Το
τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια συντονισμένη προσπάθεια να ασκηθεί
πίεση στην Τουρκία για να καθίσει φρόνιμα στο δυτικό μαντρί. Άρθρα με
πηχυαίους τίτλους σε ναυαρχίδες της δυτικής επικοινωνιακής μηχανής,
μιλάνε ακόμη και για αποπομπή της γείτονος -παρά το γεγονός ότι δεν
υφίσταται τέτοιος μηχανισμός- από το ΝΑΤΟ (1, 2, 3, 4 και 5).
Το ποτήρι ξεχείλισε με τις τουρκικές παλινωδίες, τις απειλές και τα
ανατολίτικα παζάρια για την ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας στη
Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Είναι
πρόδηλο όμως ότι η Δύση δεν δείχνει να έχει κατανοήσει το ποιόν της
Τουρκίας, αφού τα βάζει κυρίως με τον Ερντογάν, λες και ο νεοοθωμανικός
μαξιμαλισμός (ο "Εθνικός Όρκος" το γνωστό "Misaak-i Milli" ή η "Γαλάζια
Πατρίδα") θα σβηστεί μονοκονδυλιά όταν/αν αλλάξει η τουρκική κυβέρνηση.
Προφανώς και "πλανώνται πλάνην οικτράν". Και η πλάνη τους εστιάζεται στο
γεγονός ότι θεωρούν ως περίπου δεδομένο ότι η Τουρκία σε μια δύσκολη
στιγμή θα βοηθήσει/ευνοήσει την Δύση έναντι της Ρωσίας. Στη σκέψη ενός τέτοιου ενδεχόμενου, ακόμη και ο τελευταίος τούρκος θα μειδιούσε ειρωνικά...
Η
στάση των δυτικών συμμάχων φαίνεται να είναι τελείως προσχηματική και
αποσκοπεί μόνο στην άσκηση πίεσης στο καθεστώς Ερντογάν, χωρίς καμία
διάθεση να συνετίσουν την ίδια την Τουρκία, την χώρα που δικαίως ο
μακαριστός Νεοκλής Σαρρής έλεγε ότι "δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό
μητρώο". Τρανταχτή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι τα ίδια
-στρατευμένα- δυτικά Μέσα, τα οποία πριν την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη
Μαδρίτη ήθελαν -δήθεν- την Τουρκία εξοστρακισμένη από το ΝΑΤΟ, αφού
επετεύχθη η άρση του τουρκικού βέτο για Φιλανδία-Σουηδία, ξεκίνησαν μια
νέα στοχευμένη εκστρατεία (1, 2 και 3)
για να μας πείσουν ότι, ναι μεν έχουμε να κάνουμε με έναν "δύστροπο"
σύμμαχο, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει περιθώριο για να τον "χάσουμε".
Περιττό φυσικά να αναφέρουμε ότι η ζυγαριά σχεδόν πάντοτε γέρνει προς τη
μία πλευρά, όταν οι σύμμαχοι "ζυγίζουν" το ελληνοτουρκικό
υποσύστημα...
Φυσικά
δεν ψέγουμε μόνο τους συμμάχους, αλλά κυρίως τις ελληνικές πολιτικές
ηγεσίες, οι οποίες την τελευταία δεκαετία -και πλέον- κατάφεραν και
κατέστρεψαν τις σχέσεις μας με την Ρωσία, με τους Παλαιστίνιους, με τους
Κούρδους, τους Ιρανούς κ.α., αντί να ενδυναμώσουν την εξωτερική
πολιτική με ευέλικτους περιφερειακούς "εξω-δυτικούς" συνασπισμούς,
προτίμησαν να ταμπουρωθούν σε μια μονολιθική, δύσκαμπτη και μυωπική πολιτική δορυφόρου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Και
επειδή πολλοί βιάστηκαν -πάλι- να πανηγυρίσουν για τα δημοσιεύματα περί
-δήθεν- αποπομπής της Τουρκίας από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, τους
θέτουμε το εξής ερώτημα: Εάν η Τουρκία προβεί στο απονενοημένο και ανοίξει την πύλη του φρενοκομείου, μήπως τότε η Ελλάδα είναι αυτή που επιλέξει την έξοδο από το ΝΑΤΟ;
Δυστυχώς στη χώρα μας δεν έχουμε μάθει να διδασκόμαστε από την ιστορία,
ακόμη και από γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν μόλις μερικές δεκαετίες...