Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Στο άρθρο μου την περασμένη Κυριακή μιλούσα για “Καραμανλική ομοβροντία” κατά της κυβερνητικής πολιτικής.
Εστιάζοντας στην πρόσφατη ομιλία στις αρχές του Ιουνίου του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στο Μέγαρο Μουσικής, στην επετειακή εκδήλωση για τη συμπλήρωση των 40 χρόνων από την ίδρυση της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών “Παναθηναϊκή”, με θέμα της ομιλίας του: “Ελλάδα και Ευρώπη στη δίνη μεγάλων αλλαγών”.
Σε αυτήν την ομιλία του – για ακόμη μια φορά – ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ήταν απόλυτα επικριτικός της πολιτικής που ασκούν στην Ευρώπη οι ΗΠΑ, αλλά και κατά της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αφού αδυνατεί να ακολουθήσει πολιτική σύμφωνη με τα συμφέροντα των κρατών – μελών της, λέγοντας:
«Οι ΗΠΑ δεν έχουν κίνητρο για ειρήνη στην Ευρώπη. Η ΕΕ πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία. Επείγει ο τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία, η Ευρώπη είναι εκείνη που πρέπει να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναζήτηση διπλωματικής διεξόδου, καθώς δεν είναι δεδομένο ότι οι ΗΠΑ έχουν στον ίδιο βαθμό το κίνητρο για κάτι τέτοιο, από την στιγμή που δεν υφίστανται τις συνέπειες στον ίδιο βαθμό».
Μετά από 40 ημέρες από αυτήν την ομιλία Καραμανλή, τίποτε δεν άλλαξε.
Οι ΗΠΑ με την αλόγιστη – εξωφρενική πολιτική του Προέδρου των και του κόμματος των “Δημοκρατών” (πολεμοχαρείς από την φύση τους), συνεχίζουν να καταστρέφουν την χώρα τους, αλλά και τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Αμερική και Ευρώπη στενάζουν οικονομικά και αυτοκαταστρέφονται, αφού συνεχίζουν εμμονικά να υπερασπίζονται λαθεμένες πολιτικές κατά της Ρωσίας.
Στις ΗΠΑ, ο Τζο Μπάιντεν καθημερινά εξαγριώνει τον Αμερικανικό λαό και του την έχουν φυλαγμένη, αναμένοντας την 8η Νοεμβρίου 2022, όταν θα γίνουν οι εκλογές στην Γερουσία. Όπου προβλέπεται νίκη των Ρεπουμπλικάνων. Μέχρι τότε όμως, ο πληθωρισμός θα αυξάνει με την αντίστοιχη αύξηση των επιτοκίων, καθιστώντας αβέβαιο το επενδυτικό κλίμα. Σε αυτό το νοσηρό οικονομικό κλίμα, αυξάνονται οι πληγές του πολίτη – καταναλωτή.
Στην Ευρώπη, κυβερνήσεις και πολιτικοί ηγέτες κλονίζονται και αμφισβητούνται από τους λαούς τους (Γαλλία – Εμανουέλ Μακρόν, Ηνωμένο Βασίλειο – Μπόρις Τζόνσον), οι οποίοι βιώνουν στο πετσί τους την ανίκανη διαχείριση του πολέμου μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας από τους ηγέτες των χωρών τους, με εξιλαστήριο θύμα τον πολίτη.
Δε ρυμουλκείται με τίποτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
Βέβαια αυτή η τοποθέτηση του πρώην Πρωθυπουργού αφορούσε και τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος αλόγιστα ακολουθεί κατά γράμμα την Αμερικανική πολιτική, καθώς και των εταίρων μας στην ΕΕ, που μας σπρώχνει στο γκρεμό με πιθανή απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων, όταν ο παμπόνηρος κακός μας γείτονας συνεχώς αλυχτάει.
Έτσι επιβεβαιώνεται ο Κώστας Καραμανλής με τα όσα είπε προ 40 ημερών.
Ωστόσο, στην ομιλία του ο Κώστας Καραμανλής προσπάθησε για άλλη μια φορά να νουθετήσει και τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, όσον αφορά την προσέγγισή του στα Ελληνοτουρκικά, λέγοντας:
«Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν την βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων».
Αυστηρό μήνυμα Μολυβιάτη: Σκάστε κ. Στόλτενμπεργκ…
Αλλά μετά αυτήν την ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού, ήλθε ο στενός συνεργάτης της οικογένειας Καραμανλή να τα χώσει στον τουρκόφιλο Γ.Γ. ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, με επιστολή που του έστειλε στα μέσα Ιουνίου, για τις ανθελληνικές θέσεις που συνεχώς εκφράζει.
Ο κ. Πέτρος Μολυβιάτης, ούτε λίγο, ούτε πολύ, αποκάλεσε τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ υπάλληλο των κυβερνήσεων που τον διόρισαν σ΄ αυτήν την θέση και του οποίου τον παχυλό μισθό τον πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες. Ως εκ τούτου οι δηλώσεις του είναι τυπικά απαράδεκτες και ουσιαστικά ευνοούν τον επιτιθέμενο εις βάρος του θύματός του και τελικά είναι επιβλαβείς για τη Συμμαχία.
Ο κ. Πέτρος Μολυβιάτης του υπενθυμίζει, ότι ο Γ.Γ. ΝΑΤΟ δεν διαμορφώνει πολιτική – αυτό είναι έργο των κυβερνήσεων– και δεν εκφράζει θέσεις χωρίς την έγκρισή τους. Και προφανώς δεν έχει εγκρίνει τις δηλώσεις αυτές η ελληνική κυβέρνηση.
Σε αυτήν την επιστολή ο κ. Μολυβιάτης καταγγέλλει την επιθετικότητα της Τουρκίας και πως ο κ. Γενς Στόλτενμπεργκ δεν μπορεί να υπερασπιστεί την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της, με την Τουρκία να διεκδικεί ελληνικά εδάφη.
Κλείνοντας την επιστολή του, ο εκ των κορυφαίων Ελλήνων διπλωματών και τρεις φορές ΥΠΕΞ Πέτρος Μολυβιάτης, είπε σε αυστηρότατο τόνο κατά του υπαλλήλου Γενς Στόλτενμπεργκ:
«Να έχει αναπτύξει απέναντι των νησιών αυτών τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο της Μεσογείου και ταυτοχρόνως να απαιτεί και τον αφοπλισμό τους.
Όταν εσείς, κύριε Γενικέ Γραμματέα, καλείτε την Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία για να λύσουν τις διαφορές τους, στην ουσία ζητάτε από την Ελλάδα να καταστήσει την εδαφική της ακεραιότητα αντικείμενο διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Και το ζητάτε αυτό ενώ εκπροσωπείτε μια Συμμαχία που συνεστήθη και εξακολουθεί να υπάρχει για αυτόν ακριβώς τον λόγο, δηλαδή την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας των μελών της.
Αυτό δεν είναι στάση ίσων αποστάσεων. Είναι ενθάρρυνση του επιτιθέμενου εις βάρος του θύματός του.
Και αυτό, τελικά, δεν οδηγεί σε ενίσχυση της συνοχής της Συμμαχίας, αλλά μάλλον στη διάλυσή της.
Εάν, κύριε Γενικέ Γραμματέα, δεν έχετε την εξουσιοδότηση να παρέμβετε για να διορθωθεί αυτή η πρωτοφανής και απαράδεκτη κατάσταση στους κόλπους της Συμμαχίας, νομίζω ότι το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να σιωπήσετε έως ότου λήξει η θητεία σας.».
Ο Προκόπης Παυλόπουλος εξέφρασε τη δέουσα εξωτερική πολιτική της Ελλάδος…
Όμως, σαν να μην έφταναν όλα όσα είπε ο Κώστας Καραμανλής και ο Πέτρος Μολυβιάτης, υποκαθιστώντας τον άνευρο, άοσμο, άχρωμο και επικίνδυνο σημερινό Έλληνα Πρωθυπουργό, ήλθε στη συνέχεια ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος (επίτιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και διαχρονικά εκ των στενότερων συνεργατών του Κώστα Καραμανλή), να δυναμιτίσει το Μέγαρο Μαξίμου από την ακριτική μας Σαμοθράκη, όπου βρέθηκε το περασμένο Σάββατο, ως βασικός ομιλητής εκδηλώσεως με θέμα: «Η αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο». Τυχαία και αυτή η εθνική παρέμβαση; Δεν νομίζω.
Καταπέλτης λοιπόν σε αυτήν την απολύτως ακριβή και τεκμηριωμένη ομιλία του ήταν ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, δίνοντας στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στον ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια, ακλόνητα νομικά και πολιτικά επιχειρήματα κατά της επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας.
Θα μου επιτραπεί να σταθώ όμως ιδιαίτερα, στην αναφορά του στα Δωδεκάνησα και την επιζητούμενη αποστρατικοποίησή τους από τον Ρ. Τ. Ερντογάν και τους λοιπούς βαρβάρους αξιωματούχους του.
Είπε λοιπόν ο Προκόπης Παυλόπουλος:
«…Ειδικότερα δε κατέστη εκ νέου δυνατή η αμυντική θωράκιση των Νησιών των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, γεγονός το οποίο οδήγησε, απροσκόπτως και κατά γενική αναγνώριση, από μεν πλευράς Ελλάδας στην εκ νέου αμυντική θωράκιση της Σαμοθράκης και της Λήμνου, από δε πλευράς της Τουρκίας στην εκ νέου αμυντική θωράκιση της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών. Σε ό,τι αφορά την Σαμοθράκη και την Λήμνο η Τουρκία όχι μόνο δεν αντιτάχθηκε στην, υπό το καθεστώς της Συνθήκης του Μοντρέ, αμυντική θωράκισή τους, αλλά την επικρότησε ασμένως. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν, μεταξύ άλλων, η επιστολή της 6ης Μαΐου 1936 του πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα Ρουσέν Εσρέφ προς τον Ιωάννη Μεταξά και, κυρίως, οι δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Ρουστού Αράς, της 31ης Ιουλίου 1936, προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση…
…Η διατύπωση των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης είναι τόσο σαφής, ώστε δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ως προς την ουσία και την έκταση της Κυριαρχίας της Ελλάδας επί των Δωδεκανήσων. Ειδικότερα:
Η Κυριαρχία αυτή είναι “πλήρης”, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ουδένα περιορισμό επιδέχεται κατά την άσκησή της. Το δε περιεχόμενο της “πλήρους” Κυριαρχίας προσδιορίζεται, ως προς τα Δωδεκάνησα, με βάση τους κανόνες του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος περί Κυριαρχίας, καθώς και με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις περί Κυριαρχίας των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης διατάξεις ιδίως του άρθρου 4 παρ. 2 της ΣΕΕ. Οιαδήποτε, λοιπόν, αμφισβήτηση της ερμηνείας των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης συνιστά, αυτοθρόως, παραβίαση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου…
…Η Κυριαρχία της Ελλάδας, με την ως άνω έννοια, εκτείνεται όχι μόνο σε όλα τα Νησιά που αναφέρονται ρητώς στις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης αλλά, κατά την κατηγορηματική διατύπωση της κατά τ’ ανωτέρω παραγράφου, και επί των “παρακειμένων νησίδων”, στο σύνολό τους. Επειδή δε οι διατάξεις αυτές ουδεμία διάκριση κάνουν εν προκειμένω, η διατύπωσή τους καταλαμβάνει τις κάθε είδους “παρακείμενες νησίδες”, ανεξαρτήτως μεγέθους τους ή άλλου χαρακτηριστικού τους (π.χ. αν είναι κατοικημένες ή μη). Υπό το πρίσμα δε αυτό είναι προφανές πως και στην περιοχή των Δωδεκανήσων δεν είναι νοητές, από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, “γκρίζες ζώνες”, αναφορικά με την έκταση και το περιεχόμενο της Ελληνικής Κυριαρχίας στην ως άνω περιοχή…
…Ως προς την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, την οποία προέβλεπαν οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 της Συνθήκης Ειρήνης, με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου ισχύουν τα εξής:
Τα περί αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων, κατά τις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 της Συνθήκης Ειρήνης, πρέπει να ερμηνεύονται και υπό το φως της εκ μέρους της Ελλάδας άσκησης, έναντι της Τουρκίας, του δικαιώματος “νόμιμης άμυνας” Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ, όπως αναλύεται εκτενέστερα στην συνέχεια. Νόμιμης άμυνας, της οποίας οι όροι και οι προϋποθέσεις καθορίζονται επακριβώς από το Διεθνές Δίκαιο, στην προκείμενη δε περίπτωση κυρίως κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Ουδεμία διάταξη της Συνθήκης Ειρήνης - όπως άλλωστε αποδεικνύει η έως τώρα εφαρμογή της - τεκμηριώνει, έστω και καθ’ υποφοράν, ότι τα συμβαλλόμενα μέρη επιδίωξαν δι’ αυτής να εκχωρήσουν οιοδήποτε δικαίωμα στην Τουρκία, πολλώ δε μάλλον δικαίωμα σχετικό με την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων. Πραγματικά, όπως ανενδοιάστως προκύπτει από τις περιστάσεις, υπό τις οποίες είχε συναφθεί η Συνθήκη Ειρήνης το 1947, η αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων αποφασίσθηκε ύστερα από πρόταση της τότε Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου αυτή να δεχθεί την παραχώρησή τους στην Ελλάδα, λόγω των επιφυλάξεων της σοβιετικής πλευράς αναφορικά με την χρησιμοποίησή τους για στρατιωτικούς λόγους από Χώρα του δυτικού μπλοκ, όπως η Ελλάδα. Ουδεμία, δηλαδή, σχέση είχε η πρόβλεψη της αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων με την Τουρκία και την ασφάλειά της.
Τ’ ανωτέρω ενισχύονται και από το ότι ουδέποτε ζητήθηκε συγκατάθεση της Τουρκίας για εκχώρηση τέτοιου δικαιώματος και ουδέποτε, κατά συνέπεια, υπήρξε εκ μέρους της τέτοια συγκατάθεση. Την ακρίβεια του επιχειρήματος τούτου τεκμηριώνει, και δη αμαχήτως, η ίδια η συμπεριφορά της Τουρκίας. Πραγματικά, π.χ. το 1975 η Τουρκία είχε απευθυνθεί – βλ. το τουρκικό Aide Memoire της 3ης Απριλίου 1975 - στα συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης Ειρήνης καταγγέλλοντας δήθεν παραβιάσεις της, εκ μέρους της Ελλάδας, στην ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων. Η καταγγελία της αυτή κατέληγε με το εξής:
“Εναπόκειται στις κυβερνήσεις των συμβαλλομένων χωρών… να απαιτήσουν από την Ελληνική Κυβέρνηση να συμμορφωθεί στο πνεύμα και στο γράμμα” της Συνθήκης Ειρήνης. Και μόνο από την διατύπωση αυτή προκύπτει, καταφανώς, πως ούτε η ίδια η Τουρκία ισχυρίσθηκε ότι αντλεί δικαίωμα προερχόμενο εκ της Συνθήκης Ειρήνης, ως προς το καθεστώς των Δωδεκανήσων. Η δε “εκκωφαντική” σιωπή των συμβαλλόμενων μερών σε αυτή την “καταγγελία” της Τουρκίας βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.
Πρόκειται για δικαίωμα, το οποίο έχει γεννηθεί υπέρ της Ελλάδας προ πολλών δεκαετιών, δεδομένης της διαχρονικής τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας. Ιδίως όμως έχει θεμελιωθεί, με αμάχητα τεκμήρια, ύστερα από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, το 1974, την δημιουργία εκ μέρους της Τουρκίας της λεγόμενης “Στρατιάς του Αιγαίου”, την αδιανόητη, από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, υιοθέτηση του “casus belli” επιπλέον δε μετά την “σύναψη”, το 2019, του λεγόμενου “τουρκολιβυκού μνημονίου”, μεταξύ της Τουρκίας και του φερόμενου ως πρωθυπουργού της Λιβύης.
Και τούτο, διότι αυτή και μόνη η τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο - και για όσο χρονικό διάστημα συνεχίζεται - συνιστά, οπωσδήποτε, απροκάλυπτη “επικείμενη απειλή” και κατά της Ελλάδας ή και σαφή “απειλή χρήσης βίας” εναντίον της…».
Η παραπάνω αναφορά στην ομιλία του Προκόπη Παυλόπουλου, είναι ένα μικρό απόσπασμα της μνημειώδους του ομιλίας για τα εθνικά μας θέματα.
Την οποία “έθαψαν” τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, γιατί δεν συνέφερε το αντεθνικό αφήγημα της κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Παρ΄ ότι είναι κώδικας – οδηγός έναντι των αυθαιρεσιών και των παράλογων απαιτήσεων της Τουρκίας.
Αυτήν την εθνική ομιλία, δεν επιτρέπεται να μην την γνωρίζει Έλληνας και Ελληνίδα. Θα είναι ανεπίτρεπτο. Θα πρέπει κάποια στιγμή να ξυπνήσει αυτός ο κοιμώμενος, ο ναρκωμένος, ο τρομοκρατημένος, Ελληνικός λαός. Πριν να είναι πολύ αργά.