Konrad Rękas - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεδομένου πως η Βαρσοβία είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει τις εντολές του Westminster, μια άλλη διχοτόμηση της Πολωνίας φαίνεται εντελώς ρεαλιστική, υπό την κάλυψη της ανταλλαγής εδαφών. Με τη μορφή της ομοσπονδίας με την Ουκρανία, η Πολωνία υποτίθεται ότι θα επιστρέψει στην Ανατολή και η απώλεια της πολωνικής αποικίας θα αντισταθμιστεί για τους Γερμανούς με την αποκατάσταση των προηγούμενων συνόρων τους. Φυσικά, αυτό είναι μόνο ένα από τα πιθανά σενάρια, αλλά έχουμε μπει ξεκάθαρα σε μια περίοδο όλο και πιο γρήγορων αλλαγών, συμπεριλαμβανομένων αλλαγών στους Παγκόσμιους χάρτες.
Εργαζόμενοι για την ανάκτηση της πολωνικής περιουσίας στα ανατολικά σύνορα, έχω ακούσει πολλές φορές αμφιβολίες για το κατά πόσον η θέσπιση αυτού του ερωτήματος αποτελεί απειλή για τα δυτικά εδάφη μας, υποκινώντας τον γερμανικό ρεβιζιονισμό των συνόρων. Εξήγησα επίσης γιατί αυτά τα ζητήματα δεν σχετίζονται καθόλου μεταξύ τους, καθώς συνδέονται μόνο με την προπαγάνδα που στοχεύει να εμποδίσει τους Πολωνούς να ξαναχτίσουν τη δική τους οικονομική δύναμη. Αυτό δε σημαίνει ότι οι Szczecin/Stettin, Zielona Góra/Grünberg, Wrocław/Breslau ή Opole/Opeln προστατεύονται αποτελεσματικά από το ρεβανσισμό. Ακριβώς αντίθετα, η παρούσα θέση της πολωνικής κυβέρνησης μπορεί να οδηγήσει άμεσα στην επανάληψη του ζητήματος των δυτικών συνόρων, και έτσι να αφήσει την Πολωνία στο σχήμα του Δουκάτου της Βαρσοβίας.
Γενική Κυβέρνηση για τα κατεχόμενα πολωνικά εδάφη
Το 1989, παίρνοντας τον έλεγχο της Πολωνίας από τους Σοβιετικούς, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να τη διαχειριστούν μέσω της οικονομικά βασικής ευρωπαϊκής υποτελούς τους, δηλαδή της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα η πολωνική βιομηχανία κατακτήθηκε ή/και καταστράφηκε, η πολωνική ισχύς στην αγορά ελεγχόταν πλήρως και έχει εξασφαλιστεί σημαντική πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού. Αυτό που είναι όμως ακόμα πιο σημαντικό, ότι δεν κόστισε σχεδόν τίποτα. Η ενοποίηση της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, αν και ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για τη ρευστοποίηση των πλεονασμάτων κεφαλαίου της Γερμανίας, αποδείχθηκε τεράστιο βάρος και κοινωνική αποτυχία. Ως εκ τούτου, το Βερολίνο δεν ενδιαφέρθηκε σε κανένα στάδιο να επαναλάβει αυτό το πείραμα με τις περιοχές που κάποτε έχασε το Τρίτο Ράιχ, ούτε να πληρώσει συντάξεις στους κατοίκους τους, ούτε να επενδύσει σε υποβαθμισμένες υποδομές της Σιλεσίας, της Πομερανίας και της Ανατολικής Πρωσίας. Schluß {τέλος}!
Γερμανός μεσάζων
Η θέση της Πολωνίας απέναντι στη Γερμανία είναι τώρα αρκετά παρόμοια με τις ρωσο-πολωνικές σχέσεις στα τέλη του 18ου αιώνα. Η κυρίαρχη δύναμη δεν ήθελε να προσαρτήσει την υποτελή χώρα στο σύνολό της ή ακόμη και εν μέρει όσο δεν ήταν απαραίτητο, αλλά προσπάθησε να εξαλείψει, να αντιμετωπίσει και να εξισορροπήσει την ανταγωνιστική επιρροή. Φυσικά, η διαφορά συνοψίζεται στο γεγονός πως η σύγχρονη Γερμανία δεν είναι σε καμία περίπτωση μια ανεξάρτητη ούτε μια πρώτης τάξης δύναμη, που εκτελεί μόνο αμερικανικά καθήκοντα στην Κεντρική Ευρώπη. Έτσι, προς το παρόν, το Βερολίνο κοιτούσε ανήμπορα την αποκαλυπτική παρουσία της Ουάσιγκτον. Ωστόσο, αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να αλλάξει εάν οι Αγγλοσάξονες προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν τη Βαρσοβία με τρόπο που θα μπορούσε να σημαίνει άμεσες απώλειες για τη γερμανική οικονομία.
Με απλά λόγια: ΟΛΗ Η ΠΟΛΩΝΙΑ είναι μέρος της Γερμανίας, οικονομικά. Γι' αυτό οι Γερμανοί δεν έχουν εισαγάγει καμία άμεσα ρεβανσιστική πολιτική. Ως εκ τούτου, το ζήτημα των γερμανικών διεκδικήσεων δεν σχετίζεται με κανέναν τρόπο με το ζήτημα της πολωνικής περιουσίας, ούτε καν με τα πολωνικά ανατολικά σύνορα. Αυτό είναι ΜΟΝΟ ένα παράγωγο της πολωνικής υποταγής στη γερμανική οικονομική πολιτική. Έτσι, η Γερμανία μπορεί να υποβάλει αξιώσεις όταν η Πολωνία γίνει μέρος του προγράμματος Βρετανικής Ευρώπης, αποχωρώντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακριβώς όπως η Ρωσία συμφώνησε (απρόθυμα) στις διαμελίσεις της Πολωνίας τον 18ο αιώνα, προτιμώντας να ελέγξει μόνο ένα μέρος της, παρά να χάσει οποιαδήποτε επιρροή. Ο δρόμος για την απώλεια του Βρότσλαβ περνά από το Λονδίνο και το Κίεβο, όχι από το Λβιβ. Δεν είναι απειλές οι πολωνικές, ούτε καν οι γερμανικές ρεβιζιονιστικές συμπεριφορές, αλλά ο αγγλοσαξονικός ιμπεριαλισμός.
Βρετανική Ευρώπη
Ο εξέχων Πολωνός πολιτικός, Adam Glapinski, Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Πολωνίας, ενθουσιώδης υποστηρικτής της αγγλοσαξονικής πολιτικής, δηλ. προκαλώντας τη Γερμανία σε νέα διχοτόμηση της Πολωνίας, επιτίθεται: «Η Γερμανία μπορεί να βρεθεί σε κάποιο χάος, αλλά δε θα εμποδίζουν την πραγματοποίηση των βασικών εθνικών της συμφερόντων που κουβαλά εδώ και πολλές δεκαετίες. Κάποτε επρόκειτο για τη συγχώνευση των γερμανικών κρατών ή την απορρόφηση πρακτικά της ΛΔΓ, δηλαδή της πρώην σοβιετικής ζώνης κατοχής, και μετά την ολοκλήρωση αυτού του έργου, για την ανάκτηση κάποιας μορφής των πρώην εδαφών τους, τα οποία είναι τώρα εντός των συνόρων της Πολωνίας και υποτάσσοντας ολόκληρη τη ζώνη των χωρών μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας. Αυτό είναι το γερμανικό όραμα για την ισορροπία στη μελλοντική Ευρώπη. Το BREXIT άνοιξε τον δρόμο για την υλοποίηση αυτού του σεναρίου, που βασίζεται στη συνεργασία δύο αυτοκρατοριών: της Ρωσικής και της Γερμανικής, με τις χώρες στη μέση, εντός των σφαίρων επιρροής και των δύο δυνάμεων».
Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό με ακρίβεια. Το κατεστημένο γνωρίζει ήδη πως την στιγμή που η Πολωνία αποδέχεται αυτές τις νέες «βρετανικές εγγυήσεις» (ακριβώς όπως το 1939, όταν προκάλεσε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), εγκαταλείπει την ΕΕ και ανακοινώνει την ίδρυση της UkroPolin, της «Πολωνο-Ουκρανικής Ένωσης» υπό την Αγγλο-Σαξονική διοίκηση – Η Γερμανία θα θέσει το θέμα των συνόρων.
Ο μετασχηματισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να είναι ένας επιπλέον καταλύτης. Το Βερολίνο και το Παρίσι φαίνονται αποφασισμένα να ολοκληρώσουν τη διαδικασία της ένταξής του, δηλαδή την αποκάλυψη ως ομοσπονδιακό κράτος, λίγο πολύ εντός των συνόρων της ευρωζώνης με αποικιακές περιοχές τριγύρω. Όποιος αποχωρήσει, τότε θα υποστεί τις συνέπειες. Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, το ευρωπαϊκό υποκατάστημα των παγκόσμιων χρηματοπιστωτών όχι μόνο θα απειλήσει, αλλά απλώς θα κλείσει τα τοπικά οικονομικά και τις τράπεζες. Ο γερμανικός βιομηχανικός τομέας θα πρέπει να λάβει αποζημίωση για την απώλεια των Πολωνών εργαζομένων και καταναλωτών. Θα ήταν ακόμα πιο εύκολο να αφομοιώσουμε ξανά το Μπρεσλάου, παρά να ανησυχούμε για το Ρζέσζοφ στα Πολωνο-Ουκρανικά σύνορα, όπου τώρα περίπου το 40% των κατοίκων είναι μετανάστες από την Ουκρανία.
Άλλη μια διχοτόμηση της Πολωνίας
Ακόμη και χίλια ανακτημένα πολωνικά κτήματα και ιδιοκτησίες στην Ανατολή δε θα αλλάξουν την πορεία του Όντερ και δε θα επηρεάσουν την πολωνική κυβέρνηση στα Δυτικά Ανακτημένα Εδάφη. Μια υπογραφή στην πράξη της «ένωσης» με την Ουκρανία, μια κίνηση προς τη Βρετανο-Πολωνο-Ουκρανική συμμαχία - θα αποσπάσει από την Πολωνία όλα όσα αποκτήθηκαν το 1945, και ίσως περισσότερα. Το Βερολίνο θα πληρωθεί από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο με πολωνικά εδάφη και τα υπόλοιπα θα προσκολληθούν στην ουκρανική αποικία των Αγγλοσάξωνων, υπό την περαιτέρω επιτάχυνση της ουκρανοποίησης. Χάρη στην ομόφωνη πολιτική της «αντιγερμανικής κυβέρνησης» και της «φιλογερμανικής αντιπολίτευσης», η Πολωνία θα χάσει το Βρότσλαβ και το Szczecin για να δει πώς οι Rzeszów, Przemyśl, Chełm, Lublin και οι υπόλοιπες γίνονται πόλεις UkroPolin.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει τρίτη έξοδος μεταξύ Βερολίνου και Βρυξελλών από τη μία πλευρά και Λονδίνου και Κιέβου από την άλλη. Μια άλλη διχοτόμηση της Πολωνίας βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
