Είναι απίστευτη η «άνεση» με την οποία εκδηλώνει την αμηχανία της και τον ενδοτισμό της η πολιτική ηγεσία, και γενικότερα οι ελληνικές ελίτ, απέναντι στη διαμορφωνόμενη νέα κατάσταση. Επίσης είναι χαμηλότατου επιπέδου οι «εκτιμήσεις» για όσα συμβαίνουν, που περιγράφονται σαν να πηγαίνουν πρίμα για την ελληνική πλευρά. Σταχυολογώ μόνο ορισμένα παραδείγματα ανοησίας και εν τέλει προσαρμοστικού μεταμορφισμού της ελληνικής πλευράς: «Αναδίπλωση της Τουρκίας», «Δεν τόλμησε ο Ερντογάν να θέσει το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών», «Ο Μπάιντεν ζήτησε ηρεμία σε Αιγαίο και Συρία». Επομένως πανηγυρίζουμε; Ασχολούμεθα μόνο με τις εκλογές και την κατάρτιση των ψηφοδελτίων; Το μόνο που ψέλλισε η κυβέρνηση είναι πως υπήρξε μια «υπηρεσιακή αβλεψία» κάποιων υπαλλήλων που δεν έπραξαν τα δέοντα και κατοχυρώθηκε ο όρος «Τουρκο-αιγαίο» από επιτροπή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας της Ε.Ε. Πιο κάτω δεν γίνεται…
Από: edromos.gr - Ρούντι Ρινάλντι
Μια συνεκτική εκτίμηση των δεδομένων
Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη συνέβησαν όντως πολύ σημαντικές εξελίξεις, και καταγράφηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο ορισμένα νέα δεδομένα. Το πρώτο είναι ότι η Τουρκία αναβαθμίστηκε. Επίσημα πλέον θεωρείται ένας μεγάλος παίκτης, όχι μόνο για τα ζητήματα στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου αλλά και για τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες υποθέσεις. Το Μνημόνιο που υπέγραψαν η Σουηδία και η Φινλανδία με την Τουρκία, ώστε η τελευταία να άρει το βέτο σχετικά με την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, δεν είναι μια συνηθισμένη πρακτική.
Επιπλέον, βλέπουμε με τυμπανοκρουσίες να αναγορεύεται η Τουρκία θύμα της «τρομοκρατίας» των Κούρδων, και να καταρρίπτονται αποφάσεις για εμπάργκο όπλων στην Άγκυρα. Κι όχι μόνο: στη συνάντηση 70΄ λεπτών Μπάιντεν-Ερντογάν, ο Αμερικανός πρόεδρος ευχαρίστησε τον Τούρκο ομόλογό του για τη στάση του, να διευκολύνει τελικά την ένταξη στο ΝΑΤΟ των δύο χωρών. Του υποσχέθηκε, δε, ότι θα προωθήσει την πώληση και αναβάθμιση των F-16 που ζητά η Τουρκία. Ακόμα, η αμερικάνικη πλευρά δεν παρέλειψε να εξάρει τις προσπάθειες της Τουρκίας για την μεταφορά σιτηρών από την Ουκρανία…
Έφτασε ο κ. Μητσοτάκης να εκδηλώσει τον πόνο του επειδή «όντως η Τουρκία έχει υποφέρει πολύ από την κουρδική τρομοκρατία»! Μήπως ετοιμάζουμε «πακέτο» κι άλλους Τούρκους και Κούρδους αντιστασιακούς για τον Ερντογάν;
Όλα αυτά δεν μοιάζουν καθόλου με «αναδίπλωση» της Τουρκίας ή με επιστροφή του ασώτου στη συμμαχία μετά από μερικά τσαλίμια και καραβοτσακίσματα. Δεν υπάρχει κανένα εμφανές σημάδι ότι ο Ερντογάν αλλάζει την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, ότι τώρα θα είναι κι αυτή ένα πιόνι της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, ότι οι ΗΠΑ θα κάνουν περίπου ό,τι θέλουν σε όλα τα πεδία και ζητήματα, ότι θα είμαστε ασφαλείς μετά την αμερικανική παραίνεση για «ηρεμία στο Αιγαίο και τη Συρία». Ο Ερντογάν είναι σαφής ως προς τη στρατηγική του, τη λέει καθαρά και την εφαρμόζει στην πράξη.
Πριν φύγει για Μαδρίτη, μετά τη λήξη του υπουργικού συμβουλίου που είχε συγκαλέσει, δήλωσε: «Σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο δεν διστάσαμε και δεν θα διστάσουμε να κάνουμε τα απαραίτητα βήματα για να υποστηρίξουμε τα δικαιώματά μας. […] Με τα τέσσερα γεωτρύπανά μας και τα δύο σεισμογραφικά μας σκάφη είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τις δραστηριότητες μας σε Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο, δίχως καμία διακοπή».
Σε επίσημη συνέντευξη Τύπου στη Μαδρίτη, είπε: «Έγιναν έκτακτες επισκέψεις [των Ελλήνων] σε νησιά και βραχονησίδες, και κατά τη διάρκεια αυτών των έκτακτων επισκέψεων έκαναν προσπάθειες να τα εξοπλίσουν. Ο οπλισμός αυτών των νησιών και βραχονησίδων δε συνάδει με τις συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων». Και συνέχισε: «Αν η Ελλάδα δεν τεντώσει το σκοινί, δεν μας ενδιαφέρει να το κάνουμε εμείς. Αλλά επιτρέψτε μου να πω το εξής: Η Ελλάδα, που έχει παραβιάσει τον εναέριο χώρο μας 147 φορές, η Ελλάδα είναι που πρέπει πρώτη να συμμαζευτεί».
Άλλωστε επανειλημμένα έχει τονίσει: «Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να προχωράμε στο μονοπάτι που εμείς γνωρίζουμε. Έχουν δυσπεψία όσοι ενοχλούνται από τον στόχο μας για μια μεγάλη και ισχυρή Τουρκία»…
Παράλληλα η Τουρκία, τις μέρες της συνόδου του ΝΑΤΟ, δηλώνει δια του Ερντογάν ότι θα συνεχίσει τη δική της εξωτερική πολιτική, πολιτική αξιοποίησης κάθε δυνατότητας και ενδιάμεσου ρόλου, ρόλου ειδικού διαμεσολαβητή, ιδιαίτερα ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία. Ο Ερντογάν θα τονίσει: «Εμείς ακολουθούμε πολιτική ισορροπίας στον πόλεμο της Ουκρανίας». Η «πολιτική ισορροπίας» δεν είναι ευφυολόγημα. Σημαίνει ότι θα συνεχίσει να έχει μια διαφοροποιημένη στάση (όχι κυρώσεις, καλές σχέσεις με Ρωσία, μεταφορά σιτηρών, διακριτικός έλεγχος των Δαρδανελίων, παζάρεμα για Συρία κ.λπ.). «Τα βήματα που θα ληφθούν για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ θα συμβάλουν στη διαδικασία Ρωσίας-Ουκρανίας. Η επιθυμία μας για το ζήτημα της Ρωσίας-Ουκρανίας είναι να υπάρξουν αποτελέσματα μέσω μιας ισορροπημένης πολιτικής, και να λυθεί το πρόβλημα των σιτηρών», συμπλήρωσε ο Ερντογάν.
Μάλιστα στα όσα διαμείφθηκαν με τον Μπάιντεν, ο Ερντογάν επανέλαβε την πρόθεση της Τουρκίας να λειτουργήσει το αεροδρόμιο της Καμπούλ στο Αφγανιστάν μαζί με το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και ότι περιμένει την απάντηση των Ταλιμπάν στην πρόταση αυτή.
Ρηχότητα και υποτέλεια
Συγκρίνετε όλα αυτά τα δεδομένα, και αναλογιστείτε τη «σοβαρότητα» (δηλαδή την τρομερή ρηχότητα) των δηλώσεων του κ. Μητσοτάκη: «Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για τη θετική εξέλιξη. Είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι το παζάρι του κ. Ερντογάν δεν κράτησε πολύ. Η υποχώρηση της Τουρκίας δεν μας ακουμπά, αφού δεν προκύπτουν ζητήματα που να θίγουν τα συμφέροντα της Ελλάδας ή να διαφοροποιούν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις σχέσεις της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε, η προσθήκη δύο ακόμη χωρών μελών της Ένωσης ενισχύει την ευρωπαϊκή πτυχή της Συμμαχίας».
Πάντως έναν «πόνο» ο κ. Μητσοτάκης τον ένιωσε, και τον εκδήλωσε λέγοντας ότι όντως «η Τουρκία έχει υποφέρει πολύ από την κουρδική τρομοκρατία»! Μήπως πρέπει να παραδώσουμε «πακέτο» κι άλλους Τούρκους και Κούρδους αντιστασιακούς;
Η ΝΑΤΟφροσύνη της ελληνικής πλευράς είναι επικίνδυνη για τη χώρα, και εν πολλοίς υποθάλπει τον τουρκικό επεκτατισμό. Σχεδόν όλο το ΝΑΤΟ είναι στο πλευρό της Τουρκίας, τη θωπεύει, την καλοπιάνει, και η Ελλάδα τελεί σε πλήρη αδιαφορία. Κι όχι μόνο: βαράει η ίδια παλαμάκια σε αυτόν τον αναίσχυντο αναδασμό που γίνεται, σε αυτήν την είσοδο της Τουρκίας και επίσημα σε μια «αυτοκρατορική» νεο-οθωμανική υπόσταση, στην είσοδό της στο κλαμπ των ηγεμονικών περιφερειακών δυνάμεων (και κάτι παραπάνω).
Κανένας δεν θέτει ανοικτά το ερώτημα «τι άλλο πήρε η Τουρκία στην πρόσφατη σύνοδο;», ή «τι άλλα της επιτρέπουν να αρπάξει;». Ακόμα, κανείς δεν θέτει ανοικτά το ζήτημα μέχρι ποίου σημείου έχουν προχωρήσει συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, παραινέσεις, σχεδιασμοί για μοίρασμα του Αιγαίου, για παραχωρήσεις στην Τουρκία κ.λπ.
Όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, ο κ. Κατρούγκαλος ένα άγχος το είχε: να μην αποκλειστεί η Τουρκία, που έχει πολλά χιλιόμετρα ακτογραμμής, από τη Μεσόγειο. Για να αποφευχθεί τέτοια αδικία, είχε έτοιμη τη συνταγή: μοντέλο Πρεσπών παντού, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για «συνεκμετάλλευση» και στο Αιγαίο. Τώρα ο ίδιος και το κόμμα του επιχειρούν να κάνουν ολίγη αντιπολίτευση αλλά, δεδομένου του «έργου» το οποίο παρήχθη και σ’ αυτόν τον τομέα επί ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι και πολύ περίεργο που κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά.Στην ενδοχώρα (τύποις χώρα, επί της ουσίας Οργανική Αποικία) λέγονται και μερικά όπως: «Από την άλλη, η Τουρκία σαφώς έχει δικαίωμα στην εμπορική αξιοποίηση του Αιγαίου. Η γείτων βρέχεται από το πέλαγος, και είναι φυσικό να το διαφημίζει για τουριστικούς λόγους. Αν π.χ. ο Τουρκικός Οργανισμός Τουρισμού, διαφημίσει “μαγικές διακοπές στο Αιγαίο”, δείχνοντας εικόνες του Τσεσμέ, ποιος και με ποιο δικαίωμα θα του το απαγορεύσει; Και γιατί με μια τέτοια διαφήμιση θα μας “έχουν πάρει” το Αιγαίο;» (ιστοσελίδα Liberal, Γιάννης Σιδέρης, σε άρθρο με τίτλο «Μήπως να καταρρίψουμε τα αεροσκάφη της TurkΑegean με… πυραύλους;»).
Δεν ξεχάσαμε ότι ο κ. Κατρούγκαλος, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ (ο Κοτζιάς είχε ήδη αποπεμφθεί), δήλωνε: «Η Τουρκία, με τόσα χιλιόμετρα ακτής που διαθέτει, δεν μπορεί να αποκλειστεί από την ενεργειακή εξίσωση στη Μεσόγειο»… Σε λίγο καιρό όλοι οι ενδοτικοί μπορεί να δείξουν την προτίμησή τους στη μετονομασία του Αιγαίου σε «Θάλασσα των Νήσων» που λάνσαρε η Τουρκία, πριν κατοχυρώσει το brand name «Τουρκο-αιγαίο». Σε κάθε περίπτωση, το μισό Αιγαίο θα λέγεται και επισήμως «Τουρκο-αιγαίο». Το άλλο μισό (ως τον 25ο μεσημβρινό, δηλαδή το μισό σημερινό Αιγαίο) ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού θα επιτρέπεται ενδεχομένως να το αποκαλεί «το δικό μας Αιγαίο». Ή και όχι.
***
Χαράς ευαγγέλια: η Τουρκία αναδιπλώθηκε, το μεγάλο αφεντικό (ΗΠΑ) διέταξε ηρεμία στο Αιγαίο, θα έχουμε ήσυχο καλοκαίρι και καλή προεκλογική περίοδο. Κι όμως, το καλοκαίρι που ήδη μπήκαμε ίσως έχει άρωμα 1974, και οπωσδήποτε θα είναι απρόβλεπτο. Όλοι οι οιωνοί αυτό δείχνουν. Επομένως, κανένας εφησυχασμός!