Alexander Artamonov - pravda.ru / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι δημοσιογράφοι σημείωσαν ότι μπορούσαν να δουν την αγανάκτηση του Milley για την αχαλίνωτη όρεξη του Κιέβου. Στην ομιλία του, ο στρατηγός απαρίθμησε σχολαστικά όλα τα όπλα που η διεθνής κοινότητα έχει ήδη προμηθεύσει στην Ουκρανία:
383 MLRS,
237 τανκς,
300 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού,
1600 κεντρί με 60.000 ρουκέτες,
97.000 αντιαρματικά συστήματα.
Ο κατάλογος συνεχίζει με μη επανδρωμένα ιπτάμενα και πλωτά συστήματα μάχης, εκτοξευτές χειροβομβίδων γαλλικής, σουηδικής και βρετανικής κατασκευής, καθώς και παλιά σοβιετικά όπλα στις αποθήκες των λεγόμενων Visegrad Four, πυροβολικό και μη θανατηφόρο φορτίο — ξηρές μερίδες. walkie-talkies, στολές, χωρίς να υπολογίζονται οι άμεσες οικονομικές μεταφορές και ο άμεσος έλεγχος του ουκρανικού στρατού και των ειδικών υπηρεσιών με τη βοήθεια υψηλά καταρτισμένων δυτικών ειδικών.
Ο Mark Milley ξέχασε επίσης να αναφέρει τη βρετανική μονάδα χειραγώγησης της κοινής γνώμης που εργάζεται σκληρά στην Ουκρανία, τη λειτουργία διαστημικών επικοινωνιών και δραστηριότητες για την εκπαίδευση νεοσύλλεκτων Ουκρανών να χρησιμοποιούν πολύπλοκα όπλα…
Παρ' όλα αυτά, η Ουκρανία δεν είναι σε θέση ούτε καν να συγκρατήσει την αργή, αλλά αναπόφευκτη εμβόλιμη κίνηση του ρωσικού στρατού. Ο Ζελένσκι μένει μόνο να ζητήσει περισσότερα όπλα που τελικά θα χρησιμοποιηθούν για να καταστρέψουν τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Σύμφωνα με τη λογική του Milley, τα όπλα που έχει λάβει το Κίεβο μέχρι στιγμής, έχουν κάνει τον ουκρανικό στρατό ισχυρότερο από τον στρατό μιας μέσης ευρωπαϊκής χώρας. Ωστόσο, η Ουκρανία θέλει ακόμα περισσότερα.
Ο υποστράτηγος Andor Sandor , ο πρώην αρχηγός της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Τσεχικής Δημοκρατίας, παραδέχτηκε στις 4 Ιουλίου σε συνέντευξή του στην Κοινοβουλευτική λίστα ότι η Τσεχική Δημοκρατία δεν είχε μείνει με τίποτα να αμυνθεί μετά από όλες τις αποστολές που είχαν γίνει στην Ουκρανία.
Η τρέχουσα κατάσταση στην ευρωπαϊκή βιομηχανία δεν επιτρέπει στις Βρυξέλλες να διεξάγουν μια μακροπρόθεσμη στρατιωτική σύγκρουση, πιστεύει ο Sandor.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη εξαντληθεί, αλλά πρέπει να προετοιμαστεί για ελλείψεις ενέργειας που αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει αργότερα κατά τη διάρκεια του έτους.
Η Ουκρανία είναι μια βαλίτσα χωρίς χερούλι
Το Κίεβο δεν πρέπει να ξεχνά πως η Δύση θεωρεί οποιαδήποτε στρατιωτική εκστρατεία ως εμπορική επιχείρηση, μια προσοδοφόρα μακροπρόθεσμη επένδυση. Ωστόσο, η Ουκρανία αποδείχθηκε μια πολύ ασύμφορη επένδυση. Για τη Δύση, η Ουκρανία έχει γίνει κάτι σαν μια βαριά βαλίτσα με σπασμένο χερούλι: είναι πολύ δύσκολο να τη μεταφέρεις, αλλά δεν μπορεί κανείς απλά να την αφήσει.
Για το λόγο αυτό, ο Mark Milley και ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Lloyd Austin συμφώνησαν σε μια στοχευμένη παράδοση μόνο δέκα συστημάτων MLRS με πυρομαχικά για 100 πυραύλους ανά μονάδα. Η Ουκρανία ήθελε να λάβει τουλάχιστον 300 τέτοια συστήματα.
Αποδεικνύεται ότι η ουκρανική επένδυση μπορεί να χάσει την κερδοφορία της. Μόλις συμβεί, μπορούμε να ακούσουμε δυτικούς αξιωματούχους να λένε πως θέλουν να έχουν τον Ζελένσκι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Με άλλα λόγια, θέλουν να διατηρήσουν τουλάχιστον ένα μέρος των αποκτηθέντων «περιουσιακών στοιχείων» — τη Δυτική Ουκρανία δηλαδή. Μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει στο ΝΑΤΟ το αναμενόμενο, αν και ελάχιστο επίτευγμα: η συμμαχία θα μπορέσει να μεταφέρει τις βάσεις της σε νέα εδάφη και να προετοιμάσει ένα εφαλτήριο για τον επόμενο πόλεμο κάτω από τη σημαία του ρεβανσισμού.
Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα τέτοιων ατελείωτων συγκρούσεων – Ισραήλ και Παλαιστίνη, Ινδία και Πακιστάν, Κίνα και Ταϊβάν…
Μάχη για την Οδησσό
Από αυτή την άποψη, γίνεται σαφές ότι πριν από τη μετάβαση στο υποτιθέμενο ειρηνικό σενάριο, οι στρατηγοί του ΝΑΤΟ σκοπεύουν να διατηρήσουν τα βασικά διακυβεύματα που δεν έχουν ακόμη χαθεί. Το πιο σημαντικό από αυτά δεν είναι το Κίεβο αλλά η Οδησσός. Εδώ θα κριθεί η τύχη της ειδικής επιχείρησης: το λιμάνι της Οδησσού συνεπάγεται την πιθανότητα ανεξέλεγκτων προμηθειών νέων όπλων και την παρουσία του ΝΑΤΟ σε κοντινή απόσταση από τις ακτές της Ρωσίας.
Μπορούμε να πούμε χωρίς προκατάληψη ότι τα αντιπλοϊκά πυραυλικά συστήματα Harpoon and Sea Spear με πυραύλους Brimstone, τα μαχητικά θαλάσσια drones Mantas T-12, τα οποία οι Ουκρανοί έμαθαν να χρησιμοποιούν μετά την ολοκλήρωση πρακτικής άσκησης στη βάση Little Creek στην πολιτεία της Βιρτζίνια, θα αποτελέσουν τη μερίδα του λέοντος σε νέες προμήθειες όπλων.
Οι πύραυλοι Harpoon μπορεί πράγματι να δημιουργήσουν πρόσθετες δυσκολίες κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών στην Οδησσό. Η μέγιστη αποτελεσματική εμβέλεια βολής για αυτό το όπλο, που αναπτύχθηκε το 1977, είναι περίπου 300 χιλιόμετρα. Επιπλέον, ο πύραυλος Harpoon πετά με ταχύτητα 0,85 Mach.
Το ΗΒ που παραδίδει τα Harpoons του στο Κίεβο δε χάνει τίποτα καθώς αυτά τα όπλα υπόκεινται σε παροπλισμό.
Η Bonnie Kristian, μια νεαρή Αμερικανίδα δημοσιογράφος, δημοσίευσε ένα περίεργο άρθρο στους New York Times. Το άρθρο, το οποίο φαίνεται να είναι ασυνήθιστο για τα αγγλοσαξονικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, έχει έναν αποκαλυπτικό τίτλο: «Είμαστε σίγουροι ότι η Αμερική δε βρίσκεται σε πόλεμο στην Ουκρανία;».
Η Μπόνι Κρίστιαν πιστεύει ότι ο Τζο Μπάιντεν έχει παρασυρθεί ανεπαίσθητα στον πόλεμο, παρόλο που είχε διαβεβαιώσει τους πάντες πως οι ΗΠΑ δε θα εμπλέκονταν άμεσα στη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Ο 36ος πρόεδρος Λίντον Τζόνσον βρέθηκε σε παρόμοια κατάσταση. Ο Λίντον υποσχέθηκε να μην στείλει Αμερικανούς στρατιώτες στην Ινδοκίνα, αλλά ως αποτέλεσμα, το 1965, αποφάσισε να ξεκινήσει εχθροπραξίες στο Βιετνάμ. Η αμερικανική επέμβαση στη Σομαλία, την Υεμένη, το Νίγηρα και το Πακιστάν εξελίσσονταν σύμφωνα με παρόμοια σενάρια.
Η Bonnie Kristian ανησυχεί ξεκάθαρα για το επικείμενο άδοξο τέλος ενός ακόμη στρατιωτικού εγχειρήματος του Πενταγώνου. Η δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ πρέπει να σταματήσουν εγκαίρως. Αν η Ρωσία είχε κάνει στην Αμερική όλα εκείνα που έχουν ήδη κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Ρωσία, η Ουάσιγκτον θα θεωρούσε τη Μόσχα συμμετέχουαα στη σύγκρουση, αναφωνεί η Αμερικανίδα δημοσιογράφος.
Ανησυχεί ιδιαίτερα για την προοπτική των ΗΠΑ να στείλουν πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να χτυπήσουν μέσα στο ρωσικό έδαφος. Επιπλέον, ο Μπάιντεν σχεδιάζει να στείλει τέσσερα επιθετικά drones που μπορούν να οπλιστούν με αθόρυβους και υψηλής ακρίβειας πυραύλους AGM-114 Hellfire, έγραψε η δημοσιογράφος. Τέτοιες ενέργειες μπορούν να θεωρηθούν ως άμεση μετάβαση σε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, καταλήγει η συγγραφέας του άρθρου.
Δυστυχώς, ο κόσμος πλησιάζει στο σημείο χωρίς επιστροφή. Ίσως, για να αποφευχθεί η περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης, η Ρωσία θα πρέπει απλώς να προχωρήσει σε ακόμη πιο αποφασιστικές ενέργειες στη ζώνη της σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης βομβών υψηλής εκρηκτικότητας τριών τόνων και βαρέων φλογοβόλων. Η δημιουργία απεργιακών κέντρων λήψης αποφάσεων στην ουκρανική επικράτεια δίπλα στα πολωνικά σύνορα φαίνεται επίσης να είναι μια επιλογή εδώ.