητα, τόσο πριν όσο και μετά την παράνομη εισβολή της Ρωσίας. Αλλά όπως περιγράφεται γραφικά παρακάτω, οι ενεργοί και απόστρατοι αξιωματικοί της σημαίας ισχυρίζονται συνεχώς ότι –αγνοώντας σαφείς αποδείξεις για το αντίθετο– η Ουκρανία έχει την ευκαιρία να κερδίσει τον πόλεμο.
Ενθάρρυνση της Ουκρανίας να συνεχίσει τον αγώνα
Τέτοιοι αδικαιολόγητοι ισχυρισμοί οδήγησαν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και το αμερικανικό κοινό να πιστέψουν, εσφαλμένα, ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ενθαρρύνουμε την Ουκρανία να συνεχίσει τον αγώνα της εναντίον της Ρωσίας. Η αμερικανική επίσημη πολιτική ήταν να παρέχει στο Κίεβο ουσιαστικά όπλα για να αμυνθεί και συντριπτική συναισθηματική υποστήριξη.
Εάν οι στρατηγοί είχαν δίκιο, εάν η Ουκρανία ήταν πράγματι κοντά στο να κερδίσει τον πόλεμο και αν η βοήθεια που προσφέραμε θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ του Κιέβου, τότε η πολιτική μας μπορεί να είχε νόημα. Αλλά δεν το κάνει. Η Ουκρανία δεν κερδίζει τον πόλεμο και δεν είναι καν κοντά στην ισοτιμία, πόσο μάλλον στην υπεροχή, απέναντι στις ρωσικές δυνάμεις.
Στο πιο πρόσφατο κομμάτι μου στο 19FortyFive, περιγράφω λεπτομερώς πολλούς από τους πρακτικούς, στρατιωτικούς λόγους που η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο και είναι πιθανό να συνεχίσει να χάνει. Κατά την εκτίμησή μου, εάν το Κίεβο συνεχίσει να αρνείται να επιδιώκει μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία – κάτι που είναι κατανοητά αποκρουστικό για πολλούς πολίτες και την κυβέρνηση της Ουκρανίας – κινδυνεύει όχι απλώς να διολισθήσει σε ένα μακροπρόθεσμο αδιέξοδο, αλλά να χάσει εντελώς τον πόλεμο.
Δεν διστάζω να παραδεχτώ ότι δεν μπορώ να εγγυηθώ ένα αποτέλεσμα σε αυτόν τον πόλεμο. Υπάρχουν πάρα πολλές μεταβλητές και πληροφορίες που δεν έχω και δεν έχω πρόσβαση στο μυστικό συμβούλιο είτε του ρωσικού είτε του ουκρανικού γενικού επιτελείου, είτε σε αυτό των δυτικών ηγετών του ΝΑΤΟ. Μια σειρά από πράγματα θα μπορούσαν να αλλάξουν τη δυναμική και την τροχιά του πολέμου, τα οποία δεν είναι δημόσια γνωστά. Φυσικά γεγονότα που δεν έχουν ακόμη συμβεί θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σημαντικές αλλαγές πορείας.
Όμως, όπως ανέφερα λεπτομερώς, οι τρέχουσες τάσεις και τα στρατιωτικά θεμελιώδη στοιχεία αποκαλύπτουν πως η Ουκρανία χάνει αναμφισβήτητα αυτόν τον πόλεμο. Για να αλλάξουν οι συνθήκες αρκετά δραματικά ώστε να καταστεί δυνατή μια ενδεχόμενη ουκρανική στρατιωτική νίκη, όπως πολλοί στρατηγοί συνεχίζουν να ισχυρίζονται, θα απαιτούσε μια ριζική αλλαγή από τη σημερινή πραγματικότητα. Πέρα από την απλή ρητορική, δεν υπάρχει καμία απόδειξη πως επίκειται μια τέτοια ριζική αλλαγή. Ως εκ τούτου, είναι ανεύθυνο, υποστηρίζω, να λέμε στον αμερικανικό λαό ότι το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι δυνατό όταν όλα τα στοιχεία φωνάζουν ότι δεν είναι – και εντελώς σκληρό για τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις και τον άμαχο πληθυσμό, να καλλιεργηθεί η πεποίθηση πως έχουν μια ευκαιρία.
Πρέπει η Ουάσιγκτον να αλλάξει πορεία;
Για να έχει την καλύτερη ευκαιρία να προστατεύσει τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Αμερικής και να σώσει όσο το δυνατόν περισσότερους Ουκρανούς από τη δολοφονία, η Ουάσιγκτον πρέπει να αλλάξει πορεία και να αρχίσει να διαμορφώνει πολιτική βασισμένη σε μια ειλικρινή και ειλικρινή αξιολόγηση της μαχητικής, οικονομικής και διπλωματικής πραγματικότητας του πολέμου. Ωστόσο, θα είναι δύσκολο να φτάσουμε σε αυτό το λογικό μέρος, εκτός αν πρώτα αναγνωρίσουμε πως οι σταθερά ρόδινες εικόνες που ζωγράφισαν οι αξιωματικοί της σημαίας της Αμερικής τις τελευταίες δεκαετίες ήταν φρικτές.
Τα 21 χρόνια της ενεργού υπηρεσίας μου στον στρατό των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων μάχιμων αναπτύξεων, με έφεραν σε θέση να παρατηρήσω προσωπικά πολλά από τα λάθη και τις κακές κρίσεις τόσο των εν ενεργεία όσο και των απόστρατων στρατηγών. Το σωρευτικό αποτέλεσμα των συχνά εσφαλμένων συμβουλών τους ήταν ομοιόμορφα κακό για τη χώρα μας, με αποτέλεσμα μερικές από τις χειρότερες στρατιωτικές και εξωτερικής πολιτικής αποφάσεις που έχει λάβει η χώρα μας.
Είτε επρόκειτο για ισχυρισμούς ρουτίνας, που έγιναν σε μια περίοδο 20 ετών, για επιτυχία στον πόλεμο του Αφγανιστάν, όταν τα γεγονότα απέδειξαν οριστικά ότι ήταν πάντα μια καταστροφική αποτυχία, είτε αιώνιες αξιώσεις επιτυχίας κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο στο Ιράκ του 2003 – πριν οι εκπαιδευμένες από τις ΗΠΑ Ιρακινές Δυνάμεις Ασφαλείας λιώσουν κατά την πρώτη επαφή με το Ισλαμικό Κράτος – ανώτεροι Αμερικανοί στρατιωτικοί ηγέτες παραπλανούν συνεχώς το αμερικανικό κοινό σχετικά με την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων.
Από την αρχή σχεδόν του πολέμου Ουκρανίας-Ρωσίας, Αμερικανοί ενεργοί και απόστρατοι στρατηγοί ισχυρίζονται σταθερά ότι τα ρωσικά στρατεύματα ήταν ανίκανα, πως τα στρατεύματά τους ήταν κακομαθημένα, αλαζονικά, χωρίς κίνητρα και μερικές φορές επαναστάτησαν εναντίον των ηγετών τους και αρνήθηκαν να πολεμήσουν. Οι Ρώσοι, ισχυρίστηκαν πολλοί στρατηγοί, δεν μπόρεσαν να κερδίσουν, με τον στρατηγό Χότζες να υποστηρίζει πως η Ουκρανία θα αρχίσει να απομακρύνει τα στρατεύματα του Πούτιν πριν από το τέλος του καλοκαιριού.
Ωστόσο, η Ρωσία ελέγχει περισσότερο από το 20 τοις εκατό της ουκρανικής επικράτειας και συνεχίζει να κατακτά το ένα αστικό κέντρο μετά το άλλο στο Ντονμπάς, σκοτώνοντας πάνω από 200 στρατιώτες την ημέρα, τραυματίζοντας άλλους 500 στη διαδικασία.
Η Ρωσία ξεπερνά την Ουκρανία με 20-1 σε οβίδες, 40-1 σε βλήματα πυροβολικού και ρουκέτες, και έχει σημαντικό πλεονέκτημα στην αεροπορία. Δεν υπάρχει καμία λογική βάση για να ισχυριστεί κανείς πως η Ουκρανία μπορεί να σταματήσει τους Ρώσους, πόσο μάλλον να τους ανατρέψει.
Είναι σκόπιμο, υπό το πρίσμα του απαίσιου ρεκόρ που έχουν συγκεντρώσει οι ενεργοί και απόστρατοι στρατηγοί τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και το κοινό να πρέπει να ελέγχουν περισσότερο τους μελλοντικούς ισχυρισμούς των στρατηγών. Είναι κατανοητό γιατί πολλοί θα εμπιστεύονταν πλήρως τον λόγο ενός ανώτερου διοικητή: έχουν συνήθως 30 και πλέον χρόνια εμπειρίας και έχουν υπηρετήσει στα υψηλότερα επίπεδα. Αλλά τα στοιχεία επιβεβαιώνουν πως αυτή η εμπιστοσύνη έχει λανθασμένα τοποθετηθεί και εναπόκειται στους στρατηγούς να κερδίσουν αυτήν την εμπιστοσύνη πίσω. Το να λέτε την αλήθεια και να δίνετε ειλικρινείς αξιολογήσεις θα ήταν ένα καλό μέρος για να ξεκινήσετε.
