 |
| bernswaelz / pixabay |
Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν έξι μήνες από την εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Κάνοντας μία σύντομη αξιολόγηση, το βασικότερο ως τώρα δεδομένο είναι η σταδιακή εξασθένιση της Ευρώπης, σε ενεργειακό και ευρύτερο οικονομικό επίπεδο. Μια κατάσταση που αναμένεται να
χειροτερεύσει κατά τους χειμερινούς μήνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάσταση στη Γερμανία όπου μεγάλο μέρος της οικονομικής
ανάπτυξης της χώρας οικοδομήθηκε πάνω στην ενεργειακή συνεργασία
μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, με την προμήθεια φθηνού Ρωσικού φυσικού
αερίου. Η εποχή αυτή έφτασε μάλλον στο τέλος της.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Νικολετόπουλος, Αναλυτής ΚΕΔΙΣΑ
Παράλληλα όμως με τον πόλεμο στην Ουκρανία βλέπουμε ότι έχει αρχίσει δυναμικά και η σύγκρουση ΗΠΑ και Κίνας, με αφορμή την επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταιβάν, στις 2 Αυγούστου 2022. Παρά την αντιπαράθεση των ΗΠΑ με τις δυο υπερδυνάμεις Κίνα και Ρωσία , η Διοίκηση Μπάιντεν δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση για συμβιβασμό, ιδιαίτερα με την Κίνα. Αρχίζει και γίνεται σαφές ότι το σχέδιο της ομάδας Εθνικής Ασφαλείας του Μπάιντεν είναι να ανατραπεί ο Πούτιν, να αποδυναμωθεί η Ρωσία και στη συνέχεια να στραφούν οι ΗΠΑ απερίσπαστες κατά της Κίνας. Οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ και ο πρόεδρος Μπάιντεν ρίχνουν ιδιαίτερο βάρος στη δημοκρατία και μάχονται τους αυταρχικούς ηγέτες. Η Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ έχει ως τώρα αποστείλει 18 πακέτα βοήθειας στην Ουκρανία. Μέσα από αυτή την τεράστια βοήθεια οι στόχοι είναι: 1) Η αποτελεσματική άμυνα των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, 2) Η φθορά του στρατού της Ρωσίας, 3) Η δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος μέσα στην Ρωσία, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, που θα οδηγήσει σε ανατροπή της κυβέρνησης του Ρώσου προέδρου. Οι Δημοκρατικοί θέλουν ο Πούτιν να οδηγηθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης και να καταδικαστεί ως εγκληματίας πολέμου, να έχει δηλαδή την τύχη του πρώην Σέρβου προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Ωστόσο Δυτικοί κύκλοι με μεγάλη επιρροή στα κέντρα πολιτικών αποφάσεων διατύπωσαν μία παραλλαγή αυτής της στρατηγικής: Πιο συγκεκριμένα στις 23 Ιουνίου 2022 αναδημοσιεύτηκε στο Politico άρθρο του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του κολοσσού των Γερμανικών ΜΜΕ Axel Springer (Bild, Welt και μητρική εταιρεία του Politico) Mathias Döpfner υπό τον τίτλο «After the War: AMEURUS». Σύμφωνα με τον Döpfner η Δύση μετά τον πόλεμο, την ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία και την ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν επιθυμεί τη Ρωσία σύμμαχο στην αντιπαράθεση της με την Κίνα, υπό την ηγεσία μίας φιλο-Δυτικής Ρωσικής κυβέρνησης και βάφτισε το όνομα της συμμαχίας αυτής AMEURUS (America, EU, Russia).
Ας δούμε όμως πόσο ρεαλιστικό είναι όλο αυτό το σχέδιο: Ξεκινάω αρχικά με την αποτελεσματικότητα της αντίστασης του Ουκρανικού στρατού. Οι Ουκρανικές δυνάμεις, χάρις στην συνεχή βοήθεια της Δύσης αντιστέκονται σθεναρά , παρότι ο Ουκρανικός στρατός έχασε εδάφη όπως η Μαριούπολη, η Χερσώνα και το Λουγκάνσκ. Όμως, κατά τις ΗΠΑ, μπορεί χάρις στη διεθνή βοήθεια να τα πάρει πίσω. Κι αυτό μπορεί να γίνει παράλληλα με τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος στη Ρωσία, το οποίο και θα ανατρέψει την κυβέρνηση Πούτιν. Πόσο κοντά είμαστε όμως σε αυτό;
Πράγματι, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις εξαιτίας της αντίστασης του Ουκρανικού λαού, μετά από έξι μήνες πολέμου, έχουν υποστεί αρκετά μεγάλες απώλειες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν από δημοσιογραφικές πηγές στη Ρωσία, την 26η Αυγούστου από την αρχή της ημέρας της εισβολής έχουν σκοτωθεί 5.801 Ρώσοι στρατιώτες 970 εκ των οποίων είναι αξιωματικοί ενώ οι απώλειες του σώματος των αλεξιπτωτιστών ξεπερνάνε τους 1.014 νεκρούς. Αν λάβουμε υπόψη μας τους αριθμούς καταλαβαίνουμε ότι ο σχεδιασμός για τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος μέσα στη Ρωσία είναι πολύ μακριά. Αυτό οφείλεται σε δυο λόγους 1) Ο Πούτιν είναι ακόμα πολύ δημοφιλής στο εσωτερικό της Ρωσίας. 2) O ρωσικός λαός έχει εκπαιδευτεί σε πολέμους φθοράς και η κοινή γνώμη είναι συνηθισμένη σε πολέμους που έχουν μεγάλη διάρκεια, ακόμα κι αν έχουν σημαντικές απώλειες. ( Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εισβολή στο Αφγανιστάν, όπου η Σοβιετική ένωση είχε 14.500 νεκρούς και πάνω από 55.000 τραυματίες). Παρόλα αυτά, κι εφόσον ο πόλεμος με την Ουκρανία πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις για την Ρωσία (σε διάρκεια και απώλειες) δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ένα αντιπολεμικό κίνημα στις ρωσικές πόλεις και πλατείες να κάνει κάποια στιγμή την εμφάνιση του.
Σε αυτή την περίπτωση, η ανατροπή του Πούτιν και η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία θα βρεθεί στο επίκεντρο. Η Δύση, σύμφωνα με τον Mathias Döpfner , δεν πρέπει να φερθεί εκδικητικά στη Ρωσία γιατί μια ταπεινωμένη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας είναι πολύ πιο επικίνδυνη για τη Δύση. Οι Δυτικοί κύκλοι που θέλουν αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία θεωρούν ότι οι στρατιωτικές ήττες της Ρωσίας θα μπορούσαν να κάνουν τη Ρωσία πολύ πιο διαλλακτική στο διπλωματικό επίπεδο, με μία νέα φιλο-Δυτική κυβέρνηση στο τιμόνι της. Μέχρι να ηττηθεί όμως η Ρωσία του Πούτιν (αν πραγματοποιηθεί τελικά αυτό το σενάριο), θα χρειαστεί πολύς χρόνος και η Ευρώπη θα έχει γονατίσει από αυτό και οικονομικά και ενεργειακά. Ο λόγος είναι ότι η Ευρώπη εξαρτιόταν πάρα πολύ από το ρωσικό φυσικό αέριο, και σήμερα με την ρωσική εισβολή αποδεικνύεται ανίκανη να διαχειριστεί αυτή τη τεράστια ενεργειακή κρίση.
Έτσι λοιπόν θα είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσει για πολύ καιρό ακόμα τις ΗΠΑ στον αγώνα τους για ανατροπή του Πούτιν και αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία με σκοπό την καλύτερη αντιμετώπιση της Κίνας. Ίσως έχει έρθει η ώρα να αναζητηθεί ξανά ο χαμένος ως τώρα ρόλος της διπλωματίας…
Ωστόσο Δυτικοί κύκλοι με μεγάλη επιρροή στα κέντρα πολιτικών αποφάσεων διατύπωσαν μία παραλλαγή αυτής της στρατηγικής: Πιο συγκεκριμένα στις 23 Ιουνίου 2022 αναδημοσιεύτηκε στο Politico άρθρο του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του κολοσσού των Γερμανικών ΜΜΕ Axel Springer (Bild, Welt και μητρική εταιρεία του Politico) Mathias Döpfner υπό τον τίτλο «After the War: AMEURUS». Σύμφωνα με τον Döpfner η Δύση μετά τον πόλεμο, την ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία και την ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν επιθυμεί τη Ρωσία σύμμαχο στην αντιπαράθεση της με την Κίνα, υπό την ηγεσία μίας φιλο-Δυτικής Ρωσικής κυβέρνησης και βάφτισε το όνομα της συμμαχίας αυτής AMEURUS (America, EU, Russia).
Ας δούμε όμως πόσο ρεαλιστικό είναι όλο αυτό το σχέδιο: Ξεκινάω αρχικά με την αποτελεσματικότητα της αντίστασης του Ουκρανικού στρατού. Οι Ουκρανικές δυνάμεις, χάρις στην συνεχή βοήθεια της Δύσης αντιστέκονται σθεναρά , παρότι ο Ουκρανικός στρατός έχασε εδάφη όπως η Μαριούπολη, η Χερσώνα και το Λουγκάνσκ. Όμως, κατά τις ΗΠΑ, μπορεί χάρις στη διεθνή βοήθεια να τα πάρει πίσω. Κι αυτό μπορεί να γίνει παράλληλα με τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος στη Ρωσία, το οποίο και θα ανατρέψει την κυβέρνηση Πούτιν. Πόσο κοντά είμαστε όμως σε αυτό;
Πράγματι, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις εξαιτίας της αντίστασης του Ουκρανικού λαού, μετά από έξι μήνες πολέμου, έχουν υποστεί αρκετά μεγάλες απώλειες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν από δημοσιογραφικές πηγές στη Ρωσία, την 26η Αυγούστου από την αρχή της ημέρας της εισβολής έχουν σκοτωθεί 5.801 Ρώσοι στρατιώτες 970 εκ των οποίων είναι αξιωματικοί ενώ οι απώλειες του σώματος των αλεξιπτωτιστών ξεπερνάνε τους 1.014 νεκρούς. Αν λάβουμε υπόψη μας τους αριθμούς καταλαβαίνουμε ότι ο σχεδιασμός για τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος μέσα στη Ρωσία είναι πολύ μακριά. Αυτό οφείλεται σε δυο λόγους 1) Ο Πούτιν είναι ακόμα πολύ δημοφιλής στο εσωτερικό της Ρωσίας. 2) O ρωσικός λαός έχει εκπαιδευτεί σε πολέμους φθοράς και η κοινή γνώμη είναι συνηθισμένη σε πολέμους που έχουν μεγάλη διάρκεια, ακόμα κι αν έχουν σημαντικές απώλειες. ( Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εισβολή στο Αφγανιστάν, όπου η Σοβιετική ένωση είχε 14.500 νεκρούς και πάνω από 55.000 τραυματίες). Παρόλα αυτά, κι εφόσον ο πόλεμος με την Ουκρανία πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις για την Ρωσία (σε διάρκεια και απώλειες) δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ένα αντιπολεμικό κίνημα στις ρωσικές πόλεις και πλατείες να κάνει κάποια στιγμή την εμφάνιση του.
Σε αυτή την περίπτωση, η ανατροπή του Πούτιν και η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία θα βρεθεί στο επίκεντρο. Η Δύση, σύμφωνα με τον Mathias Döpfner , δεν πρέπει να φερθεί εκδικητικά στη Ρωσία γιατί μια ταπεινωμένη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας είναι πολύ πιο επικίνδυνη για τη Δύση. Οι Δυτικοί κύκλοι που θέλουν αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία θεωρούν ότι οι στρατιωτικές ήττες της Ρωσίας θα μπορούσαν να κάνουν τη Ρωσία πολύ πιο διαλλακτική στο διπλωματικό επίπεδο, με μία νέα φιλο-Δυτική κυβέρνηση στο τιμόνι της. Μέχρι να ηττηθεί όμως η Ρωσία του Πούτιν (αν πραγματοποιηθεί τελικά αυτό το σενάριο), θα χρειαστεί πολύς χρόνος και η Ευρώπη θα έχει γονατίσει από αυτό και οικονομικά και ενεργειακά. Ο λόγος είναι ότι η Ευρώπη εξαρτιόταν πάρα πολύ από το ρωσικό φυσικό αέριο, και σήμερα με την ρωσική εισβολή αποδεικνύεται ανίκανη να διαχειριστεί αυτή τη τεράστια ενεργειακή κρίση.
Έτσι λοιπόν θα είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσει για πολύ καιρό ακόμα τις ΗΠΑ στον αγώνα τους για ανατροπή του Πούτιν και αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία με σκοπό την καλύτερη αντιμετώπιση της Κίνας. Ίσως έχει έρθει η ώρα να αναζητηθεί ξανά ο χαμένος ως τώρα ρόλος της διπλωματίας…
Πηγές
https://sofrep.com/news/us-speaker-pelosi-arrives-in-taiwan-despite-threats-of-chinese-retaliation/