Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ήδη στα τέλη Φεβρουαρίου, οι συριακές υπηρεσίες πληροφοριών είχαν πληροφορίες ότι οι Τούρκοι στρατολογούσαν στρατεύματα μεταξύ των τρομοκρατικών σχηματισμών υπό τον έλεγχό τους για να πάνε να πολεμήσουν στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα τότε, οι Τούρκοι σχημάτισαν και εξόπλισαν τουλάχιστον επτά ομάδες περίπου 100 τρομοκρατών η καθεμία, στις οποίες περιλαμβάνονται μέλη τρομοκρατικών ομάδων όπως η Hay'at Tahrir al-Sham (HTS), η Harakat Ahrar al-Sham al. -Islamiyya και το Ισλαμικό Κόμμα του Τουρκεστάν.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, η ιρακινή σιιτική ομάδα "Ashab al-Kahf" ανέφερε ότι "στρατιωτικοί σύμβουλοι" από τις χώρες του συνασπισμού "anti-ISIS", δηλαδή τη Λιθουανία, την Ιταλία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, έφτασαν στο Ιράκ για να στρατολογήσουν μισθοφόρους για την Δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου. Δύο βάσεις των ΗΠΑ, η Ain el-Assad (Ιράκ) και η Al-Tanf (Συρία), χρησιμοποιήθηκαν ως αρχηγεία για αυτήν την επιχείρηση. Οι κάτοικοι από τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, την Τουρκία, την Τυνησία, το Σουδάν, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Ισραήλ κ.λπ. είχαν την ευκαιρία να αγωνιστούν «για τη δημοκρατία», με προτεραιότητα τους ειδικούς σε μεγάλης κλίμακας αστικές μάχες.
Στις 8 Μαρτίου, ο πρεσβευτής της Συρίας στη Ρωσία, Riyad Haddad ανακοίνωσε την απειλή «να πλημμυρίσει η Ουκρανία με μισθοφόρους και να τη μετατρέψει σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό Idlib». Στις αρχές Ιουλίου, ανακοίνωσε τη μεταφορά τρομοκρατών του ISIS από την Ιντλίμπ στην Ουκρανία, μια επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε από κοινού από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και τα κράτη-πελάτες τους. Νωρίτερα, το Μάιο, ο Σεργκέι Ιβάνοφ, επικεφαλής του Γραφείου Τύπου της Ρωσικής Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών, μίλησε για μεταφορά στρατιωτών του ISIS στην Ουκρανία από τους Αμερικανούς. Στα μέσα Απριλίου, ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, Ιγκόρ Κονασένκοφ, δήλωσε πως εκείνη την στιγμή και από την έναρξη της ρωσικής επέμβασης, τουλάχιστον 200 τρομοκράτες που υποστηρίζονται από την Τουρκία είχαν φτάσει στην Ουκρανία. Αυτό το ζήτημα κατέστρεψε περαιτέρω την ήδη θολή φήμη του καθεστώτος του Κιέβου, καθώς οι μονάδες του αποτελούνταν πλέον τόσο από νεοναζιστικά όσο και από ισλαμικά τρομοκρατικά στρατεύματα.
Είναι αρκετά σαφές γιατί το καθεστώς του Κιέβου προσπαθεί να στρατολογήσει οποιονδήποτε σε αυτό το σημείο. Με απλά λόγια, το κίνητρο των τακτικών Ουκρανών να πολεμήσουν για το καθεστώς μειώνεται, καθώς οι δυνάμεις τους υφίστανται μεγάλες απώλειες, φτάνοντας στην κλίμακα του 10:1, και όχι υπέρ τους. Αυτό είναι σχεδόν απόλυτα συνεπές με την κλίμακα της υπεροχής του πυροβολικού των ρωσικών δυνάμεων, η οποία είναι επίσης 10:1. Το πόσο απελπισμένο είναι το καθεστώς του Κιέβου να στρατολογήσει στρατεύματα για την «κρεατομηχανή του Donbass» φαίνεται από το γεγονός ότι οι Ουκρανοί άνδρες απάγονται ανοιχτά και σπρώχνονται στην πρώτη γραμμή. Πρόσφατα, στην Transcarpathia, τη δυτικότερη περιοχή της Ουκρανίας, η αστυνομία εθεάθη να πηγαίνει σε κέντρα αναψυχής, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων πισινών, προσπαθώντας να τραβήξει άνδρες από το νερό και να τους στείλει σε στρατιωτικές μονάδες.
Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους Ουκρανούς πολίτες, αλλά και για τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητών. Κατά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας, όταν οι ξένοι εκκενώνονταν, συμπεριλαμβανομένων Αφρικανών πρώην φοιτητών, ορισμένοι δεν είχαν πρόσβαση σε τρένα και λεωφορεία, ενώ σε άλλους είπαν πως θα στρατολογούνταν στις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου. Ένας δημοσιογράφος του ABC News πήρε συνέντευξη από έναν υπήκοο του Κονγκό που κατάφερε να ξεφύγει από αυτή τη μοίρα και ο οποίος είπε: «Μας είπαν: "Θα σας δώσουμε όπλα και θα πολεμήσετε για την Ουκρανία!" Λέω: 'Ε; Θα πολεμήσουμε για την Ουκρανία; Δεν είμαστε Ουκρανοί. Είμαστε μαύροι. Πώς μπορούμε να πολεμήσουμε για την Ουκρανία;".
Από την άλλη πλευρά, υπήρχαν και μισθοφόροι από ορισμένες αφρικανικές χώρες, όπως η Νιγηρία, που δήλωσαν ότι ήθελαν να πολεμήσουν για το καθεστώς του Κιέβου. Το καθεστώς υποσχέθηκε να πληρώσει για τις «υπηρεσίες του» και πρόσθετα κεφάλαια στάλθηκαν στην πρεσβεία της Ουκρανίας στη Νιγηρία. Ωστόσο, εκτός από αποδείξεις στρατιωτικής εμπειρίας, οι Ουκρανοί διπλωμάτες ζήτησαν από μισθοφόρους να πληρώσουν 1.000 δολάρια για βίζα και αεροπορικό εισιτήριο, υποσχόμενοι μηνιαίο μισθό 3.300 δολαρίων, αν και προηγουμένως υποσχέθηκαν τα διπλάσια. Ταυτόχρονα, αυτός θεωρείται επίσης ένας τρόπος για πολλούς να χρησιμοποιήσουν τη σύγκρουση ως δικαιολογία για να φτάσουν στην Ευρώπη.
Αυτό που είναι σίγουρα σαφές από όλο αυτό το χάος είναι ότι η πολιτική Δύση επιδιώκει να απαλλαγεί από τρομοκράτες και επίσης να τους χρησιμοποιήσει εναντίον των ρωσικών δυνάμεων σε αυτόν τον πόλεμο μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον DC και το Λονδίνο επωφελούνται από όλα αυτά μακροπρόθεσμα, καθώς η ηπειρωτική Ευρώπη επωμίζεται το μεγαλύτερο μέρος του κόστους και των συνεπειών του πολέμου αντιπροσώπων τους εναντίον της Ρωσίας. Πολλοί από τους μισθοφόρους και τους τρομοκράτες που πολεμούν για το καθεστώς του Κιέβου θα καταλήξουν σίγουρα το πρόβλημα της Ευρώπης, υπό την προϋπόθεση πως θα επιβιώσουν από τη σύγκρουση. Όπως έχει ήδη σημειωθεί, το καθεστώς του Κιέβου, από την πλευρά του, θα δεχτεί όποιον είναι πρόθυμος να πολεμήσει στην αυτοκτονική του αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
