Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Όπως τότε υπάρχει η Νοτιοανατολική Ευρώπη. Τα σημερινά και τα μελλοντικά μέλη της ΕΕ εκεί παραβλέπονται και απορρίπτονται όσο θα μπορούσαν να είναι. Η Ελλάδα, μακράν το πιο σημαντικό και ισχυρό μέλος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, βρίσκεται σε αέναη υποδούλωση χρέους, ενώ η Βουλγαρία και η Ρουμανία είναι ουσιαστικά χωρίς κυριαρχία. Και τελευταίο, τα λεγόμενα «Δυτικά Βαλκάνια» ή πρώην Γιουγκοσλαβία (και Αλβανία). Η ευρωπαϊκή προοπτική αυτής της περιοχής είναι αμφισβητήσιμη, στην καλύτερη περίπτωση. Ωστόσο, όχι τόσο χάρη στην ίδια την περιοχή. Είναι η γραφειοκρατική αυτοκρατορία που αντιμετώπισε την περιοχή ως μια καθαρή αποικία, αυτή που δημιούργησε καταστρέφοντας τη σχετικά ευημερούσα (και κυρίαρχη) Γιουγκοσλαβία, δημιουργώντας αντίθετα μισή ντουζίνα νεοαποικίες με ελάχιστη σημασία από την άποψη της πραγματικής ιστορικής κληρονομιάς και ταυτότητας, πρακτική περισσότερο γνωστή ως η λεγόμενη «οικοδόμηση έθνους», η οποία είναι τεχνογνωσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Η μόνη εξαίρεση σε αυτό είναι η Σερβία, το αρχικό ιδρυτικό κράτος και μακράν το πιο σημαντικό μέλος της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Επί του παρόντος, ένα ημικυρίαρχο κράτος, η Σερβία έχει περάσει πολλά τις τελευταίες δεκαετίες, ιδιαίτερα από το 1991, όταν η πολιτική Δύση έθεσε τη χώρα σε μια δεκαετή πολιορκία, καταστρέφοντας και διαλύοντας τη Γιουγκοσλαβία, ενώ έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να επεκτείνει το εδαφικό πεδίο όλων των άλλων στην περιοχή, σε βάρος των Σέρβων που έχουν εκδιωχθεί από όλες σχεδόν τις περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η ίδια η ΕΕ ήταν (και εξακολουθεί να είναι) καθοριστική σε αυτό, μαζί με τις ΗΠΑ. Για να το πετύχει αυτό, η πολιτική Δύση βομβάρδισε τους Σέρβους 3 φορές σε λιγότερο από μια δεκαετία, ξεκινώντας από τη Δημοκρατία της Σερβικής Κράινα (1994-1995), τη Δημοκρατία Σέρπσκα (1994-1995) και την ίδια τη Σερβία (1999).
Ήταν καταστροφικό για τους Σέρβους, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εδώ και χιλιετίες πατρογονικές τους εστίες και την επακόλουθη οικονομική και κοινωνική καταστροφή, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν δεκαετίες στασιμότητας. Ωστόσο, η ΕΕ και οι ΗΠΑ δεν τελείωσαν με την καταστροφή της χώρας. Ακόμη και αυτή η πολύ μικρότερη Σερβία ήταν «πολύ μεγάλη» και «πολύ κυρίαρχη» για την πολιτική Δύση, έτσι αποφάσισαν να τη διαλύσουν περαιτέρω, προκαλώντας την απόσχιση του Μαυροβουνίου το 2006, καθώς και την υποστήριξη της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας από το Κοσσυφοπέδιο (2008), μια ιστορικά σερβική επαρχία με μια κατασκευασμένη αλβανική πλειοψηφία. Έκτοτε, 22 από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ έχουν αναγνωρίσει τη ναρκοτρομοκρατική οντότητα. Οι Βρυξέλλες προσπάθησαν να πείσουν και άλλους να το κάνουν.
Επίσημα, η ΕΕ δεν έθεσε ποτέ την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου ως προϋπόθεση για την ένταξη στην ΕΕ, αν και το υπονοούσε πολλές φορές έκτοτε. Ωστόσο, στις 6 Ιουλίου, η ΕΕ πέρασε και αυτήν τη γραμμή, όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε το ψήφισμα για τη Σερβία, το οποίο «εκφράζει την υποστήριξη» για την ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ, αλλά θέτει ως ανάγκη την «επείγουσα συμμόρφωση» με τις κυρώσεις της ΕΕ κατά Ρωσία και Λευκορωσία, καθώς και η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου ως ανεξάρτητου κράτους. Αυτές οι δύο απαιτήσεις έχουν πλέον οριστεί ως υποχρεωτικές για περαιτέρω συνομιλίες ανάληψης. Ο κορυφαίος γραφειοκράτης της ΕΕ για τη Σερβία Βλαντιμίρ Μπίλτσικ τόνισε πως οι Βρυξέλλες αναμένουν από τη Σερβία να συμμορφωθεί πλήρως.
"Γι' αυτό είναι σημαντικό η Σερβία να κινηθεί προς την ΕΕ και όχι προς οποιαδήποτε άλλη πλευρά", δήλωσε ο Μπιλτσίκ.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφρασε επίσης τη λύπη του που πέντε κράτη μέλη της ΕΕ δεν έχουν αναγνωρίσει ακόμη τη μονομερώς κηρυγμένη ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και καλούνται εκ νέου να το πράξουν. Ενώ η Σερβία επικρίθηκε ότι δεν επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία και τη Λευκορωσία, η ναρκοτρομοκρατική νεοαποικιακή οντότητα στο κατεχόμενο Κοσσυφοπέδιο επαινέθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την ευθυγράμμιση με τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και της Λευκορωσίας.
Φυσικά, αυτοί οι όροι είναι απολύτως απαράδεκτοι για τη Σερβία και μπορούν να θεωρηθούν, τουλάχιστον, απρεπείς. Ούτε η Ρωσία ούτε η Λευκορωσία έχουν κάνει ποτέ κάτι κακό στη Σερβία. Αντίθετα, και οι δύο χώρες υποστηρίζουν σθεναρά την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας και συνεχίζουν να το κάνουν. Ιστορικά, η Σερβία υποστηρίζεται από τη Ρωσία εδώ και αιώνες. Χωρίς τη συμμετοχή του ευρασιατικού γίγαντα, είναι πολύ απίθανο η Σερβία να είχε αποκτήσει ποτέ την ανεξαρτησία της, πόσο μάλλον να επιζήσει από πολυάριθμες βάναυσες εισβολές και γενοκτονίες που προέρχονται από την πολιτική Δύση τα τελευταία 100 χρόνια.
Η στροφή εναντίον της Ρωσίας για χάρη του να γίνει μια πλήρης αποικία ενός αιωνόβιου εχθρού θα μπορούσε να περιγραφεί μόνο ως ένα ανόητο μαχαίρι στην πλάτη που καμία κυβέρνηση στη Σερβία δε θα μπορούσε να επιβιώσει, καθώς θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. Έτσι, αυτό το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σημαίνει ότι η είσοδος της Σερβίας στην ΕΕ είναι ουσιαστικά νεκρή. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η πλειονότητα των Σέρβων δεν επιθυμεί να γίνει μέλος της ΕΕ ούτως ή άλλως, το μόνο που θα μπορούσαν να πουν οι ίδιοι είναι καλή απαλλαγή.