 |
| RΕUΤΕRS/Ηandοut |
Eamon McKinney - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ουκρανικές σημαίες ήταν φαινομενικά παντού και το μπλε και το κίτρινο έγιναν το fashion item de jour. Οι δυτικοί ηγέτες έβαζαν ο ένας τον άλλο να αποδοκιμάσουν τη Ρωσία και να διακηρύξουν την αθάνατη αγάπη και την υποστήριξή τους για τον ουκρανικό λαό. Φυσικά, όχι όλους τους Ουκρανούς, όχι τους Ρωσόφωνους στην Ανατολή που είχαν βομβαρδιστεί και δολοφονηθεί ανηλεώς τα προηγούμενα οκτώ χρόνια, απλώς οι πρόσφατα ενοχλημένοι πολίτες που δε μιλούσαν ρωσικά. Αυτή η επιλεκτική συμπόνια εμφανιζόταν πλήρως, καθώς όλοι οι δυτικοί πολιτικοί μαριονέτες μπήκαν σε κατάσταση σκληρού τύπου για να προσπαθήσουν να φαίνονται δυνατοί για ένα εκλογικό σώμα που μετά τον Covid τους περιφρονούσε ήδη ευρέως.
Αυτός ο δυτικός έρωτας ήταν δυστυχώς πολύ σύντομος για τους παγκοσμιοποιητές, είχαν περάσει οκτώ χρόνια προσπαθώντας να προκαλέσουν τη Ρωσία σε επίθεση. Ενώ οι Δυτικές Κυβερνήσεις συνέχισαν να διακηρύσσουν την υποστήριξή τους για την Μαριονέτα Ζελένσκι, ο λαός της Δύσης γρήγορα ξεψύχησε. Ίσως ήταν η συνειδητοποίηση ότι για άλλη μια φορά τους είχαν πει ψέματα και πως η σύγκρουση δεν ξεκίνησε το Φεβρουάριο, αλλά στην πραγματικότητα συνεχιζόταν για οκτώ χρόνια. Ίσως επειδή κατάλαβαν πως ο πόλεμος γινόταν από Ουκρανούς νεοναζί που διέπρατταν ανείπωτες φρικαλεότητες στο λαό. Ή ίσως η γνώση ότι η Ουκρανία δεν ήταν στην πραγματικότητα μια δημοκρατία, αλλά ένα βίαιο καταπιεστικό καθεστώς που κατέστειλε τη δημοκρατία. Αλίμονο, το πιο πιθανό είναι επειδή αρχίζουν να καταλαβαίνουν ποιος θα πληρώσει το τίμημα για τον πόλεμο, αυτοί.
Η Δυτική Ευρώπη πρόκειται σύντομα να βιώσει έναν μακρύ κρύο χειμώνα. Οι ελλείψεις τροφίμων και ενέργειας μαζί με τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό θα φέρουν στο εσωτερικό την πραγματικότητα του πραγματικού κόστους του πολέμου. Θα χτυπήσει σκληρά μια ήπειρο που γνώρισε σε μεγάλο βαθμό αδιάκοπη ειρήνη και σχετική άνεση από το 1945. Ακόμη και οι πιο «ενάρετοι» από τους πρώτους εραστές της Ουκρανίας αναθεωρούν την στάση τους. Συμπεριλαμβανομένων πολλών από τους δυτικούς ηγέτες που έχουν καταλήξει στο αναπόφευκτο συμπέρασμα πως η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο και ότι ο ουκρανικός στρατός βρίσκεται σε αδύνατη θέση. Εμφανίζονται ρωγμές μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ που γενικά δε συμπαθούσαν η μία την άλλη από την αρχή. Οι πολιτικοί θα πρέπει σύντομα να απαντήσουν στους πολίτες που θα θέλουν απαντήσεις για το γιατί πολεμούν τη Ρωσία και γιατί δεν έχουν ζέστη. Όποια και αν ήταν η υποστήριξη για τον πόλεμο που είχαν στην αρχή, αυτή φαίνεται ότι έχει εξαντληθεί σε μεγάλο βαθμό.
Εκπρόσωποι από την ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα συναντήθηκαν στις αρχές Ιουλίου στην Ελβετία για να συζητήσουν την κυνική ονομασία «Διάσκεψη Ουκρανικής Ανάκαμψης». Ένας πιο ειλικρινής τίτλος θα ήταν "Πώς οι οικονομικές δυνάμεις μπορούν να επωφεληθούν από την καταστροφή που προκαλέσαμε" αλλά προτιμούν πιο αβλαβείς επιλογές. Οι δυτικοί οικονομικοί γύπες αποφασίζουν ήδη ποιος θα πάρει τι από ό,τι έχει απομείνει από το ουκρανικό κουφάρι. Είναι μια άσκηση στην οποία εξασκούνται καλά. Η ίδια νεοφιλελεύθερη θεραπεία σοκ που επιβλήθηκε στη Ρωσία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είναι ακριβώς αυτό που σχεδιάζεται για τη μεταπολεμική Ουκρανία. Ιδιωτικοποίηση περιουσιακών στοιχείων του κρατικού τομέα, μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας (ισχυρή στην Ουκρανία), μεταρρύθμιση γης και πώληση ουκρανικής γης και περιουσιακών στοιχείων σε ξένους επενδυτές. Ή πιο ξεκάθαρα, ο βιασμός της Ουκρανίας και η επιβολή ενός εταιρικού κράτους που υποστηρίζεται από τη Δύση.
Υπάρχει ελάχιστη έως καθόλου συζήτηση για οποιαδήποτε ανοικοδόμηση, όλα γίνονται μόνο για τα λάφυρα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ο ουκρανικός λαός είναι κατανοητό ότι αντιτίθεται σθεναρά σε όλα αυτά.
Στην ίδια πλειοψηφία των Ουκρανών δεν αρέσει επίσης το γεγονός πως η κάποτε περήφανη χώρα τους διοικείται από Ολιγάρχες και Ναζί. Ή ότι ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος ανατράπηκε με πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τη Δύση το 2014. Ή πως όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα μέσα ενημέρωσης έχουν κλείσει. Ή που σύρουν τους γιους τους σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν ήθελαν να συμμετέχουν. Ο ενημερωμένος λαός της Ουκρανίας γνωρίζει πολύ καλά τι συνέβη στη Ρωσία υπό τη νεοφιλελεύθερη θεραπεία σοκ, κατανοούν τον εχθρό που πολεμά ο Πούτιν και γνωρίζουν πως ο εχθρός δεν είναι φίλος τους.
Η Δύση θέλει να καλωσορίσει την Ουκρανία στη ζεστή αγκαλιά της ΕΕ. Αυτό προμηνύει ένα αμυδρό μέλλον για μια χώρα που εδώ και πολύ καιρό έχει απογυμνωθεί από τα θεμελιώδη στοιχεία μιας άλλοτε υγιούς οικονομίας. Το όφελος που θα μπορούσε να αποκομίσει αν ενταχθεί σε μια χρεοκοπημένη ομάδα εθνών σε ένα αποτυχημένο πείραμα της Παγκοσμιοποίησης δεν έχει ακόμη εξηγηθεί σωστά. Ενώ η κλίκα του ΝΑΤΟ ενδιαφέρεται για τη «Δυτική Ολοκλήρωση», πολλοί Ουκρανοί βλέπουν ένα καλύτερο μέλλον στραμμένο προς τα ανατολικά προς τη Ρωσία. Είναι κατανοητό ότι η Ρωσία θα διατηρήσει τη διαχείριση της ανατολικής Ουκρανίας μετά τη σύγκρουση. Η Ρωσία αναμφίβολα θα επενδύσει στην ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη αυτών των κατεστραμμένων από τον πόλεμο περιοχών. Ο Πρόεδρος Πούτιν το κατάλαβε από την αρχή, οι ρωσικές δυνάμεις ήταν προσεκτικές για να αποφύγουν περιττές ζημιές στις υποδομές και απώλειες αμάχων. Το ερώτημα είναι ακόμα αναπάντητο ως προς το πόσο μακριά θα επεκταθεί η μεταπολεμική διαχείριση του Πούτιν; Το νεοφιλελεύθερο μεταπολεμικό σχέδιο λειτουργεί με βάση ορισμένες υποθέσεις. Το κυριότερο είναι πως ξέρουν πού θα τραβήξουν τις γραμμές, αν πιστεύουν ότι μπορούν να προβλέψουν το τελικό παιχνίδι του Πούτιν, ίσως θέλουν να σκεφτούν το γεγονός ότι δεν το έχουν κάνει μέχρι στιγμής. Αρχικά η δηλωμένη στρατηγική του Πούτιν ήταν η προστασία των πολιτών στο Ντόνετσκ και το Λούγκανσκ και η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Αλλά αυτοί οι στόχοι έχουν αλλάξει, η διαίρεση της Ουκρανίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης μπορεί να μην ταιριάζει στη Ρωσία. Το να έχει έναν φιλικό γείτονα με κοινά ενδιαφέροντα της αρέσει πολύ περισσότερο. Εάν η Δυτική Ουκρανία πέσει στα χέρια της Δύσης, δεν έχει αυταπάτες, θα υπάρξει συνεχής σύγκρουση διαφορετικού βαθμού στο άμεσο μέλλον.
Υπάρχει ένα σενάριο όπου η κυβέρνηση του Κιέβου πέφτει και τρέπεται σε φυγή. Διενεργούνται ανοιχτές και ελεύθερες εκλογές και ο ουκρανικός λαός αποφασίζει προς ποια κατεύθυνση εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά του. Αυτό δε θα ήταν δυνατό με δυτική παρέμβαση, μόνο η Ρωσία θα μπορούσε να εξασφαλίσει ελεύθερες εκλογές. Εάν ο λαός αποφασίσει ότι δε θέλει τη δυτική νεοφιλελεύθερη θεραπεία σοκ και στραφεί ανατολικά προς τη Ρωσία, αναμφίβολα ο Πρόεδρος Πούτιν θα καλωσόριζε μια ελεύθερη και δημοκρατική Ουκρανία ως παλιούς φίλους. Αυτό έκανε η κυβέρνηση της Ουκρανίας το 2014, είναι αυτό που ώθησε το πραξικόπημα του Μαϊντάν για να αντικαταστήσει τον δημοκρατικά εκλεγμένο Γιανουκόβιτς με μια Δυτική Μαριονέτα. Ο Γιανουκόβιτς είχε αποφασίσει πως δεν του άρεσε η προσφορά του ΔΝΤ ή οι προϋποθέσεις του και αντ' αυτού κανόνισε μια καλύτερη συμφωνία με τη Μόσχα. Αυτό συνέβη όταν πραγματικά ξεκίνησε ο πόλεμος. Σε αυτό το θέμα θα μπορούσε να τελειώσει. Ο Πούτιν έσωσε τη Ρωσία από τους δυτικούς νεοφιλελεύθερους γύπες, δήλωσε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είχε σκοτώσει περισσότερους από τρία εκατομμύρια Ρώσους. Σε μια χώρα της αφθονίας, οι άνθρωποι πέθαναν από την πείνα. Δεν είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας να δει το ίδιο να συμβαίνει στην Ουκρανία. Η Δύση δεν συγχώρεσε ποτέ τον Πούτιν που σταμάτησε τη λεηλασία της Ρωσίας, ξέρει πως τον μισούν, αλλά δεν τον νοιάζει. Αν μπορέσει να το κάνει ξανά και να σώσει την Ουκρανία, ο Πρόεδρος Πούτιν θα είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
Λίγο πριν από την πτώση του Βερολίνου το 1945, με τις δυτικές και ρωσικές δυνάμεις να πλησιάζουν, οι παγιδευμένοι Βερολινέζοι παραιτήθηκαν από τη μοίρα τους, ωστόσο κυκλοφορούσε ένα αστείο, «απολαύστε τον πόλεμο, γιατί η ειρήνη θα είναι τρομερή». Για όσους Ουκρανούς έχουν την τύχη να βρίσκονται μακριά από την εμπόλεμη ζώνη, λάβετε το υπόψη. Γιατί αν η Δύση έχει τον τρόπο της, η ειρήνη θα είναι πράγματι τρομερή.
