Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Ανάλυση
Ο εναρμονισμένος δείκτης του πληθωρισμού τον Ιούνιο στην Ελλάδα εκτοξεύθηκε στο 12% – ενώ στην Ευρωζώνη, ο μέσος όρος ήταν στο 8,6%. Με δεδομένο όμως το ότι, η Ελλάδα είχε αποπληθωρισμό της τάξης του -2% πέρυσι, ενώ η Ευρωζώνη πληθωρισμό 2%, η άνοδος των τιμών στην Ελλάδα ήταν 14% (12+2) – ενώ στην Ευρωζώνη 6,6% (8,6-2).
Ως εκ τούτου, ήταν διπλάσια στην Ελλάδα – προβλέποντας πως ο εγχώριος δείκτης τιμών καταναλωτή θα διαμορφωθεί πλησίον του 13%. Όσον αφορά δε το μέσο μισθό, από 800 € έως 1.200 €, ο πληθωρισμός υπολογίζεται τουλάχιστον στο 25% – αφού καταναλώνεται μεγαλύτερο μέρος του στα βασικά αγαθά.
Στα πλαίσια αυτά, όταν αναφέρεται η κυβέρνηση στις διεθνείς συνθήκες και σε συγκρίσεις με άλλες χώρες, για να αιτιολογήσει τις οικονομικές της αποτυχίες, θεωρεί πως απευθύνεται σε ηλιθίους – αφού ασφαλώς δεν εξηγούν το ότι, η άνοδος των τιμών ήταν διπλάσια στην Ελλάδα. Το ίδιο δυστυχώς έκανε με την πανδημία – όπου, ενώ η Ελλάδα έχει σήμερα 30.250 θανάτους, η Σουηδία 19.124 και η Ελβετία 13.832.
Τα δύο αυτά κράτη χωρίς αυστηρά lockdowns – τα οποία στην Ελλάδα κόστισαν μία τεράστια ύφεση και πάνω από 30 δις € ζημίες που δεν είχε, αλλά δανείσθηκε, ενώ θα τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι. Εάν δε μετρηθεί ο πληθωρισμός σε σχέση με το μισθό στην εκάστοτε χώρα της Ευρωζώνης, τότε η Ελλάδα θα είναι ξανά η θλιβερή πρωταθλήτρια – με πολύ μεγάλη απόσταση.
Σε κάθε περίπτωση, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στη βενζίνη, στο πετρέλαιο κοκ., η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης – ενώ όσον αφορά τον πληθωρισμό, μόνο οι χώρες της Βαλτικής και μία ακόμη την ξεπερνούν, για λόγους όμως που είναι αυτονόητοι.
Οι κερδοσκόποι των πολέμων
Συνεχίζοντας, θεωρείται σε διεθνές επίπεδο πως η έλλειψη αυξάνει τις τιμές – η μειωμένη προσφορά δηλαδή, αφού δεν πρόκειται για έναν συνήθη πληθωρισμό της ζήτησης και του σπιράλ «τιμών-μισθών-τιμών». Εδώ όμως έχουμε μία μόνο ερμηνεία του φαινομένου, την οποία γνωρίζουμε από τους βιβλικούς χρόνους ακόμη – όπου μία κακή συγκομιδή, οδηγούσε σε αυξήσεις των τιμών των τροφίμων.
Εν προκειμένω, με δεδομένο το ότι ακόμη και σε κανονικές εποχές οι αγρότες τα καταφέρνουν με δυσκολία να ανταπεξέλθουν, είναι λογικός ο διπλασιασμός των τιμών, εάν χαθεί η μισή συγκομιδή τους – αφού μόνο έτσι θα μπορέσουν να αγοράσουν τα απαιτούμενα εφόδια και την ενέργεια, έτσι ώστε να είναι σε θέση να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους για την επόμενη σοδειά. Σε τελική ανάλυση δε, είναι προς το συμφέρον των καταναλωτών – αφού διαφορετικά θα λιμοκτονούσαν.
Εν τούτοις, η σημερινή κατάσταση είναι κάπως διαφορετική – αφού μπορεί μεν να έχει μειωθεί ο ενεργειακός εφοδιασμός της ΕΕ λόγω των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και των αντιποίνων της, αλλά το κόστος των προμηθευτών ενέργειας δεν έχει αυξηθεί. Εάν, μόνο στο βαθμό που θα πρέπει να εκμεταλλευθούν λιγότερο παραγωγικά, οπότε ακριβότερα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου – κάτι που δεν συμβαίνει ακόμη.
Δεν είναι λοιπόν η μειωμένη «σοδειά» παραστατικά ή το αυξανόμενο κόστος παραγωγής, ο βασικός λόγος για την άνοδο των τιμών της ενέργειας – γεγονός που τεκμηριώνεται από το ότι, οι 28 μεγαλύτεροι παραγωγοί ενέργειας του πλανήτη αύξησαν τα κέρδη τους στα 93,3 δις $ μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2022. Τα τριπλασίασαν δηλαδή, σε σχέση με την αντίστοιχη χρονική περίοδο του 2021 – κάτι που συνέβη και στην Ελλάδα, όπως στο παράδειγμα της Motor Oil (εικόνα) και όχι μόνο.
Ο βασικός λόγος είναι η δημιουργία ισχυρών Ολιγοπωλίων στο σημερινό σύστημα που δεν έχει πια καμία σχέση με την ελεύθερη αγορά – στο σύστημα του «μονοπωλιακού καπιταλισμού» (ανάλυση), ο οποίος αποτελεί μία εξέλιξη του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία τη δεκαετία του 1980.
Τα Ολιγοπώλια αυτά συνεργάζονται μεταξύ τους με τη δημιουργία καρτέλ, εκμεταλλευόμενα σήμερα την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να αυξάνουν τις τιμές κατά το δοκούν – ενώ αυτός είναι ο μεγάλος «πόλεμος» που κινδυνεύει να χάσει τελικά η Δύση και να καταστραφεί εντελώς, μέσα από το ξέσπασμα εμφυλίων πολέμων, κοινωνικών αναταραχών κλπ.
Ο δεύτερος «πόλεμος» τώρα΄, είναι αυτός που έχει σχέση με τα τρόφιμα και με την επισιτιστική κρίση που προβλέπεται/προκαλείται – στον οποίο «διαπρέπουν» επίσης τα Ολιγοπώλια, εκμεταλλευόμενα ανάλογα το ουκρανικό θέμα. Εδώ έχουμε αναφερθεί ήδη, γράφοντας τα εξής:
«Οι αιτίες της δραματικής αύξησης της αστάθειας των τιμών στις αγορές τροφίμων, είναι οι συναλλαγές που πραγματοποιούνται στις χρηματιστηριακές αγορές – όπως άλλωστε πλέον και σε σχέση με την ενέργεια, όπου στην ουσία δεν αύξησε τις τιμές ο Putin, όπως λέγεται, αλλά οι δήθεν ελεύθερες αγορές.
Ειδικότερα, η συντριπτική πλειοψηφία των «παικτών» στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων που πλέον λειτουργούν ως καζίνο, στα οποία διαμορφώνονται οι τιμές των περισσοτέρων τροφίμων, είναι πια «μη εμπορικοί διαπραγματευτές» – δηλαδή, δεν έχουν καμία σχέση με το εκάστοτε προϊόν, αλλά είναι αμιγώς επενδυτές του χρηματοπιστωτικού κλάδου.
Εν προκειμένω, λίγο μετά την έναρξη του πολέμου της Ουκρανίας, εισέρρευσαν πρόσθετα δισεκατομμύρια σε αγροτικά κερδοσκοπικά κεφάλαια (Agra funds) – ενώ μεμονωμένα funds εκατονταπλασίασαν τον ημερήσιο τζίρο τους, αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή.
Το ξεκίνημα του πολέμου λοιπόν προσέλκυσε δεκάδες κερδοσκόπους που διαισθάνθηκαν την ύπαρξη μεγάλων ευκαιριών κέρδους – ενώ ασφαλώς αδιαφορούν για τα αποτελέσματα των ενεργειών τους, στις ανθρώπινες κοινωνίες (ανάλυση)».
Ο τρίτος «πόλεμος» είναι αυτός εναντίον του κορωνοϊού, ο οποίος έχει δημιουργήσει τους δικούς του «κερδοσκόπους του πολέμου» – με κριτήριο το ότι, οι τρεις μεγάλοι κατασκευαστές εμβολίων, η Pfizer, η Biontech (ανάλυση) και η Moderna, είχαν συνολικά καθαρά κέρδη το 2021 περί τα 35 δις $. Όσον αφορά το ποσοστό κέρδους τους, ήταν πιθανόν άνω του 75% – όταν για σύγκριση των Σούπερ Μάρκετ είναι της τάξης του 2%.
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τις οικονομικές καταστάσεις της Moderna (πηγή) – σύμφωνα με τις οποίες είχε δαπάνες 4,6 δις $ και έσοδα 18,5 δις $, με κρατικές επιχορηγήσεις για την έρευνα της ύψους 735 εκ. $. Συνολικά δε τα κράτη, από τα δημόσια ταμεία τους, δηλαδή από τα χρήματα των φορολογουμένων, έχουν επιδοτήσει τις έρευνες για τα εμβόλια Covid με 8 δις $ – οπότε στην ουσία οι Πολίτες στήριξαν με τους φόρους τους τις εταιρίες, συμμετέχοντας στα έξοδα, αλλά όχι στα θηριώδη κέρδη τους εις βάρος τους.
Δεν πρόκειται αλήθεια εδώ για μία παραλλαγή της κοινωνικοποίησης των ζημιών και της ιδιωτικοποίησης των κερδών, όπως έχει συμβεί με τράπεζες και με άλλες εταιρίες μετά την κρίση του 2008; Έχουν αποβλακωθεί εντελώς οι Πολίτες, αφού διαφορετικά δεν εξηγείται πώς επιτρέπουν αυτήν την ασύδοτη εκμετάλλευση τους;
Σε κάθε περίπτωση, ο επικεφαλής της Moderna, ο S. Bancel, ο αντίστοιχος του Bourla της Pfizer, κέρδισε το 2021 μόνο από την πώληση μετοχών 408 εκ. $, εις υγεία των κοροΐδων – ενώ η καθαρή του περιουσία εκτιμάται στα 5,1 δις $ (πηγή). Είναι δε μόνο ένας από τους πέντε νέους δισεκατομμυριούχους του κορωνοϊού, με συνολική περιουσία 35 δις $ (πηγή) – ενώ οι τρεις παραπάνω εταιρίες κερδίζουν 1.000 $ το δευτερόλεπτο.
Ελεύθερη αγορά ή μονοπωλιακός καπιταλισμός;
Περαιτέρω, σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, τα κέρδη είναι σήμα προσέλκυσης νέων εταιριών – κίνητρα για να επενδύσουν, για να αναλάβουν ρίσκα και για να αναζητήσουν πιο αποτελεσματικούς και φθηνότερους τρόπους, για την εξυπηρέτηση των αναγκών των συγκεκριμένων πελατών.
Σε μία οικονομία λοιπόν της πραγματικά ελεύθερης αγοράς, τα υψηλά κέρδη εξανεμίζονται σταδιακά από τον ανταγωνισμό – οπότε το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν αυτά τα κέρδη πραγματοποιήθηκαν σε μία ανταγωνιστική αγορά ή μήπως πρόκειται για μονοπωλιακά κέρδη.
Ειδικά όσον αφορά τις εταιρίες των εμβολίων, οι υποστηρικτές των υπέρογκων κερδών τους ισχυρίζονται ότι, τα διογκωμένα κέρδη τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ήταν σημαντικά χαμηλότερα από τα κοινωνικά οφέλη του εμβολιασμού – κάτι που, για έναν οικονομολόγο, αποτελεί μία περίεργη διατύπωση, για τους εξής λόγους:
(α) Η σωστή λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, η γοητεία της κατά κάποιον τρόπο, είναι ακριβώς το ότι χρησιμοποιεί τον ανταγωνισμό, για να διασφαλίσει πως η τιμή βασίζεται στο κόστος – κάτι που δεν συμβαίνει ούτε στην περίπτωση των εμβολίων, ούτε στην ενέργεια και στα τρόφιμα. Αντίθετα, αυτό που ισχύει είναι το σύνθημα «τα χρήματα σου ή τη ζωή σου» – όπως σε κάθε συμβατική ληστεία.
Με απλά λόγια, το ερώτημα που τίθεται στον κλάδο της υγείας είναι το πόσο αξίζει η υγεία και η ζωή του καθενός από εμάς – ενώ αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο οι φαρμακευτικές πολυεθνικές λειτουργούν με καθαρό ποσοστό κέρδους πάνω από 30%, ακόμη και σε κανονικές εποχές, εκμεταλλευόμενες τους πάντες.
(β) Δεν μπορεί κανένας οικονομολόγος να ισχυρισθεί πως λειτουργεί η ελεύθερη αγορά, όσον αφορά τον εμβολιασμό κατά του Covid – επειδή αφενός μεν τα κράτη έχουν αναλάβει ένα μεγάλο μέρος του κόστους ανάπτυξης των εμβολίων τους, αφετέρου δεν υπήρχε και δεν υπάρχει ανταγωνισμός, μεταξύ των κατασκευαστών τους.
Επί πλέον, δεν χρειάσθηκε να διαφημίσουν καν τα εμβόλια τους, ούτε να τα πουλήσουν οι ίδιοι – αφού τα κράτη, οι φορολογούμενοι Πολίτες τους δηλαδή, φρόντισαν για όλα αυτά. Δρομολόγησαν τα εμβολιαστικά κέντρα με δικά τους έξοδα, ενίσχυσαν τις πωλήσεις τους με τον de facto υποχρεωτικό εμβολιασμό και πλήρωσαν ότι χρειάσθηκε – οπότε επρόκειτο για μία κεντρικά κατευθυνόμενη διαδικασία σοβιετικού τύπου, όπου όμως επιβαρύνθηκαν μόνο οι Πολίτες και ωφελήθηκε το Ολιγοπώλιο των τριών.
Εκτός αυτού, κανένας δεν αναρωτήθηκε, ούτε οικονομολόγος, ούτε δημοσιογράφος, εάν ήταν επιτρεπόμενο αυτό που συνέβη – κάτι που όφειλαν όλοι, αφού διακυβεύονταν και διακυβεύονται δισεκατομμύρια δημοσίων χρημάτων. Κανένας δεν τόλμησε δηλαδή να αναφέρει δημόσια τη λέξη «Μονοπώλιο» – ενδεχομένως επειδή στο αμερικανικό δίκαιο και όχι μόνο, οι συμφωνίες που οδηγούν στην εγκαθίδρυση ενός μονοπωλίου, περιγράφονται ως «Conspiracy to Monopolize»: δηλαδή, ως μία συνωμοσία.
Το γεγονός αυτό σημαίνει με τη σειρά του ότι, όποιος εκφράζει ανοιχτά τέτοιες απόψεις, όπως άλλωστε στην περίπτωση των καρτέλ ενέργειας που υπάρχουν σε πολλές δυτικές χώρες, διαδίδει θεωρίες συνωμοσίας – κάτι που αποδοκιμάζεται από όλους. Έτσι άλλωστε φιμώνονται όσοι αναφέρονται σε τέτοια θέματα – με το να κατηγορούνται ως συνωμοσιολόγοι, συντονισμένα από τα ΜΜΕ που ελέγχουν τα Ολιγοπώλια, καθώς επίσης από τους πολιτικούς που τα υπηρετούν χωρίς ίχνος ντροπής.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, όπου οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις διασώθηκαν από τα κράτη, αυξήθηκαν σημαντικά τα χρέη των κρατών – ενώ ορισμένα βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού, με την Ελλάδα να είναι η μοναδική που χρεοκόπησε και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Για παράδειγμα, η Ιρλανδία και η Ισπανία είχαν φούσκες ακινήτων και ως εκ τούτου τραπεζικά προβλήματα, ενώ η Ελλάδα τίποτα από τα δύο – απλά κακές κυβερνήσεις.
Με την αφορμή της χρηματοπιστωτικής κρίσης πάντως, οι κεντρικές τράπεζες αύξησαν κατακόρυφα την ποσότητα χρήματος – η οποία όμως οδηγήθηκε στα χρηματιστήρια, κυρίως προς όφελος των πολυεθνικών και των ελίτ, εκτινάσσοντας στα ύψη τις εισοδηματικές ανισότητες.
Με την αφορμή τώρα της πανδημίας, τεκμηριώνοντας πως οι κρίσεις αποτελούν πάντοτε ευκαιρίες για τους εκάστοτε ισχυρούς, γιγαντώθηκαν σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό οι ολιγοπωλιακές πολυεθνικές, ειδικά αυτές του διαδικτύου, της ψηφιακής τεχνολογίας και των εμβολίων – ενώ αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο τα κρατικά χρέη.
Τέλος, με την αφορμή του πολέμου, πολλαπλασιάστηκαν τα κέρδη των Ολιγοπωλίων της ενέργειας, των τροφίμων και του πολεμικού εξοπλισμού – ενώ ταυτόχρονα φτωχοποιήθηκαν και θα φτωχοποιηθούν ακόμη περισσότερο οι μεγάλες μάζες του πληθυσμού, ειδικά στη Δύση.
Με δεδομένο δε το ότι, ο πληθωρισμός είναι ο μακράν μεγαλύτερος φόρος, απομυζώνται μέσω αυτού οι πάντες – ενώ δημεύονται έμμεσα οι αποταμιεύσεις, με την κατακόρυφη μείωση της αγοραστικής αξίας των χρημάτων. Μόνο στην Ελλάδα οι καταθέτες θα χάσουν το 2022 περί τα 20 δις € – τα οποία οδηγούνται έμμεσα, μέσω των ανοδικών τιμών και του σταθερού στην ουσία κόστους παραγωγής, στα Ολιγοπώλια. Εν προκειμένω κατηγορείται η Ρωσία, όταν ασφαλώς δεν οφείλεται σε αυτήν η άνοδος των τιμών, όπως τεκμηριώσαμε προηγουμένως – επίσης η «ανθρωπογενής» κλιματική αλλαγή για άλλα προβλήματα κοκ.
Από γεωπολιτικής πλευράς πάντως, απέναντι στο μονοπωλιακό καπιταλισμό της Δύσης που «τρώει τα παιδιά του», υπάρχει ως αντίπαλο δέος ο κρατικός καπιταλισμός της Κίνας (ανάλυση) και σε κάποιο βαθμό της Ρωσίας – ενώ έχει δημιουργηθεί ήδη η εναλλακτική στο ΝΑΤΟ: οι χώρες των BRICS που πληθαίνουν. Η σύγκρουση δε αυτών των δύο συστημάτων είναι δεδομένη (ανάλυση), ενώ έχει ήδη αρχίσει – χωρίς να είναι σίγουρος κανείς, σχετικά με το ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας.
Το μεγάλο ερωτηματικό βέβαια είναι γιατί τα αποδέχονται όλα αυτά οι δυτικές κοινωνίες που κάποτε επαναστατούσαν για πολύ πιο ήπιες καταστάσεις – με πιθανότερη απάντηση το ότι χειραγωγούνται πλέον αποτελεσματικά, με την ταυτόχρονη παρουσίαση των συνθηκών ως συνέπεια εξωγενών αιτιών, όπου οι κυβερνήσεις κάνουν δήθεν ότι μπορούν για να τις αντιμετωπίσουν. Διαφορετικά δεν εξηγείται γιατί θεοποιούνται οι πρωταθλητές της αισχροκέρδειας που δεν έχουν καμία σχέση με τους επιχειρηματίες του παρελθόντος – όπως οι κάθε Bourla κλπ.
.
Υστερόγραφο: Ένας άλλος «σιωπηλός πόλεμος», είναι αυτός που διεξάγεται μεταξύ των χωρών, όσον αφορά τον «ανταγωνισμό τοποθεσίας». Εν προκειμένω, δελεάζονται πλούσιοι άνθρωποι και οι επιτυχημένες εταιρείες, με χαμηλούς φόρους, με καλές επιχειρησιακές συνθήκες, με ποιότητα ζωής, ασφάλεια κοκ. – με αποτέλεσμα να επιλέγουν τη χώρα ως τόπο κατοικίας τους. Επειδή τώρα οι πλούσιοι πληρώνουν υψηλά ενοίκια ή αγοράζουν ακριβά, ενώ την ίδια στιγμή πολλαπλασιάζονται οι μετανάστες, προκαλείται έλλειψη οικοδομικής γης – οπότε ακολουθεί η άνοδος των τιμών και ενοικίων.
Στο παράδειγμα της Ελβετίας που ανήκει στους κερδισμένους του «πολέμου», σύμφωνα με τα στατιστικά της στοιχεία, το κτιριακό της απόθεμα έχει αυξηθεί κατά 147 δις φράγκα τα τελευταία δέκα χρόνια – ενώ την ίδια στιγμή, κατά την κεντρική της τράπεζα, η αξία των ακινήτων, οικοπέδων και κτιρίων, έχει αυξηθεί κατά 859 δις φράγκα, με μεγάλους κερδισμένους τους ιδιοκτήτες τους. Με μία καθαρή απόδοση δε της τάξης του 3,5% επί της τιμής των ακινήτων, πληρώνονται συνολικά ενοίκια 25 δις φράγκα ετησίως – κάτι που, για πολλά νοικοκυριά, σημαίνει μία επί πλέον επιβάρυνση ενοικίου πάνω από 1.000 φράγκα μηνιαία.
Στον πόλεμο αυτό συμμετέχει η Ελλάδα, ως η τελευταία χώρα της ΕΕ – με την έννοια πως τώρα δρομολογούνται αντίστοιχες διευκολύνσεις των πλουσίων, όπως τα family offices που πληρώνουν ελάχιστους φόρους, οι ειδικές φορολογικές ελαφρύνσεις για τους ψηφιακούς νομάδες κλπ. Σε συνδυασμό δε με τις μεταναστευτικές ροές, καθώς επίσης με τους φόρους ακίνητης περιουσίας, τα ενοίκια έχουν αρχίσει ήδη να αυξάνονται σημαντικά – αποτελώντας έναν ακόμη «έμμεσο» φόρο των Ελλήνων που ληστεύονται, όσο κανένας άλλος λαός στη Δύση.