Gavin O'Reilly - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η αεροπορική εκστρατεία, η οποία ξεκίνησε το 2013 μετά την ιρανική επέμβαση στον πόλεμο αντιπροσώπων στη Συρία που είχε ξεκινήσει πριν από δύο χρόνια, έχει ενταθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, με το Ισραήλ να απειλεί πρόσφατα να δολοφονήσει τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ σε αεροπορική επιδρομή. Η Ισλαμική Δημοκρατία συνεχίζει να συνεργάζεται με τον Άραβα ομόλογό της.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί, ωστόσο, είναι ότι παρά το γεγονός πως παραμένει Πρόεδρος παρά μια 11χρονη επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος, που περιλαμβάνει τον οπλισμό και την εκπαίδευση τρομοκρατικών ομάδων από τις Ηνωμένες Πολιτείες , τη Βρετανία και το Ισραήλ, καθώς και την άμεση στρατιωτική δράση από αυτές, ο Μπασάρ αλ Άσαντ δεν έχει τις ίδιες ηρωικές περιγραφές που δόθηκαν στον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ένα νέο αγαπημένο των εταιρικών μέσων ενημέρωσης από τότε που ξεκίνησε η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους.
Για να καταλάβει κανείς το γιατί, πρέπει να εξετάσει τους ευρύτερους γεωπολιτικούς παράγοντες που παίζουν και στις δύο συγκρούσεις.
Το Timber Sycamore, η επιχείρηση της CIA που αποσκοπεί στη βίαιη ανατροπή του Άσαντ, έχει τις ρίζες της στην άρνηση του Σύριου ηγέτη το 2009 να επιτρέψει στο σύμμαχο των ΗΠΑ, Κατάρ να κατασκευάσει έναν αγωγό μέσω της χώρας του, μια ρύθμιση που θα υπονόμευε τη σχέση του με τη βασική σύμμαχο Ρωσία.
Συνειδητοποιώντας πως σε περίπτωση πτώσης της Δαμασκού, η Τεχεράνη θα ήταν η επόμενη στη σειρά που θα βιώσει μια «επανάσταση» που θα υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, το Ιράν και η Χεζμπολάχ ξεκίνησαν μια επέμβαση το 2013 κατόπιν αιτήματος της κυβέρνησης του Άσαντ, μια ρύθμιση που έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην αποτροπή των ταλαιπωριών της Συρίας της ίδιας μοίρας που είχε η Λιβύη, η οποία υποβλήθηκε επίσης σε μια επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος που ενορχηστρώθηκε από τις ΗΠΑ το 2011 και καταστράφηκε από τρομοκράτες που υποστηρίζονται από τη Δύση σε διάστημα οκτώ μηνών.
Εδώ έρχεται ο ρόλος του Ισραήλ, με τη Συριακή Αραβική Δημοκρατία να είναι μακροχρόνιος εχθρός του Σιωνιστικού κράτους από την ίδρυσή του το 1948, και το πρώην φιλικό Ιράν να γίνεται επίσης αντίπαλος μετά την έλευση του αντισιωνιστή Αγιατολάχ Χομεϊνί στην εξουσία στην Ισλαμική Επανάσταση του 1979.
Ως αποτέλεσμα, το Ισραήλ έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στην επιχείρηση αλλαγής του συριακού καθεστώτος παρέχοντας όπλα και εκπαίδευση στις τρομοκρατικές ομάδες που αγωνίζονται να ανατρέψουν τον Άσαντ, και έχει επίσης εντείνει την εκστρατεία αεροπορικών επιδρομών κατά του αραβικού κράτους για να αντιμετωπίσει αυτό που βλέπει ως «ιρανικό επεκτατισμό» στην περιοχή.
Παρά το γεγονός πως αυτή η αεροπορική εκστρατεία εγκυμονεί τον σοβαρό κίνδυνο κλιμάκωσης του συριακού πολέμου σε μια μεγάλη περιφερειακή σύγκρουση, το Ισραήλ δέχεται ελάχιστες έως καθόλου επικρίσεις από τη Δύση για την πραγματοποίησή της, και δεν έχει δοθεί κανένας έπαινος στον Άσαντ που στάθηκε στο πλευρό της χώρας του, σε πλήρη αντίθεση με τον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelenskyy.
Το Νοέμβριο του 2013, μια επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος ενορχηστρωμένη από τη CIA και την MI6 ξεκίνησε κατά της Ουκρανίας ως απάντηση στην απόφαση του τότε προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς να αναστείλει μια εμπορική συμφωνία της ΕΕ προκειμένου να επιδιώξει στενότερους δεσμούς με τη γειτονική Ρωσία.
Σε παρόμοιο πνεύμα με την υποστήριξη του Timber Sycamore στις ριζοσπαστικές ομάδες Ουαχαμπί, το Euromaidan θα έβλεπε την υποστήριξη ακροδεξιών αντιρωσικών και νεοναζιστικών στοιχείων, τα οποία θα έπαιζαν βασικό ρόλο στη μετά το πραξικόπημα κυβέρνηση του Πέτρο Ποροσένκο που υποστηρίχθηκε από τη Δύση.
Πράγματι, ήταν τέτοια η έκταση του αντιρωσικού αισθήματος στην Ουκρανία μετά το Μαϊντάν, που η κατ' εξοχήν ρωσική περιοχή Ντονμπάς στα ανατολικά της χώρας θα αποσχιζόταν τον Απρίλιο του 2014 για να σχηματίσει τις ανεξάρτητες Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.
Θα ακολουθούσε ένας οκταετής πόλεμος και στις δύο Δημοκρατίες από το Κίεβο, που ενέπλεξε παραστρατιωτικούς νεοναζί, όπως το τάγμα Azov και το Right Sector κι οδήγησε σε 14.000 θανάτους.
Αν και η Ρωσία προσπάθησε να επιλύσει αυτή τη σύγκρουση ειρηνικά μέσω των Συμφωνιών του Μινσκ, οι οποίες θα παρείχαν στο Ντόνετσκ και στο Λουχάνσκ έναν βαθμό αυτονομίας ενώ θα εξακολουθούσαν να παραμένουν υπό ουκρανική κυριαρχία, η αποτυχία του Κιέβου να εφαρμόσει τη δική του πλευρά της συμφωνίας θα ανάγκαζε τελικά σε δράση τη Μόσχα το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, όταν ξεκίνησε μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία για την προστασία του ρωσικού πληθυσμού στα ανατολικά και για την καταστροφή κάθε στρατιωτικής υποδομής που θα χρησιμοποιείτο εναντίον της Ρωσίας αν η Ουκρανία γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ, που είχε αποτύχει να τιμήσει μια μεταψυχροπολεμική συμφωνία να μην επεκταθεί προς τα ανατολικά.
Πέντε μήνες μετά, και η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία έχει γίνει αντικείμενο παγκόσμιας καταδίκης και κυρώσεων, με τον Ζελένσκι να λειτουργεί ως κεφαλή της δυτικής προπαγάνδας για να αντισταθμίσει το γεγονός ότι η Μόσχα πέτυχε τον στόχο της να αποτρέψει το ΝΑΤΟ να περικυκλώσει τη Ρωσία. Ο Ουκρανός Πρόεδρος λαμβάνει εκτεταμένους επαίνους από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, παρά το γεγονός ότι το Κίεβο, που βρίσκεται στα δυτικά της Ουκρανίας, δεν είναι το επίκεντρο της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης που λαμβάνει χώρα κυρίως στα ανατολικά, σε πλήρη αντίθεση με τον Μπασάρ αλ Άσαντ που μένει στη Δαμασκό, μια πόλη που ανέκτησε τον πλήρη έλεγχο από τρομοκράτες που υποστηριζόταν από τη Δύση μόλις το 2018 και εξακολουθεί να είναι τακτικά στόχος ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών.